– Σε πολλά εδάφια του Κορανίου, η φιλία με τους απίστους, τους Εβραίους και τους Χριστιανούς απαγορεύεται.
– Ποιο πρέπει να είναι το μέτρο στις σχέσεις με τους μη μουσουλμάνους;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Όπως αναφέρεται στο Κοράνι,
«Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι της Βίβλου ίδιοι.»
(Αλ-ι Ιμράν, 3/113)
Το να τους βλέπουμε όλους στην ίδια κατηγορία είναι αντίθετο με την πραγματικότητα του Κορανίου και της ιστορίας.
«Μην παίρνετε τους Εβραίους και τους Χριστιανούς για φίλους. Είναι φίλοι μεταξύ τους. Κι όποιος από σας τους πάρει για φίλους, αυτός είναι ένας από αυτούς. Ο Αλλάχ δεν καθοδηγεί το άδικο πλήθος.»
(Αλ-Μα’ιντα, 5/51)
Η εν λόγω στίχος δεν εμποδίζει τις ανθρώπινες σχέσεις μαζί τους. Πράγματι,
Η λήψη γυναίκας από τους ανθρώπους της Βίβλου είναι ένα γεγονός που έχει καθοριστεί από την εντολή του Κορανίου.
(Αλ-Μα’ιντα, 5/5)
Ο Χαμντί Γιαζίρ αναφέρει σχετικά με αυτό το εδάφιο: «Οι πιστοί δεν απαγορεύονται να κάνουν καλό στους Εβραίους και τους Χριστιανούς, να συνάπτουν φιλίες, να τους διορίζουν σε διοικητικές θέσεις, αλλά απαγορεύεται να τους υιοθετούν ως προστάτες και να τους υποστηρίζουν. Διότι αυτοί δεν είναι φίλοι των πιστών».
Στην μεθοδολογία της ισλαμικής νομολογίας
“Αν η απόφαση βασίζεται σε εικασία, η πηγή της εικασίας αποκαλύπτει την αιτία της απόφασης.”
Δεν πρέπει να ξεχνάμε την ουσία του θέματος, η οποία έγκειται στη σωστή ερμηνεία του παραπάνω εδαφίου.
Για παράδειγμα,
“Εφαρμόστε την ακόλουθη ποινή σε όσους κλέβουν.”
Όταν λέγεται αυτό, είναι προφανές ότι η αιτία της απόφασης είναι η κλοπή. Ομοίως, η απαγόρευση στο παραπάνω εδάφιο αφορά τους Εβραίους και τους Χριστιανούς, όσον αφορά την εβραϊκή και χριστιανική τους ιδιότητα. Επομένως, η φιλία που απαγορεύεται στο εδάφιο σημαίνει να μην υιοθετείτε την εβραϊκή και χριστιανική τους ιδιότητα.
Και ένας άνθρωπος δεν αγαπιέται για τον εαυτό του. Ίσως η αγάπη να οφείλεται σε κάποιο χαρακτηριστικό ή τέχνη του. Ενώ κάθε μουσουλμάνος θα έπρεπε να είναι μουσουλμάνος σε κάθε πτυχή του, δεν μπορούμε να πούμε ότι αυτό συμβαίνει πάντα. Ομοίως, κάθε άπιστος δεν είναι άπιστος σε κάθε πτυχή του. Επομένως, γιατί να μην είναι επιτρεπτό να επικοινωνούμε μαζί τους με βάση τα μουσουλμανικά χαρακτηριστικά ή τις ωφέλιμες τέχνες που διαθέτουν;
“Αν είχες μια γυναίκα από τους ανθρώπους της Βίβλου, σίγουρα θα την αγαπούσες.”
Μπορούμε να συνοψίσουμε το ζήτημα ως εξής:
Είναι άλλο πράγμα να έχεις ανθρώπινες σχέσεις μαζί τους και άλλο πράγμα να θαυμάζεις τη θρησκεία, τα έθιμα και τις παραδόσεις τους.
Πρώτον
Ενώ δεν εμπίπτει στην απαγόρευση του Κορανίου,
Δεύτερον
απολύτως απαγορευμένο.
«Στο Κοράνι υπάρχει απαγόρευση φιλίας με Εβραίους και Χριστιανούς… Πώς λοιπόν λέτε να γίνουμε φίλοι;»
Στην ερώτηση αυτή, ο Μπεντιουζζαμάν έδωσε μια σύντομη, αλλά πολύ ικανοποιητική απάντηση, λέγοντας τα εξής:
«…Αυτή η απαγόρευση οφείλεται στις θρησκευτικές τελετές των Ιουδαίων και των Χριστιανών, δηλαδή στον Ιουδαϊσμό και τον Χριστιανισμό.»
(βλ. Συζητήσεις, σελ. 40)
Σύμφωνα με αυτό, η απαγορευμένη αγάπη στο Κοράνι είναι η κλίση και η αγάπη προς τον Ιουδαϊσμό ή τον Χριστιανισμό μετά την αποδοχή του Ισλάμ, της αληθινής θρησκείας. Υπό την προϋπόθεση της αποφυγής αυτής της απαγόρευσης, μπορεί να υπάρξει καλή γειτονική σχέση με έναν Χριστιανό, να γίνονται εμπορικές συναλλαγές και να δρουν από κοινού ενάντια σε κοινούς εχθρούς. Όλα αυτά δεν σημαίνουν αγάπη προς τον Χριστιανισμό.
Στη συνέχεια του κειμένου, το σημείο αυτό διευκρινίζεται ως εξής:
«Ένας άνδρας δεν αγαπιέται για την ουσία του. Ίσως η αγάπη να οφείλεται στα χαρακτηριστικά και την τέχνη του… Επομένως, γιατί να μην επιτρέπεται να θαυμάζεις και να υιοθετείς ένα χαρακτηριστικό ή μια τέχνη ενός μουσουλμάνου; Αν είχες μια γυναίκα από τους ανθρώπους της Βίβλου, σίγουρα θα την αγαπούσες!»
(βλ. ανωτ.)
Η τελευταία πρόταση είναι πραγματικά υπέροχη και βάζει το τελικό σημείο στο θέμα. Ένας μουσουλμάνος που παντρεύεται μια γυναίκα από τους ανθρώπους της Βίβλου, φυσικά θα αγαπάει τη γυναίκα του, αλλά αυτή η αγάπη δεν σημαίνει ότι αγαπάει τη θρησκεία της, θα την αγαπάει ως σύζυγό του.
Η απομάκρυνση από αυτή τη λεπτή ισορροπία μερικές φορές μας κοστίζει πολύ ακριβά.
Στη συνέχεια του κειμένου, η αιτιολόγηση για τη φιλία με τους ανθρώπους της Βίβλου διατυπώνεται με σαφήνεια στις ακόλουθες φράσεις:
«Η φιλία μαζί τους σημαίνει να θαυμάζουμε και να υιοθετούμε τον πολιτισμό και την πρόοδό τους. Και να διατηρούμε την ασφάλεια, που είναι η βάση κάθε επίγειας ευτυχίας. Αυτή η φιλία σε καμία περίπτωση δεν απαγορεύεται από το Κοράνι.»
(βλ. ανωτ., σελ. 41)
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
– Ποιες πρέπει να είναι οι σχέσεις μας με τους μη μουσουλμάνους;
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
