Αναμφίβολα, η ψυχή που αποχωρίζεται από το σώμα μετά το θάνατο θα συνεχίσει να ζει συνειδητά. Γιατί όμως αυτή η συνειδητή ψυχή δεν θυμάται τον κόσμο των ψυχών;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Στον άνθρωπο εμφυσάται ψυχή, ενώ βρίσκεται στη μήτρα.
Η ψυχή αυτή δεν έχει καμία γνώση για το σώμα στο οποίο θα κατοικήσει. Πέρα από αυτό, αγνοεί και το γεγονός ότι είναι ψυχή, εφοδιασμένη με αισθήσεις όπως η όραση και η ακοή, και με πνευματικά πλεονεκτήματα όπως η λογική, η μνήμη και η φαντασία. Όταν έρχεται στον κόσμο, δεν τον γνωρίζει. Περνάει την παιδική ηλικία, μεγαλώνει, γίνεται έφηβος. Γίνεται ένα ξεχωριστό ον που χρησιμοποιεί το μυαλό του, αξιολογεί τον εαυτό του και τον κόσμο γύρω του, θέτει ερωτήματα στο εσωτερικό του και αναζητά απαντήσεις. Ακόμα και σε αυτή την κατάσταση, δεν θυμάται την βρεφική του ηλικία, και πολύ περισσότερο τις φάσεις που πέρασε στη μήτρα της μητέρας του. Μετά, σηκώνεται,
«Γιατί δεν θυμάμαι την αιώνια διαθήκη;»
ρωτάει.
Ο Κύριός μας
Σε αυτόν τον κόσμο, είμαστε περιορισμένοι από πολλά πράγματα, και από όλα αυτά ωφελούμαστε. Για παράδειγμα,
που περιόρισε την όρασή μας,
Γι’ αυτό δεν μπορούμε να δούμε τα πάντα. Αν μπορούσαμε να δούμε τις ασταμάτητες κινήσεις των ατόμων όταν κοιτάμε ένα αντικείμενο, θα χάναμε την ισορροπία μας, ίσως και να μην ήταν δυνατή η ζωή μας στον κόσμο. Αν μπορούσαμε να δούμε όλα τα βακτήρια στο έδαφος που πατάμε, δεν θα μπορούσαμε να περπατήσουμε άνετα.
Το ίδιο ισχύει και για την ακοή μας.
Αν μπορούσαμε να ακούσουμε το θρόισμα των ποδιών όλων των εντόμων ενώ καθόμαστε στην ύπαιθρο, δεν θα μπορούσαμε να ησυχάσουμε. Αν μπορούσαμε να ακούσουμε πολύ δυνατούς ήχους, θα ενοχλούμασταν, ίσως και να χάναμε την ακοή μας. Εμείς ακούμε μόνο ένα συγκεκριμένο εύρος συχνοτήτων, και αυτό είναι το πιο ωφέλιμο για εμάς.
Ο Κύριός μας, ο οποίος θέτει αυτούς τους περιορισμούς, έχει θέσει όρια και στη μνήμη μας.
Δεν θυμόμαστε καθόλου τη βρεφική μας ηλικία, όσα μας συνέβησαν σε εκείνη τη φάση, ούτε και την περίοδο πριν από αυτήν, δηλαδή την περίοδο που περάσαμε στη μήτρα.
Εδώ είναι ένα από τα γεγονότα που βιώσαμε στη μήτρα, αλλά δεν μπορούμε να τα θυμηθούμε αργότερα.
«το ζήτημα του εθνικού όρκου»
Αν μπορούσαμε να θυμηθούμε τη διαθήκη, όλοι σε αυτόν τον κόσμο θα πίστευαν στον Θεό και η δοκιμασία μας θα έχανε το νόημά της.
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
Μπορείτε να μου δώσετε πληροφορίες σχετικά με την Καλούμπελα και το Μισάκ;
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
