– Λέγεται ότι ο διάβολος έχει έναν τρόπο να αναδεικνύει την ουσία του ανθρώπου.
– Λοιπόν, η ερώτησή μου είναι: Αφού ο Θεός δημιούργησε κάθε άνθρωπο, πώς προκύπτει αυτή η ουσία;
– Για παράδειγμα, δύο δίδυμα αδέλφια κάνουν ντους, ο ένας γίνεται άπιστος και ο άλλος πιστός, αποκαλύπτονται οι αρετές τους. Αλλά με βάση τι αποκαλύπτονται αυτές οι αρετές; Αφού και τους δύο τους δημιούργησε ο Θεός, γιατί από τον έναν βγαίνει η πίστη και από τον άλλον η απιστία;
– Επομένως, και οι δύο έχουν βούληση, και οι δύο έχουν ψυχή, και οι δύο έχουν λογική;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Ο Θεός, έμψυχος ή άψυχος –
χωρίς εξαίρεση
δεν έχει δημιουργήσει τίποτα που να είναι ίδιο και ίσο σε όλες τις πτυχές του.
Ακόμη και δύο άτομα οξυγόνου που δεν έχουν ζωή δεν είναι πανομοιότυπα· ίσως οι χημικές τους ιδιότητες να φαίνονται ίδιες, αλλά η θέση τους στο σύμπαν, η θερμοκρασία, η πίεση, η θέση και το σχήμα των ηλεκτρονίων που περιστρέφονται γύρω από το πρωτόνιο εκείνη τη στιγμή, εμποδίζουν αυτά τα άτομα να είναι πανομοιότυπα. Εξάλλου, θα ήταν παράλογο να δημιουργηθούν δύο από το ίδιο πράγμα και
-απαπα-
Είναι σαφές, τόσο λογικά όσο και από τις σαφείς δηλώσεις του Κορανίου, ότι ο Θεός δεν θα έκανε κάτι μάταιο.
Αυτό συμβαίνει σε ένα άψυχο άτομο οξυγόνου, αλλά δεν θα συμβεί και στον άνθρωπο, τον οποίο ο Θεός όρισε ως χαλίφη στη γη;
Φυσικά! Σύμφωνα με το απόλυτο πεπρωμένο του Θεού, το οποίο είναι πέρα από τη γνώση, το ενδιαφέρον και τη γνώμη μας, κάθε άνθρωπος, παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος, διαφέρει από τον άλλον τόσο σωματικά όσο και πνευματικά.
Μερικές φορές παρατηρείς ομοιότητες, σωματικές ή ψυχικές, σε δύο άσχετους ανθρώπους, και μερικές φορές, όπως είπες, βλέπεις δίδυμα που είναι εντελώς αντίθετα.
Αυτά τα χαρακτηριστικά, που δεν μπορούμε να ελέγξουμε και προέρχονται τόσο από τη φύση μας όσο και από το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώσαμε, μας δίνονται δωρεάν. Άρα, αυτή η απόλυτη μοίρα μας καθορίζει και το μέτρο της ευθύνης που θα δώσουμε μετά τον θάνατό μας.
Για παράδειγμα, η κρίση του Θεού την ημέρα της κρίσης για ένα άτομο που γεννήθηκε στη Βολιβία δεν θα είναι η ίδια με την κρίση για ένα άτομο που γεννήθηκε στην Προύσα.
Ή, για παράδειγμα, η ερώτηση που θα απευθυνόταν σε έναν πιστό που έζησε στην Κωνσταντινούπολη κατά την εποχή του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς, την περίοδο ακμής του Ισλάμ, δεν θα είναι η ίδια με την ερώτηση που θα απευθυνόταν σε έναν πιστό που ζει στη σημερινή Κωνσταντινούπολη.
Ή η ανάκριση ενός πιστού πλανόδιου πωλητή κουλουριών που προσπαθεί να βγάλει το μεροκάματό του δεν θα είναι η ίδια με την ανάκριση ενός πιστού που κληρονόμησε περιουσία από την οικογένειά του και ζει από τα ενοίκια.
Ή η ανάκριση ενός εκ γενετής τυφλού δεν θα είναι η ίδια με την ανάκριση ενός ατόμου που βλέπει.
Τα υλικά πράγματα που μας δίνονται ή δεν μας δίνονται στον κόσμο, από την υγεία μας μέχρι την οικονομική μας κατάσταση, είναι προφανή.
Εκτός από αυτά, υπάρχει και κάτι που δεν μπορεί να μετρηθεί υλικά, το οποίο ανήκει σε καθέναν από εμάς.
μυαλό, ψυχή, ικανότητα αντίληψης, ευφυΐα, συναισθήματα, θάρρος, φόβοι, προτιμήσεις, γούστα
και όλα τα παρόμοια τα αποκαλείτε πολύτιμους λίθους, αλλά στην πραγματικότητα
«φύση»
λέμε. Στο τέλος της ημέρας, σημαίνει το ίδιο πράγμα.
Φύση
;
συντομα μας φορτωνουν
χαρακτηριστικά δημιουργίας
δηλαδή, ας πούμε ότι είναι η προσωπικότητά μας, η οποία διαμορφώνεται από τα ονόματα και τα χαρακτηριστικά του Θεού που εκδηλώνονται σε εμάς.
Σε μερικούς από εμάς.
Μήτρα
το όνομά του έχει βαρύτητα· είναι πολύ ελεήμων.
Σε μερικούς από εμάς.
Κερίμ
Το όνομά του έχει βαρύτητα, είναι γενναιόδωρος.
Σε μερικούς από εμάς.
Τζελάλ
το όνομά του βαραίνει, γίνεται σκληρός και τραχύς.
Σε μερικούς από εμάς.
Αδλ
το όνομά του έχει βαρύτητα· είναι πολύ δίκαιος… ας ελπίσουμε…
Σε εμάς, και ιδιαίτερα στις μουσουλμανικές οικογένειες, από την αρχή, εναπόκειται να αναγνωρίσουμε τις δομές των παιδιών μας, να εντοπίσουμε τα ονόματα και τα χαρακτηριστικά του Θεού που εκδηλώνονται και αναδεικνύονται στα παιδιά μας και να τα διοχετεύσουμε προς αυτές τις κατευθύνσεις.
Για παράδειγμα
“Τζελάλ”
Θα ήταν λάθος να κάνεις δάσκαλο ένα παιδί με βαρύ όνομα, αυτόν.
“αστυνομία ή στρατός”
θα ήταν σωστό να το κάνουμε.
«Ραχμάν»
Δεν μπορεί να υπάρξει δικαστής που να επηρεάζεται από το όνομα κάποιου, ούτε μπορεί να είναι δίκαιος λόγω ελέους, για να κυριαρχήσει.
«Αδλ»
το όνομά του πρέπει να υπερισχύει… ας ελπίσουμε…
Τώρα, οικογένειες που δεν γνωρίζουν αυτές τις έμφυτες ιδιότητες, την εκδήλωση των ονομάτων και των ιδιοτήτων του Θεού σε κάθε δημιουργημένο ον, ίσως και να μην γνωρίζουν το Ισλάμ ή να το γνωρίζουν εσφαλμένα, καθοδηγούν τα παιδιά τους σύμφωνα με τις δικές τους επιθυμίες, τις δικές τους αλήθειες, ή, χειρότερα, τα αφήνουν να παρασύρονται σαν φύλλα στον άνεμο, χωρίς καθοδήγηση. Τελικά, όπως έλεγαν οι πρόγονοί μας:
“Ή πάει στον ζουρνατζή, ή πάει στον νταουλιέρη!”
Ή, με τη σύγχρονη ορολογία.
«Ζουν σύμφωνα με τις δικές τους προτιμήσεις!»
Αν ζεις, αλλά είσαι αδιάφορος απέναντι στον Θεό, στον σκοπό της δημιουργίας, στις δοκιμασίες που υφίστασαι, στη λογοδοσία, στους νόμους του Θεού, στα ονόματα του Θεού και στις εκδηλώσεις τους, τότε το τέλος είναι προφανές, και γύρω μας υπάρχουν πολλά παραδείγματα αυτού:
– Ο άνθρωπος δούλεψε, προσπάθησε, ίδρυσε μια αυτοκρατορία εργοστασίων σχεδόν από το μηδέν, μετά πέθανε, η δουλειά έμεινε στα παιδιά του, και εκείνοι την χρεοκόπησαν σε 3-5 χρόνια.
– Ή ο άνθρωπος έγινε καθηγητής στο πανεπιστήμιο, πρόεδρος τμήματος, και θέλει το παιδί του να σπουδάσει όπως αυτός, και ξαφνικά βλέπεις ότι το παιδί εγκατέλειψε το λύκειο και πάει να δουλέψει κάπου ως υπάλληλος, ξεκινώντας τη ζωή του από το μηδέν.
– Ή ο άντρας δεν έχει καμία υλική επιτυχία στη ζωή, ίσως είναι και αλκοολικός και τζογαδόρος, αλλά κοιτάς τον γιο του και βλέπεις μια ιδιοφυΐα, μια προσωπικότητα που έχει γίνει παράδειγμα για τον κόσμο.
Αυτά είναι τα εγκόσμια, αλλά τι γίνεται με τη μεταθανάτια ζωή; Ας μην αναφερθούμε σε αυτά!
Αυτό που οφείλουμε εμείς οι πιστοί, πέρα από την διάδοση της θρησκείας του Θεού, είναι να ευαισθητοποιήσουμε τους ανθρώπους γύρω μας, τόσο εμάς τους ίδιους όσο και τα παιδιά μας, παρατηρώντας τις έμφυτες ιδιότητές τους, και να τους ενθαρρύνουμε να κατευθυνθούν προς μια κατεύθυνση σύμφωνη με τα ονόματα του Θεού που εκδηλώνονται σε αυτούς. Χρειαζόμαστε τον γιατρό, όπως χρειαζόμαστε και τον καθαριστή. Χρειαζόμαστε τον στρατιώτη, όπως χρειαζόμαστε και τον καθηγητή φυσικής.
Εν κατακλείδι, ό,τι κι αν γίνουμε, δεν θα ξεχάσουμε τούτο:
Μπροστά σε όλους μας βρίσκεται ένα φύλλο εξέτασης, και όλοι μας μπορούμε να γεμίσουμε το χαρτί μας ανάλογα με την ποιότητα του στυλό, του μελανιού και του χαρτιού που μας έχει δοθεί.
Φυσικά, αυτά που γράφουμε είναι πολύ σημαντικά, γιατί οι βασικές διδασκαλίες του βιβλίου είναι ίδιες για όλους. Ειδικά μετά το Κοράνι, το βιβλίο και ο δάσκαλός του θα παραμείνουν ίδιοι για όλους, αμετάβλητοι, μέχρι την ημέρα της κρίσης.
Τα θέματα είναι ξεκάθαρα, οι ερωτήσεις είναι ξεκάθαρες, ακόμα και οι απαντήσεις είναι ξεκάθαρες.
Επιπλέον, η εξέταση είναι με ανοιχτά βιβλία και επιτρέπεται κάθε είδους αντιγραφή!
Λοιπόν, πώς λέγεται αυτός που αποτυγχάνει σε αυτό το μάθημα;
Αλλά ενώ μερικοί από εμάς μπορούν να μελετούν το βιβλίο στο διαδίκτυο, σε δωμάτια με ηλεκτρικό ρεύμα, θέρμανση και κλιματισμό, και να λαμβάνουν σχεδόν ιδιαίτερα μαθήματα από τον καθηγητή, άλλοι μελετούν στο σκοτάδι, σε αχυρώνες, ανάμεσα σε έντομα. Αλλά ο καθηγητής είναι τόσο δίκαιος και ελεήμων που γνωρίζει αυτές τις λεπτομέρειες και μπορεί να δώσει σε όλους τον τελικό βαθμό ανάλογα: διαμορφώνει την καμπύλη βαθμολόγησης ανάλογα!
Αν μας έχουν δώσει χαρτί από άχυρο και η μελάνη έχει απλωθεί, ελπίζουμε να συγχωρεθεί. Δηλαδή, αν κάποιος γράφει σε λευκό χαρτί Α4 90 γραμμαρίων με μια επώνυμη πένα, η απλωμένη γραφή δεν συγχωρείται εύκολα, θα είναι αχαριστία προς αυτόν που του έδωσε αυτές τις δυνατότητες, ας προσέχει πολύ!
Αλλά πόσο τυχεροί είναι εκείνοι που, γράφοντας σε χαρτί κατώτερης ποιότητας με ένα φτηνό στυλό που τρέχει μελάνι, καταφέρνουν να μην το λερώσουν!
Αυτό όμως το πετυχαίνουν μόνο όσοι δεν αμελούν τον Θεό και τις επιθυμίες Του, όσοι αγωνίζονται διαρκώς να αυξήσουν την πίστη τους σε Αυτόν και έτσι βλέπουν την αλήθεια με τα μάτια του νου και της καρδιάς!
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
– Οι άνθρωποι είναι σαν τα ορυχεία χρυσού και αργύρου. Στην εποχή της Τζαχιλίγιας…
– Ο Θεός αδικεί τους υπηρέτες Του όταν τους δοκιμάζει; Στον κόσμο…
– Είναι η δοκιμασία αυτού του κόσμου ακριβώς όπως θα έπρεπε; Η ιδανική δοκιμασία…
– Ένα παιδί που γεννιέται στη Μέκκα, σε σύγκριση με ένα παιδί που γεννιέται οπουδήποτε αλλού στον κόσμο…
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
