– Αρκεί για έναν άνθρωπο να αναφέρει (να μνημονεύει) συνεχώς τον Θεό, από τη στιγμή που ανακαλύπτει τον εαυτό του, ως πράξη καλοσύνης;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
– Η αναφορά στον Αλλάχ, δηλαδή η μνημόνευσή Του, δεν σημαίνει απλώς την επανάληψη ορισμένων από τα ονόματά Του με τη γλώσσα.
Επίκληση,
με γλώσσα
όπως είναι,
με την καρδιά, με το μυαλό, με τον τρόπο συμπεριφοράς και με την ιδέα
γίνεται. Αυτό σημαίνει:
Είναι απαραίτητο να θυμόμαστε και να τηρούμε τις εντολές και τις απαγορεύσεις του Θεού, σε κάθε τόπο και χρόνο, και να ζούμε τη ζωή μας σύμφωνα με αυτές.
– Ή μήπως απλώς να επαναλαμβάνεις με τη γλώσσα σου μερικά από τα ονόματα του Θεού;
-αν και όμορφο-
ποτέ δεν είναι αρκετό.
Αν κάποιος επιδίδεται σε τέτοια επίκληση, αλλά ταυτόχρονα δεν συμπεριφέρεται με ευλάβεια, τότε πρόκειται για μια λανθασμένη πράξη, μια αντίφαση.
Συνεπώς, το να αναπολούμε ή να μνημονεύουμε τον Αλλάχ σημαίνει να ζούμε μια ζωή σύμφωνη με το Κοράνι και τη Σούννα.
Είναι βέβαια καλό να αναφέρεται (το όνομα του Θεού) και με τη γλώσσα, διότι αυτό ενισχύει τις άλλες μορφές αναφοράς.
Αλλά αν η αναφορά γίνεται με τη γλώσσα;
Αν η προσευχή με λόγια δεν κινεί τις άλλες πλευρές του ανθρώπου, όπως την πρόθεση, τη σκέψη, την καρδιά, το νου, το σώμα και τα όργανα, τότε είναι απλώς μια πράξη αμέλειας. Κάποιοι μάλιστα νομίζουν ότι με αυτό λύνουν όλα τα προβλήματά τους.
Εν ολίγοις, αναφέρεται στο Κοράνι
«μνημόνευση»
Σκοπός είναι η ανάμνηση του Θεού. Αυτό είναι δυνατόν, πρωτίστως, με μια συνειδητή και αληθινή πίστη. Διότι μόνο με τέτοια πίστη μπορούμε να αναγνωρίσουμε τα ίχνη των ονομάτων και των ιδιοτήτων του Θεού, της γνώσης και της σοφίας Του, της δύναμης και της ευσπλαχνίας Του σε όλα τα πράγματα, και έτσι να Τον αναφέρουμε με τον οφειλόμενο σεβασμό.
Όπως αναφέραμε, η προσευχή με τη γλώσσα είναι μόνο μια άλλη
«ανθρώπινες μονάδες»
θα έχει σημασία εάν τεθεί σε ισχύ.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
