1. Εκτός από το Χαναφιτικό δόγμα, στα υπόλοιπα δόγματα ένας πατέρας μπορεί να αναγκάσει την κόρη του να παντρευτεί. Γιατί λοιπόν το Ισλάμ δεν δίνει αξία στη γυναίκα, δεν υπερασπίζεται τα δικαιώματά της, δεν της δίνει το δικαίωμα επιλογής; Γιατί επιτρέπεται ο αναγκαστικός γάμος;
– Σχετικά με αυτό, αναφέρεται μια παράδοση (χάντιθ) από την Χάνσα, κόρη της Χιντάμε από την Ανσάρ. Κάποιοι, σύμφωνα με αυτήν την παράδοση, λένε ότι ο πατέρας δεν μπορεί να παντρέψει την κόρη του αν δεν έχει τη συγκατάθεσή της. Εγώ ανήκω στη σουνιτική σχολή Σαφί. Δηλαδή, ο Ιμάμ Σαφί δεν γνώριζε αυτήν την παράδοση; Ο Ιμάμ Σαφί, ο Μαλίκι, ο Χανμπάλι, λένε ότι ο πατέρας μπορεί να παντρέψει την κόρη του με το ζόρι αν το επιθυμεί. Υπάρχει ομοφωνία μεταξύ των ισλαμικών μελετητών ότι ο πατέρας μπορεί να παντρέψει την ανήλικη παρθένα κόρη του χωρίς τη συγκατάθεσή της. (Αμπού Ζεχρέ, ελ-Αχβαλ, σελ. 114) Σύμφωνα με τους Χανμπαλί νομικούς, αν ο πατέρας θέλει να παντρέψει την ανήλικη παρθένα κόρη του με κάποιον που της ταιριάζει, ο γάμος είναι έγκυρος ακόμα και αν η κόρη δεν συμφωνεί. (Ιμπν Κουδάμε, ελ-Μουγνί, VII, 379)
– Δηλαδή, ο Ιμάμ Αχμέτ δεν γνώριζε αυτό το χαντίθ; Σύμφωνα με τον Ιμάμ Μαλίκ, τον Ιμάμ Σαφί και τον Ισχάκ, ένας πατέρας μπορεί να παντρέψει με το ζόρι την κόρη του που έχει φτάσει στην εφηβεία. Δεν είναι όλες οι σουνιτικές σχολές δίκαιες; Τρεις σχολές υποστηρίζουν ότι η κόρη μπορεί να παντρευτεί με το ζόρι. Και η δική μου σχολή είναι η Σαφιτική. Γιατί η Σαφιτική σχολή έχει τέτοια απόφαση; Γιατί το Ισλάμ δεν δίνει δικαιώματα στις γυναίκες, τις καταπιέζει;
2. Η επόμενη ερώτησή μου είναι:
Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) είχε μια δούλη με την οποία συναντιόταν κατά καιρούς. Η Αίσα και η Χαφσά (για να εμποδίσουν την επαφή του με τη δούλη) δεν τον άφηναν σε ησυχία. Τελικά, ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) απαγόρευσε στον εαυτό του αυτή τη δούλη. Τότε αποκαλύφθηκε η Σούρα αλ-Ταχρίμ, η οποία αρχίζει με τα λόγια: «Ω Προφήτη, γιατί απαγορεύεις στον εαυτό σου αυτό που ο Θεός σου έχει επιτρέψει, αναζητώντας την ευχαρίστηση των συζύγων σου;…». Αφηγητής: Ανάς. Πηγή: Νεσάι, Ισρετού’ν-Νίσα, 4, (7, 71)
– Είναι αυτό το χαντίθ αυθεντικό; Μπορείτε να δώσετε την πηγή; Αν είναι αυθεντικό, πώς πρέπει να το κατανοήσουμε;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Αυτοί οι μελετητές ερμήνευσαν τα εδάφια και τα χαντίθ με αυτόν τον τρόπο, και εξέδωσαν τέτοιες αποφάσεις.
«Γιατί η γυναίκα δυσκολεύεται στο Ισλάμ…»
δεν είναι σωστό.
Αυτό είναι σωστό: η απόφαση (η νομική γνωμοδότηση) ότι ένας γάμος που έγινε με εξαναγκασμό (παρά τη θέληση του κοριτσιού) είναι έγκυρος, ανήκει σε αυτούς που την εξέδωσαν.
«σύμφωνα με αυτόν τον μελετητή, σύμφωνα με εκείνον τον μελετητή…»
σημαίνει. Διότι
Όπως οι ερμηνείες εκείνων των μελετητών είναι Ισλάμ, έτσι και οι ερμηνείες εκείνων που καταλήγουν σε διαφορετικά συμπεράσματα είναι Ισλάμ.
Επιπλέον, πρέπει να υπάρχει αιτιολογία ότι ο γάμος είναι προς όφελος του κοριτσιού. Ακόμη πιο σημαντικό είναι ότι οι ανήλικοι που παντρεύονται χωρίς την άδειά τους έχουν το δικαίωμα να ακυρώσουν τον γάμο όταν ενηλικιωθούν.
(επιλογή της ενηλικίωσης).
Όσον αφορά το δεύτερο ερώτημά σας:
Όταν εξετάζονται ξεχωριστά οι αφηγήσεις που αναφέρονται σε πηγές ερμηνείας και χαντίθ σχετικά με τα γεγονότα που αναφέρονται ως αιτία της αποκάλυψης των στίχων 1-5 της Σούρας αλ-Ταχρίμ, φαίνεται πιο ορθό να γίνει μια ερμηνεία που να βασίζεται στη διατύπωση των στίχων, όπως αναφέρει ο Ταμπαρί, αν και ρίχνουν φως στο θέμα.
Σύμφωνα με αυτό, η έννοια που προκύπτει από το πρώτο εδάφιο είναι η εξής:
Ο Προφήτης (σ.α.σ.) είχε απαγορεύσει στον εαυτό του κάτι που κατ’ αρχήν ήταν επιτρεπτό· ο Θεός του αποκάλυψε ότι δεν ήταν σωστό να επιβάλλει τέτοια στέρηση στον εαυτό του, χάριν των συζύγων του ή εξαιτίας αυτών. Στο δεύτερο εδάφιο, υπενθυμίζεται ότι ακόμη και αν μια τέτοια απόφαση είχε ληφθεί με όρκο, υπάρχει ένας νόμιμος τρόπος να αποσυρθεί κανείς από τέτοιους όρκους που δεν είναι σκόπιμο να τηρηθούν, με τη μορφή εξιλέωσης.
(βλ. Αλ-Μα’ίντα 5/89)
Το αντικείμενο της απαγόρευσης
Η απαγόρευση μπορεί να αφορά την προσέγγιση της σκλάβας, την κατανάλωση κάποιου φαγητού ή ποτού, ή οτιδήποτε άλλο. Δεν είναι βέβαιο αν ο Προφήτης (ειρήνη ας είναι επ’ αυτού) έδωσε όρκο όταν πήρε αυτή την απόφαση, ωστόσο υπάρχουν κάποιες παραδόσεις που υποστηρίζουν ότι έδωσε όρκο.
Σε αυτά που αναφέρθηκαν.
«προς»
η λέξη, σύμφωνα με την ερμηνεία ορισμένων μελετητών, έχει την έννοια που αναφέρεται στο εδάφιο 226 της Σούρας Αλ-Μπακάρα.
“όρκος αποχής από τη σύζυγο για ορισμένο χρονικό διάστημα”
ως, ενώ από κάποιους άλλους
απόλυτος όρκος
όπως έχει γίνει κατανοητό.
Δεν είναι βέβαιο αν ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) πλήρωσε την εξιλέωση για την παραβίαση του όρκου μετά την αποκάλυψη αυτών των στίχων· οι παραδόσεις σχετικά με την πληρωμή του διαφέρουν.
(η εξιλέωση για την θρησκευτική υποχρέωση της ορκωμοσίας μπορεί να είναι μια ελεημοσύνη που δίνεται από προφύλαξη ή μια έκφραση ευγνωμοσύνης)
έχει αξιολογηθεί.
Αν και υπάρχουν διάφορες εκδοχές σχετικά με τις συζύγους που αναφέρονται στο 3ο εδάφιο, γενικά γίνεται αποδεκτό ότι η σύζυγος στην οποία αποκαλύφθηκε το μυστικό είναι η Χαφσά και η σύζυγος στην οποία το μυστικό έγινε γνωστό είναι η Αΐσα, και συνεπώς οι δύο γυναίκες στις οποίες απευθύνεται το 4ο εδάφιο είναι αυτές.
(βλ. Ταμπαρί, Ελμαλή, Ντερβέζε, ερμηνεία των σχετικών στίχων)
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
