Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Η ανθρώπινη ψυχή,
με τις υποδείξεις που παίρνει από τον διάβολο, ωθεί τον άνθρωπο σε κακές πράξεις.
Εδώ, η πάλη με τον εγωισμό σπάει την επιρροή αυτών των υποδείξεων, τις καθιστά αναποτελεσματικές. Ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη σ’ αυτόν),
“Ο χειρότερος εχθρός σου είναι ο εαυτός σου.”
(1)
με την έκφρασή του, εφιστά την προσοχή στις βλαβερές συνέπειες του εγωισμού.
“Πρωταθλητής είναι όχι εκείνος που ρίχνει τον αντίπαλό του στο έδαφος, αλλά εκείνος που νικά τον εαυτό του σε στιγμές οργής.”
(2)
δηλώνοντας έτσι τη δυσκολία της πάλης που πρέπει να γίνει με την ψυχή.
“Μουτζαχίντ είναι εκείνος που αγωνίζεται ενάντια στις επιθυμίες του εαυτού του.”
(3)
Με τα λόγια του αυτά, εξηγεί ότι η πάλη με τον εαυτό είναι μια μορφή τζιχάντ. Επιστρέφοντας από την εκστρατεία του Τεμπούκ, είπε στους συντρόφους του:
“Επιστρέψαμε από τον μικρότερο τζιχάντ στον μεγαλύτερο τζιχάντ.”
(4)
Αυτό διδάσκει ότι η πάλη με τον εαυτό είναι μια μεγάλη πάλη. Εξάλλου, από κάποιον που δεν παλεύει με τον εαυτό του, δεν μπορεί να αναμένεται θυσία σε μια πάλη ενάντια στον εχθρό. (5)
Όσοι βλέπουν τα πράγματα επιφανειακά, μπορεί να θεωρούν τον πόλεμο με τον εχθρό ως μια ευρύτερη ιερή πολεμική εκστρατεία.
Ωστόσο, η αρχή του ιερού πολέμου ενάντια στον εχθρό περνάει μέσα από τον ιερό πόλεμο ενάντια στον εαυτό.
Όποιος δεν πολεμάει τον εαυτό του, δεν μπορεί να πολεμήσει τον εχθρό. Όποιος νικιέται από τον εαυτό του, νικιέται και από τον εχθρό.
Ο αγώνας ενάντια στην ψυχή,
διαρκεί μια ολόκληρη ζωή.
Στον πόλεμο με τον εχθρό, δεν υπάρχει η ίδια συνέχεια. Κατά τη διάρκεια του πολέμου με τον εχθρό, ένας μεγαλύτερος πόλεμος λαμβάνει χώρα στο εσωτερικό του ανθρώπου. Η ψυχή του ανθρώπου, με τις οδηγίες που λαμβάνει από τον διάβολο, προσπαθεί να τον αποτρέψει από τον πόλεμο, τουλάχιστον να τον αποθαρρύνει.
“Έχεις πίσω σου γυναίκα και παιδιά. Τι θα γίνει αν τραυματιστείς ή μείνεις ανάπηρος;… Και αν πεθάνεις… Η γυναίκα σου, τα παιδιά σου θα καταστραφούν… κλπ… κλπ…”
Από τις ψυχές αναδύονται κραυγές πάθους. Όσοι καταφέρουν να υπερβούν αυτές τις φωνές, μπορούν να επιτύχουν στη μάχη ενάντια στον εχθρό.
Επίσης,
Όποιος ηττηθεί στη μάχη με τον εαυτό του, θα πάει στην κόλαση. Όποιος ηττηθεί στη μάχη με τον εχθρό και χάσει τη ζωή του, γίνεται μάρτυρας και πάει στον παράδεισο.
Πηγές:
1. Ακλουνί, Ι, 143.
2. Μπουχάρι, Εντέμπ, 102; Μουσλίμ, Μπιρρ, 106-108; Αχμέτ Ιμπν Χανμπέλ, Μουσνέδ, Εκδόσεις Τσαγρί, Κωνσταντινούπολη 1981, Ι, 382.
3. Τιρμίζι, Φεντα’ιλ αλ-Τζιχάντ, 2.
4. Ραζή, XXIII, 72; Μπεϋνταβί, II, 97; Έχει αναφερθεί ότι η αφήγηση αυτή είναι αδύναμη. βλ. Ακλουνί, I, 424.
5. Καντίρι, Ι, 275.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
