Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Αυτός ο κόσμος είναι τόπος υπηρεσίας και κόπου, όχι τόπος ανταμοιβής και ανάπαυσης. Το κύριο καθήκον του ανθρώπου είναι να γνωρίσει τον Κύριό του και να ζήσει σύμφωνα με τις εντολές Του. Και ο δρόμος γι’ αυτό περνάει μέσα από τις θρησκευτικές τελετουργίες.
Η λατρεία αποτελείται από δύο μέρη:
1.
Ενάρετες πράξεις λατρείας.
2.
Αρνητικές προσευχές
Η θετική πλευρά της λατρείας
όπως γνωρίζουμε, η προσευχή και η νηστεία είναι μορφές λατρείας.
Η αρνητική πλευρά είναι:
Είναι οι μεγάλες αμοιβές που κερδίζει ο άνθρωπος όταν, αντιμετωπίζοντας ασθένειες, συμφορές και καταστροφές, αισθάνεται την αδυναμία και την ασημαντότητά του, καταφεύγει στον Κύριό του και υπομένει.
Από την άλλη πλευρά, οι πιο σκληρές δοκιμασίες έχουν πλήξει τους αγαπημένους υπηρέτες του Θεού –πρωτίστως τον Προφήτη (ειρήνη ας είναι επ’ αυτού)–, τους προφήτες και τους δίκαιους. Αν, όπως πολλοί πιστεύουν, η συμφορά ήταν αναγκαστικά κάτι κακό, τότε ο Θεός δεν θα έστελνε συμφορές και δοκιμασίες στους αγαπημένους υπηρέτες Του. Διότι, όπως αναφέρεται σε ένα ιερό χαντίθ:
«Εκείνοι που υφίστανται τις περισσότερες συμφορές και δυσκολίες είναι οι καλύτεροι και οι τελειότεροι άνθρωποι.»
(1)
Ο λόγος που οι συμφορές και οι κακουχίες πλήττουν κυρίως τους μουσουλμάνους είναι ότι αυτοί υφίστανται τις συνέπειες των λαθών και των αμαρτιών τους σε αυτόν τον κόσμο, και δεν αφήνονται να αντιμετωπίσουν την κρίση της Ανάστασης. Διότι, όπως οι μεγάλες αμαρτίες και τα εγκλήματα δικάζονται σε μεγάλα δικαστήρια και οι μικρές αμαρτίες σε μικρότερα, έτσι και οι αμαρτίες των πιστών με λίγα αμαρτήματα καθαρίζονται σε αυτόν τον κόσμο με διάφορες συμφορές και κακουχίες, και δεν αφήνονται να αντιμετωπίσουν την κρίση της Ανάστασης. Ωστόσο, οι αμαρτίες των απίστων είναι τόσο μεγάλες που οι συμφορές και οι κακουχίες αυτού του κόσμου είναι ελάχιστες σε σύγκριση, και η τιμωρία τους αναβάλλεται για το μεγάλο δικαστήριο, την αιώνια κόλαση.
Στους πιστούς, συχνά επιβάλλονται δεινά και συμφορές σε αυτόν τον κόσμο, ως αντιστάθμισμα των αμαρτιών τους. Έτσι, η τιμωρία τους καθαρίζεται σε αυτόν τον κόσμο και δεν θα υποστούν τιμωρία στον άλλο. Ωστόσο, επειδή οι αμαρτίες και οι αδικίες των απίστων και των τυράννων είναι μεγάλες, τα δεινά και οι συμφορές σε αυτόν τον κόσμο δεν επαρκούν για την τιμωρία τους, και γι’ αυτό η τιμωρία τους αφήνεται εξ ολοκλήρου για τον άλλο κόσμο. Ακόμη και σε αυτόν τον κόσμο, οι μικρές παραβάσεις δικάζονται σε μικρά δικαστήρια, ενώ οι μεγάλες παραβάσεις δικάζονται σε ανώτερα δικαστήρια.
Φυσικά, ένας άνθρωπος που έχει προκαλέσει το θάνατο χιλιάδων εκατομμυρίων ανθρώπων δεν θα λογοδοτήσει σε αυτόν τον κόσμο. Μόνο μια τιμωρία σαν την κόλαση θα αντιστοιχούσε στα εγκλήματά του.
(1) αλ-Μουναβί, Φαγζου’λ-Καντίρ, 1:519, αρ. 1056; αλ-Χακίμ, αλ-Μουσταδρέκ, 3:343; Μπουχαρί, Μερντά: 3; Τιρμίζι, Ζουχντ: 57; Ιμπν Μάτζε, Φιτέν: 23; Δαρίμι, Ρικάκ: 67; Μουσνέδ, 1:172, 174, 180, 185, 6:369.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
