Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Σύμφωνα με τη γνωστή αρχή, οι πιστοί άνθρωποι εκφράζουν διαφορετικές απόψεις επειδή ακολουθούν διαφορετικούς δρόμους.
Για παράδειγμα, κάποιοι βαδίζουν στο δρόμο της αγάπης και γίνονται άξιοι του ονόματός Του. Κάποιοι άλλοι βυθίζονται στη σκέψη της τέχνης του Θεού και στις σοφές εκδηλώσεις των ονομάτων και των ιδιοτήτων Του, και γίνονται άξιοι του ονόματός Του. Κάποιοι επιλέγουν το δρόμο της περισυλλογής της απέραντης ευσπλαχνίας του Θεού και συνεχίζουν να ζουν γινόμενοι άξιοι του ονόματός Του. Και ούτω καθεξής…
Όποιος αφοσιωθεί υπερβολικά σε έναν από αυτούς τους δρόμους, αν χάσει την ισορροπία, μπορεί να παρεκκλίνει από τον σωστό δρόμο και να γίνει παιχνίδι του εγώ και του διαβόλου. Για παράδειγμα, αν κάποιος σκέφτεται την απέραντη ευσπλαχνία του Θεού, αλλά δεν λαμβάνει υπόψη την οργή Του, μπορεί να αυξηθεί η τάση του να αμαρτάνει, πιστεύοντας ότι είναι σίγουρα απαλλαγμένος από την τιμωρία και βέβαιος για την οργή Του, και να πέσει σε λάθος δρόμους.
Αυτός που, στο όνομα της ευσέβειας, σκέφτεται διαρκώς την οργή και την τιμωρία του Θεού, μέσα από το πρίσμα των ονομάτων Του που υποδηλώνουν αυτά τα χαρακτηριστικά, αν δεν σκεφτεί και τα ονόματα Του που υποδηλώνουν έλεος, μπορεί να απελπιστεί από το έλεος του Θεού. Στην Ισλαμική πίστη, όμως, η απελπισία από το έλεος του Θεού, όπως και η βεβαιότητα για την οργή Του, είναι λάθος· μάλιστα, είναι πόρτες που οδηγούν μέχρι και στην απιστία.
Ανάμεσα στους πιστούς, από την αφετηρία του φόβου του Θεού και της αναζήτησης καταφυγίου στο έλεός Του, έχουν διαμορφωθεί χιλιάδες διαφορετικά επίπεδα πίστης και τρόποι ζωής.
Στους πιστούς, όπως και στους άπιστους, ο αριθμός των εμποδίων που κλείνουν το δρόμο προς τον Θεό είναι ο ίδιος. Κάθε ένας από αυτούς, προσκρούοντας σε ένα διαφορετικό εμπόδιο, προκαλεί ατύχημα. Γι’ αυτό ο Μπεντιουζζάμάν Χαζρετλέρι, μιλώντας για την απουσία πραγματικής ενότητας στην απιστία, παρομοιάζει την κατάσταση των αθεϊστών με την κατάσταση των ανθρώπων. Κανείς δεν έχει τη δύναμη να υποστηρίξει τον άλλον. Διότι ο τοίχος στον οποίο προσκρούει ο καθένας είναι διαφορετικός, οι αιτίες της απιστίας του είναι διαφορετικές. Ενώ στην πίστη υπάρχει αλληλοϋποστήριξη. Ακόμη και αν ακολουθήσουν διαφορετικούς δρόμους, από τα χίλια ονόματα και ιδιότητες του Θεού, θα φτάσουν στο ίδιο σημείο: στην πίστη στον Θεό, τον δημιουργό και μοναδικό κύριο του σύμπαντος. Όλοι οι δρόμοι της πίστης οδηγούν εκεί. Ενώ η απιστία δεν έχει έναν και μοναδικό δρόμο. Η απιστία είναι ένα αδιέξοδο, χωρίς αρχή και τέλος, ένας σκοτεινός διάδρομος καλυμμένος από άγνοια.
Το κύριο ζήτημα εδώ είναι ότι οι λόγοι και οι δικαιολογίες της άρνησης των απίστων διαφέρουν, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να προσφέρουν αμοιβαία στήριξη ή βοήθεια. Δηλαδή, η πληθώρα και η ομαδοποίηση των απίστων δεν συνεπάγεται καμία αλήθεια. Ή, μάλλον, δεν συγκεντρώνονται γύρω από μια αλήθεια, αλλά γύρω από χιλιάδες ψευδαισθήσεις.
Για παράδειγμα, οι λόγοι για τους οποίους κάποιοι αρνούνται την εμφάνιση της ημισελήνου στον ουρανό είναι ποικίλοι. Κάποιοι λένε ότι δεν υπάρχει ημισέληνος επειδή δεν την είδαν λόγω των νεφών, άλλοι λένε ότι δεν θέλουν να την δουν, άλλοι λένε ότι δεν υπάρχει επειδή έχουν πρόβλημα με την όρασή τους, κ.ο.κ. Ο λόγος άρνησης του καθενός διαφέρει από τον λόγο του άλλου. Επομένως, δεν μπορούν να επιβεβαιώσουν ή να ενισχύσουν ο ένας τον άλλον. Για παράδειγμα, τι είδους ενίσχυση μπορεί να δώσει ο άνθρωπος που δεν είδε το φεγγάρι λόγω των νεφών, στην άποψη του ανθρώπου που δεν το είδε επειδή έχει πρόβλημα με την όρασή του;
Ομοίως, οι λόγοι της άρνησης των αρνητών διαφέρουν. Κάποιοι αρνούνται από πείσμα, άλλοι από φθόνο, άλλοι για να αποφύγουν το βάρος της λατρείας, άλλοι από αμάθεια, επειδή δεν μπορούν να διαβάσουν τα σημάδια της ύπαρξης και της ενότητας του Θεού, και άλλοι από τυφλή προσκόλληση στα έθιμα και τις παραδόσεις τους… Κανένας από αυτούς δεν αρνείται επειδή είδε μια αλήθεια, αλλά για διάφορους λόγους.
Είναι η άρνηση των θεμελιωδών αρχών πίστης που φέρνουν οι θρησκείες, ιδιαίτερα ο Ισλαμισμός, ο οποίος στέκεται με τον πιο σταθερό τρόπο. Η μεγάλη πλειοψηφία των αθεϊστών ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Δεν τίθεται θέμα αναζήτησης αιτίας σε αυτή τη δίνη της απιστίας. Υπάρχουν χιλιάδες διαφορετικές αιτίες για αυτή την απιστία.
Αυτή η ομάδα, που αποτελείται από τη συντριπτική πλειοψηφία των αρνητών, αποτελείται από ερασιτέχνες αμαθείς, που δεν αισθάνονται την ανάγκη να βασίζονται σε καμία απόδειξη, που αρκούνται σε έτοιμες απολαύσεις, που δεν έχουν χρόνο να σκεφτούν το αύριο, και που ζουν με την ημέρα. Ο καθένας από αυτούς έχει τον δικό του μικρό κόσμο, που του αρκεί για να παρηγορηθεί.
Πρόκειται για μια προσπάθεια να αποδειχθεί η ανυπαρξία των λεγόμενων δογμάτων πίστης. Αυτοί οφείλουν να σκεφτούν και να αποδείξουν τους ισχυρισμούς τους. Και επειδή αυτό είναι αδύνατο, οι ισχυρισμοί τους είναι καταδικασμένοι να παραμείνουν αβάσιμοι. Για παράδειγμα, για να αποδείξουν την ανυπαρξία της μεταθανάτιας ζωής, θα πρέπει να πάνε στον άλλο κόσμο και να δουν αν υπάρχουν παράδεισος και κόλαση, αλλιώς θα φέρουν το στίγμα του ψεύτη. Σε αυτή την ομάδα ανήκουν πολλοί αμαθείς, επηρεασμένοι από υλιστικές φιλοσοφικές τάσεις. Αυτοί προσπαθούν να απορρίψουν αλήθειες που δεν χωρούν στο δικό τους μυαλό. Και πολλοί παράγοντες τους εμποδίζουν, πολλές ασθένειες, ιοί, εμπόδια που τους αποτρέπουν από το να ακολουθήσουν το δρόμο της πίστης.
Πρέπει επίσης να θυμόμαστε το σημαντικό σημείο ότι σήμερα η πλειοψηφία των ανθρώπων στον κόσμο είναι θρησκευόμενοι. Πιστεύουν στον Θεό, πιστεύουν στη μεταθανάτια ζωή. Μόνο ο αριθμός των οπαδών των τριών αβρααμικών θρησκειών ξεπερνά τα τέσσερα δισεκατομμύρια. Ο αριθμός των οπαδών άλλων θρησκειών που περιλαμβάνουν την πίστη στον Θεό και στη μεταθανάτια ζωή δεν είναι μικρότερος από ένα δισεκατομμύριο.
Άρα, περίπου τα δύο τρίτα του κόσμου είναι –με κάποιο τρόπο– θρησκευόμενα. Διότι η αθεΐα είναι ένας καρκίνος που δηλητηριάζει τη ζωή, και οι άνθρωποι προσπαθούν όσο το δυνατόν να μην μολυνθούν από αυτόν τον ιό.
Ειδικά στο εγγύς μέλλον, όπου θα κυριαρχούν η λογική, η επιστήμη και η ελεύθερη σκέψη, το Κοράνι, που κάνει αποδεκτές όλες τις αρχές του στη λογική, είναι υποψήφιο να γίνει το στέμμα της ανθρωπότητας.
Πρέπει επίσης να θυμόμαστε ότι το Κοράνι, σε πολλούς στίχους, προτρέπει την αμφισβήτηση με εκφράσεις όπως “γιατί;”. Επομένως, ο ισχυρισμός ότι το Κοράνι ή το Ισλάμ αντιτίθενται στην ελεύθερη σκέψη και την αμφισβήτηση είναι ένας αβάσιμος ισχυρισμός χωρίς αποδείξεις.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
