– Κάποιοι άθεοι λένε ότι εσείς οι Μουσουλμάνοι κάνετε καλό για να κολακεύσετε την ύπαρξη στην οποία πιστεύετε, ενώ εμείς κάνουμε καλό επειδή είμαστε καλοί από τη φύση μας.
– Πώς πρέπει να απαντήσουμε σε αυτό το σχόλιο;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
– Ο άνθρωπος ποτέ δεν παραβλέπει το προσωπικό του συμφέρον εν γνώσει του. Αυτό είναι μια αναμφισβήτητη αλήθεια.
Σύμφωνα με αυτό, ο άνθρωπος πρέπει με κάποιο τρόπο να λαμβάνει υπόψη το δικό του συμφέρον στις πράξεις του. Αυτό το όφελος μπορεί να είναι υλική αμοιβή ή θέση, αλλά και πνευματική αμοιβή ή θέση. Η οπτική γωνία του ατόμου παίζει σημαντικό ρόλο σε αυτό.
Για παράδειγμα:
α) Ένας άνθρωπος που πιστεύει στον Θεό και στην μεταθανάτια ζωή.
, όταν βοηθάει κάποιους ανθρώπους στον κόσμο, όταν κάνει καλό, αυτή η πρακτικιστική σκέψη του
-σε υλικό επίπεδο-
ικανοποιεί σκεπτόμενος μια παραδεισένια ανταμοιβή. Στο πνευματικό επίπεδο, την εύνοια και την ευαρέσκεια του Θεού.
“Μπράβο, δούλε μου!”
βρίσκει ευχαρίστηση και ηρεμία πιστεύοντας σε αυτό που λέει.
Αντιθέτως,
Ένας άθεος που δεν πιστεύει στον Θεό και στη μεταθάνατον ζωή.
πρέπει να ικανοποιήσει αυτή τη φλέβα του συμφέροντος. Επειδή δεν πιστεύει στην ανταμοιβή στη μεταθανάτια ζωή.
,-σε υλικό επίπεδο-
Για να ικανοποιήσει αυτή την ωφελιμιστική τάση, επιδιώκει να αποκομίσει με κάποιο τρόπο ανταμοιβή στον κόσμο. Στο πνευματικό επίπεδο, επειδή δεν σκέφτεται την εύνοια του Θεού, αισθάνεται υποχρεωμένος να κερδίσει την εύνοια των ανθρώπων, και συνεπώς να επιδίδεται σε επίδειξη και υποκρισία.
β)
Ο άνθρωπος, εκ φύσεως, διαθέτει μια αίσθηση λατρείας.
Και τρέφει βαθύ σεβασμό και αγάπη για τον θεό που λατρεύει. Μερικές φορές, τον φοβάται κιόλας. Γι’ αυτό, η αίσθηση της λατρείας συνοδεύεται πάντα από την αγάπη και τον φόβο. Αυτά τα συναισθήματα είτε κατευθύνονται προς τον έναν και μοναδικό Θεό, είτε προς πολλαπλές αιτίες.
Ένας πιστός,
Επειδή πιστεύει στον Αλλάχ, τη μοναδική ύπαρξη που κατέχει το καλό και το κακό, τον αγαπά, τον σέβεται και τον φοβάται με όλη του την ύπαρξη.
Ένας άθεος που δεν πιστεύει στον Θεό.
πρέπει να χρησιμοποιεί τις δυνατότητες αγάπης και φόβου απέναντι σε χιλιάδες αντικείμενα, γεγονότα, οντότητες. Με αφετηρία αυτή την πραγματικότητα
«Αυτός που φοβάται τον Θεό, δεν φοβάται τίποτα άλλο, ενώ αυτός που δεν φοβάται τον Θεό, φοβάται τα πάντα.»
αναφέρεται.
γ)
Ένας άνθρωπος που πιστεύει στον Θεό και στη μετά θάνατον ζωή,
Δεν υποκλίνεται σε κανέναν άλλον εκτός από τον Θεό, ούτε προσπαθεί να κερδίσει την εύνοιά του. Γιατί το Κοράνι του το λέει.
«Ο Θεός αρκεί/είναι αρκετός»
δίδαξε την αλήθεια. Ένας πιστός, επειδή στηρίζεται στον Θεό, ο οποίος κρατάει τα ηνία των πάντων, και επιθυμεί μια περιουσία σαν τον παράδεισο, δεν υποκύπτει σε άλλους ανθρώπους, στην δική του επιθυμία ή σε άλλα συμφέροντα.
δεν καταδέχεται να “κολακεύει”.
Ένας άθεος
επειδή ο κόσμος είναι ο μοναδικός παράδεισός του και θεωρεί τα πάντα δικά του, αισθάνεται αδιαφορία για οτιδήποτε έχει υλική αξία.
κολακεία
, μάλιστα κακομαθαίνει
να κολακεύεις τον εαυτό σου
Είναι υποχρεωμένος. Γιατί δεν έχει άλλο καταφύγιο.
δ) Ένας άθεος μπορεί να είναι ένας αλαζονικός Φαραώ.
Αλλά ο πιο άθλιος/ποταπός Φαραώ είναι εκείνος που λατρεύει το πιο ευτελές πράγμα και θεωρεί θεό του οτιδήποτε του φέρνει όφελος.
– Επίσης
ένας άθεος
Μπορεί να είναι ένας πολύ αλαζονικός, πολύ πεισματάρης επαναστάτης. Αλλά είναι ένας τεμπέλης, τσιγκούνης επαναστάτης που τελικά αποδέχεται την ταπείνωση για μια χάρη. Τόσο μάλιστα που φτάνει σε σημείο να φιλήσει τα πόδια του διαβόλου για το πιο ασήμαντο/αχρείαστο όφελος.
– Ξανά
ένας άθεος
Μπορεί να είναι ένας τύραννος/δεσπότης που προσπαθεί να δώσει την εντύπωση ότι μπορεί να κάνει τα πάντα. Αλλά επειδή δεν έχει πίστη στον Θεό, δεν βρίσκει σημείο στήριξης/αποστήριξης στην καρδιά του, και στην ουσία είναι ένας πολύ αδύναμος, επιδειξίας/αλαζόνας τύραννος/δεσπότης. Δηλαδή…
«Εξωτερικά καίει τον άλλον, εσωτερικά καίει τον εαυτό του»
– Επίσης
ενός αθεϊστή
Όλη του η προσπάθεια είναι να ικανοποιεί τις επιθυμίες του εγώ του, να χορταίνει τις ορέξεις και τις φιλοδοξίες του. Είναι ένας δόλιος που, πίσω από το πέπλο της αφοσίωσης και της θυσίας, επιδιώκει το προσωπικό του συμφέρον και προσπαθεί να κατευνάσει την απληστία και την υπερηφάνειά του. Δεν αγαπά τίποτα σοβαρά εκτός από τον εαυτό του. Θυσιάζει τα πάντα για τον εαυτό του.
(βλ. Νουρσί, Λάμψεις, σελ. 118-119)
– Αντίθετα,
ένας ειλικρινής πιστός, ένας αληθινός μαθητής του Κορανίου
Είναι ένας δούλος/υπηρέτης. Αλλά δεν θα υποκύψει στην υπακοή/υπηρεσία, στη λατρεία, σε καμία άλλη ύπαρξη εκτός από τον Θεό, όσο μεγάλη κι αν είναι. Και είναι ένας τόσο αξιοσέβαστος δούλος/υπηρέτης που δεν θα δεχτεί ούτε καν την μεγαλύτερη ανταμοιβή, όπως ο Παράδεισος, ως αμοιβή για την υπακοή του.
– Επίσης,
ένας ειλικρινής πιστός
Ο Χαλίμ είναι ήπιος και πράος. Αλλά είναι ένας άγιος με υψηλή ευγένεια, ήπιος, σοβαρός, που δεν θα υποκύψει σε ταπείνωση παρά μόνο σε εκείνον που είναι ο Δημιουργός του σύμπαντος, τον Αλλάχ, και μόνο με την άδειά Του και την εντολή Του.
– Ένας πιστός,
Μπορεί να είναι πολύ φτωχός. Αλλά ο Κύριός του, ο Κύριος των πλούσιων θησαυρών, τον θεωρεί έναν φτωχό που δεν έχει ανάγκη, χάρη στην ανταμοιβή που του έχει υποσχεθεί να του δώσει στο μέλλον.
– Ένας ειλικρινής πιστός,
Είναι ανίσχυρος και αδύναμος. Αλλά επειδή στηρίζεται στη δύναμη του Κυρίου/Θεού του, του οποίου η δύναμη είναι απεριόριστη, αν και είναι αδύναμος από τη φύση του, είναι ισχυρός χάρη στη δύναμη του Θεού. Αφού το Κοράνι δεν θέτει ούτε τον παράδεισο, την αιώνια κατοικία της ευτυχίας, ως σκοπό και στόχο για τον αληθινό μαθητή του, θα έθετε άραγε αυτόν τον εφήμερο, φθαρτό κόσμο ως σκοπό και στόχο;
(πρβλ., Λεμάλαρ, μήνας)
– Από τις παραπάνω δηλώσεις προκύπτει ότι:
Ένας αληθινός πιστός που λατρεύει τον Θεό και επιδιώκει την ευαρέσκειά Του,
Είναι ένας άνθρωπος με αξιοπρέπεια, σοβαρότητα και αυτοσεβασμό, που δεν θα ταπεινωθεί υποκύπτοντας σε κανέναν άλλον εκτός από τον Θεό.
Αντιθέτως,
ένας άθεος
Είναι ένας ανίκανος άνθρωπος που δείχνει ταπεινότητα σε οτιδήποτε, επειδή θεωρεί οτιδήποτε άλλο εκτός από τον Θεό ως ένα είδος θεότητας. Όπως ένας στρατιώτης που δεν πιστεύει στην ύπαρξη ενός διοικητή φαντάζεται τον καθένα, ακόμα και τον εαυτό του, ως ένα είδος διοικητή, έτσι και ένας άθεος που δεν πιστεύει στον δημιουργό του σύμπαντος φαντάζεται τα πάντα, ακόμα και τον εαυτό του, ως ένα είδος θεότητας. Γι’ αυτόν τον λόγο, είναι ένας αξιοθρήνητος άνθρωπος που αισθάνεται υποχρεωμένος να κολακεύει και να υποκλίνεται σε οτιδήποτε.
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
– Πώς μπορεί να εξηγηθεί το γεγονός ότι η καλοσύνη ενός άπιστου είναι ανιδιοτελής, ενώ η καλοσύνη ενός πιστού γίνεται για τον παράδεισο;
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
