Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
– Το να αποδεικνύει κανείς την ύπαρξη ή μη του Θεού με το αν βοηθάει ή όχι τους ανθρώπους είναι από την αρχή μια εσφαλμένη μέθοδος συλλογισμού. Διότι υπάρχουν χιλιάδες αποδείξεις που καταδεικνύουν την ύπαρξη του Θεού.
Φανταστείτε τώρα, κάποιος να αρνείται την ύπαρξη του ήλιου επειδή δεν φωτίζει το σπίτι του. Θα διαψευδόταν από χιλιάδες πλευρές. Γιατί η ύπαρξη του ήλιου δεν εξαρτάται από το αν φωτίζει ή όχι το σπίτι κάποιου. Αν κάτι υπάρχει, υπάρχει, αν δεν υπάρχει, δεν υπάρχει. Τέτοιες συσχετίσεις είναι έργο άγνοιας.
– Ο διάβολος επιδιώκει να παγιδεύσει τους ανθρώπους εκμεταλλευόμενος τις αδυναμίες τους. Για παράδειγμα, παίρνει τον άνθρωπο και τον οδηγεί δίπλα σε μια κλειστή πόρτα και προσπαθεί με κάθε τρόπο να τον πείσει να την ανοίξει.
Οι αδύναμοι, επειδή δεν έχουν το θάρρος να μιλήσουν, αναπόφευκτα συνεχίζουν να γίνονται αντικείμενο χλευασμού από τον διάβολο.
– Όπως προκύπτει από τις παραπάνω εξηγήσεις, το αν ο Θεός σώζει ή όχι κάποιον από μια δύσκολη κατάσταση δεν αποτελεί απόδειξη της ύπαρξής Του. Όπως ο ήλιος υπάρχει, ακόμα κι αν δεν φωτίζει το σπίτι μου, έτσι και ο Θεός υπάρχει, είτε με βοηθάει είτε όχι. Διότι οι αποδείξεις της ύπαρξής Του είναι χιλιάδες.
– Άρα, το ζήτημα δεν είναι να χρησιμοποιήσουμε το αν ο Θεός με βοηθάει ή όχι ως απόδειξη της ύπαρξής Του, αλλά να προσπαθήσουμε να βρούμε τη σοφία πίσω από την απουσία της βοήθειάς Του.
Έχουμε γράψει επανειλημμένα σε αυτόν τον ιστότοπο ότι ο κόσμος αυτός είναι τόπος δοκιμασίας. Πρέπει να δοθεί σε όλους η ευκαιρία να διαχωριστούν οι καλοί από τους κακούς, να τύχουν διαφορετικής μεταχείρισης οι τεμπέληδες μαθητές που αποτυγχάνουν από τους επιμελείς μαθητές που περνούν την τάξη. Η αναγνώριση αυτής της ευκαιρίας είναι απαραίτητη προϋπόθεση.
Γι’ αυτό, αν ο Θεός βοηθούσε κάθε αδικημένο και καταπιεσμένο, αυτό θα σήμαινε να κλείσει την πόρτα της κόλασης, πράγμα που είναι παράλογο.
– Ωστόσο, ας υποθέσουμε ότι δεν γνωρίζουμε τη σοφία του γιατί ο Θεός δεν βοηθά τους αδικημένους· αν, με το πρόσχημα ότι η πόρτα της γνώσης και της σοφίας είναι κλειστή για εμάς, επειδή δεν έχουμε το κλειδί, φτάσουμε στο σημείο να αρνηθούμε τον Θεό – τότε θα έχουμε πέσει στην παγίδα του διαβόλου.
– Ενώ θα έπρεπε σε κάθε ευκαιρία να συλλέγουμε αποδείξεις για την ύπαρξη του Θεού, ακόμα και να θεωρούμε τις πιο μικρές ενδείξεις ως στοιχεία απόδειξης, το να κρυβόμαστε πίσω από την άγνοιά μας, που πηγάζει από την αμάθειά μας, και να συλλέγουμε αποδείξεις για την ανυπαρξία του Θεού, σημαίνει πραγματικά να μπαίνουμε σε έναν τρομερό δρόμο από τον οποίο η επιστροφή είναι αδύνατη για τον άνθρωπο.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
