Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Λατρεία;
ο δούλος, έναντι του Θεού
Αλλαχου ακμπάρ, αλχάμντουλιλλάχ, σούκρ.
όπως το να εκπληρώνει τα καθήκοντά του με τον τρόπο που Εκείνος ορίζει.
Ο άνθρωπος οφείλει να εκπληρώνει το καθήκον της ευχαριστίας και της ευγνωμοσύνης προς τον Θεό, αναγνωρίζοντας ότι τρέφεται από τις άπειρες δωρεές, τις χάρες και τις ευλογίες Του, και να το κάνει με ταπεινότητα και σεμνότητα. Αυτό επιτυγχάνεται μόνο με την λατρεία.
Ο άνθρωπος που προσεύχεται,
Σε αυτόν τον κόσμο, που είναι σαν πανδοχείο, ο άνθρωπος κάθεται, σηκώνεται, τρώει, πίνει και ρυθμίζει όλες τις πράξεις και τις κινήσεις του σύμφωνα με τις εντολές του Θεού. Ζει ως υπηρέτης μόνο του Θεού, όχι κάποιου άλλου. Αυτή η υπακοή τον οδηγεί στην αληθινή ανθρωπιά, στην αληθινή τιμή, την αξιοπρέπεια και την ακεραιότητα. Στην πραγματικότητα, ο σκοπός της δημιουργίας των ανθρώπων είναι να επιτύχουν αυτή την τιμή με την υπακοή. Πράγματι, ο Παντοδύναμος Θεός λέει στο Σουράτ αλ-Ζαριγιάτ:
«Εγώ δημιούργησα τα τζίν και τους ανθρώπους, μόνο για να με λατρεύουν.»
(Αλ-Ζαριγιάτ, 51/56)
αναφέρει. Σε άλλο ιερό στίχο αναφέρεται:
«Ω άνθρωποι! Λατρεύετε τον Κύριό σας, ο οποίος δημιούργησε εσάς και τους προγενέστερους σας, για να επιτύχετε την ευσέβεια. Και πάλι, λατρεύετε τον Κύριό σας, ο οποίος έκανε τη γη κρεβάτι για εσάς και τον ουρανό στέγη, και κατέβασε νερό από τον ουρανό, για να βγάλει καρπούς και άλλα τρόφιμα από τη γη για εσάς. Μην αποδίδετε λοιπόν ομοιότητα και σύντροφο στον Αλλάχ. (Γνωρίζετε ότι δεν υπάρχει άλλος Θεός και Δημιουργός εκτός από τον Αλλάχ).»
(Αλ-Μπακάρα, 2:21-22)
Ναι, ο Θεός, με την απόλυτη τελειότητα, δημιούργησε τους ουρανούς με τον ήλιο και τα αστέρια, και τη γη με τις θάλασσες και τις ηπείρους. Και τον άνθρωπο, τον εξέλεξε ως τον τελειότερο καρπό από το υπέροχο δέντρο του σύμπαντος, περνώντας τον μέσα από αμέτρητα κόσκινα με τις ακριβείς μετρήσεις της γνώσης Του. Έκανε τον μικρό άνθρωπο μια σύνοψη αυτού του υπέροχου σύμπαντος.
Ο Θεός ενέθεσε στην ψυχή του ανθρώπου λεπτεπίλεπτες αρετές, καθεμιά από τις οποίες είναι πολυτιμότερη από ολόκληρο το σύμπαν. Του χάρισε μάτια ικανά να θαυμάζουν κάθε είδους ομορφιά, γλώσσα ικανή να απολαμβάνει τις ξεχωριστές γεύσεις των τροφών, και νου ικανό να μετατρέπει τις αισθήσεις, τις απολαύσεις και τις γνώσεις που αποκτά με αυτές τις αισθήσεις σε επιστήμη και σοφία. Και του χάρισε συνείδηση ικανή να εκτιμά τόσο τις ευλογίες που στέλνονται σε αυτόν από το σύμπαν, όσο και τις υλικές και πνευματικές δωρεές που έχουν τοποθετηθεί στο σώμα του.
Και τοποθέτησε στην καρδιά αυτού του ανθρώπου μια απέραντη αγάπη, ικανή να ανταποκριθεί σε αυτή την ατελείωτη καλοσύνη και γενναιοδωρία.
Ο άνθρωπος, με τη λογική που του έχει δοθεί ως δώρο,
συνειδητοποιεί ότι δεν έχει δημιουργηθεί μόνο για αυτόν τον κόσμο, ότι δεν μπορεί να είναι άχρηστος και χωρίς σκοπό.
Με τη συνείδησή του,
Γνωρίζει ότι πρέπει να δοξάζει τον Κύριό του και να Τον ευχαριστεί για τις αμέτρητες ευεργεσίες που του έχει χαρίσει.
Αφιερώνει την υπακοή του αποκλειστικά στον Αλλάχ. Δεν του αποδίδει συντρόφους. Η αγάπη του ανθρώπου για τον Αλλάχ στην καρδιά του αποκαλύπτεται, αναπτύσσεται και ενδυναμώνεται μόνο με την λατρεία.
Και με την καρδιά του αγαπά μόνο τον Αλλάχ.
Αγαπάει επίσης όλα τα πλάσματα που αξίζουν αγάπης, χάριν Εκείνου. Ακόμη και αν ο άνθρωπος δεν είναι θρησκευτικά υποχρεωμένος να λατρεύει, η λογική, η καρδιά και η συνείδησή του τον καλούν να λατρεύει και να υπακούει τον Θεό. Διότι μόνο η λατρεία τα ικανοποιεί.
Αυτός που δεν έχει ανάγκη από τίποτα.
Απόλυτος Πλούτος
Είναι σαφές ότι ο Θεός δεν έχει ανάγκη από τη λατρεία μας. Αντιθέτως, εμείς έχουμε ανάγκη από τη λατρεία.
Σε εκείνη την αναπόφευκτη ημέρα της κρίσης, σε εκείνη την τρομερή ημέρα της λογοδοσίας, ο Θεός θα μας πει:
«Ω δούλοι μου! Εγώ σας δημιούργησα από το μηδέν. Σας έδωσα όλα τα αγαθά μου σε όλο το σύμπαν για να ικανοποιήσω τις ατέλειωτες ανάγκες σας. Ικανοποίησα τις ανάγκες σας στον κατάλληλο χρόνο. Ήμουν μαζί σας στον κόσμο με τη χάρη και την ευλογία μου. Τότε, εσείς με ποιον ήσασταν; Ενώ η ευγνωμοσύνη και η λατρεία μου ανήκαν, εσείς με ξεχάσατε και σε ποιους προσφέρατε την ευγνωμοσύνη και την υπακοή σας;»
Τι θα απαντήσουμε όταν μας ρωτήσει; Σε εκείνη την ιερή παρουσία, η πνευματική οδύνη που προκαλείται από την ντροπή, την αιδημοσύνη και την αίσθηση της αμαρτίας, δεν θα είναι πιο τρομερή από την κόλαση; Ιδού, για τους άπιστους:
“Μακάρι να ήμασταν χώμα.”
Αυτό που προκαλεί αυτή την αίσθηση είναι μάλλον το έντονο αίσθημα ντροπής που προέρχεται από αυτή την κατάσταση.
Ναι, όπως ο άνθρωπος δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς λατρεία, έτσι και το Ισλάμ δεν μπορεί να νοηθεί χωρίς λατρεία. Ας εξηγήσουμε αυτή την αλήθεια με ένα παράδειγμα: Φανταστείτε ένα μουσουλμανικό χωριό. Σε αυτό το χωριό δεν ακούγεται η προσευχή. Κανείς…
-ούτε γιορτή, ούτε Παρασκευή, ούτε ώρα-
Να μην προσεύχονται. Κανείς να μην νηστεύει, να μην δίνει ζακάτ, να μην πάει σε προσκύνημα. Οι κάτοικοι του χωριού να μην διαβάζουν το Κοράνι, να μην γνωρίζουν το χαράμ και το χαλάλ, να μην ξέρουν τι είναι φαρζ και βατζίπ. Να μην έχουν αγάπη και φόβο για τον Αλλάχ στις καρδιές τους. Να μην έρχεται σε κανέναν η σκέψη να ευχαριστήσει και να ευγνωμονήσει για τις ευλογίες και τις χάρες Του…
Δεν θα βρεθούν άραγε οι κάτοικοι ενός τέτοιου χωριού σε μια θέση αντίθετη με τον ευρύτερο δρόμο που άνοιξε το Κοράνι, με τον τρόπο ζωής του Προφήτη (ειρήνη σ’ αυτόν), με όλους τους αγίους και τους ενάρετους, με όλους τους μελετητές και ανανεωτές, με τους ερμηνευτές και τους αφηγητές των χαντίθ, και τέλος με όλους τους ευσεβείς, δίκαιους και θεοσεβούμενους ανθρώπους, αρχίζοντας από τους συντρόφους του Προφήτη;
Ναι, το Ισλάμ δεν είναι απλώς ένα θεωρητικό και ηθικό σύστημα. Στο Κοράνι, σε πολλούς στίχους, αμέσως μετά την πίστη αναφέρεται η έννοια της καλής πράξης, διδάσκοντας ότι η καλή πράξη είναι αποτέλεσμα της πίστης.
Στις δηλώσεις μας σχετικά με τη λατρεία
Οι “Ενδείξεις της Θαυματουργίας” του Μπεντιουζζαμάν.
Ας κλείσουμε με τις ακόλουθες όμορφες εκφράσεις από την ερμηνεία του:
“…Αυτός που διαστέλλει την ανώτερη ψυχή του ανθρώπου”
είναι λατρεία;
που αναπτύσσει τις ικανότητές του/της
είναι λατρεία
; που καθιστά τις κλίσεις τους αντικείμενο έφεσης και εξαίρεσης
είναι λατρεία,
που πραγματοποιεί τις φιλοδοξίες του/της
είναι λατρεία,
που διευρύνει και πειθαρχεί τις ιδέες του
είναι λατρεία.
Αυτός που καθαρίζει τα φανερά και κρυφά μέλη και αισθήσεις, και απομακρύνει τη σκουριά της φύσης.
είναι λατρεία,
που οδηγεί τον άνθρωπο στις αναπόφευκτες τελειοποιήσεις του
είναι λατρεία,
Η υψηλότερη και η πιο λεπτή αναλογία μεταξύ του υπηρέτη και του Θεού είναι μόνο…
είναι λατρεία.
Η ύψιστη τελειότητα της ανθρωπότητας έγκειται σε αυτή την αναλογία και αρμονία.”
Ναι, η σοφία της αποστολής των προφητών είναι να διδάξουν στους ανθρώπους τις αρχές της πίστης και τις υποχρεώσεις του Ισλάμ. Δηλαδή, να εμφυσήσουν στις καρδιές τους όλες τις αλήθειες της πίστης, αρχίζοντας από την πίστη στον Θεό, και να τους διδάξουν σωστά τις θρησκευτικές υποχρεώσεις που θα τελειοποιήσουν την πίστη τους. Η πίστη του ανθρώπου ωριμάζει μόνο με αυτές τις θρησκευτικές υποχρεώσεις.
Η αξία ενός δούλου ενώπιον του Θεού εξαρτάται από την ευαισθησία και την επιμέλεια που επιδεικνύει στην εκπλήρωση των καθηκόντων της δουλείας του.
Αν η πίστη δίχως λατρεία παρομοιαστεί με τον σπόρο ενός καρπού, τότε οι λατρευτικές πράξεις είναι οι αιτίες που τον αναπτύσσουν και τον μετατρέπουν σε καρποφόρο δέντρο. Η μία είναι ο ήλιος, η άλλη ο αέρας, η μία το χώμα, η άλλη το νερό.
Κανένας πιστός, συμπεριλαμβανομένων των προφητών και των αγίων, δεν εξαιρείται από αυτήν την υποχρέωση λατρείας.
Καμία ατομική αρετή και ωριμότητα δεν μπορεί να υποκαταστήσει τις υποχρεωτικές θρησκευτικές πρακτικές.
Φυσικά, ο άνθρωπος που δεν εκπληρώνει ένα τόσο ιερό καθήκον…
Η τιμωρία είναι η κόλαση.
θα είναι.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
