– Γιατί η ευγνωμοσύνη προς τον Δωρητή των ευεργεσιών ονομάζεται υποχρεωτική (vacip) και όχι επιβεβλημένη (farz);
– Αλλά η υποχρέωση δεν μας αναγκάζει;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Ειδικά στη νομική επιστήμη του Ισλάμ, και συγκεκριμένα στη σχολή Χαναφί,
«υποχρεωτικό»
η έννοια, όταν υπάρχει έλλειψη αποδεικτικών στοιχείων
μεταξύ υποχρεωτικής πράξης και επιβεβαιωμένης προφητικής παράδοσης
χρησιμοποιείται για να δηλώσει μια ιδιότητα. Σε άλλες θρησκευτικές παραδόσεις και σε πηγές μεθοδολογίας όπως η δογματική θεολογία και η φιλοσοφία της θρησκείας,
«υποχρεωτικό»
έννοια
υποχρέωση
χρησιμοποιήθηκε με την έννοια του.
Γι’ αυτό, το χρησιμοποιούμε για να εκφράσουμε ευγνωμοσύνη.
Η έννοια του “vacip” έχει επίσης την έννοια του “farz”.
έρχεται.
Πράγματι, σε ορισμένα εδάφια απαριθμούνται οι ευλογίες του Θεού,
«Πόσο λίγο ευχαριστείτε! Αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ευχαριστούν· μήπως δεν θα ευχαριστήσουν ποτέ;»
Όσοι αμελούν αυτή την εργασία προειδοποιούνται με φράσεις όπως:
(Π.χ. βλ. Αλ-Α’ράφ, 7/10; Γιασίν, 36/35, 73; Αλ-Μουλκ, 67/23)
Η ευγνωμοσύνη προς τον Κύριό μας, του οποίου οι ευλογίες είναι αμέτρητες και οι χάρες αδιάκοπες, είναι υποχρέωση κάθε μουσουλμάνου.
Ευχαριστώ για τις ευλογίες, αυτός που τις χάρισε.
Ρεζάκ
είναι να αναγνωρίζεις το μεγαλείο τους. Το να αδιαφορείς γι’ αυτούς είναι αχαριστία.
Ιμάμ Γκαζαλί
Γνώση, κατάσταση και πράξη.
αναλύει διεξοδικά τις έννοιες σε σχέση με την ευγνωμοσύνη.
Για να κατανοήσουμε την αλήθεια της ευγνωμοσύνης, πρέπει πρώτα να γνωρίζουμε ότι όλα όσα υπάρχουν είναι ευλογία και ότι όλες οι ευλογίες προέρχονται από τον Θεό. Αυτό είναι ταυτόχρονα και η γνώση της θεϊκής ενότητας (τεβχίντ), ενώ το να αποδίδουμε την ευλογία σε οτιδήποτε άλλο είναι μια μορφή ειδωλολατρίας (σιρκ).
Στο επίπεδο της ευγνωμοσύνης, δεν πρέπει να δίνουμε σημασία στο δώρο και στην απόκτηση του δώρου, αλλά να χαιρόμαστε για τον ίδιο τον Δωρητή. Σε αυτή την περίπτωση, ο σκοπός της ευγνωμοσύνης δεν είναι το ίδιο το δώρο, αλλά Εκείνος που το δίνει, γι’ αυτό ο δούλος ξοδεύει ό,τι έχει για χάρη της ευαρέσκειας του Θεού και με τον τρόπο που Εκείνος επιθυμεί. Σημάδι αυτής της κατάστασης είναι η αγάπη για τον κόσμο, επειδή είναι απλώς το χωράφι της μετά θάνατον ζωής.
Από πλευράς πράξης, η ευγνωμοσύνη σχετίζεται με την καρδιά, τη γλώσσα και τα όργανα.
Η ευγνωμοσύνη της καρδιάς είναι να σκέφτεται κανείς το καλό για όλα τα δημιουργήματα, η ευγνωμοσύνη της γλώσσας είναι να εκφράζει κανείς την ευγνωμοσύνη του προς τον Θεό, και η ευγνωμοσύνη των οργάνων είναι να χρησιμοποιεί κανείς τις ευλογίες που δίνει ο Θεός με τρόπο που να θεωρείται υπακοή σε Αυτόν.
Σύμφωνα με όσα κατέγραψε και ο Κουσειρί…
(Αρ-Ρισάλα, ΙΙ, 494)
Η ευγνωμοσύνη του ματιού έγκειται στο να συγκαλύπτει τα ελαττώματα που βλέπει στους άλλους, και η ευγνωμοσύνη του αυτιού στο να μην αποκαλύπτει τα ελαττώματα που ακούει.
Gazali’ye göre Allah, insanlara kalp basireti vermiştir; bu basiret, Allah’ın razı olduğu ve olmadığı şeyleri ayırt etmelerini sağlayan, O’nun katından gönderdiği vahiy bilgileriyle oluşur. Dinin hükümlerine uymayanlar şükür vecibesini yerine getiremeyecekleri gibi, basiretlerini kullanarak evrendeki gerçekleri, yaratılıştaki hikmetleri ibret gözüyle kavrayamayanlar da var olan şeylerin gerçek anlamlarına ulaşmaktan uzak kalacakları için nimetin değerini anlayamaz ve şükrünü eda edemezler; bu ise bir nankörlüktür.
(βλ. Ιχιά, IV, 60-141)
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
