– Στο Σουρέ Κεχφ, ο Μωυσής λέει στον σύντροφό του:
“Φέρε το φαγητό μας να φάμε.”
λέει. Κι εκείνος,
«Αυτό το ξέχασα, με έκανε να το ξεχάσω ο διάβολος.»
λέει.
– Πώς μπορεί ο διάβολος να παρεμβαίνει στις πράξεις του ανθρώπου;
– Πώς πρέπει να κατανοήσουμε αυτό το στίχο, ενώ ο Θεός είναι Αυτός που τρέφει, ποτίζει, δημιουργεί, σκοτώνει, ανασταίνει και δίνει μνήμη;
–
“Η γη έδωσε άφθονη σοδειά.”
δηλαδή, αν είναι εταιρεία,
“Η φύση το επέβαλε.”
δηλαδή, αν είναι εταιρεία,
“Ο διάβολος με έκανε να το ξεχάσω.”
Δηλαδή, δεν θα ήταν κακό;…
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Κάθε πράγμα έχει έναν φαινομενικό και έναν πραγματικό δράστη.
Οι φαινομενικές αιτίες είναι οι υλικές αιτίες, ενώ η αληθινή αιτία είναι ο Θεός.
Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, αρκεί να τα χρησιμοποιούμε σωστά.
Η εταιρεία, από την άλλη,
, οι αιτίες πηγάζουν από την υποκατάσταση της δύναμης του Θεού.
Για τον λόγο αυτό:
α.
Εκείνος που γνωρίζει ότι ο Δημιουργός είναι ο Θεός, και ότι η γονιμότητα της γης είναι απλώς ένα μέσο για την αύξηση της παραγωγής,
«Η γη έδωσε άφθονη σοδειά.»
Δεν υπάρχει αμφιβολία στα λόγια του. Γιατί αυτή η λέξη
-μεταξύ του κοινού-
έχει σκοπό να διακηρύξει ότι η γη είναι εύφορη.
β. «Η φύση το επέβαλε».
Επειδή η λέξη αυτή χρησιμοποιείται συνήθως από τους ειδωλολάτρες, παραπέμπει σε ειδωλολατρία. Ή μήπως ένας άντρας…
«Αυτή η σκληρότητα είναι η επιταγή της φύσης μου, η απαίτηση του χαρακτήρα μου, είναι εγγενής σε εμένα.»
Οι εκφράσεις όπως αυτή δεν μπορούν να εκληφθούν ως βλασφημία.
γ.
Στην πραγματικότητα, ο Θεός είναι Αυτός που τρέφει και ποτίζει. Διότι ό,τι τρώμε και πίνουμε, είναι δυνατόν να υπάρξει μόνο με την ύπαρξη των ουρανών, της γης και της ατμόσφαιρας. Άρα, όλες οι ευλογίες είναι στα χέρια του Θεού, του Δημιουργού του σύμπαντος. Αυτός τρέφει, Αυτός ποτίζει, Αυτός γελάει, Αυτός κλαίει, Αυτός ανασταίνει, Αυτός θανατώνει. Όλα αυτά είναι δυνατά μόνο με τη δημιουργία του Θεού. Ωστόσο, το να αναφέρουμε εκείνους που είναι οι αιτίες αυτών των πραγμάτων, στο πλαίσιο της αιτιότητας, δεν είναι ειδωλολατρία. Εξάλλου,
«Αυτός ο άνθρωπος πέθανε από καρκίνο. Εκείνος ο άνθρωπος γέλασε από χαρά ή έκλαψε από λύπη.»
Δεν είναι αμαρτία να αναφέρεις την αιτία, επειδή αυτό σημαίνει να την εκφράζεις λεκτικά.
δ.
Κάτι τέτοιο,
Ο διάβολος είναι επίσης ένα μέσο του κακού.
Ο Θεός είναι αυτός που προκαλεί την λήθη, αλλά ο διάβολος είναι αυτός που το κάνει με σκοπό. Γι’ αυτό,
«Ο διάβολος με έκανε να το ξεχάσω.»
Δεν είναι λάθος να πούμε αυτό. Εξάλλου, ο φίλος του Μωυσή (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν), σκεπτόμενος την πλευρά της δημιουργίας…
«Ο Θεός με έκανε να ξεχάσω.»
αντί να πεις “όχι”, σκέψου την ευκαιρία
«Ο διάβολος με έκανε να το ξεχάσω.»
Η φράση αυτή αποτελεί έκφραση μεγάλου σεβασμού και ευλάβειας προς τον Θεό.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
