Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Και οι δύο αναλογικές προσεγγίσεις είναι προβληματικές.
Δεν μπορεί να θεμελιωθεί σε ανθρωποκεντρική ή ψυχολογική βάση. Εάν θεμελιωθεί με αυτόν τον τρόπο, θα είναι προβληματική, είτε θετική είτε αρνητική.
Σύμφωνα με τα παραδείγματα, αυτός που θα βάλει τους ανθρώπους στον παράδεισο χωρίς να τους ταλαιπωρήσει, δεν είναι εκείνος που θα βάλει και τους κακούς στον παράδεισο, ούτε εκείνος που θα κάνει χάρη σε έναν από τους δύο φτωχούς κατά το δοκούν και θα στερήσει τον άλλον.
Εξαιτίας αυτού του αναλογικού χαρακτήρα, οι επιστημονικές θεωρίες μας δεν μπορούν να επικριθούν.
είναι ένας τρόπος λειτουργίας του ανθρώπινου νου, ακριβώς όπως η ταυτολογία. Η προσπάθεια να εισέλθουμε στο πεδίο της πίστης με αυτό ως μέτρο, θα οδηγήσει σε παραλογισμούς που δεν ξεπερνούν τα λογοπαίγνια.
σημαίνει να φτάσουμε, με αναλογία ή παρομοίωση, στην ύπαρξη μιας ρυθμιστικής αρχής ή μιας εξωκοσμικής αιτίας ή οντότητας που διέπει τη διαδικασία, λόγω του τρόπου με τον οποίο το σύμπαν εξελίχθηκε με την πάροδο του χρόνου, με αποτέλεσμα την ευφυή ζωή.
Ωστόσο, το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγουμε δεν είναι κατ’ ανάγκη ο θεός.
Όσοι πιστεύουν στον Θεό δεν φτάνουν σε αυτή την πίστη μέσω αναλογιών. Χρησιμοποιούν την ύπαρξη του Θεού, στον οποίο πιστεύουν, για να την καταστήσουν κατανοητή και σε άλλους ανθρώπους, μέσω λογικών συλλογισμών.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
