Στους Σαφίτες, η αιμορραγία δεν ακυρώνει την τελετουργική καθαρότητα (αμπντέστ), ενώ στους Χαναφίτες την ακυρώνει. Ποιος είναι ο λόγος;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Ενώ το ζήτημα των θρησκευτικών αιρέσεων επιχειρείται να παρουσιαστεί ως στοιχείο διαμάχης στο Ισλάμ, από την άλλη πλευρά, με διάφορες δημαγωγίες επιχειρείται να θολωθεί η κρίση των αθώων. Αν εξετάσουμε το θέμα λίγο πιο προσεκτικά, θα καταλάβουμε ότι οι θρησκευτικές αιρέσεις προέκυψαν από μια ανάγκη και ποτέ δεν αποτέλεσαν στοιχείο διαμάχης.
Στο Ισλάμ, μια θρησκεία που αποτελείται από δύο μέρη, οι σχολές σκέψης ασχολούνται με τα πρακτικά (εφαρμοσμένα) ζητήματα. Η ύπαρξη πολλαπλών σχολών σκέψης προκύπτει από τις διαφορετικές ερμηνείες των θεωρητικών αρχών από τους ιμάμηδες των σχολών.
Από την εποχή του Προφήτη (σ.α.σ.) μέχρι σήμερα, οι θρησκευτικοί νόμοι, όσον αφορά τα δογματικά σημεία, παρέμειναν ίδιοι, αλλά διαφοροποιήθηκαν στις λεπτομέρειες, και μάλιστα σε μια εποχή στάλθηκαν διαφορετικοί θρησκευτικοί νόμοι σε διαφορετικούς λαούς. Ωστόσο, με τον Προφήτη (σ.α.σ.), δεν υπήρξε πλέον ανάγκη για άλλους θρησκευτικούς νόμους, και η θρησκεία Του επαρκεί για όλες τις εποχές. Ωστόσο, παρέμεινε η ανάγκη για διάφορες σχολές σκέψης. Οι ιμάμηδες των ορθών σχολών σκέψης, που στάλθηκαν από τον Θεό, εκπλήρωσαν σωστά το καθήκον τους και απάντησαν σε όλες τις ανάγκες της ανθρωπότητας. Ο Προφήτης (σ.α.σ.), ως ένα θαύμα, προείπε την έλευση αυτών των ιμάμηδων και το σπουδαίο έργο που θα επιτελούσαν, και αυτές οι διακεκριμένες προσωπικότητες, με τις υπηρεσίες τους, επιβεβαίωσαν έμπρακτα τον Αγγελιοφόρο του Θεού (σ.α.σ.)…
ποτέ δεν προκάλεσαν εμφύλιους πολέμους και αναταραχές, και οι ιμάμηδες αυτών των δογμάτων πάντοτε σεβόντουσαν ο ένας τον άλλον, δεν απέρριπταν ούτε αρνούνταν ο ένας τον άλλον. Επιπλέον, δεν εμφανίστηκαν με αξιώσεις με την πρόθεση να ιδρύσουν ένα δόγμα, αλλά διατύπωναν τις ερμηνείες τους όταν υπήρχε ανάγκη και με την πάροδο του χρόνου, οι οποίες στη συνέχεια συγκεντρώθηκαν και σχημάτισαν ένα δόγμα.
Για παράδειγμα: όταν εξέδιδαν φετφάδες (θρησκευτικές γνωμοδοτήσεις) σχετικά με ένα περιστατικό (H. 80-150),
έλεγε.
(Ιδρυτής της Μαλικιτικής σχολής σκέψης. 93-179 Εγίρας),
είπε.
Ο ιδρυτής της Χανμπαλικής σχολής (164-241 μ.Χ.) και ο Ιμάμης Σαφί (150-204 μ.Χ.) ποτέ δεν μίλησαν με αλαζονεία ούτε είπαν λόγια που θα μπορούσαν να προσβάλουν τους συναδέλφους τους. Αργότερα, οι απόψεις και οι ερμηνείες αυτών των μεγάλων ανθρώπων συγκεντρώθηκαν από τους μαθητές και τους μελετητές τους, εξασφαλίζοντας έτσι την ειρήνη της ψυχής των μουσουλμάνων κατά την προσευχή τους.
Υπάρχει μια ερώτηση που κάποτε προκαλούσε τους μουσουλμάνους στις εφημερίδες και εξακολουθεί να επαναλαμβάνεται σε κάθε ευκαιρία:
Στην ερώτηση αυτή, ο Μπεντιουζζαμάν Σαΐντ Νουρσί δίνει συνοπτικά την ακόλουθη απάντηση:
Οι ιμάμηδες των διαφόρων σουνιτικών σχολών διαφωνούσαν όχι στα ισλαμικά ζητήματα καθεαυτά, αλλά στον τρόπο εφαρμογής τους, με βάση τις δικές τους δικαιολογημένες αιτίες. Για παράδειγμα, όλοι οι ιμάμηδες συμφωνούσαν στο μασχ (το σκούπισμα) του κεφαλιού κατά την αμπντέστ (την τελετουργική πλύση). Ωστόσο, διαφωνούσαν στον τρόπο και την ποσότητα του μασχ.
Η υποχρέωση του αμπντέστου (τελετουργική πλύση) προέρχεται από την εντολή του Κυρίου μας. Στην αραβική γλώσσα, η πλουσιότερη από τις γλώσσες, το γράμμα «b» που προηγείται διαφόρων λέξεων, μερικές φορές σημαίνει «να ωραιοποιήσει», μερικές φορές «κάποια», και μερικές φορές «να συνδέσει». Οι ιμάμηδες των διαφόρων μεζχέμπων (σχολών σκέψης) ερμήνευσαν το γράμμα «b» που προηγείται της λέξης «ruusiküm» στο στίχο περί αμπντέστου με διαφορετικό τρόπο, με αποτέλεσμα να προκύψουν διαφορετικές πρακτικές. Το γράμμα «b» εδώ έχει και τις τρεις σημασίες.
Γι’ αυτό το λόγο, λέει.
λέει.
Επομένως, καθίσταται αυτονόητο ότι όλοι οι ιμάμηδες των διαφόρων σουνιτικών σχολών σκέψης βρίσκονται στο σωστό δρόμο, και ότι οι φαινομενικές διαφορές στις λεπτομέρειες των αποφάσεων δεν αποτελούν αντικείμενο διαφωνίας, αφήνοντας έτσι αναπόδεικτες τις κατηγορίες των κακοπροαίρετων.
Εν τω μεταξύ, ενώ το άρθρο του νόμου είναι ένα, λόγω των διαφορών στην ερμηνεία, προκύπτουν εντελώς αντίθετες και διαφορετικές αποφάσεις από διάφορα δικαστήρια για το ίδιο ζήτημα. Δεν μπορεί κανείς να βγει και να πει ότι η αναφορά στο ζήτημα της θρησκευτικής αίρεσης συνάδει με την καλή πρόθεση και την ειλικρίνεια.
Είναι σαφές ότι οι θρησκευτικές αιρέσεις φέρουν χάρη και ευλογία. Ωστόσο, η υπερβολική αφοσίωση σε μια αίρεση δεν είναι σωστή. Όλες οι ορθές αιρέσεις βασίζονται στο Κοράνι, στη Σούννα του Προφήτη (ειρήνη σ’ αυτόν) και στη συναίνεση των συντρόφων του και των διακεκριμένων μελετητών της κοινότητας.
Ο μουσουλμάνος έχει την ελευθερία να επιλέξει οποιαδήποτε από τις αναγνωρισμένες μεθχέπ (σχολές σκέψης) του Ισλάμ. Η θρησκεία μας δεν θέτει κανένα όρο ή εμπόδιο σε αυτό. Και ο λόγος είναι ότι οι μουσουλμάνοι δεν έχουν τη δυνατότητα να εξάγουν οι ίδιοι τις θρησκευτικές τους αποφάσεις από τις κύριες πηγές. Αυτό απαιτεί πολύ εκτεταμένη, βαθιά και λεπτομερή γνώση. Και δεν είναι όλοι ικανοί να αποκτήσουν τέτοια γνώση. Συνεπώς, οφείλουν να επιλέξουν τη μεθχέπ ενός από τους μουτζαχίντ ιμάμ (μελετητές) που έχουν αποκτήσει τέτοια γνώση και έχουν γίνει αποδεκτοί από την κοινότητα, και να επιλύουν και να εφαρμόζουν τις θρησκευτικές τους υποθέσεις σύμφωνα με αυτήν.
Επίσης, δεν είναι σωστό να γίνεται διάκριση μεταξύ των θρησκευτικών δογμάτων. Διότι όλοι οι ιδρυτές των δογμάτων είναι απόλυτοι μουτζαχίδοι (εξέχοντες θεολόγοι). Ακόμα κι αν έκαναν λάθος, κέρδισαν αμοιβή απλώς και μόνο επειδή έκαναν ιεχτιχάντ (εξέδωσαν θρησκευτική απόφαση). Τέτοια αβάσιμα εγκώμια ταλαιπωρούν την ψυχή των ιμάμηδων και δεν ωφελούν κανέναν. Όλοι είναι σπουδαίοι επιστήμονες. Αφιέρωσαν όλη τους τη ζωή σε αυτόν τον δρόμο, με την ανώτερη ευφυΐα και μνήμη που τους χάρισε ο Θεός (CC), για χάρη του Θεού.
Ο Θεός (cc) δημιούργησε τέτοιους ισχυρούς μελετητές για να προστατεύσει αυτή τη θρησκεία, να διατηρήσει την ιερότητά της και να την κρατήσει μακριά από εσφαλμένες και σκόπιμες απόψεις. Η περίοδος μεταξύ του πρώτου και του τέταρτου αιώνα της Εγίρας ήταν η περίοδος κατά την οποία αναδείχθηκαν οι περισσότεροι μουτζαχίντ ιμάμ. Έκτοτε, δεν έχουν αναδειχθεί πολλοί μουτζαχίντ ισάξιοι με αυτούς.
Οι αντιλήψεις και οι απόψεις των μουτζαχίντ ιμάμηδων προέρχονται από το Κοράνι και τη Σούννα, τις δύο θεμελιώδεις αρχές της θρησκείας μας, και συνίστανται στην ερμηνεία αυτών. Πράγματι, το ακόλουθο κορανικό εδάφιο το αποδεικνύει σαφώς:
(Νίσα, 4/83)
Αν προσέξουμε, στο στίχο, μετά τον Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη σ’ αυτόν), μας ζητείται να απευθύνουμε τα προβλήματά μας και σε άτομα με γνώμη και εμπειρία στον τομέα τους. Η ύπαρξη των ορθόδοξων θρησκευτικών δογμάτων αποτελεί μια εξήγηση αυτού του στίχου.
Επιπλέον, σύμφωνα με μια διάσημη παράδοση, όταν ο Προφήτης (ειρήνη ας είναι επ’ αυτού) έστειλε τον Μουάζ στην Υεμένη και τον ρώτησε πώς και με ποια κριτήρια θα κρίνει, εκείνος απάντησε με τη σειρά. Ο Προφήτης χάρηκε πολύ με αυτή την απάντηση. Αυτό αποτελεί μια σημαντική πηγή για το θέμα μας.
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
– Συγκριτική Μελέτη των Σχολών Φικχ από την Άποψη της Κοινωνικής Δομής —Παράδειγμα Σαΐντ Νουρσί και Σα’ράνι—
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
