– Κάποιοι ζουν πολλά χρόνια και γίνονται καλοί υπηρέτες, άλλοι γίνονται καλοί υπηρέτες αλλά πεθαίνουν νέοι. Τι καθορίζει πότε θα πεθάνουμε;
– Ναι, ο Θεός μας έδωσε μυαλό, αλλά είναι προκαθορισμένο αν θα γίνουμε κακοί άνθρωποι; Δηλαδή, ο Θεός κάνει κάποιους πιστούς και κάποιους άπιστους, με βάση τι το καθορίζει αυτό;
– Μήπως δεν θέλει να πιστέψει ο άπιστος υπηρέτης του επειδή δεν τον αγαπάει και του δείχνει τον κόσμο πιο όμορφο;
– Συγγνώμη αν διατύπωσα λάθος την πρόταση, προσπάθησα να εκφράσω τον εαυτό μου.
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
– Μόνο ο Θεός ξέρει πόσο χρόνο ζωής έχει ορίσει για τον καθένα και γιατί πήρε αυτή την απόφαση…
«Ο Θεός δεν ερωτάται/δεν μπορεί να ερωτηθεί για τις πράξεις του…»
(Αλ-Ανμπιγιά, 21/23)
Όπως αναφέρεται στο στίχο, η βούληση του Θεού είναι υψίστης σημασίας. Ό,τι Εκείνος επιλέξει είναι σωστό. Μπορούμε να κατανοήσουμε τη σοφία ορισμένων πραγμάτων, αλλά όχι όλων.
– Το να ζήσει κανείς μακρά ή σύντομη ζωή εξαρτάται αποκλειστικά από τη θεία θέληση.
Κανένας από τους λόγους που αναφέρονται σχετικά με τη διατροφή και το βιοτικό επίπεδο δεν έχει στην πραγματικότητα καμία επίδραση στη διάρκεια ζωής, είτε την επιμηκύνει είτε την συντομεύει.
Έχει μια ιδιαιτερότητα όσον αφορά τη σοφία. Η σοφία, ωστόσο, δεν είναι η αληθινή αιτία, αλλά δίνει την εικόνα μιας μεταφορικής αιτίας. Ο αληθινός δράστης είναι η δύναμη του Θεού.
«Κάθε έθνος έχει ορισμένο χρόνο. Όταν έρθει η ώρα τους, ούτε μια στιγμή δεν μπορούν να τον καθυστερήσουν, ούτε μια στιγμή να τον επισπεύσουν.»
(Αλ-Α’ράφ, 7/34)
όπως αναφέρεται στο στίχο με το ακόλουθο νόημα, ο καθορισμός της διάρκειας της ατομικής και κοινωνικής ζωής,
-χωρίς να επηρεάζεται από κανέναν εξωτερικό παράγοντα-
είναι μια διαδικασία που προβλέπεται μόνο από τον Θεό.
– Ο Θεός όλους τους υπηρέτες του
«ορθή πίστη»
«Δημιούργησε τον άνθρωπο με ικανότητα να αποδεχθεί [την αλήθεια]. Αν είχε προκαθορίσει κάποιους για την κόλαση και κάποιους για τον παράδεισο και μετά τους υπέβαλλε σε δοκιμασία, αυτό θα ήταν μια δόλια συνωμοσία. Ο Θεός είναι απείρως ανώτερος από τέτοια άδικα παιχνίδια.»
«Κάθε παιδί γεννιέται με την ισλαμική φύση. Στη συνέχεια, οι γονείς του το κάνουν χριστιανό, εβραίο ή ζωροαστριστή.»
(Μπουχάρι, Τζενάιζ 92; Αμπού Νταβούντ, Σούννα 17; Τιρμίζι, Καντέρ 5)
Η σημασία του χαντίθ είναι:
«Κάθε άνθρωπος έχει δημιουργηθεί με την ικανότητα να αποδεχθεί το Ισλάμ και να ζήσει σύμφωνα με τον τρόπο ζωής που αυτό επιτάσσει».
σημαίνει.
Για παράδειγμα, με το νου του μπορεί να κατανοήσει και να αποδεχθεί τις θεμελιώδεις αρχές της πίστης, με κυριότερη την ενότητα του Θεού. Και με την καρδιά του έχει την ικανότητα να σέβεται και να αγαπά τον Κύριό του, ο οποίος τον δημιούργησε και θα τον αναστήσει μετά το θάνατό του. Τα όργανά του είναι κατάλληλα για προσευχή, όπως και είναι εξοπλισμένος για να ανταποκριθεί στο καθήκον της νηστείας. Εν ολίγοις: Κάθε άνθρωπος, με τη υλική και πνευματική του πλευρά, έχει δημιουργηθεί με μια φύση/ικανότητα να ζήσει τη μουσουλμανική θρησκεία.
– Η θρησκευτική δοκιμασία, λοιπόν, είναι αυτή.
“αγνή φύση”
αφορά το αν θα διαφθαρεί ή όχι, αν θα βελτιωθεί ή όχι. Όλες οι εντολές και οι απαγορεύσεις του Θεού αφορούν τη φύση του ανθρώπου, η οποία αποτελεί την ουσία του.
«ορθή πεποίθηση»
έχει σκοπό να αναπτύξει και να καλλιεργήσει τους σπόρους.
Σύμφωνα με αυτό, οι άνθρωποι επιλέγουν την πίστη ή την απιστία με την ελεύθερη βούληση που τους έχει δώσει ο Θεός. Δεν υπόκεινται σε καμία καταναγκαστική επιρροή.
– Ο Θεός γνωρίζει ποιος θα ακολουθήσει την εγγενή του φύση και θα πιστέψει, και ποιος θα ακολουθήσει μια πορεία αντίθετη με την εγγενή του φύση και θα επιλέξει την απιστία.
Αν -απαγορεύεται να το πούμε- ο Θεός, με την αιώνια και άπειρη γνώση Του, δεν γνώριζε αυτά τα πράγματα, τότε θα έπρεπε να είναι άγνοιας. Η άγνοια όμως, όχι μόνο δεν μπορεί να επηρεάσει την άπειρη γνώση, αλλά δεν μπορεί να είναι και ιδιότητα του Θεού.
Επομένως, είναι αδιαμφισβήτητη αλήθεια ότι η γνώση του Θεού περιλαμβάνει τα πάντα.
– Το γεγονός ότι ο Θεός γνωρίζει εκ των προτέρων ποιος θα πάει στον παράδεισο ή στην κόλαση, δεν σημαίνει ποτέ ότι επιβάλλει σε αυτούς τους ανθρώπους μια αναγκαστική πορεία. Διότι η γνώση, από τη φύση της, δεν είναι καταναγκαστική, δεν έχει εξουσία επιβολής. Αυτή είναι η διαφορά της από την δύναμη. Η δύναμη επιβάλλει, αλλά η γνώση όχι.
Με τις αθάνατες εκφράσεις των παλαιών σοφών:
«Η γνώση εξαρτάται από το γνωστό.»
Δηλαδή, η επιστήμη γνωρίζει πώς θα γίνει κάτι, όπως ακριβώς θα γίνει.
Για παράδειγμα, οι άνθρωποι γνωρίζουν από χρόνια πριν ποια χρονιά, ποιος μήνας, ποια μέρα και ποια ώρα θα υπάρξει έκλειψη σελήνης ή ηλίου. Δεν συμβαίνει έκλειψη ηλίου επειδή το γνωρίζουν, αλλά το γνωρίζουν επειδή θα υπάρξει έκλειψη ηλίου. Αφήνουμε αυτή τη διάσταση στην οξύνοια σας.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
