Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Ας φανταστούμε ένα οπωροφόρο δέντρο που εκτίθεται σε άμεσο ηλιακό φως και ένα άλλο που εκτίθεται σε ηλιακό φως μόνο μέσω ενός ανακλαστικού καθρέφτη. Πιθανότατα, τα φρούτα του δέντρου που έρχεται σε άμεση επαφή με τον ήλιο θα είναι πολύ πιο νόστιμα και θρεπτικά.
Ακριβώς όπως τα δέντρα καρποφορούν χάρη στον ήλιο, έτσι και οι σύντροφοι του Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη σ’ αυτόν), ο οποίος απευθύνθηκε στον Παντοδύναμο Θεό, τον αιώνιο ήλιο του σύμπαντος, είναι σαν τα φρούτα αυτού του δέντρου.
Όλες οι επόμενες γενιές, αφού διακοπεί η άμεση επαφή του δέντρου με τον ήλιο, μπορούν να επωφεληθούν από το φως μόνο έμμεσα, μέσω ανακλαστικών κατόπτρων.
Επομένως, κανείς δεν μπορεί να φτάσει το επίπεδο των συντρόφων του Προφήτη, οι οποίοι έλαβαν άμεσα φως και καθοδήγηση από τον Παντοδύναμο Θεό, τον αιώνιο και αφετηριακό ήλιο του σύμπαντος.
και η θέση του στον παράδεισο θα είναι ανάλογη με το ποσό της ζακάτ που έχει δώσει.
Για να δώσω ένα παράδειγμα: Ένας μουσουλμάνος σε μια εποχή όπου το Ισλάμ βιωνόταν όμορφα παντού, ίσως να μετανιώνει που δεν προσεύχεται πιο συχνά το τεχατζούντ (προαιρετική νυχτερινή προσευχή), ενώ ο σύγχρονος μουσουλμάνος, στο ανώμαλο περιβάλλον στο οποίο ζει, μπορεί να φτάσει σε ένα υψηλό επίπεδο απλώς και μόνο εκτελώντας τις υποχρεωτικές προσευχές.
Επίσης, ας μην ξεχνάμε ότι αν ζούσαμε στην εποχή του Προφήτη, ενώ εμείς θα ζούσαμε τη ζωή μας όπως νομίζουμε, αν κάποιος ερχόταν και έλεγε “Εγώ είμαι ο προφήτης!”, δεν θα ξέραμε ποτέ αν θα τον ακολουθούσαμε ή θα τον αντιμετωπίζαμε.
Πρέπει να προσεγγίσουμε το θέμα με αυτόν τον τρόπο, να εμπιστευτούμε τη δικαιοσύνη του Θεού και ίσως να παραδοθούμε στο αναπόφευκτο πεπρωμένο, δηλαδή στο απόλυτο πεπρωμένο που εξελίσσεται πέρα από τον έλεγχο και την επιλογή μας, και για το οποίο μας απαγορεύεται να το αμφισβητούμε.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
