– Για παράδειγμα, γιατί φοβάται αμέσως, γιατί πιστεύει αμέσως στα τεχνάσματα του διαβόλου (κλπ.)…
– Τι συμβουλές έδινε ο Προφήτης (ειρήνη σε αυτόν) σε τέτοιους ανθρώπους στην εποχή του; Μπορείτε να δώσετε παραδείγματα;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Στο Κοράνι αναφέρονται ορισμένες ιδιότητες του ανθρώπου: η βιασύνη, η δειλία και η αδυναμία είναι μερικές από αυτές.
«…Ο άνθρωπος πλάστηκε αδύναμος.»
(Νίσα, 4/28)
Αυτή η αδυναμία,
Στην πραγματικότητα, είναι προς όφελός του. Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο αδύναμο, ώστε να έχει ανάγκη τον ισχυρό Δημιουργό του, να καταφεύγει σε Αυτόν και να είναι ευτυχισμένος. Όσο αυξάνεται η αδυναμία και η ανικανότητα του ανθρώπου, τόσο αυξάνεται και η θεϊκή χάρη. Αν ο Θεός είχε δημιουργήσει τον άνθρωπο ισχυρό, θα εμπιστευόταν τη δύναμή του, δε θα χρειαζόταν τον Θεό και θα προσπαθούσε να είναι αυτάρκης.
Υπάρχουν παραδείγματα αυτού στη ζωή του Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν):
Στη μάχη του Μπαντρ, οι σύντροφοι του Προφήτη ήταν λιγότεροι και πιο αδύναμοι από τους ειδωλολάτρες. Ο Αλλάχ το αναφέρει ως εξής:
«Ο Αλλάχ σας βοήθησε στη Μάχη του Μπεντρ, όταν ήσασταν αδύναμοι…»
(Αλ-ι Ιμράν, 3/123)
Στη μάχη του Χουναίν, οι Μουσουλμάνοι ήταν πολυάριθμοι και ισχυροί, και ανάμεσά τους…
«Με αυτή τη δύναμη θα τους νικήσουμε.»
Δημιουργήθηκε η πεποίθηση, και τελικά, παρά τη δύναμή τους, ηττήθηκαν. Ο Αλλάχ εξηγεί αυτό το γεγονός ως εξής:
«Ο Θεός σας βοήθησε σε πολλά μέρη και την ημέρα της μάχης του Χουναίν. Τότε, η πληθώρα σας σας έκανε να καυχιέστε, αλλά…»
(αυτή η πληθώρα)
δεν σας είχε προσφέρει κανένα όφελος, και η γη, παρά την απεραντοσύνη της, σας φαινόταν στενή. Τελικά
(κατεστραμμένο)
είχατε τραπεί σε φυγή, τρέχοντας πίσω.
(Αλ-Τάουμπα, 9/25)
Αυτά τα δύο γεγονότα διδάσκουν ένα σημαντικό μάθημα για την ανθρώπινη ζωή και την κοινωνία, όσον αφορά την αλήθεια της δύναμης και της αδυναμίας.
Μια από τις σοφίες του Θεού που δημιούργησε τον άνθρωπο αδύναμο είναι να μην του επιβάλλει βάρος που δεν μπορεί να σηκώσει. Επειδή ο άνθρωπος είναι αδύναμος σωματικά, πνευματικά, βουλητικά, διανοητικά και υπομονετικά, οι θρησκευτικές διατάξεις, οι λατρευτικές πράξεις, οι θεϊκές εντολές και οι απαγορεύσεις έχουν θεσπιστεί ανάλογα.
«Ο Αλλάχ θέλει να σας ελαφρύνει (το βάρος σας), διότι ο άνθρωπος έχει δημιουργηθεί αδύναμος.»
(Νίσα, 4/28)
παρακαλείται.
Ο Μπεντιουζζαμάν, την ουσία του ανθρώπου,
«Ο άνθρωπος είναι αδύναμος· οι συμφορές του είναι πολλές. Είναι φτωχός· οι ανάγκες του είναι πάρα πολλές, είναι ανήμπορος· το βάρος της ζωής είναι πολύ βαρύ…»
(βλ. Λόγοι, Έκτος Λόγος)
με τη φράση αυτή, εφιστά την προσοχή στις τρεις βασικές ιδιότητες του ανθρώπου.
Άνθρωπος:
– Είναι αδύναμος/η.
– Είναι φτωχός.
– Είναι ανίκανος/η.
Σχετικά με το ίδιο θέμα,
«Ο άνθρωπος, ενώ έχει ανάγκη από άπειρα πράγματα,
το κεφάλαιό του είναι μηδαμινό
… Και τελικά, παρόλο που υπέστη συμφορές,
η εξουσία είναι κάτι το ασήμαντο
… Στην ουσία, η σφαίρα επιρροής του κεφαλαίου και της εξουσίας φτάνει όσο μακριά φτάνει το χέρι τους. Όμως οι φιλοδοξίες, οι επιθυμίες, οι λύπες και οι συμφορές τους, η σφαίρα επιρροής του βλέμματος και της φαντασίας τους, είναι απέραντες, όσο μακριά φτάνει η ματιά και η φαντασία τους…”
(βλ. Λόγοι, Τρίτος Λόγος)
σημαίνει.
Ναι, ο άνθρωπος είναι ανίκανος να αποκτήσει τα αναγκαία και εκτίθεται σε αμέτρητες συμφορές, αλλά το κεφάλαιο και η δύναμή του είναι μηδαμινά. Η σφαίρα των αναγκών του είναι τόσο ευρεία όσο η σφαίρα της φαντασίας, αλλά δεν διαθέτει κεφάλαιο ικανό να καλύψει ούτε την ελάχιστη ανάγκη του. Δεν μπορεί να δημιουργήσει μια σταγόνα νερό, ούτε να καλλιεργήσει ένα σπυρί σιταριού. Και τι θα έκανε αν του ζητούσαν αμοιβή για κάθε ανάσα που παίρνει;
Από ένα μικρόβιο που μπορεί να φανεί μόνο με χιλιάδες μεγεθύνσεις στο μικροσκόπιο, μέχρι ένα φίδι χωρίς πόδια, από έναν τυφλό σκορπιό μέχρι τα αστέρια του ουρανού, τα πάντα είναι εχθρικά απέναντί του, αλλά δεν έχει καμία δύναμη και καμία ικανότητα να προστατεύσει τον εαυτό του.
Αυτό το ζήτημα αναφέρεται στο Δέκατο Έβδομο Λόγο ως εξής:
“Ο κύκλος της ανάγκης είναι τόσο μεγάλος και ευρύς όσο ο κύκλος της αντίληψης.”
Ακόμη και η φαντασία, όπου κι αν πάει, η σφαίρα της ανάγκης την ακολουθεί, και εκεί υπάρχει ανάγκη. Ίσως ό,τι δεν υπάρχει, να υπάρχει στην ανάγκη. Ό,τι δεν υπάρχει, υπάρχει στην ανάγκη, ενώ ό,τι δεν βρίσκεται στα χέρια μας είναι απεριόριστο. Ωστόσο, η σφαίρα της εξουσίας είναι τόσο μικρή και στενή όσο η σφαίρα του κοντού χεριού μου.
Άρα η φτώχεια και οι ανάγκες μου είναι απέραντες, όσο ο κόσμος.
Το κεφάλαιό μου είναι κάτι το ελάχιστο, σαν ένα αμελητέο κλάσμα. Πού λοιπόν είναι οι ανάγκες που απαιτούνται για ολόκληρο τον κόσμο και δισεκατομμύρια; Και πού είναι αυτή η ελάχιστη, πενιχρή μου δυνατότητα; Δεν μπορείς να τα αγοράσεις με αυτό, δεν μπορείς να τα κερδίσεις με αυτό.
Επομένως, πρέπει να αναζητηθεί μια άλλη λύση. Και αυτή η λύση είναι η εξής:
:
Bu, vazgeçmektir hatta o cüzi iradeden bile, işini İlahi iradeye bırakmak, kendi gücünden ve kudretinden uzaklaşmak ve Cenab-ı Hakk’ın gücüne ve kudretine sığınarak tevekkülün hakikatine yapışmaktır.
Ω Κύριε! Αφού η σωτηρία βρίσκεται σε αυτό, εγκαταλείπω αυτήν την ελάχιστη ελεύθερη βούληση στο δρόμο Σου και αποποιούμαι τον εγωισμό μου.”
Σύμφωνα με τον Μπεντιουζζαμάν Σαΐντ Νουρσί:
«Ο άνθρωπος έρχεται σε αυτόν τον κόσμο για να τελειοποιηθεί μέσω της γνώσης και της προσευχής.»
Ο πρωταρχικός σκοπός του ανθρώπου σε αυτόν τον κόσμο είναι:
«Είναι πίστη και προσευχή…»
Ο άνθρωπος, όταν έρχεται στον κόσμο, έχει ανάγκη να μάθει τα πάντα και αγνοεί τους νόμους της ζωής, μάλιστα δεν μπορεί να μάθει πλήρως τις συνθήκες της ζωής ούτε σε είκοσι χρόνια. Ίσως να έχει ανάγκη να μαθαίνει μέχρι το τέλος της ζωής του, και έρχεται στον κόσμο με μια πολύ αδύναμη και ανήμπορη μορφή, και μπορεί να σταθεί στα πόδια του μόλις σε ένα ή δύο χρόνια. Μόλις σε δεκαπέντε χρόνια αρχίζει να διακρίνει το καλό από το κακό, και μόνο με τη βοήθεια της κοινωνικής ζωής μπορεί να εξασφαλίσει τα συμφέροντά του (να ικανοποιήσει τις ανάγκες του) και να προστατευτεί από τις βλάβες. Άρα, το φυσικό καθήκον του ανθρώπου είναι να ωριμάσει και να τελειοποιηθεί με τη μάθηση, και να προσεύχεται και να λατρεύει…
(βλ. Λόγοι, Εικοστός Τρίτος Λόγος, Πρώτη Ενότητα)
Αντίτιμο της απέραντης αδυναμίας του ανθρώπου;
Ο Αλλάχ, ο δημιουργός και κύριος του ανθρώπου, είναι κάτοχος αιώνιας δύναμης.
Παρά την αιώνια φτώχεια του ανθρώπου;
Ο Αλλάχ, ο δημιουργός και κύριος του ανθρώπου, είναι κάτοχος απεριόριστης περιουσίας και πλούτου, καθώς και αιώνιας ευσπλαχνίας και ελέους.
Παρά τις ατέλειες και τις ελλείψεις του ανθρώπου;
Ο Θεός είναι κάτοχος άπειρης τελειότητας. Είναι απαλλαγμένος από κάθε είδους ελάττωμα και ατέλεια.
Ο Δάσκαλος Μπεντιουζζαμάν, ο οποίος λέει ότι ο άνθρωπος αντανακλά τα ονόματα και τα χαρακτηριστικά του Θεού, λέει τα εξής:
«Αντικατοπτρίζει με έναν άλλο τρόπο την ανθρώπινη αδυναμία, την ανικανότητα, τη φτώχεια και την άγνοια, και μαρτυρεί τη δύναμη, τη γνώση, τη βούληση και τις λοιπές ιδιότητες Εκείνου που ελεεί και βοηθάει την αδυναμία και τη φτώχεια.»
(βλ. Ακτίνες, Δεύτερη Ακτίνα)
Συμπερασματικά, ο άνθρωπος είναι αδύναμος μπροστά στην απόλυτη και άπειρη δύναμη του Θεού. Είναι φτωχός απέναντι στον Θεό. Τον έχει απόλυτη ανάγκη. Σε κάθε κατάσταση, σε κάθε πράξη του, δεν μπορεί να αποχωριστεί από Αυτόν ούτε για μια στιγμή. Βρίσκει παρηγοριά σε Αυτόν. Στην υγεία του, στην αρρώστια του, στην πλούτη του και στη φτώχεια του, ακόμα και αν κατέχει την ύψιστη θέση, έχει ανάγκη από τον Θεό και ο Θεός είναι η μόνη στήριξη και πηγή βοήθειας.
Ο Αλλάχ λέει:
«Ω άνθρωποι! Εσείς έχετε ανάγκη από τον Θεό. Ο Θεός όμως είναι πλούσιος από κάθε άποψη, άξιος κάθε επαίνου.»
(Φατίρ, 35/15)
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
