Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Ο Προφήτης μας (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν),
«Κάθε δάνειο που αποφέρει κέρδος είναι τόκος.»
(Φαϋζου’λ-Καντίρ, 5:27. Αριθμός Χαδις: 6336)
είπε, και τόνισε ότι όσοι έχουν την δυνατότητα και δανείζουν σε όσους δεν έχουν, θα λάβουν την ανταμοιβή σαν να έχουν δώσει ελεημοσύνη χωρίς αντάλλαγμα.
Επομένως, οι πιστοί πρέπει να θεωρούν επαρκή την μεγάλη ανταμοιβή που αποκομίζουν από το δανεισμό και να μην σκέφτονται ποτέ να αποκομίσουν κέρδος από εκείνον στον οποίο δάνεισαν.
Ωστόσο, αν ο δανειστής δεν θέσει κανέναν όρο, δεν κάνει καμία υπαινιγμό ή νύξη, και ο δανειζόμενος ανταποδίδει αυτήν την καλοσύνη με ένα δώρο, τότε η αποδοχή αυτού του δώρου είναι επιτρεπτή και δεν θεωρείται τόκος. Αντιθέτως, από αυτό καταλαβαίνουμε την εκτίμηση της καλοσύνης που έγινε. Αυτό, με τη σειρά του, συμβάλλει στη διατήρηση της αγάπης και του σεβασμού μεταξύ των πιστών και αποτελεί αφορμή για την αμοιβαία βοήθεια. Αρκεί να μην υπάρχει τέτοια σκέψη για όφελος κατά τη λήψη ή την παροχή του δανείου, και η ευχαρίστηση του Θεού να θεωρείται επαρκής ανταμοιβή.
Στην περίπτωση που αναφέρετε, το να πει ότι θα πληρώσει παραπάνω όταν δανείζεται, ακόμα και εθελοντικά, αποτελεί συμφωνία τόκου. Και το να πληρώσει είκοσι πέντε αντί για είκοσι είναι τόκος.
Αν κάποιος δεν έχει τη δυνατότητα να δανειστεί χρήματα από κάποιον που έχει νόμιμα κέρδη, επιτρέπεται να δανειστεί από κάποιον που έχει παράνομα κέρδη. Στο τέλος της ημέρας, δεν έχετε συνάψει καμία συμφωνία κοινοπραξίας ή τόκου με αυτό το άτομο.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
