Γιατί δεν αποτρέπονται οι συμφορές που συμβαίνουν στα παιδιά;

– Γιατί ο Θεός επιτρέπει το κακό σε αυτόν τον κόσμο;

– Πώς γίνεται αυτό σε ένα μωρό δεκαεπτά μηνών; Ως μητέρα, είμαι συντετριμμένη, κατεστραμμένη… Σε μια απάντηση υπήρχε η εξής φράση:

«Ο άνθρωπος πηγαίνει στο καπηλειό και στο ειδωλολατρείο. Έτσι, αγγίζει το χερούλι της πόρτας που φέρει το όνομα Μουντίλ και λέει: “Αποπλάνησέ με”. Και ο Θεός, αν θέλει, τον αποπλανεί. Αλλά αν θέλει, βάζει εμπόδια και δεν τον αποπλανεί.»

– Μη γένοιτο, δεν θέλω να κάνω λάθος διατύπωση, αλλά γιατί;

– Γιατί συμφορές συμβαίνουν σε αθώους ανθρώπους και παιδιά;

Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,

Παρατηρώντας την τάξη στο σύμπαν, δεν συναντάμε καμία ατέλεια ή αταξία, και κάθε λογικός νους που βλέπει την τάξη στο σύμπαν δεν μπορεί παρά να δοξάζει το μεγαλείο του Θεού.

Ωστόσο, οι άνθρωποι μπορούν με τη δική τους βούληση να μετατρέψουν σε κακό τα ευεργετικά πράγματα που έχουν δημιουργηθεί στο σύμπαν.

Αν όμως ένας άνθρωπος βάλει το χέρι του στη φωτιά, η φωτιά γίνεται κακό για εκείνον. Ενώ ο Θεός δημιούργησε τη φωτιά για να εξυπηρετεί τις ανάγκες των ανθρώπων. Αν όμως ο άνθρωπος με τη δική του θέληση βάλει το χέρι του στη φωτιά, δεν μπορεί να ισχυριστεί κάτι τέτοιο. Διότι ο Θεός έχει θεσπίσει νόμους στο σύμπαν. Αν τους τηρήσεις, θα ωφεληθείς, αν όχι, θα υποστείς ζημιά. Αυτά τα παραδείγματα μπορούν να πολλαπλασιαστούν.

Όσον αφορά τον άνθρωπο, σύμφωνα με το Κοράνι, ο Θεός δημιούργησε τους ανθρώπους για να τον λατρεύουν και τους διέταξε να απέχουν από το κακό, την πορνεία και την ακολασία, και προειδοποίησε ότι θα τιμωρήσει με σκληρή τιμωρία όσους δεν υπακούσουν, και έστειλε περισσότερους από εκατό χιλιάδες προφήτες για να προειδοποιήσει τους ανθρώπους σε κάθε θέμα.

Ωστόσο, όσοι αμελούν τα καθήκοντά τους και αψηφούν αυτές τις εντολές, αδιαμφισβήτητα θα υποστούν τις συνέπειες των πράξεών τους.

Επειδή βρισκόμαστε σε έναν κόσμο δοκιμασίας. Αυτός ο κόσμος είναι μια αίθουσα εξετάσεων, και επιτρέπεται τόσο σε αυτούς που κάνουν λάθος όσο και σε αυτούς που κάνουν σωστά. Αν δεν υπήρχε παρέμβαση σε όσους κάνουν λάθος, αυτή η αίθουσα εξετάσεων δεν θα είχε νόημα.

Αν οι πράξεις των ενάρετων ανταμείβονταν με τριαντάφυλλα και οι πράξεις των αμαρτωλών με αγκάθια, τότε αυτός ο κόσμος θα έπαυε να είναι μια αίθουσα δοκιμασίας.

Αυτή η συμφορά, τελικά, θα είναι έλεος για εκείνον τον άνθρωπο. Αν έχει αμαρτίες, θα είναι εξιλέωση γι’ αυτές. Αν δεν έχει αμαρτίες, θα είναι εξιλέωση για τις αμαρτίες που θα διαπράξει στο μέλλον. Επίσης, αυτές οι συμφορές που τον βρήκαν, ίσως γίνουν αιτία να πάει στον παράδεισο. Δηλαδή, ο Θεός θα φερθεί με έλεος σε εκείνον τον δοκιμαζόμενο δούλο Του, και οι ανταμοιβές που θα του δώσει θα μειώσουν στο ελάχιστο τη συμφορά.

Επειδή δεν γνωρίζουμε την αληθινή φύση των γεγονότων, τείνουμε να ερμηνεύουμε αμέσως αρνητικά ένα φαινομενικά κακό γεγονός και να διαμαρτυρόμαστε. Φυσικά, οι συμφορές και οι δοκιμασίες δεν είναι επιθυμητές. Ωστόσο, όταν έρχονται, δεν πρέπει να αντιδρούμε με εξέγερση, αλλά με υπομονή και ευγνωμοσύνη, σκεπτόμενοι την ανταμοιβή. Αυτό είναι το ανώτερο επίπεδο της υπακοής.

Δεν είναι κάθε συμφορά μια θεϊκή τιμωρία· δεν πρέπει να θεωρούμε κάθε συμφορά, κάθε ασθένεια ή κάθε καταστροφή απαραίτητα ως εκδήλωση θεϊκής τιμωρίας.

Σε ένα ιερό χαντίθ αναφέρεται επίσης:

Καταλαβαίνουμε. Τα αποτελέσματα των δύσκολων εξετάσεων είναι επίσης σημαντικά. Οι ερωτήσεις στις εξετάσεις για δημόσιους υπαλλήλους, για παράδειγμα στις εξετάσεις για υποδιοικητές, δεν είναι βέβαια ίδιες. Όσο πιο εύκολη είναι η πρώτη από τη δεύτερη, τόσο πιο σημαντικό είναι το αποτέλεσμα της δεύτερης από την πρώτη.

Μια εξαιρετική παρατήρηση σχετικά με το θέμα:

Πρώτα απ’ όλα, ο άνθρωπος πρέπει να εξετάσει το σώμα του. Να σκεφτεί κάθε όργανο ξεχωριστά. Και να αναρωτηθεί: Στη συνέχεια, πρέπει να περάσει στον δικό του πνευματικό κόσμο και να συνεχίσει την ίδια σκέψη και εκεί:

Όπως το σώμα αποτελεί ένα σύνολο με όλα τα όργανά του και μόνο τότε είναι ωφέλιμο, έτσι και η ψυχή αποτελεί ένα σύνολο με όλα τα συναισθήματα, τις αισθήσεις και τις λεπτές αποχρώσεις της. Μόνο έτσι μπορεί να αποδώσει καρπούς. Αν αφαιρέσετε από την ανθρώπινη ψυχή τη λογική και τη μνήμη, δεν θα μπορεί να εκτελέσει καμία λειτουργία. Αν αφαιρέσετε το συναίσθημα της ανησυχίας, θα γίνει τεμπέλης· δεν θα εργάζεται ούτε για τον κόσμο ούτε για τη μετά θάνατον ζωή. Αν αφαιρέσετε τον φόβο, θα χάσει την ικανότητα να προστατεύει τη ζωή του. Αν δεν έχει το συναίσθημα της αγάπης, δεν θα μπορεί να απολαύσει τίποτα.

Αυτό ονομάζεται έτσι. Ομοίως, τα γεγονότα που συμβαίνουν σε έναν άνθρωπο καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του είναι τακτοποιημένα και με τάξη. Και αυτό ονομάζεται έτσι. Η φανερή μοίρα προαναγγέλλει την πνευματική μοίρα. Και οι δύο είναι όμορφες σε όλα… Φυσικά, εκτός από τις αμαρτίες και τις εξεγέρσεις που διαπράττονται με την ελεύθερη βούληση.

Απέναντι στις εκδηλώσεις του πνευματικού πεπρωμένου που ξεπερνούν τη θέλησή μας, εμείς, ως αδύναμοι υπηρέτες, όταν αισθανόμαστε αβοήθητοι και αμήχανοι, πρέπει αμέσως να στρέψουμε το βλέμμα μας στο προφανές πεπρωμένο και στις άπειρες σοφίες που κρύβει. Για παράδειγμα, πρέπει να θυμηθούμε την τρυφερή ανατροφή μας στη μήτρα της μητέρας: Εκείνη την περίοδο, η θεϊκή σοφία και η θεϊκή ευσπλαχνία μας ανατρεφούσαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, και εμείς δεν είχαμε επίγνωση τίποτα από όσα συνέβαιναν.

Τώρα ζούμε με άλλες εκδηλώσεις της ίδιας χάρης.

Πρέπει να εμπιστευόμαστε τη χάρη του Κυρίου μας, ο οποίος μας έθρεψε, μας μεγάλωσε και τακτοποίησε τα πάντα με τον καλύτερο τρόπο εκείνη την ημέρα, παίρνοντας το μάθημά μας από το χαντίθ. Πρέπει να αξιολογούμε κάθε γεγονός που αντιμετωπίζουμε ως μια ερώτηση εξέτασης και να αναζητούμε μια εκδήλωση χάρης ακόμη και σε γεγονότα που δεν αρέσουν στην ψυχή μας.

Η φύση ενός εφήβου τείνει προς την αποφυγή του σχολείου και την ενασχόληση με παιχνίδια. Αλλά η λογική αντιτίθεται σε αυτό. Δείχνει τις μελλοντικές καλές θέσεις που μπορεί να αποκτήσει, ή τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσει, και τον αποτρέπει από τα παιχνίδια.

Η καρδιά, όμως, είναι ένας εντελώς ξεχωριστός κόσμος. Αν φωτιστεί με την πίστη, βλέπει τα πάντα και κάθε γεγονός ως εκδήλωση των Θεϊκών ονομάτων. Φτάνει στην αλήθεια. Για αυτόν τον ευτυχή δούλο, πια δεν υπάρχει τίποτα άσχημο.

Αυτοί που λένε έτσι, είναι ευτυχισμένοι άνθρωποι που έχουν φτάσει σε αυτή τη θέση. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν μυηθεί στο μυστικό.

Στα έργα του Νουρ, η ομορφιά εξετάζεται σε δύο μέρη: και . Μπορούμε να δώσουμε μερικά παραδείγματα αυτής της ταξινόμησης: Η μέρα είναι όμορφη από μόνη της, και η νύχτα έχει τη δική της ξεχωριστή ομορφιά. Η μία θυμίζει εγρήγορση, η άλλη ύπνο. Δεν είναι προφανές ότι χρειαζόμαστε και τα δύο;

Τα γεγονότα που αντιμετωπίζει ο άνθρωπος είναι είτε σαν τη νύχτα είτε σαν την ημέρα. Η υγεία μοιάζει με την ημέρα, ενώ η ασθένεια με τη νύχτα. Αν σκεφτούμε ότι η ασθένεια είναι εξιλέωση για τις αμαρτίες, διδάσκει στον άνθρωπο την αδυναμία του, τον προειδοποιεί για την υπακοή του, αποκόπτει την καρδιά του από τον κόσμο και την στρέφει προς τον Κύριό του, τότε θα δούμε ότι είναι μια ευλογία εξίσου μεγάλη με την υγεία. Η υγεία είναι η γιορτή του σώματος, ενώ η ασθένεια είναι τροφή για την καρδιά.

είναι απλώς ένας κρίκος στις αδιάκοπες εκδηλώσεις του σε αυτό το σύμπαν. Υπάρχουν πολλοί άλλοι κρίκοι, όπως οι θετικοί και αρνητικοί πόλοι του ηλεκτρισμού, η κόρη και το λευκό του ματιού, τα ερυθρά και λευκά αιμοσφαίρια. Είμαστε περικυκλωμένοι από αυτές τις δυάδες στον εσωτερικό και εξωτερικό κόσμο και αντλούμε ξεχωριστά οφέλη από καθεμιά.

Η μετάφραση ενός σχετικού εδαφίου από το Κοράνι έχει ως εξής:

Η ιερή στίχος αναφέρεται στον τζιχάντ, αλλά η ισχύς της είναι γενική. Και με αυτήν την στίχο, μας δίνεται μια άλλη «διπλή» οπτική: Η ειρήνη είναι σαν την ημέρα, αρέσει σε όλους· ο πόλεμος μοιάζει με τη νύχτα. Αλλά εκείνοι που δεν πολεμούν όταν είναι απαραίτητο, το μέλλον τους σκοτεινιάζει, οι γενιές τους βυθίζονται σε αιώνιο σκοτάδι. Ξαφνικά φτάνουν σε μια θέση εξουσίας και η χαμένη γήινη ζωή τους ωχριά μπροστά σε αυτήν την νέα ζωή, σαν νύχτα.

Μπορεί να υπάρξει συμφορά χειρότερη από τον θάνατο; Η ιερή στίχος, αναγγέλλοντας ότι κάτω από αυτό το γεγονός που δεν αρέσει στην ψυχή κρύβονται μεγάλες ευεργεσίες, δεν μας δίνει άραγε μεγάλη παρηγοριά για τις άλλες συμφορές, τις ασθένειες και τις καταστροφές του κόσμου;

Μια ιερή παράδοση:

Σε αυτό το ιερό χαντίθ δίνεται η εξής ερμηνεία:

Αν οι αρρώστιες, οι συμφορές και οι δυσκολίες που μας συμβαίνουν σε αυτή τη σύντομη ζωή αποβαίνουν ευεργετικές για την αιώνια ζωή μας, τότε τι πειράζει! Τι σημασία έχουν εβδομήντα-ογδόντα χρόνια σε σύγκριση με την αιωνιότητα;

Αλλά η ανθρώπινη φύση επιδιώκει την άμεση απόλαυση· δεν κοιτάζει στο μέλλον. Αυτή η σφαίρα ανήκει στη λογική και στην καρδιά. Όπως αναφέραμε και νωρίτερα, καμία συμφορά δεν είναι απόλυτη.

Είτε πρόκειται για θεϊκή προειδοποίηση, που μας αποτρέπει από το να ακολουθήσουμε λάθος δρόμο. Είτε για εξιλέωση των αμαρτιών μας, που μας κάνει να υποφέρουμε τον πόνο σε αυτόν τον κόσμο, αντί να τον υποστούμε στον αιώνιο κόσμο. Είτε για ένα μέσο που στρέφει την ανθρώπινη καρδιά από την εφήμερη ζωή του κόσμου προς τον Θεό και την αιώνια ζωή.

Από την άλλη πλευρά, οι συμφορές είναι μια δοκιμασία υπομονής για τον άνθρωπο· η ανταμοιβή για την επιτυχία σε αυτή τη δοκιμασία είναι πολύ μεγάλη.

Αυτά είναι θεϊκές τιμωρίες, θεϊκές καταστροφές. Σε γενικές συμφορές, όλοι μπορεί να έχουν μερίδιο. Για μια ομάδα, για μια άλλη, για μια τρίτη, λόγω αμαρτιών…

Αν η συμφορά έπληξε εμάς, ας κατηγορήσουμε τον εαυτό μας και ας τον ωθήσουμε σε μετάνοια. Αντίθετα, ας θεωρήσουμε τις συμφορές και τις καταστροφές που πλήττουν τους άλλους ως ευκαιρίες για την πνευματική τους εξέλιξη. Με αυτόν τον τρόπο, θα έχουμε προοδεύσει στην αυτοβελτίωση και θα έχουμε απαλλαγεί από τις κακές σκέψεις για τους άλλους.

Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:

Με χαιρετισμούς και ευχές…

Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις