Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Ο Προφήτης (ειρήνη σ’ αυτόν) απαγόρευσε την ταφή των νεκρών κατά την ανατολή, το μεσημέρι (ζουχρ) και τη δύση του ηλίου. (Ταχάβι, Χαšiγιε Αλά Μεράκιλ Φελάχ Σερху Νουρί’λ Ιζάχ, Αίγυπτος, σελ. 501) Ωστόσο, η απαγόρευση αυτή στα χαντίθ αφορά την προσευχή της κηδείας. Επιτρέπεται η ταφή σε αυτές τις τρεις απαγορευμένες ώρες, εφόσον η προσευχή της κηδείας έχει τελεστεί νωρίτερα.
Υπάρχουν αναφορές ότι ο Προφήτης (ειρήνη σ’ αυτόν) έθαψε νεκρούς τη νύχτα. (βλ. Ιμπν Μάτζε, Αχμάντ μπιν Χανμπάλ) Μάλιστα, ο ίδιος ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη σ’ αυτόν), η Φατίμα, η Αΐσα και ο Οσμάν (ο Θεός να είναι ευχαριστημένος μαζί τους) θάφτηκαν όλοι τη νύχτα. Υπάρχουν πολλά χαντίθ που επιτρέπουν την ταφή τη νύχτα.
Ωστόσο, ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) θυμήθηκε κάποτε ότι ένας άνδρας είχε ταφεί τη νύχτα τυλιγμένος σε ένα σάβανο που δεν τον κάλυπτε πλήρως, και εξέφρασε την δυσαρέσκειά του για την ταφή του συντρόφου του τη νύχτα, λέγοντας… Βασιζόμενοι σε αυτήν και σε παρόμοιες αφηγήσεις, ορισμένοι νομικοί έχουν πει ότι η ταφή του νεκρού τη νύχτα χωρίς δικαιολογία είναι απεχθής.
(Καθηγητής Δρ. Σουλεϊμάν Τοπράκ, Η Ζωή Μετά τον Θάνατο, σελ. 186)
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
