– Ποια είναι τα χαρακτηριστικά και οι διαφορές στη δημιουργία της γυναίκας και του άνδρα;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Κατά την εξάπλωση του Ισλάμ στην Αραβική Χερσόνησο, ορισμένες προ-ισλαμικές συνήθειες εξακολουθούσαν να ασκούν την επιρροή τους. Το Ισλάμ κατήργησε ορισμένες από αυτές εντελώς, ενώ μετρίασε άλλες.
Ένα από αυτά ήταν το ζήτημα του απεριόριστου αριθμού συζύγων κατά την περίοδο της Τζαχιλίγια. Πριν από την έλευση του Ισλάμ, στην Αραβική Χερσόνησο οι άνδρες μπορούσαν να παντρευτούν όσες γυναίκες ήθελαν, χωρίς κανένα περιορισμό. Το Κοράνι έθεσε ένα όριο σε αυτήν την πρακτική της Τζαχιλίγια, ορίζοντας ότι ο μέγιστος αριθμός συζύγων είναι τέσσερις.
Ο Παντοδύναμος Θεός,
«…Αν φοβάστε ότι δεν θα μπορέσετε να είστε δίκαιοι με τις γυναίκες σας, τότε αρκείστε σε μία μόνο…»
(Νίσα, 4/3)
είπε. Σύμφωνα με αυτό, το Κοράνι δεν θεσπίζει την πολυγαμία. Ωστόσο, περιορίζει τον αριθμό των συζύγων, ο οποίος προηγουμένως ήταν απεριόριστος.
Για παράδειγμα, ο σύντροφος του Προφήτη, ο Γκιλάν, όταν ασπάστηκε το Ισλάμ, ήταν παντρεμένος με δέκα γυναίκες.
Όταν ασπάστηκε το Ισλάμ, χώρισε περισσότερες από τέσσερις γυναίκες. Αν και το Ισλάμ επιτρέπει τον γάμο με πολλές γυναίκες, θεωρεί τον γάμο με μία γυναίκα ως τον κύριο κανόνα. Η άδεια για περισσότερες από μία…
«ηθικές και κοινωνικές επιταγές»
έχει διατεθεί για το σκοπό αυτό.
Σε αυτή την περίπτωση, τονίστηκε ότι η δικαιοσύνη είναι απαραίτητη μεταξύ των γυναικών, αλλά επισημάνθηκε ότι είναι δύσκολο να υπάρξει ίση μεταχείριση στις ψυχικές τάσεις:
«Όσο κι αν θέλετε, δεν μπορείτε να είστε δίκαιοι με τις γυναίκες.»
(Νίσα, 4/129)
Το γεγονός ότι ο Θεός, ενώ σε ένα στίχο διατάσσει τη δικαιοσύνη, σε έναν άλλο στίχο εξηγεί ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να επιτύχουν πραγματικά δικαιοσύνη μεταξύ των συζύγων τους, υποδηλώνει την αποφυγή του γάμου με περισσότερες από μία γυναίκες χωρίς ανάγκη.
Σε κάθε εποχή της ιστορίας, οι αιματηρές συγκρούσεις μεταξύ των εθνών είχαν ως αποτέλεσμα τη μείωση του ανδρικού πληθυσμού και την πολλαπλασιασμό του γυναικείου. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η προστασία πολλών γυναικών από έναν άνδρα καθίσταται καθήκον. Η Τουρκία το έζησε μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως και η Γερμανία μετά τον Δεύτερο.
Στη Γερμανία, μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο αριθμός των γυναικών ήταν τριπλάσιος από τον αριθμό των ανδρών.
Ο γερμανικός λαός αντιμετώπιζε τον κίνδυνο μιας σοβαρής κοινωνικής ανισορροπίας, καθώς σχεδόν τα δύο τρίτα των γυναικών ζούσαν σε κατάσταση απελπισίας και εγκατάλειψης.
Έτσι, η γερμανική κυβέρνηση αναγκαζόταν να επιτρέψει σε έναν άνδρα να παντρεύεται με περισσότερες από μία γυναίκες. Ένας Γερμανός καθηγητής επέμενε ότι δεν υπήρχε άλλη λύση για τη σωτηρία της Γερμανίδας γυναίκας από το να αποδεχθεί αυτή την άδεια του Ισλάμ.
Όπως και στην περίπτωση της Γερμανίας μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, εάν σε μια κοινωνία αναλογούν τρεις γυναίκες σε έναν άνδρα, για να λυθεί το πρόβλημα…
υπάρχουν τρεις περιπτώσεις:
1. Κάθε άνδρας θα παντρευτεί μια γυναίκα, και οι δύο από τις τρεις γυναίκες δεν θα γευτούν την οικογενειακή ζωή, την αγάπη των παιδιών, τη μητρική στοργή.
2. Κάθε άνδρας θα παντρεύεται μία γυναίκα και θα συνάπτει παράνομες σχέσεις με άλλες γυναίκες· σε αυτή την περίπτωση, η γυναίκα και πάλι δεν θα μπορεί να απολαύσει την οικογενειακή ζωή, τη μητρική στοργή και την αγάπη για τα παιδιά.
3. Ένας άνδρας θα νυμφευθεί μερικές γυναίκες, τηρώντας τις αρχές της δικαιοσύνης μεταξύ τους, προστατεύοντας την αξιοπρέπεια και την τιμή τους, και απαλλάσσοντάς τις από τις ενοχλήσεις της συνείδησης, εντός του νόμιμου πλαισίου.
Η κοινωνία θα απαλλαγεί επίσης από τη σύγχυση των φύλων και της καταγωγής. Κάθε λογικός άνθρωπος θα αποδεχτεί την τρίτη επιλογή. Γιατί η ανθρώπινη φύση το απαιτεί.
Ο Μπαντιουζζαμάν, εξηγώντας ότι το Ισλάμ επιτρέπει τον γάμο με έως και τέσσερις γυναίκες ως άδεια, λέει ότι αυτό είναι σύμφωνο με την ανθρώπινη φύση, τη λογική και τη σοφία:
«Η πολυγαμία μέχρι τέσσερις συζύγους, αν και σύμφωνη με τη φύση, τη λογική και τη σοφία, δεν εισήχθη από τη Σαρία, αλλά μάλλον μειώθηκε από οκτώ σε τέσσερις. Ειδικότερα, η Σαρία θέτει τέτοιες προϋποθέσεις στην πολυγαμία, που η τήρησή τους δεν οδηγεί σε καμία βλάβη. Αν και σε ορισμένα σημεία είναι κακό, είναι το ελαφρύτερο κακό. Το ελαφρύτερο κακό είναι μια σχετική δικαιοσύνη. Αλίμονο! Δεν μπορεί να υπάρξει απόλυτο καλό σε όλες τις καταστάσεις του κόσμου.»
(Συζητήσεις, σελ. 69) (βλ. Μεχμέτ Πακσού, Ερωτήματα που θέτει η εποχή)
Τέτοιου είδους ερωτήσεις τίθενται συχνότερα από ανθρώπους που μιλούν για ισότητα των φύλων. Με τέτοιες ερωτήσεις, δημιουργείται η εντύπωση ότι η γυναίκα υποβιβάζεται σε δεύτερη μοίρα, σπέρνοντας αμφιβολίες στο μυαλό των ανθρώπων. Ωστόσο, το επώνυμο δεν επηρεάζει τη γενεαλογία του ατόμου. Άλλωστε, στα δελτία ταυτότητας, αν και το επώνυμο του ατόμου αλλάξει, αναγράφονται τα ονόματα των γονέων του.
Επιπλέον, στα δημοτολόγια καταγράφεται η καταγωγή των ατόμων. Επομένως, δεν υπάρχει ανάμειξη καταγωγής, όπως ισχυρίζονται.
“Είναι ωραία η ισότητα;”
Αν γινόταν μια δημοσκόπηση σχετικά με αυτό, νομίζω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι θα ανατρίχιαζαν σαν να είχαν δει ένα παράξενο πλάσμα.
“Αυτά είναι λόγια που δεν πρέπει να λέγονται!”
θα πει.
Αλλά, αν προσεγγίσουμε το ζήτημα με προσοχή, θα διαπιστώσουμε με έκπληξη ότι σχεδόν όλες οι ομορφιές πηγάζουν από
“να μην είναι ίσο”
Υπάρχει. Πριν από τη δημιουργία αυτού του σύμπαντος, όλα τα όντα ήταν ίσα στο τίποτα. Όταν ο Θεός θέλησε να δημιουργήσει αυτόν τον κόσμο, η ισότητα αυτή έπαψε να υφίσταται. Το παλάτι του σύμπαντος, όσο γνωρίζουμε, χτίστηκε με εκατόν επτά στοιχεία, δηλαδή με εκατόν επτά είδη πέτρας. Έτσι άρχισαν η ποικιλία, η αλλαγή και οι αντιθέσεις. Άλλωστε, όταν μιλάμε για παλάτι, η απόλυτη ισότητα παύει να υφίσταται.
Δεν μπορείς να εξισώσεις τις σκάλες με τους καναπέδες, ούτε τα παραθυρόφυλλα με τα φανάρια!
Δεν είναι μήπως αυτές οι ιδιαιτερότητες που κάνουν το παλάτι όμορφο;
Έτσι λοιπόν, το σύμπαν στολίστηκε με τόσες πολλές διαφορετικότητες και τελικά σε αυτό το παλάτι στάλθηκαν εντελώς διαφορετικοί επισκέπτες. Φυτά, από φύκια μέχρι οπωροφόρα δέντρα, και ζώα, από ψύλλους μέχρι καμήλες, ήρθαν στον κόσμο σε κομβόι και τον γέμισαν χαρά. Και τέλος, ο άλλος από τους άλλους.
«χαλίφης των χαλίφηδων»
εμφανίστηκε στον ορίζοντα:
άνθρωπος
.
Όπως είναι γνωστό, σε αυτόν τον κόσμο, τα όντα που μπορούμε να δούμε χωρίζονται σε τρεις κύριες κατηγορίες:
άψυχα, ημιζώντα (φυτά) και έμψυχα.
Ας αναλύσουμε λίγο την απόλυτη ισότητα, ακολουθώντας αυτή την ταξινόμηση. Ας αρχίσουμε από τα άψυχα. Για να είναι ίσα τα άψυχα, είτε ο ήλιος θα έπρεπε να πετρωθεί, είτε η πέτρα να εκπέμπει φλόγες· είτε όλος ο αέρας θα έπρεπε να γίνει νερό, είτε όλες οι θάλασσες θα έπρεπε να εξατμιστούν.
Για παράδειγμα, αν υπήρχε ισότητα στο ηλιακό σύστημα, τότε η Γη μάλλον δεν θα ήταν πλανήτης του Ήλιου, και η Σελήνη θα εγκατέλειπε την τροχιά της γύρω από τη Γη· κάθε πλανήτης θα μεγάλωνε όσο ο Ήλιος, και όλοι θα γίνονταν φλόγες. Εν ολίγοις, ολόκληρο το σύμπαν, χωρίς να αφήσει ούτε το παραμικρό κενό, θα ήταν είτε ολόκληρο φωτιά, είτε ολόκληρο νερό, είτε ολόκληρο χώμα.
Από την άλλη πλευρά, τουλάχιστον για την ισότητα
«δύο πλευρές»
Δεν θα έπρεπε να υπάρχει;
Αν όμως όλα ήταν ίσα, όλα θα κατέληγαν σε ένα. Όσον αφορά την ισότητα των φυτών, αν όλα τα φυτά, από την τουλίπα μέχρι την μηλιά, από την τσουκνίδα μέχρι το τσάι, ήταν ίσα, τότε οι εκατομμύρια ποικιλίες ομορφιάς θα μειώνονταν σε μία, και θα έμενε μόνο ένα είδος φυτού (που ούτε καν θα μπορούσαμε να ονομάσουμε).
Ας περάσουμε στο ζωικό βασίλειο· ο Θεός θα μπορούσε να δημιουργήσει όλα τα ζώα ως ένα και μοναδικό είδος. Αλλά τότε, από το κελάηδισμα του αηδονιού μέχρι το τσιριχτό του σπουργίτη, από το βρυχηθμό του λιονταριού μέχρι το νιαούρισμα της γάτας, από το κρώξιμο του βατράχου μέχρι το βουητό της μύγας, από το μουγκάνισμα του βοδιού μέχρι το βέλασμα του αρνιού, όλες οι φωνές θα γίνονταν μία, και η υπέροχη αρμονία θα αντικαθιστάτο από ένα μονότονο βουητό. Από την άλλη, για να υπάρξει τέτοια ισότητα, θα έπρεπε είτε το ψάρι να ανέβει στο δέντρο, είτε το αηδόνι να μπει στη θάλασσα.
Ας διακόψουμε εδώ και ας επιστρέψουμε στο ανθρώπινο είδος. Ας εξετάσουμε τους δύο παράγοντες στον άνθρωπο, δηλαδή το σώμα και την ψυχή. Αν η ψυχή και το σώμα ήταν ίσα, δεν θα υπήρχε ούτε ψυχή ούτε σώμα. Ο άνθρωπος ομορφαίνει μόνο όταν η ψυχή του είναι ένας δίκαιος ηγεμόνας και κάθε όργανο του σώματος ένας υπάκουος στρατιώτης. Αν ο ηγεμόνας είναι ίσος με τον στρατιώτη, δεν θα υπάρξει κράτος.
«Ψυχή»,
ένας υπέροχος κόσμος, του οποίου τη φύση μόνο ο Δημιουργός μπορεί να γνωρίζει.
Σε αυτόν τον κόσμο υπάρχουν πάρα πολλές διαφορετικές χώρες. Η ομορφιά της ψυχής προκύπτει από το σύνολο των κύριων στοιχείων της, όπως η λογική, η καρδιά, η μνήμη, η φαντασία, και από διάφορα συναισθήματα όπως η αγάπη, ο φόβος, η περιέργεια, η ανησυχία. Αν εξισώσετε αυτά τα στοιχεία, θα μείνει ίχνος ομορφιάς; Μια λογική ίση με τη φαντασία, ένας φόβος ίσος με την αγάπη, και πολλές άλλες άσκοπες και ανούσιες ισότητες. Αυτή την αλήθεια, που μπορούμε να διακρίνουμε από μακριά στην ψυχή, μπορούμε να την παρατηρήσουμε πολύ πιο εύκολα και από πολύ πιο κοντά στο σώμα.
– Έχουν τα βλέφαρά μας και τα γόνατά μας τις ίδιες ιδιότητες;
– Το θωρακικό μας κλουβί και το κρανίο μας, μήπως κρύβουν τα ίδια πράγματα μέσα τους;
– Τα εγκεφαλικά κύτταρα και τα κύτταρα των νυχιών επιτελούν την ίδια λειτουργία;
– Πώς μπορούμε να συγκρίνουμε τους πνεύμονες με το συκώτι;
Τότε, δεν θα έπρεπε να εξισώσουμε τα ερυθρά αιμοσφαίρια με τα λευκά αιμοσφαίρια, να ανακατέψουμε το λευκό με το μαύρο του ματιού μας;… Αν προσπαθήσουμε να επιτύχουμε ισότητα μεταξύ των οργάνων, δεν θα μείνει τίποτα. Ακόμα κι αν μείνει κάτι, θα είναι σαν χτυπημένο κρέας, και πώς θα το ονομάσουμε όργανο;
Ο Θεός θα μπορούσε να είχε δημιουργήσει το ανθρώπινο σώμα ως μια πολύ απλή μηχανή, όπως τα μονοκύτταρα. Αλλά τότε, δεν θα χανόταν η θαυμαστή ομορφιά που προκύπτει από την ταυτόχρονη και άψογα συντονισμένη λειτουργία εκατοντάδων γραναζιών, χιλιάδων ιμάντων και εκατοντάδων χιλιάδων βιδών, καθένα με το δικό του σχήμα, ομορφιά, χρώμα και ιδιαιτερότητα, που είναι τοποθετημένα σε αυτό το μικρό σώμα;
Παρατηρώντας τον κόσμο των ανόργανων, των φυτών και των ζώων, και τέλος τα δικά μας συναισθήματα και όργανα, βλέπουμε με θαυμασμό και δέος πόσο σοφά και κατάλληλα είναι τα διάφορα χαρακτηριστικά τους. Αν παρατηρούσαμε με την ίδια προσοχή και τον κόσμο της ανθρωπότητας, θα βλέπαμε ότι αν όλοι οι άνθρωποι ήταν ίσοι σε όλες τις πτυχές τους, δεν θα μπορούσαμε πλέον να μιλάμε για κοινωνική ζωή.
Με αυτή την υπόθεση, δεν θα μείνει ούτε προφήτης ούτε κοινότητα πιστών, ούτε διοικητής ούτε στρατιώτης, ούτε πατέρας ούτε γιος, ούτε εργοδότης ούτε εργαζόμενος, ούτε δάσκαλος ούτε μαθητής.
Δεν ξέρω αν μπορεί να υπάρξει τέτοια κοινωνική ζωή.
Ωστόσο, οι ομορφιές που πηγάζουν από τις διαφορές μεταξύ των ανθρώπων, αφορούν περισσότερο τη μεταθανάτια ζωή και δεν γίνονται επαρκώς κατανοητές σε αυτόν τον κόσμο.
Αν αναζητούμε την κρίση, τον παράδεισο και την κόλαση σε αυτόν τον κόσμο και προσπαθούμε να κατανοήσουμε τη θεία δικαιοσύνη με την πλήρη έννοιά της εδώ, τότε απλώς εξαπατούμε τον εαυτό μας ή γινόμαστε θύματα του διαβόλου. Ναι, η απαράμιλλη ομορφιά του παραδείσου και η ανατριχιαστική ομορφιά της κόλασης βασίζονται και πάλι στις διαφορές.
Ας σκεφτούμε λίγο:
Στον Παράδεισο, αμέτρητα επίπεδα… Όλα για τους ανθρώπους… Οι κάτοχοι διαφόρων αρετών, όπως η πίστη, η λατρεία, η αρετή, η ευσέβεια, η εμπιστοσύνη, η ικανοποίηση, η συμπόνια, η ελεημοσύνη, η γνώση, η σοφία, η καλή ηθική, απολαμβάνουν ξεχωριστές ευλογίες ανάλογα με το επίπεδο των αρετών τους, και βιώνουν διάφορα επίπεδα ευχαρίστησης και ηδονής. Είναι μια εικόνα που δεν χορταίνεις να βλέπεις.
Όσο για την κόλαση,
Και εκεί, όσοι φέρουν τις αμέτρητες κακές ιδιότητες που ταιριάζουν σε εκείνο το μέρος, όπως βλασφημία, ειδωλολατρία, ανταρσία, τυραννία, ανηθικότητα, αμφισβήτηση της μοίρας, αλαζονεία, υποκρισία, απασχολούνται με το να εκτίουν τις ποινές τους σε ξεχωριστά επίπεδα τιμωρίας… Αυτή η εικόνα δεν υστερεί σε ομορφιά από την πρώτη… Η ισότητα θα καταστρέψει αυτή την ομορφιά…
Θα ήθελα επίσης να επισημάνω το εξής:
Συχνά, παρατηρούμε ότι η έννοια της ισότητας συγχέεται με την έννοια της δικαιοσύνης. Υπάρχει ανισότητα στο γεγονός ότι ο άνθρωπος έχει δύο πόδια και το πρόβατο τέσσερα, αλλά δεν υπάρχει αδικία. Αυτό ταιριάζει στον άνθρωπο, αυτό ταιριάζει και στο πρόβατο…
Πολλοί άνθρωποι θεωρούν την ισότητα και τη δικαιοσύνη ως ένα και το αυτό.
Αντίθετα, η απόλυτη ισότητα, δηλαδή η απόλυτη ομοιότητα σε κάθε πτυχή, είναι αντίθετη με τη δικαιοσύνη. Ας ρίξουμε μια ματιά στις τέχνες των ανθρώπων: Ένας ποιητής γράφει το ποίημά του λαμβάνοντας υπόψη κάθε γράμμα και ολόκληρη τη λέξη. Τοποθετεί κάθε λέξη λαμβάνοντας υπόψη το σύνολο του ποιήματος. Γράφει κάθε στίχο λαμβάνοντας υπόψη ολόκληρο το ποίημα.
Εδώ δεν μιλάμε για απόλυτη ισότητα, αλλά για δικαιοσύνη… Ο πρώτος στίχος βρίσκεται στην κορυφή, ο τελευταίος στο βάθος, αλλά όλοι εξυπηρετούν τον ίδιο σκοπό. Ένας εργοστασιάρχης ρυθμίζει με σοφία και δικαιοσύνη το μέγεθος του εργοστασίου του, τα τμήματά του, τις μηχανές, τους λέβητες, μέχρι και το μικρότερο μπουλόνι. Και το αποτέλεσμα είναι ένα τέλειο εργοστάσιο. Η απόλυτη ισότητα θα κατέστρεφε αυτήν την τάξη…
Δεν είναι έτσι και ο ζωγράφος; Σε κάθε πίνακα που ζωγραφίζει, τοποθετεί κάθε σχέδιο στη σωστή θέση. Χωρίζει τα χρώματα και τα σχήματα όχι με απόλυτη ισότητα, αλλά με δικαιοσύνη. Βάφει με ό,τι ταιριάζει σε ό,τι. Δίνει σε όποιον ταιριάζει το σχήμα που του ταιριάζει. Και προκύπτει ένα υπέροχο έργο…
Και οι πράξεις του Παντοδύναμου Θεού σε αυτόν τον κόσμο είναι:
“ισότητα”
όχι πάνω σε,
“δικαιοσύνη”
πραγματοποιείται σύμφωνα με την αρχή.
– Αν υπήρχε απόλυτη ισότητα μεταξύ των ανθρώπων, θα μπορούσαμε καν να μιλάμε για τις έννοιες της μητέρας, του πατέρα και του παιδιού;…
– Και πώς θα μπορούσε να προκύψει μια κοινωνική ζωή, όπου όλοι, από τον ανώτερο υπάλληλο μέχρι τον κατώτερο, από τον αγρότη μέχρι τον έμπορο, από τον δάσκαλο μέχρι τον μαθητή, από τον εργάτη μέχρι τον εργοδότη, θα αποτελούσαν μια ενιαία ολότητα, με τέτοια ανισότητα;
Ας ρίξουμε μια ματιά και σε άλλα στοιχεία:
Αν υπήρχε απόλυτη ισότητα, ούτε γη θα υπήρχε ούτε ουρανός! Αν βροντάει, είναι επειδή τα σύννεφα δεν έχουν το ίδιο φορτίο. Ας σκεφτούμε την ψυχή και το σώμα μας. Αν υπήρχε απόλυτη ισότητα, ποιο θα κυριαρχούσε στο άλλο; Αν όλα τα όργανά μας ήταν χέρια ή όλα καρδιές, θα μπορούσαμε να ζήσουμε;
Είναι γνωστό ότι το σπουργίτι και η γάτα δεν είναι ίσα.
Αλλά και στις δύο περιπτώσεις, η θεία δικαιοσύνη διακρίνεται με απόλυτη σαφήνεια…
«Γατοσύνη»
Ό,τι απαιτούσε η φύση του, από τη διάθεση μέχρι τη δομή των δοντιών και των νυχιών, την ευκινησία του σώματος, όλα του είχαν δοθεί δίκαια· τίποτα δεν είχε παραλειφθεί. Ομοίως,
“σπουργιτοσύνη”
Ανάλογα με τη φύση τους, τους έχουν δοθεί πλήρως οι ικανότητες και η σωματική διάπλαση που απαιτούνται. Αυτή είναι η δικαιοσύνη. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να ρωτήσει “γιατί αυτός είναι σπουργίτης και αυτή γάτα”.
Εάν ερωτηθεί.
«Ο Θεός το θέλησε έτσι».
θα απαντηθεί. Αν ήθελε το αντίθετο, η ερώτηση θα γινόταν ξανά. Άλλωστε, ούτε το σπουργίτι ούτε η γάτα έχουν υποβληθεί σε δοκιμασία σε κάποιον άλλο κόσμο. Μέχρι να θεωρήσουν λίγο το «αξίωμα της ζωής» που τους δόθηκε ως ανταμοιβή για τις επιτυχίες τους. Μέχρι χθες, αν επιτρέπεται η έκφραση, παρατηρούσαν τη χάρη του Θεού στα σκοτάδια της ανυπαρξίας.
Χωρίς να έχουν κανένα δικαίωμα, ο Θεός τους χάρισε, ως καθαρή χάρη, αυτά τα σώματα και τις ψυχές. Και αυτοί, σαν να το γνωρίζουν, συνεχίζουν τη ζωή τους ευχαριστημένοι με την κατάστασή τους… Στις ψυχές τους δεν υπάρχει ούτε ίχνος αμφισβήτησης της μοίρας…
Όλα αυτά είναι θαυμαστές εκδηλώσεις της θείας δικαιοσύνης…
Πρέπει να παρατηρούμε αυτές τις εκδηλώσεις με προσοχή και να αξιολογούμε με αυτή τη συνείδηση τις δοκιμασίες των ανθρώπων σε αυτόν τον εφήμερο κόσμο… Δεν πρέπει να αντιδρούμε αμέσως σε ορισμένες διαφορές, η σοφία των οποίων θα γίνει κατανοητή μόνο στη μεταθανάτια ζωή.
Παραδόξως,
Κανείς άλλος εκτός από τον άνθρωπο, ο οποίος έχει αξιωθεί της μέγιστης θεϊκής χάριτος, δεν αμφισβητεί τη θεϊκή δικαιοσύνη.
Ίσως το μυστικό της κατωτερότητας των αρνητών από τα ζώα να βρίσκεται σε αυτή την ανταρσία.
“Είναι ίσοι οι άνδρες και οι γυναίκες; Υπάρχει ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών;”
σε μια ερώτηση όπως η παρακάτω:
“ναι”
ή
“όχι”
Είναι πολύ δύσκολο να απαντηθεί. Διότι, η ερώτηση, με τη μορφή που έχει, δεν είναι αρκετά σαφής. Χρειάζεται να διευκρινιστεί με μια άλλη ερώτηση.
“Πού; Σε ποιο θέμα; Από ποια άποψη;”
όπως.
Εάν,
“από νομικής άποψης”
εάν ερωτηθεί, ως απάντηση
“ναι”
θα μπορούσαμε να πούμε. Εάν,
“σε κάθε περίπτωση”
Αν πούμε έτσι, τότε δεν θα χρειαστεί να απαντήσουμε σε αυτή την ερώτηση. Διότι η απάντηση βρίσκεται μέσα στην ερώτηση. Αφού μιλάμε για δύο διαφορετικά είδη, πώς μπορεί να υπάρξει απόλυτη ισότητα; Αν βάλουμε δίπλα δίπλα δύο μήλα του ίδιου είδους, χρώματος, σχήματος και μεγέθους…
“Είναι αυτά ίσα μεταξύ τους;”
θα μπορούσαμε να ρωτήσουμε. Αλλά, με την ίδια λογική, δεν μπορούμε να πούμε “είναι η γυναίκα ίση με τον άνδρα;”. Υπάρχουν τομείς όπου η γυναίκα και ο άνδρας είναι ίσοι, αλλά υπάρχουν και τομείς όπου ο άνδρας αφήνει τη γυναίκα πολύ πίσω, ή όπου η γυναίκα τον αφήνει πολύ πίσω.
Γι’ αυτό, δεν είναι δυνατό να λυθεί το ζήτημα με μία μόνο λέξη. Εάν,
“Υπάρχει διαφορά μεταξύ γυναίκας και άνδρα από την άποψη της ανθρωπιάς, δηλαδή, όσον αφορά το να είναι καλός άνθρωπος, ανώτερος άνθρωπος;”
Αν ρωτηθείτε, τότε θα θέλαμε να διευκρινίσουμε αμέσως το εξής:
Η κυριαρχία είναι άλλο πράγμα, η υπεροχή και η αρετή είναι κάτι άλλο.
Σε αυτή τη δεύτερη περίπτωση, είναι πολύ δύσκολο να πεις αμέσως, με μια απλή κρίση, ότι το ένα ή το άλλο είναι ανώτερο.
Διότι, είτε γυναίκα είτε άνδρας, κάθε άνθρωπος είναι δούλος του Θεού. Η υπεροχή ανήκει μόνο σε εκείνον τον δούλο που ο Θεός θεωρεί ανώτερο, αγαπά περισσότερο και είναι ευχαριστημένος από αυτόν. Αν κοιτάξουμε το Κοράνι, το θεϊκό διάταγμα, ως μέτρο υπεροχής, θα βρούμε…
“φύλο”
όχι
«ευλάβεια»
Βλέπουμε ότι αυτό βγαίνει. Ναι, η αρετή είναι το μέτρο της ανωτερότητας ενώπιον του Θεού.
Τι είναι η ευσέβεια;
Με λίγα λόγια, να φοβάσαι τον Θεό σημαίνει να αποφεύγεις τις αμαρτίες, να απέχεις από πράξεις, συμπεριφορές, καταστάσεις και λόγια που δεν Τον ευχαριστούν. Να θεωρείς την απόκτηση της ευαρέσκειάς Του ως τον ύψιστο σκοπό και να φοβάσαι πάρα πολύ να την χάσεις. Όποιος κάνει έτσι, είναι ο ανώτερος, ο ενάρετος άνθρωπος. Σ’ αυτό το σημείο δεν γίνεται διάκριση φύλου. Όταν μιλάμε για ευσέβεια, αμέσως θυμόμαστε και τις καλές πράξεις. Καλές πράξεις, δηλαδή, να κάνεις καλά και ωφέλιμα έργα… Και σ’ αυτό δεν γίνεται διάκριση φύλου.
Για παράδειγμα,
Αν για κάθε γράμμα του Κορανίου που διαβάζεται δίνονται δέκα αμοιβές, τότε αυτό ισχύει για όλους τους ανθρώπους.
Δεν τίθεται θέμα λιγότερης αμοιβής για τη γυναίκα και περισσότερης για τον άνδρα. Μπορούμε να εξετάσουμε το ερώτημα και από ψυχολογική άποψη και να ρωτήσουμε: Υπάρχουν ψυχολογικές διαφορές μεταξύ γυναικών και ανδρών; Σ’ αυτή την ερώτηση μπορούμε να απαντήσουμε χωρίς δισταγμό “φυσικά”. Οι ψυχολογικές διαφορές μεταξύ γυναικών και ανδρών αρχίζουν να εκδηλώνονται από την παιδική ηλικία.
Τα παιχνίδια των αγοριών και των κοριτσιών είναι διαφορετικά.
Ένα κορίτσι αγαπάει περισσότερο τις κούκλες. Στην ηλικία που δεν ξέρει ακόμα τι είναι ο γάμος, αγκαλιάζει τις κούκλες της, τις φιλάει, αλλάζει τα ρούχα τους, τις κουνάει στην κούνια και τις νανουρίζει. Περνάει το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας μαζί τους. Ένα αγόρι, από την άλλη, προτιμάει παιχνίδια όπως ταξί, αεροπλάνα, πιστόλια. Όταν αυτά τα παιδιά μεγαλώσουν, οι συζητήσεις τους αλλάζουν.
Στις συναντήσεις των ανδρών, κυριαρχούν οι συζητήσεις για την επαγγελματική ζωή ή την πολιτική, ενώ στις γυναίκες προηγούνται τα οικιακά είδη και οι πλεκτές εργασίες. Υπάρχει επίσης μια εμφανής διαφορά μεταξύ των δύο φύλων όσον αφορά τις ικανότητες. Ο άνδρας είναι πιο προηγμένος στη σύνθεση και την ανάλυση, ενώ η γυναίκα στην μίμηση και την απομνημόνευση. Για να το εξηγήσουμε με ένα παράδειγμα: ο άνδρας είναι πιο προηγμένος από τη γυναίκα στη δημιουργία ενός αρχιτεκτονικού έργου, στην ωραία τοποθέτηση όλων των τμημάτων του… Η γυναίκα, από την άλλη πλευρά, είναι πολύ πιο ευαίσθητη από τον άνδρα στη διακόσμηση οποιουδήποτε τμήματος αυτού του έργου με λεπτά κεντήματα.
Ο άνδρας είναι πιο ανοιχτός στον εξωτερικό κόσμο. Υστερεί σε τρυφερότητα σε σύγκριση με τη γυναίκα, αλλά υπερέχει σε ικανότητα πρωτοβουλίας. Η γυναίκα, από την άλλη, είναι πιο εσωστρεφής σε σύγκριση με τον άνδρα…
Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα είναι η φροντίδα που θα δείξει για το παιδί και το σπίτι της… Οι αδυναμίες αυτών των δύο φύλων διαφέρουν: στον άνδρα, υπάρχει η ασθένεια της κυριαρχίας και της καταπίεσης. Στη γυναίκα, η μάστιγα της επίδειξης και των κολακευτικών λόγων…
Ένα από τα πιο εμφανή χαρακτηριστικά της γυναίκας είναι η ευαισθησία της…
Σε αυτό.
«απογοήτευση»
Λέγεται. Η γυναίκα είναι πιο ευαίσθητη στις περιβαλλοντικές επιδράσεις από τον άνδρα… Επομένως, είναι πιο επιρρεπής στην υπακοή, στην εξαπάτηση. Είναι πιο ευάλωτη στο να πιστεύει σε κολακευτικά λόγια. Η γυναίκα έχει πολύ ισχυρότερη διαίσθηση από τον άνδρα… και έχει μεγαλύτερη ανάγκη από αλλαγές…
Είναι πιο ανοιχτή στην καινοτομία και τον ενθουσιασμό. Σε ό,τι αφορά το μέγεθος του σώματος και τη δύναμη, η γυναίκα συνήθως υστερεί του άνδρα. Ως αποτέλεσμα, η ανάγκη για προστασία είναι πιο έντονη στη γυναίκα… Αλλά σε ορισμένες, αυτή η ανάγκη μετατρέπεται σε κόμπλεξ κατωτερότητας, το οποίο εκδηλώνεται ως κόμπλεξ ανδρισμού. Η γυναίκα είναι πιο δεμένη με τον σύντροφό της – σε σύγκριση με εκείνον. Είναι πιο πιστή. Στην αγάπη για τον κόσμο και την ηδονή, είναι πολύ πιο προχωρημένη από τον άνδρα. Επομένως, είναι πιο ευάλωτη στο να γίνει όργανο του διαβόλου. Πρέπει να αξιολογήσουμε τη γυναίκα μέσα σε αυτήν την ψυχολογία, και να προσπαθήσουμε να την βοηθήσουμε να γίνει μια ιδανική γυναίκα, όχι να ανδροποιηθεί.
Ας ρίξουμε μια ματιά γύρω μας. Σε όλα τα ζωντανά πλάσματα υπάρχει μια τέλεια αρμονία ανάμεσα στο σώμα και την ψυχή. Να βάλεις την ψυχή ενός ελαφιού στο σώμα ενός λιονταριού και να το αναγκάσεις να συμπεριφέρεται σαν λιοντάρι, θα βλάψει κατ’ αρχάς την γλυκιά εκείνη ψυχή. Με κάθε βρυχηθμό θα χάνει λίγο από την χάρη της ψυχής του· με κάθε κίνηση θα καταστρέφει ένα κομμάτι από την εσωτερική του ομορφιά. Κάτι ανάλογο ισχύει και ανάμεσα στον άνδρα και τη γυναίκα…
Οι διαφορές στα σώματα αυτών των δύο φύλων αντικατοπτρίζονται και στην ψυχοσύνθεσή τους. Το να αγνοούμε αυτό το γεγονός και να ωθούμε τις γυναίκες σε ανδρικές συμπεριφορές, μιλώντας για ισότητα των φύλων, βλάπτει πρωτίστως τις γυναίκες. Στην πραγματικότητα, οι σκόπιμες και έντονες δραστηριότητες που εκδηλώνονται σε αυτή την κοιλάδα, κατά κάποιο τρόπο, δεν έχουν αλλάξει τίποτα.
Με βάση την αρχή “η απόφαση λαμβάνεται κατά πλειοψηφία”, μπορούμε να πούμε ότι οι γυναίκες είναι περισσότερο εργάτριες παρά εργοστασιάρχισσες, περισσότερο γραμματείς παρά δικαστίνες, περισσότερο υπάλληλοι παρά προϊσταμένες, περισσότερο αεροσυνοδοί παρά πιλότοι, περισσότερο πωλήτριες παρά αφεντικίνες.
Διότι, δεν είναι δυνατόν να αλλάξουμε τη δημιουργία. Δυστυχώς, δεν καταφέραμε ποτέ να δώσουμε στη γυναίκα τη θέση που της αξίζει. Είτε θεωρήσαμε την αδυναμία της ως έγκλημα, είτε προσπαθήσαμε να την ελέγξουμε υπερβολικά, σαν να εξαρτιόταν η διατροφή της από εμάς, και της φερθήκαμε άδικα. Είτε, της δώσαμε πάρα πολλές ευκαιρίες, την ενθαρρύναμε να επιδιώξει την ανδρική ισότητα και την καταστρέψαμε.
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
– Γιατί μια γυναίκα δεν μπορεί να παντρευτεί περισσότερους από έναν άνδρα;
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
