– Φανταστείτε ένα παιδί που πεθαίνει από την αιτία που προκαλεί κάποιος άλλος, για παράδειγμα, ένας άντρας έρχεται και σκοτώνει το παιδί και έτσι πεθαίνει, αλλά αν το παιδί ζούσε, θα υπήρχε πιθανότητα να πάει στην κόλαση στο μέλλον, αλλά με αυτόν τον τρόπο πηγαίνει κατευθείαν στον παράδεισο.
– Δεν είναι άδικο αυτό για τους άθεους; Υποθέτω ότι κι αυτοί θα προτιμούσαν να πεθάνουν μικροί και να πάνε στον παράδεισο, παρά να καούν στην κόλαση;
– Μπορείτε να μου εξηγήσετε αυτό το θέμα, παρακαλώ;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Πέθανε πριν φτάσει στην ηλικία που φέρει ευθύνη και υπόκειται σε λογοδοσία.
παιδιά
με
οι μεγάλοι που πέθαναν ενώ άξιζαν να πάνε στον παράδεισο
de facto
(ως βιωμένη ζωή, συμπεριφορά και κατάσταση)
επειδή αξίζουν να μπουν στον παράδεισο,
Εισέρχονται στον παράδεισο με τη χάρη και την ευλογία του Θεού.
Επειδή δεν έζησαν και μετά από αυτό.
«Αν ζούσαν, ίσως να κατέληγαν στην κόλαση.»
η διατύπωση δεν είναι ρεαλιστική ούτε δίκαιη· κρίνει έναν άνθρωπο με βάση τις ικανότητές του και όχι με βάση τις πράξεις του.
(η δύναμη και η δυνατότητα να κάνεις ή να μην κάνεις κάτι)
Είναι παράλογο, άδικο και αδικαιολόγητο να τιμωρείς ή να ανταμείβεις με βάση αυτό.
Κάθε άνθρωπος έχει την ικανότητα να πράττει το καλό, το δίκαιο και το νόμιμο, καθώς και το αντίθετό τους· η τιμωρία και η ανταμοιβή δεν εξαρτώνται από αυτή την ικανότητα, αλλά…
Γίνεται όπως συμβαίνει στην πραγματικότητα, είναι δίκαιο, λογικό και νόμιμο να είναι έτσι.
Επειδή η πιθανότητα τα παιδιά των μουσουλμάνων να γίνουν μουσουλμάνοι όταν μεγαλώσουν είναι η επικρατέστερη, αντιμετωπίζονται σαν να είναι ήδη μουσουλμάνοι. Αντίθετα, τα παιδιά των μη μουσουλμάνων, ακόμα και αν η επικρατέστερη πιθανότητα είναι να γίνουν άπιστοι,
Δεν θα πάνε στην κόλαση, επειδή στην πραγματικότητα δεν είναι άπιστοι.
βλ. Bacuri, Tuhfetü’l-mürid şerhu cevhereti’t-tevhid, σ. 29.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
