– Για παράδειγμα, φαντάζομαι ότι στην κόλαση, στο βάθος ενός βαθιού πηγαδιού, είναι καρφωμένα αιχμηρά παλούκια και ότι οι αμαρτωλοί πιστοί (για παράδειγμα, επειδή κοίταξαν κάτι απαγορευμένο) τιμωρούνται με το να ριχτούν σε αυτά τα πηγάδια για πολλά χρόνια, αλλά μου έρχεται στο νου…
«Ο Αλλάχ ο Παντοδύναμος δεν θα επέτρεπε να υποφέρουν οι υπηρέτες του τόσο πολύ, δεν θα τους επέβαλλε τόσο σκληρή τιμωρία».
Έρχονται τέτοιες σκέψεις. Αλλά τι θα γίνει με τους άπιστους, ενώ οι πιστοί τελικά θα σωθούν;
– Εμείς ακόμα χρησιμοποιούμε σόμπα στο σπίτι μας, και μερικές φορές, όταν την ανάβουμε, γίνεται τόσο τρομακτική που δεν μπορούμε να πλησιάσουμε. Και σκεφτείτε ότι αυτά τα ευαίσθητα, ντελικάτα πλάσματα θα υποφέρουν από μια ακόμα πιο τρομακτική φωτιά στην άλλη ζωή…
«Ο Αλλάχ ο Παντοδύναμος είναι ο πιο ελεήμων των ελεημόνων, πώς μπορούν αυτοί οι ανήμποροι, ευγενικοί άνθρωποι να ριχτούν σε αυτή τη σόμπα;»
Μου έρχονται τέτοιες σκέψεις.
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
– Δεν είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε με το μυαλό μας ούτε τις απολαύσεις του παραδείσου ούτε τις τιμωρίες της κόλασης. Η μόνη πηγή γνώσης μας γι’ αυτό το θέμα είναι τα εδάφια του Κορανίου και τα χαντίθ. Επομένως,
Η πίστη στην ύπαρξη της απόλαυσης στον Παράδεισο και της τιμωρίας στην Κόλαση, όπως σαφώς αναφέρεται στο Κοράνι και στα αυθεντικά χαντίθ, αποτελεί μέρος της πίστης.
είναι απαραίτητο.
– Λατρεία,
Σημαίνει να εκπληρώνεις τις επιθυμίες του Θεού και να απέχεις από όσα Εκείνος αποδοκιμάζει.
Συνεπώς, η παραβίαση κάθε εντολής του Θεού αποτελεί επανάσταση εναντίον Του, όπως και η παραβίαση κάθε απαγόρευσής Του.
Φυσικά, η τιμωρία για ένα έγκλημα που διαπράττεται εναντίον του Κυρίου των Κόσμων θα είναι ανάλογη.
– Την απάντηση σε αυτή την ερώτηση δίνει ο Μπεντιουζζαμάν Χαζρετλέρι.
Εικοστός Τρίτος Λέμ’α ι
το δίνει στο έργο του με τίτλο “simli”. Εμείς θα προσπαθήσουμε να δώσουμε αυτή την απάντηση με κάποιες επεξηγήσεις:
Ο λόγος για τις αυστηρές απειλές και τις τρομερές τιμωρίες του Θεού εναντίον εκείνων που εγκαταλείπουν την προσευχή και τη λατρεία είναι ο εξής:
Όπως ένας σουλτάνος, για να προστατεύσει τα δικαιώματα του λαού του, επιβάλλει σε έναν άνθρωπο που βλάπτει τα δικαιώματα του λαού μια αυστηρή τιμωρία ανάλογα με το λάθος του, έτσι ώστε να αποδοθεί δικαιοσύνη και να προστατευτούν τα δικαιώματα του λαού.
Ακριβώς όπως σε αυτό το παράδειγμα, έτσι και ο άνθρωπος που εγκαταλείπει τη λατρεία και την προσευχή…
μια σοβαρή παραβίαση του δικαίου των υπαρχόντων και μια ηθική αδικία
Και ο Θεός, ως τιμωρία για αυτήν την αδικία και την πνευματική του τυραννία, θα τον τιμωρήσει με σκληρά βασανιστήρια στην κόλαση. Μέχρις ότου…
να διαφυλαχθούν τα δικαιώματα και οι νόμοι των πλασμάτων και να αποδοθεί δικαιοσύνη.
Η παραβίαση των δικαιωμάτων των πλασμάτων και η πνευματική αδικία από εκείνον που εγκαταλείπει τη λατρεία και την προσευχή είναι η εξής:
Η τελειότητα και η αξία των υπαρχόντων εκδηλώνεται με την δοξολογία και την λατρεία που αντανακλώνται στα πρόσωπά τους, τα οποία είναι στραμμένα προς τον Δημιουργό τους, τον Θεό. Δηλαδή, κάθε πλάσμα αποκτά την αξία του από το γεγονός ότι είναι έργο τέχνης του Θεού και από το ότι δοξολογεί και αναφέρει το όνομά Του.
Ο εγκαταλείψας την λατρεία.
Αν όμως, δεν βλέπει και δεν μπορεί να δει τη λατρεία των υπαρχόντων, ίσως και να την αρνείται. Τότε, εκείνα τα πλάσματα που κατέχουν υψηλή θέση όσον αφορά τη λατρεία και την δοξολογία, θα πέσουν και θα υποβιβαστούν σε μια κατάσταση αταξίας. Από δοξολογητές του Κυρίου και μνημονευτές Του, θα γίνουν ασήμαντα και αμελητέα.
Επίσης, το καθένα από αυτά είναι ένα
τα δημιουργήματα, που είναι καθρέφτες της θείας επιστολής και των ωραίων ονομάτων του Θεού
Αυτή η αντίληψη θεωρεί τα όντα ασήμαντα, άχρηστα, άψυχα και κατεστραμμένα. Με αυτήν την αντίληψη, υποτιμά την αξία των υπαρχόντων, αρνείται την τελειότητά τους και παραβιάζει τα δικαιώματά τους.
Διότι στα μάτια ενός ατόμου που δεν προσεύχεται,
«Δίκαιο, Δίκαιο»
τα λόγια του πελαργού που δοξάζει τον Κύριό του
«Τσαφ, τσαφ»
είναι. Αυτός είναι ο πελαργός.
«Δίκαιο, Δίκαιο»
το κομπολόι του
«Τσαφ, τσαφ»
νομίζει. Διότι ο καθένας βλέπει το σύμπαν με το δικό του καθρέφτη. Ο Θεός έδωσε σε κάθε άνθρωπο ένα δικό του, ξεχωριστό σύμπαν, του οποίου το χρώμα βάφεται ανάλογα με την πίστη και την πεποίθηση της καρδιάς του.
Για παράδειγμα, ένας άνθρωπος που κλαίει με θλίψη και πένθος, βλέπει την ύπαρξη να κλαίει και να πενθεί. Ένας άνθρωπος που χαίρεται, είναι ευτυχισμένος και γελάει από χαρά, βλέπει το σύμπαν να χαίρεται και να γελάει. Ένας άνθρωπος που στοχάζεται και προσεύχεται με σοβαρότητα και ευλάβεια, βλέπει την ύπαρξη να προσεύχεται και να δοξάζει· ανακαλύπτει και κατανοεί σε κάποιο βαθμό την προσευχή και τη δοξολογία τους.
Ο άνθρωπος που εγκαταλείπει τη λατρεία από αμέλεια ή άρνηση.
Αν πάλι, φανταστεί την ύπαρξή τους άχρηστη, αχρείαστη, ανεύθυνη και ακατάστατη, τότε αυτή η φαντασία αποτελεί παραβίαση των δικαιωμάτων των πλασμάτων και ηθική αδικία εις βάρος τους. Ο Παντοδύναμος Θεός θα ζητήσει λογαριασμό γι’ αυτή την αδικία από αυτούς στην άλλη ζωή και θα πάρει τα δικαιώματα των πλασμάτων Του από αυτούς.
Ας σκεφτούμε το εξής:
Ενώ προσεύχεστε στο τζαμί ή απαγγέλλετε το τρισάγιο, αν κάποιος ερχόταν και σας κοιτούσε και σας έλεγε:
«Τι δουλειά έχει αυτός ο άνθρωπος εδώ και στέκεται άπραγος; Χαραμίζει τον χρόνο του χωρίς να κάνει τίποτα…»
Πόσο σας εξοργίζουν αυτά τα λόγια και πόσο γρήγορα θα του αντιδράσετε;
«Δεν κάθομαι άπραγος, δοξάζω τον Κύριό μου και προσκυνώ μπροστά στη μεγαλοσύνη Του. Τον επικαλούμαι και εκτελώ την προσευχή που μου έχει διατάξει…»
Αφού πείτε αυτά τα λόγια, πηγαίνετε στην πόρτα του δίκαιου σουλτάνου για να διεκδικήσετε το δίκαιό σας και ζητήστε να αποδοθεί δικαιοσύνη εναντίον αυτού του ατόμου, λόγω της κακής φήμης που διαδίδει για εσάς.
Ακριβώς όπως σε αυτό το παράδειγμα, το ίδιο ισχύει και για εκείνον που δεν προσεύχεται και εγκαταλείπει τη λατρεία.
όλα τα πλάσματα είναι άσκοπα και χωρίς αποστολή
Γνωρίζει. Αρνηθεί τις προσευχές και τις δοξολογίες τους, απορρίψει τις λατρευτικές πράξεις τους και με αυτόν τον τρόπο παραβιάσει τα δικαιώματά τους. Και αυτοί, για τον άνθρωπο αυτόν, θα πουν στον Κύριο Θεό:
«Ω Κύριε! Εμείς σε δοξάζαμε και σε επικαλούμασταν, κι αυτός ο άνθρωπος μας κατηγόρησε για αμέλεια. Μας συκοφάντησε, αρνούμενος την προσευχή και τη λατρεία μας. Κλείνοντας τα μάτια στις ωραίες σου ιδιότητες που εκδηλώνονται σε εμάς, μας κατηγόρησε για αναξιότητα. Δικαίωσέ μας από αυτόν.»
Ο Θεός ανταποκρίνεται σε αυτή την προσευχή των πλασμάτων Του και παίρνει το δίκαιό τους από εκείνον που δεν προσεύχεται.
Τώρα, ας φανταστούμε το εξής:
Ο άνθρωπος που δεν προσεύχεται, παραβιάζει τα δικαιώματα όλων των πλασμάτων, όπως τα έχουμε δηλώσει, σε εκείνη τη στιγμή και σε εκείνο το δευτερόλεπτο. Και όλα τα πλάσματα που υφίστανται πνευματική αδικία σε εκείνη τη στιγμή, διεκδικούν δικαιοσύνη από αυτόν. Ας φανταστούμε τον αριθμό των πλασμάτων και το πλήθος των αγωγών που ασκούνται εναντίον του ατόμου που δεν προσεύχεται…
Και αυτό το άτομο, που δεν προσεύχεται και δεν ασκεί καμία θρησκευτική πρακτική,
Ας υποθέσουμε ότι αυτός ο βιασμός και η ηθική κακοποίηση διαπράττονται σε κάθε στιγμή της ζωής του και ότι το έγκλημα που διέπραξε επαναλαμβάνεται διαρκώς. Με την επανάληψη των εγκλημάτων, φυσικά, θα αυξηθούν και οι δίκες. Κάθε άτομο, κάθε λουλούδι, κάθε έντομο και αναρίθμητα άλλα πλάσματα θα καταθέσουν μήνυση εναντίον του ασεβούς ανθρώπου για τις αδικίες που διαπράττει σε κάθε στιγμή, ακόμα και σε κάθε δευτερόλεπτο, και θα ζητήσουν από τον Θεό να αποδοθεί δικαιοσύνη.
Άραγε, με τόσες πολλές δίκες, η σκληρή τιμωρία που θα υποστεί όποιος δεν προσεύχεται δεν είναι η ίδια η δικαιοσύνη;
Ένας άλλος λόγος για τον οποίο ο μη προσευχόμενος τιμωρείται με τρομερή τιμωρία είναι ο εξής:
Ο άνθρωπος δεν είναι κύριος του εαυτού του.
Είναι υπηρέτης και πλάσμα του Αλλάχ, του Παντοδύναμου και Παντογνώστη. Ο άνθρωπος που παραμελεί την προσευχή, αδικεί τον εαυτό του, το πλάσμα και υπηρέτη του Αλλάχ. Επειδή δεν χρησιμοποιεί τα μέλη του σώματός του, που δημιουργήθηκαν για λατρεία, για τον σκοπό αυτό, αλλά τα σπαταλά σε άχρηστες και εφήμερες ασχολίες, ο Αλλάχ θέλει να πάρει το δίκαιό του από την εγωιστική φύση του ανθρώπου και γι’ αυτό τον απειλεί με φρικτά πράγματα. Σαν να προστατεύει ο Αλλάχ τον υπηρέτη Του από την εγωιστική του φύση.
Ένας άλλος λόγος για τον οποίο ο μη προσευχόμενος τιμωρείται με τρομερή τιμωρία είναι ο εξής:
Ο άνθρωπος, ως αποτέλεσμα της δημιουργίας του και σκοπός της φύσης του, οφείλει να λατρεύει.
Όταν το εγκαταλείπει, αρνείται τη σοφία του Θεού και τον κατηγορεί ότι ενεργεί μάταια. Αυτό τον καθιστά άξιο μιας σκληρής τιμωρίας. Ας καταλάβουμε αυτό το ζήτημα με ένα παράδειγμα:
Αν ένας τεχνίτης ξοδέψει εκατομμύρια για να φτιάξει ένα υπερσύγχρονο αυτοκίνητο με σκοπό να μεταφέρει ανθρώπους, και εσείς πάρετε αυτό το αυτοκίνητο και το μετατρέψετε σε κοτέτσι για κότες, δεν θα λέγατε με αυτή την πράξη:
«Ο μάστορας που έφτιαξε αυτό το αμάξι έκανε τόσα έξοδα τζάμπα. Αυτό το αμάξι δεν χρησιμεύει σε τίποτα άλλο παρά να γίνει κοτέτσι. Κι εγώ το χρησιμοποίησα για αυτό που του άξιζε και το έκανα κοτέτσι…»
Το να μετατρέψετε το αυτοκίνητό σας σε κοτέτσι σημαίνει να αρνηθείτε την αξία του αυτοκινήτου και να αποδεχθείτε την έλλειψη σοφίας του τεχνίτη που το κατασκεύασε. Η μετατροπή του αυτοκινήτου σε κοτέτσι, με τη γλώσσα των πράξεων, φέρει αυτήν την έννοια.
Ας σκεφτούμε πάλι έναν τεχνίτη…
Αυτός ο τεχνίτης έφτιαξε ένα ρολόι τοίχου για να δείχνει την ώρα και σας το χάρισε. Από την ίδια τη φύση του ρολογιού, γίνεται κατανοητό ότι ο τεχνίτης που το έφτιαξε και σας το χάρισε, θέλει να γνωρίζετε την ώρα με αυτό το ρολόι. Αυτός είναι ο σκοπός και ο στόχος της κατασκευής του ρολογιού. Αν τώρα πάρετε αυτό το ρολόι και το χρησιμοποιήσετε σαν δίσκο, δεν θα προσβάλλετε τον τεχνίτη που το έφτιαξε; Με το να χρησιμοποιήσετε το ρολόι σαν δίσκο, δεν θα λέτε με τη γλώσσα του σώματος:
«Αυτό το ρολόι δεν χρησιμεύει σε τίποτα άλλο παρά ως δίσκος. Ο τεχνίτης που το έφτιαξε έκανε κάτι παράλογο και ξόδεψε τόσα χρήματα μάταια…»
Το να μετατρέψετε το ρολόι σε δίσκο, σημαίνει ταυτόχρονα και την άρνηση της αξίας του ρολογιού και την αποδοχή της ανικανότητας του τεχνίτη που το κατασκεύασε. Η σιωπηρή γλώσσα της πράξης αυτής φέρει αυτό το νόημα.
Ακριβώς όπως αυτά τα παραδείγματα,
αυτές οι συσκευές και τα μέλη μας, το καθένα από τα οποία αξίζει εκατομμύρια, είναι για να λατρεύουμε.
Δημιουργήθηκε για αυτόν τον σκοπό. Όποιος αποστρέφει τα μάτια, τη γλώσσα, τα αυτιά και τα άλλα μέλη και όργανα από τη λατρεία και τα χρησιμοποιεί μόνο στις κοσμικές υποθέσεις αυτού του φθαρτού κόσμου, με τη σιωπηλή γλώσσα της πράξης του λέει:
«Αυτά τα μέλη και τα όργανα δόθηκαν μάταια, δεν έχουν καμία χρησιμότητα, γι’ αυτό τα χρησιμοποιώ σε ασήμαντες και εφήμερες κοσμικές υποθέσεις. Ο τεχνίτης που ξόδεψε τόσα χρήματα για αυτά τα όργανα έκανε μια πολύ ανόητη πράξη, ξόδεψε τόσα χρήματα για μια σύντομη ζωή…»
Εκείνος που σπαταλά το σώμα, τα μέλη και τα όργανά του που του δόθηκαν, μόνο σε αυτόν τον εφήμερο κόσμο, αμφισβητεί τη σοφία του Θεού, τον κατηγορεί ότι κάνει μάταιες και άσκοπες πράξεις.
Φυσικά, η τιμωρία για αυτό το σφάλμα μπορεί να είναι μόνο οι φοβερές τιμωρίες της κόλασης.
Εν ολίγοις:
– Όποιος εγκαταλείπει τη λατρεία, πρώτα αδικεί τον εαυτό του.
Διότι το σώμα του είναι δούλος και πλάσμα του Παντοδύναμου Θεού.
– Στη συνέχεια
παραβιάζει τους νόμους του σύμπαντος.
Υποτιμά την αξία τους και τους κατηγορεί για αμέλεια και αδιαφορία.
– Και μετά από αυτό
ασέβεια και απρέπεια προς τη θεία σοφία
κάνει.
– Εξαιτίας αυτών των ελαττωμάτων, αξίζει μια τρομερή απειλή και μια σκληρή τιμωρία.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
