– Είναι καλό για μια παντρεμένη γυναίκα να υπακούει τον άντρα της, δηλαδή είναι εντολή του Θεού, αλλά γιατί απαγορεύεται η γυναίκα να ανακατεύεται στις υποθέσεις του άντρα της;
– Δηλαδή, πάει και συναναστρέφεται με αχρείους ανθρώπους, και εγώ δεν μπορώ να ανακατευτώ; Δηλαδή, θα αμαρτήσω;
– Ο άντρας θα κάνει ό,τι θέλει, θα διασκεδάζει, θα ταξιδεύει, και η γυναίκα θα μένει σπίτι να φροντίζει τα παιδιά, να καθαρίζει, και όταν ο άντρας γυρίζει σπίτι με άσχημη διάθεση, δεν έχουμε το δικαίωμα να πούμε τίποτα;
– Θα ήθελα να ενημερωθώ σχετικά με αυτό το θέμα. Θα εκτιμούσα αν μου το εξηγούσατε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Ποιος είπε ότι η γυναίκα δεν ανακατεύεται στις υποθέσεις του συζύγου της; Σύμφωνα με το Ισλάμ, ανακατεύεται, και μάλιστα πολύ καλά… Αρκεί να…
“παρέμβαση”
οικογενειακή γαλήνη
ανακατεύω
να μην είναι στοχευμένο…
– Στο Ισλάμ, η οικογενειακή ζωή είναι μια ιερή εστία.
Ένα στέρεο σπιτικό φέρνει ευτυχία στον άνθρωπο τόσο σε αυτόν τον κόσμο όσο και στον άλλο.
Μια οικογενειακή ζωή που βασίζεται στον αμοιβαίο σεβασμό και την αγάπη μεταξύ των συζύγων είναι ένα δείγμα παραδείσου.
– Η αναφορά των δικαιωμάτων των γυναικών στο Κοράνι, σε σύγκριση με τα δικαιώματα των ανδρών και με την ίδια βαρύτητα, σε συνδυασμό με την ευρύτητά της, επέτρεψε την εφαρμογή της σε κάθε εποχή. Αυτό το γεγονός το βλέπουμε στην διατύπωση του στίχου που θα παραθέσουμε:
«Όπως οι άνδρες έχουν δικαιώματα επί των γυναικών τους, έτσι και οι γυναίκες έχουν δικαιώματα επί των συζύγων τους, εντός των ορίων του νόμου. Ωστόσο, τα δικαιώματα των ανδρών επί των γυναικών τους είναι κατά ένα βαθμό ανώτερα. Να θυμάστε ότι ο Θεός είναι παντοδύναμος, απόλυτος κυρίαρχος και σοφός.»
(Αλ-Μπακάρα, 2:228)
Αυτά τα αμοιβαία δικαιώματα αφορούν κάθε είδους συμπεριφορά, κάθε είδους καθήκον και υποχρέωση που διασφαλίζουν την ειρήνη και την ευτυχία μιας οικογένειας.
Από ηθικής άποψης
Είναι μια ευρεία έκφραση που περιλαμβάνει όλες τις θυσίες και την ειλικρίνεια που απαιτούνται για μια οικογένεια, από τον αμοιβαίο σεβασμό και την αγάπη, μέχρι την παραβίαση των αναπόφευκτων ελαττωμάτων του άλλου, από την αποφυγή κάθε είδους υλικής και ηθικής βλάβης, μέχρι την αποφυγή προσβλητικών λόγων στις συζητήσεις.
Στο στίχο αναφέρεται
«Οι άνδρες έχουν ένα βαθμό ανωτερότητας έναντι αυτών.»
Η έννοια της φράσης είναι:
Η διαφορά έγκειται στην κληρονομιά και στην υποχρέωση για τζιχάντ.
– Ωστόσο, οι Ισλαμιστές μελετητές έχουν κατανοήσει διαφορετικά και ενδιαφέροντα πράγματα από αυτήν την έκφραση.
Για παράδειγμα:
Ο Ζαΐντ μπιν Εσλέμ, από αυτό…
«υπακοή στην εντολή του άνδρα»
αφού το κατάλαβε, ο Σα’μπι αυτό
«την υποχρέωση του άνδρα να δίνει γαμήλιο δώρο στη γυναίκα»
κατάλαβε.
Σύμφωνα με τον Μουτζαχίντ, η πρόθεση με αυτή τη δήλωση είναι:
διαφορές στην κληρονομιά και τζιχάντ
δεν υπάρχει υποχρέωση.
Ο Ιμπν Αμπάς, από την άλλη, ερμηνεύει αυτό ως «την ανάγκη ο άνδρας να είναι πιο ανεκτικός απέναντι στη γυναίκα· για παράδειγμα, ενώ ο ίδιος εκπληρώνει πλήρως το δικαίωμά του να είναι υπεύθυνος για τη γυναίκα, αν η γυναίκα παραμελεί το δικό της δικαίωμα απέναντί του, αυτό…»
να το αντιμετωπίσει με επιείκεια”
το έχει κατανοήσει ως μια επιτακτική προϋπόθεση.
(βλ. Μαβερντί, ερμηνεία του σχετικού στίχου)
– Ο Ραζί, αφού ανέφερε ότι ο άνδρας είναι ισχυρότερος από τη γυναίκα σε διάφορες πτυχές και ότι η γυναίκα είναι μια παρακαταθήκη του Θεού σε αυτόν, πρόσθεσε ότι αυτή η δήλωση
αποτελεί σοβαρή απειλή για τους άνδρες και μια σοβαρή προειδοποίηση προς αυτούς να μην αδικούν τις γυναίκες.
δήλωσε.
(βλ. Ραζή, ερμηνεία του σχετικού εδαφίου)
Όπως φαίνεται, αυτή η έκφραση, η οποία αρχικά φαινόταν να δίνει στον άνδρα ένα διαφορετικό βαθμό ανωτερότητας, ένα προνομιακό δικαίωμα,
ένα κριτήριο εντελώς υπέρ της γυναίκας και εις βάρος του άνδρα
φαίνεται να έχει γίνει αποδεκτό ως τέτοιο.
– Είναι αναφαίρετο δικαίωμα μιας γυναίκας να αντιτίθεται και να προειδοποιεί τον σύζυγό της όταν αυτός εμπλέκεται σε ανήθικες πράξεις.
«Να προτρέπεις στο καλό και να αποτρέπεις από το κακό.»
(Αλ-ι Ιμράν, 3/110),
είναι καθήκον και των ανδρών και των γυναικών.
Ωστόσο, είναι δυνατόν να εκφράσει κανείς την ίδια αλήθεια με διαφορετικό ύφος, είτε σκληρό είτε απαλό.
Το να κάνει η γυναίκα τις παρατηρήσεις της με έναν ήπιο, διακριτικό, μη προσβλητικό τόνο, ταιριάζει περισσότερο με την ευγενική, ευαίσθητη, συμπονετική προσωπικότητά της και την αψεγάδιαστη ευγένειά της, και είναι επίσης πιο συνετό για τη διατήρηση της ηρεμίας της οικογένειας.
Αυτό ισχύει και για τους άνδρες. Ένας λογικός άνδρας θα απέφευγε και θα έπρεπε να αποφεύγει να μιλάει άσχημα στη γυναίκα του δημοσίως.
– Οι γυναίκες στην προ-ισλαμική εποχή,
Όπως και σε όλο τον κόσμο, έτσι και στην αραβική κουλτούρα, η γυναίκα δεν διέφερε και πολύ από ένα αντικείμενο, από μια υπηρέτρια που διασκέδαζε τον άνδρα. Με την έλευση του Ισλάμ, η γυναίκα…
κυρία,
Τον έβλεπε και τον παρουσίαζε σαν να ήταν το άλλο μισό της, σαν δυο κομμάτια του ίδιου μήλου.
Όπως το έθεσε και ο Ιμπν Ασούρ, για παράδειγμα,
«Εάν το ζευγάρι είναι παντρεμένο
(των συζύγων)
αν ανησυχείτε ότι θα χωριστούν, τότε, σε αυτούς
του άνδρα
ένας διαιτητής από την οικογένειά του,
της γυναίκας
Στείλτε έναν διαιτητή από την οικογένειά σας. Εάν οι δύο πλευρές
(πραγματικά)
Αν θέλουν να διορθώσουν την κατάσταση, ο Αλλάχ θα τους βοηθήσει να συμφιλιωθούν/να συμβιβαστούν. Σίγουρα ο Αλλάχ είναι Παντογνώστης και Πανταχού Παρών/γνωρίζει τα πάντα, είναι ενήμερος για όλες τις προθέσεις και τους σκοπούς.”
(Νίσα, 4/35)
στο εδάφιο που αναφέρεται παραπάνω
υπάρχει μια γυναίκα που κατέχει την ίδια θέση με τον άνδρα
και η αξία που του δόθηκε δεν είχε παρατηρηθεί σε κανένα σύστημα μέχρι εκείνη την ημέρα.
(Ιμπν Ασούρ, ερμηνεία του εδαφίου 228 της Σούρας Αλ-Μπακάρα)
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
