– Ψάχνουμε πηγές (φικχ, χαντίθ κλπ.) που να απαγορεύουν τον γάμο πριν από την εφηβεία.
– Αν και ο γάμος πριν από την εφηβεία δεν απαγορεύεται, διάβασα κάπου ότι η συζυγική ένωση απαγορεύεται. Φυσικά, από ηθικής άποψης, η συζυγική ένωση πριν από την εφηβεία είναι απαράδεκτη, αλλά ψάχνουμε τις πηγές (για να μην είναι “κατά τη γνώμη μου” ή “κατά τη γνώμη σου”, αλλά να προέρχεται από πηγή).
– Θα εκτιμούσαμε αν αναφέρατε τις πηγές σας, όπως Φικχ, Χαντίθ κ.λπ.
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
– Στην ισλαμική νομολογία, η ηλικία γάμου σχετίζεται με την ηλικία, την εμμηνόρροια, αλλά και με την ικανότητα για σεξουαλική επαφή. Είναι γνωστό ότι οι διαφορές στις σωματικές διαπλάσεις οδηγούν σε διαφορετικές απόψεις επί του θέματος.
– Για τον λόγο αυτό, οι ισλαμιστές μελετητές ασχολούνται με το θέμα αυτό
«εφηβεία»
μια μικρή κοπέλα που δεν αντέχει να κοιμάται με τον σύζυγό της, παρά την έννοια του
-αν και μπορεί να τελεστεί γάμος-
δήλωσαν ότι δεν είναι θεμιτό να την παραδώσουν στον σύζυγό της σε αυτή την κατάσταση.
(Εγκυκλοπαίδεια της Ισλαμικής Νομοθεσίας του Κουβέιτ, 30/122; Σχόλιο του Ντεσούκι, 2/298; Μουγνί αλ-Μουχτάτζ, 4/373; Κεσαφ αλ-Κινά, 5/186)
Επομένως, η συντριπτική πλειοψηφία των μελετητών της ισλαμικής νομολογίας θεωρεί ότι ο κηδεμόνας έχει την κηδεμονία του
-είτε είναι διακριτικός είτε όχι-
υποστήριξε ότι μπορεί να παντρέψει την ανήλικη κόρη του χωρίς τη συγκατάθεσή της, υπό την προϋπόθεση ότι αυτό είναι προς το συμφέρον της, αλλά
θα παραμείνει με την οικογένειά της μέχρι να φτάσει στην εφηβεία, καθώς δεν μπορεί να ξεκινήσει έγγαμο βίο στην παρούσα κατάσταση.
ανέφερε.
(Ελ-Φετάουα’λ-Χιντίγια, Ι, 287)
Άρα, η σύναψη του γαμήλιου συμβολαίου δεν σημαίνει και την έναρξη της έγγαμης συμβίωσης.
Για παράδειγμα, μπορεί να τελεστεί γάμος με ανήλικο άτομο, και αυτή η σύμβαση θεωρείται έγκυρη από τους περισσότερους μελετητές. Ωστόσο, η γυναίκα δεν μπορεί να συνευρεθεί με τον σύζυγό της μέχρι να φτάσει στην εφηβεία και να αποδεχθεί τον γάμο. Σύμφωνα με τον Ιμάμ Αζάμ, αυτή η ηλικία…
“δεκαεπτά”
είναι.
Ορισμένοι πρώιμοι νομικοί, όπως ο Αμπντουλάχ μπιν Σουμπρούμε, ο Οσμάν αλ-Μπεττί και ο Αμπού Μπακρ αλ-Ασάμ, υποστήριξαν ότι οι κηδεμόνες δεν έχουν το δικαίωμα να παντρεύουν ανήλικους, με το σκεπτικό ότι τα παιδιά δεν κατανοούν την έννοια και τη φύση του γάμου και δεν έχουν καμία ανάγκη για γάμο.
(Σεράχσι, IV, 212)
Η άποψη αυτή υιοθετήθηκε στο άρθρο 7 του Οθωμανικού Οικογενειακού Δικαίου του 1917.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
