Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Στο Κοράνι και στα χαντίθ υπάρχουν εκτενείς αναφορές στην Ανάσταση, ένα θεμελιώδες δόγμα των θεϊστικών θρησκειών. Σε αυτές τις αναφορές τονίζεται η εγγύτητα της Ανάστασης και η φρίκη εκείνης της ημέρας, προτρέποντας τους ανθρώπους να προετοιμαστούν.
Σε ένα χαντίθ που αναφέρεται από τον Ενές μπιν Μαλίκ, ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν) είπε κάποτε:
«Εγώ και η ημέρα της κρίσεως δημιουργηθήκαμε σαν αυτά τα δύο δάχτυλα.»
(1)
είπε και ένωσε τον δείκτη με τον μεσαίο δάχτυλο.
Με αυτά τα λόγια, ο Προφήτης μας υπαινισσόταν ότι η Ημέρα της Κρίσης θα μπορούσε να έρθει πολύ σύντομα. Στο Κοράνι…
«Η αποκάλυψη είναι κοντά.»
Το γεγονός ότι πέρασαν 1.400 χρόνια από την προφητεία του Προφήτη μας για την επικείμενη έλευση της Αποκάλυψης και αυτή δεν έχει ακόμη συμβεί, δεν θα πρέπει να προκαλεί αμφιβολίες. Διότι η Αποκάλυψη είναι ένα ζήτημα που αφορά το τέλος του κόσμου.
«Χίλια ή δύο χιλιάδες χρόνια σε σύγκριση με τη διάρκεια ζωής του κόσμου, είναι σαν μια ή δύο μέρες ή μια ή δύο στιγμές σε σύγκριση με ένα χρόνο. Η ώρα της Κρίσεως δεν είναι μόνο το τέλος της ανθρωπότητας, ώστε να θεωρείται μακρινή (απόμακρη) σε σύγκριση με τη διάρκεια ζωής της.»
(2)
Αν και η ακριβής ώρα της Κρίσης δεν αναφέρεται στο Κοράνι και στα Χαντίθ, ο Προφήτης μας (ειρήνη σ’ αυτόν) μίλησε για ορισμένα γεγονότα και σημάδια που θα συμβούν λίγο πριν από αυτήν, ενθαρρύνοντας τους πιστούς να παραμείνουν σε εγρήγορση και να είναι προετοιμασμένοι.
Όσον αφορά τους λόγους και τη σοφία πίσω από τη μυστικότητα της έλευσης της Αποκάλυψης:
Αυτό έχει πολλές σοφίες. Όπως, αν ο άνθρωπος γνώριζε πότε θα πεθάνει, θα ζούσε το μισό της ζωής του στερημένος από την πίστη και την ισλαμική συνείδηση, σε πλήρη αμέλεια, και το υπόλοιπο μισό θα το περνούσε περιμένοντας τον θάνατό του σαν ένας καταδικασμένος σε θάνατο που βαδίζει βήμα βήμα προς την αγχόνη, βιώνοντας τρομερή οδύνη και βασανισμό.
Η ίδια σοφία κρύβεται και στο γεγονός ότι οι συμφορές και οι καταστροφές παραμένουν κρυφές από τον άνθρωπο. Διότι η αναμονή μιας καταστροφής με προκαθορισμένη ημερομηνία θα προκαλούσε περισσότερη οδύνη και βασανισμό από την ίδια την καταστροφή.
Γι’ αυτόν και πολλούς άλλους λόγους σοφίας, η ώρα της Ανάστασης έχει παραμείνει κρυφή από τους ανθρώπους.
Ο θάνατος για τον κάθε άνθρωπο είναι ό,τι η αποκάλυψη για όλη την ανθρωπότητα.
Στις Ακτίνες, ο Μπεντιουζζαμάν δίνει τις ακόλουθες εξηγήσεις σχετικά με αυτό το θέμα:
Αν η ώρα της Αποκάλυψης, του τέλους και του θανάτου του κόσμου, ήταν γνωστή, οι άνθρωποι του Πρώιμου και του Μέσου Μεσαίωνα θα ζούσαν σε άγνοια, αδιάφοροι για τη μεταθανάτια ζωή. Και οι άνθρωποι της σύγχρονης εποχής δεν θα μπορούσαν να απολαύσουν την ειρήνη και τις χαρές της επίγειας ζωής, ζώντας με τον τρόμο της αναμονής της Αποκάλυψης.
Αν η ώρα της Αποκάλυψης ήταν γνωστή,
Ορισμένες αλήθειες της πίστης θα αποκαλύπτονταν με τέτοια σαφήνεια που όλοι, θέλοντας και μη, θα τις αποδέχονταν. Κατά συνέπεια, το μυστήριο της πρότασης, της δοκιμασίας και της πίστης θα χανόταν.
Για πολλούς τέτοιους λόγους, η ώρα της Κρίσης παρέμεινε κρυφή, και ο καθένας μπορούσε να σκέφτεται τόσο τον θάνατό του όσο και τη συνέχιση της ζωής του σε κάθε στιγμή. Έτσι, ούτε η επίγεια ζωή ούτε η μετά θάνατον ζωή παραμελήθηκαν. (3)
Η μυστικότητα της ημέρας της κρίσης θα διαρκέσει μέχρι να έρθει η καταστροφή.
Όταν ο ήλιος ανατείλει από τη δύση αντί από την ανατολή, τότε η δοκιμασία και η πόρτα της μετάνοιας θα κλείσουν για τους ανθρώπους, και όλοι θα πιστέψουν με βεβαιότητα ότι έρχεται η Κρίση. Ωστόσο, η μετάνοια και η πίστη που θα εκφραστούν μετά από εκείνη τη στιγμή δεν θα ωφελήσουν.
Πηγές:
1. Μουσλίμ, Φιτέν:135.
2. Λόγοι, σελ. 318
3. Ακτίνες, σελ. 488.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
