Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Στην πραγματικότητα, εξαιτίας αυτών που έκαναν και δημιούργησαν.
“Κανείς δεν μπορεί να ζητήσει λογαριασμό από τον Θεό”
(Αλ-Ανμπιγιά, 21/23)
Ωστόσο, εμείς, ως άνθρωποι, όπως σε κάθε θέμα, έτσι και σε αυτό, οφείλουμε να είμαστε σαν τον Προφήτη Ιμπραήμ (α.σ.),
“να ικανοποιηθεί η καρδιά μας”
(Αλ-Μπακάρα, 2:260)
το θέλουμε. Γι’ αυτό και αναπόφευκτα μας έρχεται στο μυαλό η εξής ερώτηση:
– Τότε γιατί ο Θεός δημιούργησε τον διάβολο και το κακό και τα έφερε πάνω μας;
– Το να δημιουργείς το κακό είναι κακό, αλλά το να δημιουργείς το κακό δεν είναι κακό, σωστά;
Ας το ξεκαθαρίσουμε αμέσως: η δημιουργία του κακού δεν είναι κακό, η διάπραξη του κακού είναι κακό.
Διότι ο Θεός δεν δημιουργεί τίποτα με σκοπό το κακό, αλλά με σκοπό το καλό. Εμείς όμως μετατρέπουμε σε κακό ό,τι ο Θεός δημιούργησε για καλό. Για παράδειγμα, ο διάβολος δημιουργήθηκε από φωτιά, και η φωτιά είναι το καλύτερο παράδειγμα. Η δημιουργία της φωτιάς δεν είναι κακό, αλλά το να την αγγίζεις είναι. Αν ο άνθρωπος διαχειριστεί τη φωτιά με σύνεση, θα ωφεληθεί· αλλιώς θα βλαφθεί.
Ένα άλλο παράδειγμα είναι η βροχή. Η βροχή έχει χιλιάδες ευεργετικά αποτελέσματα, όλα καλά. Αν κάποιοι υποφέρουν από τη βροχή λόγω απροσεξίας,
“Η δημιουργία της βροχής δεν είναι έλεος.”
δεν μπορούν και
“είναι κακό”
δεν μπορούν να διατάξουν.
Ο Θεός δημιούργησε αγγέλους, που δεν έχουν την ικανότητα να αμαρτήσουν, και ζώα, που δεν φέρουν καμία ευθύνη. Εκτός από αυτά τα δύο είδη, δημιούργησε τον άνθρωπο, ο οποίος έχει την ικανότητα να φτάσει σε τελειότητα ανώτερη από αυτή των αγγέλων, αλλά και να πέσει σε κατάσταση κατώτερη από αυτή των ζώων που στερούνται λογικής. Σε αυτό το σημείο, δόθηκε ευκαιρία στον διάβολο να προκαλέσει την πτώση του ανθρώπου, και του δόθηκε μια ψυχή που τον ωθεί προς το κακό.
Ο κόσμος τούτος είναι το χωράφι της загробной жизни.
Ο παράδεισος και η κόλαση, οι δύο προορισμοί της μεταθανάτιας ζωής, θα είναι το αποτέλεσμα της πίστης και των πράξεων των ανθρώπων. Γι’ αυτόν τον λόγο, η ανθρωπότητα υποβάλλεται σε μια δοκιμασία.
Οι άνθρωποι που περνούν τη ζωή τους με πίστη και ενάρετες πράξεις, και που διευθετούν όλες τις υποθέσεις τους με ορθό τρόπο, λαμβάνουν μια αξία που τους καθιστά άξιους του παραδείσου.
Αυτοί που ακολουθούν το αντίθετο μονοπάτι, θα είναι κάτοικοι της κόλασης.
Αν ο άνθρωπος δεν υπακούει στις επιθυμίες του εγώ του και δεν ακούει τον διάβολο, μπορεί να προοδεύσει πνευματικά και να φτάσει σε μια ανώτερη θέση από τους αγγέλους. Αντίθετα, αν κάνει το αντίθετο, μπορεί να πέσει σε μια κατώτερη θέση από τα ζώα.
Όπως είναι γνωστό, το διαμάντι και ο άνθρακας έχουν την ίδια χημική σύσταση, τον άνθρακα. Ωστόσο, η διαφορά στην κρυσταλλική δομή τους έχει ως αποτέλεσμα το ένα να είναι διαμάντι και το άλλο άνθρακας. Ομοίως, η ουσία των ανθρώπων είναι μία. Όλοι οι άνθρωποι είναι εξοπλισμένοι με τα ίδια υλικά και πνευματικά μέσα. Ωστόσο, η διαφορά μεταξύ των ανθρώπων προκύπτει από τη σωστή ή λανθασμένη χρήση αυτών των μέσων, με αποτέλεσμα να εμφανίζονται στην κοινωνία άνθρωποι με «διαμαντένια» ψυχή και άνθρωποι με «ανθρακένια» ψυχή.
Μια άλλη πτυχή του ζητήματος είναι η εξής: Ο άνθρωπος, υπακούοντας στον διάβολο, βλάπτει τον εαυτό του,
“Η αιτία είναι σαν τον δράστη.”
Σύμφωνα με την αρχή αυτή, ο διάβολος φέρει και αυτός μεγάλη ευθύνη και η τιμωρία του στην κόλαση θα αυξηθεί. Η ευκαιρία που ζήτησε να του δοθεί για να παραπλανήσει τους ανθρώπους θα του γυρίσει μπούμερανγκ, και θα υποστεί διπλάσια τιμωρία από εκείνους που παρέσυρε από την ορθή πορεία.
Ο Θεός, αν το ήθελε, θα μπορούσε να μην δώσει αυτή την ευκαιρία στον διάβολο. Τότε, το έργο του θα το αναλάμβανε η ανθρώπινη φύση. Το αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο. Με το να του δοθεί η ευκαιρία να προσπαθήσει να παραπλανήσει τους ανθρώπους, ο διάβολος υπέστη μεγάλη ζημιά, και με αυτή την έννοια, τιμωρήθηκε για την αλαζονεία του.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
