– Οι μουσουλμάνοι κάνουν καλό για να υπακούσουν στην εντολή του Αλλάχ. Για να τον ευχαριστήσουν. Αυτό δεν είναι καλοσύνη, είναι απλώς μια προσπάθεια να τον ευχαριστήσουν. Και αυτό δείχνει ότι στην πραγματικότητα δεν είναι καλό.
– Τι πρέπει να απαντήσουμε σε κάποιον που λέει ότι η καλοσύνη δεν γίνεται επειδή κάποιος το ζητάει, αλλά επειδή είναι μεγαλείο, αρετή, αυτό που πρέπει να γίνει;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
– Μία από τις μεγαλύτερες ανάγκες των ανθρώπων είναι να έχουν σοβαρές γνώσεις για το θέμα που θίγουν και αμετάβλητα κριτήρια στις αξιολογήσεις που κάνουν.
– Η αρχή αυτών των μέτρων είναι η γνώση της άπειρης διαφοράς μεταξύ του Θεού και των δούλων Του, η διάκριση μεταξύ των ιδιοτήτων που ανήκουν στον Θεό και των χαρακτηριστικών που ανήκουν στα πλάσματα/δούλους, και η κατανόηση της διαφοράς αξίας μεταξύ των λόγων και των πράξεων που γίνονται για τον Θεό και των λόγων και των πράξεων που γίνονται για τους ανθρώπους.
– Όπως είναι πολύ σαφές σε όσους γνωρίζουν αυτά τα μέτρα,
Υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα σε ό,τι γίνεται για τον Θεό και σε ό,τι γίνεται για τους ανθρώπους.
Τώρα, ας κοιτάξουμε την αλήθεια κατάματα με αυτό το μέτρο:
α)
Η έννοια της καλοσύνης:
Είναι το όνομα των πράξεων που είναι ευάρεστες, διαταγμένες ή συνιστώμενες από τον Θεό.
Για όσους πιστεύουν στο Ισλάμ, η τελική απόφαση για το καλό και το κακό, είτε γίνονται αντιληπτά διανοητικά είτε όχι, είναι…
Ανήκει στον Θεό.
Για παράδειγμα:
«Εμείς απαγορεύσαμε στους Ιουδαίους όλα τα ζώα με νύχια. Απαγορεύσαμε επίσης το λίπος από τα σπλάχνα των βοοειδών και των προβάτων, εκτός από εκείνο που βρίσκεται στη ράχη, στα έντερα ή αναμειγμένο με τα κόκαλα. Αυτή ήταν η τιμωρία που τους επιβάλαμε για την αδικία τους. Εμείς βεβαίως είμαστε αληθινοί.»
(Αλ-Αν’άμ, 6/146)
Στο στίχο που αναφέρεται, η κατανάλωση των τροφίμων που απαγορεύτηκαν στους Εβραίους αποτελεί κακή πράξη για το έθνος του Μωυσή. Αντίθετα, για το μουσουλμανικό έθνος, η κατανάλωσή τους δεν είναι κακή, αλλά καλή.
Το γεγονός ότι τα ίδια στοιχεία θεωρούνταν κακά τότε και καλά τώρα, είναι βέβαια…
Εξαρτάται από την κρίση του Θεού.
– Επίσης
κλοπή
θεωρείται κακό τόσο από άποψη λογικής όσο και από θρησκευτική άποψη.
Ωστόσο, ένας άνθρωπος
που λιμοκτονούσε και δεν είχε άλλη νόμιμη/κανονική επιλογή
σε περίπτωση που,
-με την προϋπόθεση να πληρωθεί αργότερα-
να κλέψει ένα κομμάτι φαγητό, όχι τόσο ώστε να πεθάνει
“οι καλοί”
έχει εγγραφεί στην τάξη. Επειδή,
«όποιος αναγκάζεται να διαλέξει ανάμεσα σε δύο κακά, πρέπει να διαλέξει το λιγότερο κακό από τα δύο»
που εκφράζει και
“το μικρότερο κακό”
Σύμφωνα με ένα μέτρο που ονομάζεται «αρχή της αναλογικότητας», αυτό το κακό θεωρείται ελαφρύ. Διότι, ένα κομμάτι ψωμί που ανήκει σε κάποιον είναι λιγότερο επιβλαβές από την απώλεια μιας ανθρώπινης ζωής.
β)
Για να δώσουμε ένα παράδειγμα που σχετίζεται άμεσα με το θέμα μας: το να κάνει κάποιος καλό σε έναν άνθρωπο με σκοπό να κερδίσει την εύνοια του Θεού, να τον ευχαριστήσει, δεν είναι αντίθετο με το αίσθημα καλοσύνης στη συνείδηση αυτού του ατόμου.
Εξάλλου,
Ο Θεός είναι εκείνος που δημιουργεί την αίσθηση του καλού στις συνειδήσεις.
Στην πραγματικότητα, ένας από τους σημαντικότερους σκοπούς των εντολών και των απαγορεύσεων στη θρησκεία είναι να αποτρέψουν τη διαφθορά των καλών και φιλάνθρωπων προδιαθέσεων που ο Θεός έχει εμφυτεύσει στη φύση/δημιουργία/συνείδηση των ανθρώπων και να τις ενεργοποιήσουν.
Επομένως,
Κάθε καλοσύνη και ομορφιά που προκύπτει από σεβασμό προς τον Θεό δεν αμβλύνει την αίσθηση του καλού στη συνείδηση του ανθρώπου.
μάλλον τον καθιστά ακόμα πιο δραστήριο.
γ)
«Αν τα πράγματα πάνε καλά ή άσχημα, το καθορίζουν οι συνέπειες/τα αποτελέσματα τους.»
υπάρχει ένας πολύ σημαντικός επιστημονικός κανόνας που έχει αυτήν την έννοια. Αυτός ο κανόνας είναι η έκφραση μιας αλήθειας που είναι αποδεκτή τόσο θρησκευτικά, όσο και λογικά και ηθικά.
Για παράδειγμα:
Η επιτυχία ή η αποτυχία μιας εμπορικής δραστηριότητας κρίνεται τελικά από το κέρδος ή τη ζημία που αποφέρει.
Για παράδειγμα,
Το ίδιο ισχύει και για κάποιον που τρώει δηλητηριώδες μέλι. Παρόλο που η γεύση του είναι ευχάριστη, θεωρείται κακό επειδή τελικά δηλητηριάζει.
δ)
Για κάθε άνθρωπο που πιστεύει στον Θεό και στη μεταθανάτια ζωή, ο κόσμος
“έτοιμη γεύση”,
ο загробный мир
“τελικό αποτέλεσμα”
προσδιορίζει.
Σύμφωνα με αυτό, μια καλή πράξη που κάνει ένας άνθρωπος για να ευχαριστήσει τον Θεό και να κερδίσει την εύνοιά του, τελικά θα του αποφέρει μια ωραία ανταμοιβή στη μεταθανάτια ζωή.
Αντίθετα, αν κάποιος επιδεικνύει γενναιοδωρία, αν κάνει καλό μόνο για να ευχαριστήσει κάποιους ανθρώπους, τότε η ανταμοιβή του στην άλλη ζωή…
«Η επίδειξη είναι η τιμωρία του εγκλήματος».
Σύμφωνα με αυτό, εάν η αίσθηση του καλού στη συνείδηση του ανθρώπου τεθεί σε πράξη με σκοπό την ευαρέστηση του Θεού, τότε η εν λόγω καλοσύνη
“αληθινή καλοσύνη”
γίνεται.
Ωστόσο, κάθε καλή πράξη που εξυπηρετεί έναν σκοπό όπως η ικανοποίηση του εγώ ή η ευχαρίστηση άλλων ανθρώπων, αντί να ευχαριστεί τον Θεό…
«είναι στην πραγματικότητα κακό»,
γιατί οι συνέπειες θα είναι άσχημες.
ε)
Τέλος;
Είναι χρήσιμο να ακούσουμε και τον Μπεντιουζζαμάν, ο οποίος θεωρείται κορυφαίος τόσο σε νου και ευφυΐα, όσο και σε γνώση και ευσέβεια:
«Σε κάθε πράξη σας, να επιδιώκετε την ευαρέστηση του Θεού.»
Αν εκείνος συμφωνεί, δεν έχει σημασία αν όλος ο κόσμος διαφωνεί. Αν εκείνος αποδέχεται, δεν έχει σημασία αν όλος ο κόσμος απορρίπτει.
(Λάμψεις, σελ. 160)
«Δεν έχω ούτε πόθο για τον παράδεισο, ούτε φόβο για την κόλαση. Για την πίστη της κοινωνίας, (…) ας θυσιαστούν όχι ένας, αλλά χίλιοι Σαΐντ. Αν το Κοράνι μας μείνει χωρίς κοινότητα στη γη, δεν θέλω ούτε τον παράδεισο· θα μου φανεί και αυτός φυλακή.»
Είμαι πρόθυμος να καώ στις φλόγες της κόλασης, αρκεί να δω την πίστη του έθνους μου σώα και αβλαβή.
Γιατί, ενώ το σώμα μου καίγεται, η ψυχή μου ανθίζει σαν κήπος με τριαντάφυλλα.”
(Χρονικό της Ζωής, σελ. 630)
Τώρα ρωτάμε τον πρωταγωνιστή της υπόθεσης,
Ποιος, εκτός από εκείνους που δεν σκέφτονται τον Θεό, θα μπορούσε να κάνει μια τέτοια θυσία για τους ανθρώπους;
Ας σημειωθεί επίσης ότι όποιος επικρίνει τους μουσουλμάνους που επιδιώκουν την ευαρέσκεια του Θεού,
“Η καλοσύνη δεν είναι επειδή κάποιος το ζήτησε
μέγεθος
,
αρετή
, γίνεται επειδή είναι το σωστό πράγμα που πρέπει να γίνει.”
η φράση του, με την οποία εννοεί ότι στην πραγματικότητα βοηθάει περισσότερο τον εαυτό του παρά τους άλλους,
ένας δυστυχισμένος που ακολούθησε την κακή επιθυμία της ψυχής του, η οποία επιζητούσε “μεγαλείο”
δείχνει ότι.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
