– Η Ιερουσαλήμ, όπως γνωρίζουμε, ήταν η κατεύθυνση προσευχής των Μουσουλμάνων πριν από την Κάαμπα.
– Γιατί, λοιπόν, η Ιερουσαλήμ είναι σημαντική και για τους Εβραίους και για τους Χριστιανούς;
– Η ιστορία του Όρους των Ελαιών στην Ιερουσαλήμ είναι αληθινή;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Ιερουσαλήμ,
Είναι μια πόλη που κατέχει σημαντική θέση και θεωρείται ιερή και στις τρεις θρησκείες.
Ιερουσαλήμ στον Ιουδαϊσμό
Η πόλη της Ιερουσαλήμ αναφέρεται στη Τορά μόνο μία φορά, με το όνομα Σαλέμ.
(Γένεσις, 14/18)
Η άποψη ότι το όρος Μωριά, όπου ο Ισαάκ προσφέρθηκε ως θυσία, είναι ο τόπος όπου χτίστηκε ο Ναός του Σολομώντα, είναι αμφιλεγόμενη. Η πόλη ήταν κέντρο βασιλείας και λατρείας.
Ο Προφήτης Δαβίδ
αρχίζει με ‘la’.
(Β’ Σαμουήλ, 6-7; κεφάλαια, 24/18-25; Α’ Χρονικών, 21/18-22)
Κατά την πρώτη περίοδο του ναού, στην κορυφή του λόφου όπου βρισκόταν ο ναός
Λόφος Σιών
Συγκεκριμένα, το όνομα Σιών αναφερόταν σε ολόκληρη την Ιερουσαλήμ. Όταν ο Δαβίδ έλαβε την υπόσχεση ότι η βασιλεία του θα διαρκούσε αιώνια, αυτό θεωρήθηκε επίσης ως ένδειξη της αιωνιότητας της Ιερουσαλήμ, της πόλης του βασιλείου και του ναού.
(Β’ Σαμουήλ, 7/13-16)
Η ανέγερση του ναού κατά την εποχή του Σολομώντα.
Η Ιερουσαλήμ απέκτησε μια ξεχωριστή ιερότητα, αφενός λόγω της υπόσχεσης του Θεού ότι η βασιλεία του Δαβίδ θα διαρκέσει αιώνια, αφετέρου λόγω της αποδοχής του ναού ως αιώνιου τόπου του Θεού, γεγονός που ιεροποίησε την πόλη.
Στους Ψαλμούς (Ψαλμός 132)
Η πόλη του Δαβίδ (Σιών), όπου μεταφέρθηκε η κιβωτός της διαθήκης, παρουσιάζεται όχι μόνο ως η πόλη που ο Κύριος επέλεξε για το βασίλειο, αλλά και ως η κατοικία του Κυρίου. Σύμφωνα με τον προφήτη Ιερεμία, στην Ιερουσαλήμ
«Ο θρόνος του Κυρίου, η κατοικία της δικαιοσύνης, το όρος της αγιότητας»
θα ονομαστεί.
(31/23; 33/16)
Επίσης,
«η ωραία σε ύψος, η χαρά όλης της γης»
(Ψαλμός 48/2),
“το αποκορύφωμα της ομορφιάς”
(Ψαλμός 50/2)
χαρακτηρίζεται ως
«Αν σε ξεχάσω, Ιερουσαλήμ, ας ξεχάσει το δεξί μου χέρι την τέχνη του· αν δεν σε θυμάμαι, αν δεν θεωρώ την Ιερουσαλήμ ανώτερη από την ύψιστη χαρά μου, ας κολλήσει η γλώσσα μου στον ουρανίσκο μου.»
(Ψαλμός 137/5-6)
αναφέρεται.
Ιερουσαλήμ,
Λόγω της ιδιαιτερότητας και της ιερότητάς της, η Ιερουσαλήμ αντιμετωπίζεται διαφορετικά από τις άλλες πόλεις στον εβραϊκό νόμο, επομένως ορισμένοι κανόνες δεν ισχύουν για την Ιερουσαλήμ. Θεωρείται τόπος εκλεγμένος από τον Θεό.
(Βασιλειών Β’ 21/4; Ψαλμοί 132/13)
Ο Ναός της Ιερουσαλήμ δεν ήταν απλώς τόπος θυσιαστηρίων, αλλά και προορισμός προσκυνήματος. Διότι τρεις φορές το χρόνο…
(κατά τις γιορτές του Πάσχα, της Πεντηκοστής και της Σκηνωπηγίας)
Κάθε άρρεν υποχρεούται να παρουσιάζεται ενώπιον του Κυρίου (στο ναό) για να προσφέρει θυσία.
(Έξοδος 23:17; Δευτερονόμιον 16:16-17)
Επειδή ήταν τόπος προσκυνήματος, οι Εβραίοι αναγκάζονταν να διαμένουν εκεί για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα, γεγονός που αποτελούσε το σημαντικότερο χαρακτηριστικό που διαμόρφωνε την πολιτιστική ζωή του λαού κατά την περίοδο που ο ναός ήταν όρθιος.
Επειδή είναι εκλεκτός του Θεού.
Ιερουσαλήμ,
Υπήρξε σύμβολο των υπέρτατων αξιών και ελπίδων του Ιουδαϊσμού. Οι προφήτες μίλησαν γι’ αυτήν με εγκωμιαστικά λόγια. Ο Ησαΐας αποκαλεί την Ιερουσαλήμ
«πόλη της δικαιοσύνης»
ονομάζοντάς την έτσι και διακηρύττοντας ότι ο νόμος θα προέλθει από τη Σιών και ο λόγος του Κυρίου από την Ιερουσαλήμ.
(1/26; 2/3)
, Ιερεμίας για την Ιερουσαλήμ στο μέλλον
«Ο θρόνος του Κυρίου»
αναφέρεται ότι θα ονομαστεί έτσι και ότι όλα τα έθνη θα συγκεντρωθούν σε αυτόν.
(3/17).
Από την άλλη πλευρά
Παλαιά Διαθήκη
Σε αυτό το ποίημα, η ομορφιά της περιγράφεται και συγκρίνεται με αυτή της αγαπημένης.
(Άσμα Ασμάτων, 6/4; Ψαλμός, 48/2; 50/2)
Στο Ταλμούδ
(Σουκκότ, 51β)
Στο Μιδράς αναφέρεται ότι όποιος δεν έχει δει την Ιερουσαλήμ, δεν μπορεί να ξέρει πώς είναι μια όμορφη πόλη.
(Γένεσις Ραββά, 14, 8)
Σύμφωνα με μια παράδοση, ο Αδάμ πλάστηκε από το χώμα του Ναού της Ιερουσαλήμ, ενώ μια άλλη παράδοση αναφέρει ότι η δημιουργία του κόσμου ξεκίνησε από τη Σιών.
Σύμφωνα με τον εβραϊκό νόμο (Χαλάχα), ολόκληρη η χώρα είναι ιερή, αλλά η πόλη της Ιερουσαλήμ είναι η πιο ιερή. Είναι το ιερότερο μέρος στη γη και
«το άγιο των αγίων»
Ο τόπος αυτός, που ονομάζεται [όνομα τόπου], βρίσκεται στο ναό της Ιερουσαλήμ. Η Σαρία απαριθμεί τις εντολές και τις απαγορεύσεις που υπαγορεύονται από την ιερότητα της Ιερουσαλήμ.
(Νόισνερ, V, 15-16)
Μετά την καταστροφή του 70 μ.Χ., η Ιερουσαλήμ έπαψε να διαδραματίζει τόσο σημαντικό ρόλο στη ζωή του εβραϊκού έθνους, αλλά παρέμεινε σύμβολο πνευματικής δόξας και ενσάρκωση του νόμου, και η λαχτάρα γι’ αυτήν εκφραζόταν σε κάθε ευκαιρία. Οι Εβραίοι, όπου κι αν βρίσκονταν και όποια ώρα κι αν προσεύχονταν, πάντοτε…
Επιστροφή στην Ιερουσαλήμ
είναι υποχρεωμένοι.
Η ευχή για την ανοικοδόμηση της Ιερουσαλήμ περιλαμβάνεται στην προσευχή του γεύματος. Η προσευχή Αμίντα, η οποία επαναλαμβάνεται τρεις φορές την ημέρα, γίνεται με το πρόσωπο στραμμένο προς την Ιερουσαλήμ, και σε αυτήν εκφράζεται η επιθυμία για επιστροφή στην Ιερουσαλήμ, για την αποκατάσταση της πόλης και της δυναστείας του Δαβίδ. Τρεις ετήσιες νηστείες τηρούνται σε ανάμνηση της καταστροφής της Ιερουσαλήμ.
Η σημασία της Ιερουσαλήμ στη θρησκευτική ζωή βασίζεται στην πίστη ότι το κράτος των Ιουδαίων θα ιδρυθεί σε αυτή τη γη από τον Μεσσία. Η ανακατασκευή της Ιερουσαλήμ και η ανέγερση του Ναού είναι σημάδια αυτού. Σύμφωνα με την εβραϊκή παράδοση, υπάρχει μια Ιερουσαλήμ στη γη και μια Ιερουσαλήμ στον ουρανό. Στο Ταλμούδ αναφέρεται ότι ο Θεός είπε ότι δεν μπορεί κανείς να εισέλθει στην Ιερουσαλήμ της γης χωρίς να εισέλθει πρώτα στην Ιερουσαλήμ του ουρανού.
Σε ορισμένα κείμενα της εβραϊκής θρησκευτικής γραμματείας αναφέρεται ότι η ουράνια Ιερουσαλήμ θα κατέβει στη γη στο τέλος του κόσμου, αντικαθιστώντας την επίγεια. Στους Εβραίους υπάρχει η επιθυμία να ταφούν στο Όρος των Ελαιών, επειδή βρίσκεται κοντά στο λόφο όπου βρισκόταν ο Ναός, με σκοπό να κερδίσουν χρόνο και να μειώσουν την ταλαιπωρία όταν η Ιερουσαλήμ αποκατασταθεί και οι νεκροί αναστηθούν. Η εβραϊκή γιορτή του Πάσχα, το σεδέρ και η προσευχή της ημέρας της εξιλέωσης, τελειώνουν με την ευχή «του χρόνου στην Ιερουσαλήμ».
(Εγκυκλοπαιδικό λεξικό του Ιουδαϊσμού, σελ. 573)
Η Ιερουσαλήμ στον Χριστιανισμό
Στα Ευαγγέλια, η Ιερουσαλήμ κατέχει σημαντική θέση. Σύμφωνα με το Ευαγγέλιο του Μάρκου, ο Ιησούς αρχίζει τη διδασκαλία του στη Γαλιλαία και, αντιμετωπίζοντας την αρνητική στάση των ανθρώπων,
Κατευθύνεται προς την Ιερουσαλήμ, εισέρχεται στην πόλη και καθαρίζει τον ναό.
Αντιμετωπίζοντας την αντίδραση των Ιουδαϊκών αρχών, προαναγγέλλει την τιμωρία της πόλης και τη βεβήλωση του ναού. Όταν σταυρώνεται έξω από την πόλη, η κουρτίνα του ναού σχίζεται.
Άλλα Ευαγγέλια προσθέτουν ορισμένες πληροφορίες σχετικά με την Ιερουσαλήμ. Το Ευαγγέλιο του Ιωάννη αναφέρει ότι ο Ιησούς επισκέφθηκε την Ιερουσαλήμ πολλές φορές. Σύμφωνα με τα Ευαγγέλια, η επίγεια ζωή του Ιησού τελειώνει στην Ιερουσαλήμ, και οι απόστολοι βρίσκονται εκεί…
“Άγιο Πνεύμα”
θα πάρουν.
Η Ιερουσαλήμ στο Ισλάμ
Αν και το όνομα Ιερουσαλήμ δεν αναφέρεται άμεσα στο Κοράνι, γίνεται αναφορά σε αυτή την πόλη
Η ευλογημένη περίμετρος του Αλ-Μασγίντ αλ-Ακσά.
αναφέρεται ως
(Ισραήλ, 17/1),
επίσης η περιοχή όπου βρίσκεται
«ιερή γη»
(Αλ-Μα’ίντα, 5/21),
“καλό, ωραίο μέρος”
(Ιωνάς, 10/93)
έχει χαρακτηριστεί ως.
Στις παραδόσεις (Χαντίθ) πάλι
Το Τέμενος Αλ-Ακσά, το Ιερό Τέμενος (Μασγίντ αλ-Χαράμ) και το Τέμενος του Προφήτη (Μασγίντ αλ-Ρασούλ).
μαζί με
ένα από τα τρία τεμένη στα οποία επιτρέπεται να ταξιδεύει κανείς με σκοπό την επίσκεψη, και το δεύτερο τεμένη που χτίστηκε στη γη μετά το Μασγίντ αλ-Χαράμ.
έχει οριστεί.
(Μπουχάρι, Φαδλ αλ-σαλάτ φι μαστζίντ Μεκκας και αλ-Μαδίνης, 6, Χατζ, 26, Ενμπιγιά, 8, 40; Μουσλίμ, Χατζ, 288, Μασατζίντ, 2; Νεσαΐ, Μασατζίντ, 3)
Επιπλέον, σε ορισμένες παραδόσεις αναφέρεται ότι ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν) συνέστησε την προσευχή στο Μπάιτ αλ-Μακντίς.
(Αμπού Νταβούντ, Σαλάτ, 14)
Σύμφωνα με τις παραδόσεις εκτός των Κουτούμπ-ι Σιττέ, ο Ιησούς, μετά την κάθοδό του, θα ταφεί στη Μεδίνα, δίπλα στον τάφο του Αποστόλου, ή στην Ιερουσαλήμ.
Δύο ή τρία χρόνια πριν από τη Χιτζρά.
Ο Προφήτης Μωάμεθ προσευχόταν στραμμένος προς την Ιερουσαλήμ, έχοντας την Κάαμπα μπροστά του.
(Ιμπν Σα’ντ, Ι, 243; Κουρτουμπί, ΙΙ, 150; Φαχρεντίν ερ-Ραζί, ΙV, 110)
και
-Παρότι υπάρχουν διάφορες εκδοχές
– Κατά την περίοδο της Μεδίνας
η εφαρμογή αυτή διήρκεσε δεκαέξι ή δεκαεπτά μήνες,
αργότερα έγινε αποδεκτό ότι η κατεύθυνση της προσευχής (κίμπλα) άλλαξε προς την Κάαμπα.
(Μπουχάρι, Σαλάτ, 31, Τεφσίρ, 18; Μουσλίμ, Μεσάτζιντ, 11-12)
Η επιλογή της Ιερουσαλήμ ως κατεύθυνσης προσευχής για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα κατά τη διάρκεια της ζωής του Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη ας είναι επάνω του) αποτελεί έναν από τους λόγους για τους οποίους οι Μουσουλμάνοι θεωρούν αυτή την πόλη θρησκευτικό κέντρο.
Επιπλέον, το Ισρά, το οποίο πραγματοποιήθηκε με τη νυχτερινή μεταφορά του Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν) από το Μεσχίντ αλ-Χαράμ στο Μεσχίντ αλ-Ακσά, του οποίου η περιβάλλουσα περιοχή ευλογήθηκε.
(Ισραήλ, 17/1)
και το γεγονός ότι ο Μωάμεθ πήγε στο Τέμενος Αλ-Ακσά κατά τη διάρκεια των θαυματουργών γεγονότων της Μι’ρατζ αύξησε τη σημασία αυτής της πόλης για τους Μουσουλμάνους.
Ο Μουχάμμαντ Χαμιντουλάχ ισχυρίστηκε ότι το Αλ-Μαστζίντ αλ-Ακσά δεν βρίσκεται στην Ιερουσαλήμ, αλλά στους ουρανούς, και είναι ένα τζαμί όπου οι άγγελοι συνεχώς λατρεύουν τον Θεό.
(Ο Προφήτης του Ισλάμ, Ι, 150-151)
Πρέπει επίσης να γίνει κατανοητό ότι με το εν λόγω τέμενος εννοείται ο Βαίτ αλ-Μακντίς που χτίστηκε από τον Προφήτη Σουλεϊμάν, και όχι το τζαμί που πήρε αυτό το όνομα αργότερα.
Εκτός από αυτά, η Ιερουσαλήμ,
Η τοποθεσία της σε μια περιοχή που θεωρείται ιερή και όπου έζησαν πολλοί προφήτες, αρχής γενομένης από τον Αβραάμ, η φιλοξενία του Ναού του Σολομώντα, και η ύπαρξή της ως τόπος αγώνων των Ισραηλιτών και των προφητών που στάλθηκαν σε αυτούς.
κατέχει σημαντική θέση στην παράδοση των θεϊστικών θρησκειών.
(βλ. Εμπύλ-Φερέτζ Ιμπν-ι Τζεβζή, σ. 63-147; Ισλαμική Εγκυκλοπαίδεια της Τουρκικής Θρησκευτικής Ιδρύσεως, λήμμα Ιερουσαλήμ)
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
