Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Το να λυπάσαι και να συμπονάς είναι διαφορετικό από το να μην τιμωρείς.
Για παράδειγμα, ένας γιατρός μπορεί να λυπάται και να συμπονά έναν ασθενή του οποίου το δάχτυλο έχει υποστεί γάγγραινα, αλλά αυτό δεν τον εμποδίζει, και δεν θα έπρεπε να τον εμποδίζει, από το να κόψει το δάχτυλο. Αν πει “ας μην χαθεί το δάχτυλο”, θα προκαλέσει την απώλεια της ζωής.
Επομένως, η αφαίρεση ενός νεκρωμένου δακτύλου είναι σαν την καταστροφή ενός δηλητηριώδους τροφίμου,
Δεν πρέπει ποτέ να δείχνεται έλεος σε άτομα που θα διαφθείρουν και θα δηλητηριάσουν την κοινωνία.
Διαφορετικά, θα έχει προκληθεί βλάβη στην κοινωνία στο όνομα της ελεημοσύνης.
Κάποιος που κάνει κάτι παράνομο χωρίς να το γνωρίζει.
-όχι πάντα, αλλά τουλάχιστον-
σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να είναι σωτήριος. Το άτομο
«Δεν το ήξερα, αν το ήξερα δεν θα το είχα κάνει.»
όταν είπε, σε αυτόν/αυτήν
“Εντάξει, αυτή τη φορά δεν θα σε τιμωρήσω, αλλά μην το ξανακάνεις.”
θα μπορούσε να ειπωθεί.
Αλλά αν κάποιος κάνει το ίδιο λάθος ξανά και ξανά, παρά το γεγονός ότι το γνωρίζει, τότε δεν θα του δείξουμε πια επιείκεια, αλλά θα του επιβληθεί η ποινή που του αξίζει.
Αμπού Άζζα
Η περίπτωση του ποιητή με το όνομα αυτό αποτελεί τυπικό παράδειγμα. Ήταν αιχμάλωτος της μάχης του Μπεντρ και δεν είχε υλικούς πόρους,
“Να μην μιλάς άσχημα για τους Μουσουλμάνους”
είναι από εκείνους που αφέθηκαν ελεύθεροι χωρίς να καταβληθεί λύτρο. Ωστόσο, η μάχη του Ουχούντ ακολούθησε αμέσως.
“Χαμράου’λ-Εσέδ”
κατά την επιστροφή του, συλλαμβάνεται ξανά. Παρακαλεί για συγχώρεση. Ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτού),
«Ο πιστός δεν πέφτει δύο φορές στην ίδια τρύπα.»
,
(Μπουχάρι, Εντέμπ, 83)
“Δεν θα με κάνουν να πω ότι εξαπάτησα τον Μωάμεθ δύο φορές.”
και διέταξε να σκοτώσουν τον Αμπού Αζέ.
(Ιμπν Χισάμ, 3/110)
Ένας μουσουλμάνος, βλέποντας εκείνους που ακολουθούν την οδό της απιστίας και της πλάνης, βυθισμένους αλόγιστα στην αμαρτία, αισθάνεται φυσικά δυσφορία και λύπη για την κατάστασή τους. Πράγματι, ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτού) αισθανόταν εξαιρετική δυσφορία από τις διαψεύσεις των επίμονων ειδωλολατρών της Μέκκας και τις ασεβείς συζητήσεις τους γι’ αυτόν και το Κοράνι. Ο Θεός τον παρηγόρησε με ορισμένα εδάφια, διαβεβαιώνοντάς τον να συνεχίσει την αποστολή του αδιαφορώντας γι’ αυτούς:
«Και όποιος αρνηθεί, η απιστία του να μην σε λυπήσει.»
(Λουκμάν, 31/23)
«Λοιπόν»
(Ω Προφήτη)
, μην σε στεναχωρούν τα λόγια τους.”
(Υασίν, 36/76)
«Σχεδόν δεν πιστεύουν επειδή…»
Θα φας τον εαυτό σου.
!
(Σουαρά, 26/3)
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
– Μπορείτε να μου εξηγήσετε τη φράση “Σε όποιον μπαίνει σε κίνδυνο με τη θέλησή του, δεν αξίζει έλεος”;
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
