Η αξίωση ενός αθεϊστή:
– Ακόμα κι αν το Ισλάμ και οι άλλες θρησκείες δεν ήταν αληθινές θρησκείες, θα μπορούσαν να υφίστανται ακριβώς όπως σήμερα. Μάλιστα, μια τέτοια οπτική θα τακτοποιούσε τα πράγματα ακόμα καλύτερα. Θα προσέφερε μια πιο ομαλή, λιγότερο βεβιασμένη και πιο λογική ερμηνεία της ιστορίας.
– Και ένα ακόμα σημείο που δεν πρέπει να παραβλέψουμε. Ναι, οι άνθρωποι διαχρονικά (αλλά εκτός του ισλαμικού κόσμου) προβληματίστηκαν με το ζήτημα της ύπαρξης/μη ύπαρξης ενός θεού. Δεν είναι εύκολο να πούμε ότι η μία από τις δύο απόψεις επικράτησε σαφώς της άλλης.
– Ωστόσο, απ’ όσο γνωρίζω, καθ’ όλη την ιστορία οι άνθρωποι ποτέ δεν αμφισβήτησαν αν το Ισλάμ είναι η αληθινή θρησκεία. Το αποδέχονταν ως τέτοια, και όσους διαφωνούσαν ή το αμφισβητούσαν, τους εξουδετέρωναν με διάφορους τρόπους.
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Όλος αυτός ο ισχυρισμός είναι αβάσιμος.
πρόκειται απλώς για μια προκατάληψη που προβάλλει το άτομο με σκοπό να επιβεβαιώσει τις δικές του απόψεις. Θα αναφερθούμε σύντομα σε μερικά σημεία σχετικά με αυτό:
1)
Πρώτον, για να αποδείξω ότι η θρησκεία του Ισλάμ είναι η αληθινή θρησκεία.
“το γεγονός ότι έφτασε μέχρι σήμερα”
Δεν μπορεί να παρατεθεί καμία ισλαμική πηγή που να υποδεικνύει ότι αυτό χρησιμοποιείται ως σοβαρή απόδειξη. Το ζήτημα αυτό, στην καλύτερη περίπτωση, θα ήταν ένα από τα τελευταία ανάμεσα σε χιλιάδες αποδείξεις.
Αν η αλήθεια του Ισλάμ εξαρτιόταν από αυτή την απόδειξη, τότε δεν θα έπρεπε να υπήρχε κανένας πιστός κατά τους τρεις πρώτους λαμπρούς αιώνες του Ισλαμικού κόσμου, αρχής γενομένης από την εποχή των Σαχάμπα. Διότι τότε δεν είχε περάσει μια τέτοια διαδικασία, ώστε να γίνει αποδεκτή μια τέτοια απόδειξη.
2)
Από τις πρώτες ημέρες της αποκάλυψής του, το Κοράνι προκάλεσε τους αντιπάλους του και υπέταξε τους μεγαλύτερους Άραβες λογοτέχνες και ποιητές.
Ενώ υπάρχουν ισχυρές αποδείξεις, όπως η μεταστροφή στο Ισλάμ της συντριπτικής πλειοψηφίας των ανθρώπων στην Αραβική Χερσόνησο εκείνη την εποχή και η υποταγή τους στο Κοράνι, το να προβάλλει κανείς μια δευτερεύουσα απόδειξη και να δημιουργεί σύγχυση γύρω από αυτήν, είναι μια επίδειξη των παραλυμένων απόψεων των δυστυχισμένων ανθρώπων που αγωνίζονται να ξεφύγουν από το σκοτάδι της άγνοιας, αλλά δεν μπορούν.
3)
Για να είμαστε ειλικρινείς, για να φέρουμε την αλήθεια στα τυφλά μάτια, μπορούμε να πούμε το εξής: όπως το εξέφρασε ο Μπεντιουζζαμάν, ο οποίος θεωρείται ο μεγαλύτερος σοφός του αιώνα,
Όταν αποκαλύφθηκε το Κοράνι, βρέθηκε αντιμέτωπο με τέσσερις αντίπαλες ομάδες.
Διότι εκείνη την εποχή, στην Αραβική Χερσόνησο, τα τέσσερα πράγματα που είχαν τη μεγαλύτερη ζήτηση ήταν:
Πρώτον:
Ευγλωττία και ρητορική δεινότητα.
Δεύτερον:
Ποίηση και ρητορική.
Τρίτον:
Μαντεία και προφητεία.
Τέταρτον:
Ήταν η γνώση των ιστορικών γεγονότων του παρελθόντος και ορισμένων οντολογικών φαινομένων που σχετίζονται με την ύπαρξη.
Όταν ήρθε το θαυματουργό Κοράνι, προκάλεσε αυτούς τους τέσσερις τύπους ανθρώπων που κατείχαν γνώσεις:
Αρχικά
Έκανε τους ρήτορες να γονατίσουν αμέσως. Άκουσαν το Κοράνι με έκπληξη.
Δεύτερον
Προκάλεσε τέτοια έκπληξη στους ανθρώπους της ποίησης και της ρητορικής, δηλαδή σε όσους εκφωνούσαν κανονικούς λόγους και έλεγαν όμορφα ποιήματα, που τους έκανε να δαγκώνουν τα δάχτυλά τους. Απομάκρυνε τα ωραιότερα ποιήματά τους, γραμμένα με χρυσό, και τα διάσημα “Muallakat-ı Seb’a” που κρέμονταν στους τοίχους της Κάαμπα για να τα θαυμάζουν, τα υποτίμησε.
Τρίτος
Κατάργησε τους μάντεις και τους μάγους που ισχυρίζονταν ότι γνώριζαν τα άγνωστα. Τους έκανε να ξεχάσουν τις προφητείες τους. Διέλυσε τις δαιμονικές τους συμμαχίες. Έβαλε τέλος στη μαντεία.
Τέταρτος
Απομάκρυνε από τις δεισιδαιμονίες και τα ψέματα τους ανθρώπους που ανήκαν στην ομάδα και γνώριζαν ελλιπώς τις ιστορίες των προηγούμενων εθνών και τις οντολογικές καταστάσεις ορισμένων κοσμικών γεγονώτων, και τους δίδαξε τις αλήθειες σχετικά με αυτά.
Αυτά τα τέσσερα στρώματα, με απόλυτο θαυμασμό και σεβασμό, γονάτισαν μπροστά στο Κοράνι και έγιναν μαθητές του. Κανένας από αυτούς, ποτέ, δεν τόλμησε να αντιπαρατεθεί έστω και με μία μόνο σούρα.
(βλ. Επιστολές, σελ. 184-185)
Αντί να προβάλλουμε αυτές τις αδιαμφισβήτητες αλήθειες, προτιμάμε να αναδείξουμε μια περιθωριακή, απομονωμένη ιδέα, κάτι που ισοδυναμεί με το να κηρύξουμε πτώχευση στην αγορά της λογικής και της κοινής λογικής.
δ)
Ο ισχυριστής,
«Ακόμη και αν το Ισλάμ και οι άλλες θρησκείες δεν ήταν αληθινές θρησκείες, θα μπορούσαν να υφίστανται ακριβώς όπως σήμερα».
Αφού διατυπώσει μια αβάσιμη προκατάληψη, καταλήγει στην εξής κρίση: «Επιπλέον, μια τέτοια οπτική τοποθετεί τα πράγματα σε μια πιο όμορφη διάταξη. Προσφέρει μια πιο ομαλή, λιγότερο καταναγκαστική και πιο εύλογη ερμηνεία της ιστορίας».
Δηλαδή, υποτίθεται ότι λέει: «Το να πεις ότι οι θρησκείες κατάφεραν να φτάσουν μέχρι σήμερα επειδή είναι ψεύτικες θρησκείες» είναι πιο λογικό, πιο επιστημονικό και πιο ικανοποιητικό από το να πεις «οι θρησκείες κατάφεραν να φτάσουν μέχρι σήμερα επειδή είναι αληθινές θρησκείες».
Ειλικρινά, δυσκολευόμαστε να βρούμε απάντηση. Υποθέτουμε ότι ούτε οι πιο διάσημοι κωμικοί μας, με τις πιο αστείες σκηνές τους, δεν θα μπορούσαν να κάνουν τόσους ανθρώπους να γελάσουν όσο αυτός ο ισχυρισμός.
ε)
Ο ισχυρισμός, εν συντομία, είναι ο εξής:
«Σε όλη την ιστορία, η ύπαρξη του Θεού δεν έχει αμφισβητηθεί ποτέ στον ισλαμικό κόσμο.»
λέει.
Ωστόσο, η επιστήμη που πραγματεύεται τις θεμελιώδεις αρχές της ισλαμικής πίστης, αρχής γενομένης από την ύπαρξη και την ενότητα του Θεού, έχει περάσει διάφορες φάσεις από την εποχή του Προφήτη μέχρι σήμερα, και έχει αναφερθεί με διάφορα ονόματα. Αυτά είναι…
«Επιστήμη της πίστης, θεμελιώδεις αρχές της θρησκείας, επιστήμη της ενότητας του Θεού και των ιδιοτήτων Του, μείζονα φικχ, επιστήμη του καλάμ»
μπορούμε να ταξινομήσουμε ως εξής:
– Επεξεργάζεται τις αρχές της πίστης υπό το φως του Κορανίου και της Σούννας / των στίχων και των χαντίθ, καθώς και της λογικής.
της επιστήμης του λόγου
Η γέννησή του τοποθετείται στην εποχή που έζησε ο Χασάν αλ-Μπασρί (θ. 110/728) (τέλος του πρώτου και αρχή του δεύτερου αιώνα του Εγίρας).
(βλ. Καθηγητής Δρ. Μπεκίρ Τοπάλου, Επιστήμη του Καλάμ, Εκδόσεις Ντάμλα: 46-47)
Σε αυτόν τον τομέα, οι θάνατοι των δύο μεγάλων θεολόγων της σουνιτικής παράδοσης του Ισλάμ, του Ιμάμ Ασχάρι και του Ιμάμ Ματουρίδη, είναι οι εξής: ο Ιμάμ Ασχάρι απεβίωσε το 324/936, ενώ ο Ιμάμ Ματουρίδης το 333/944.
(Θεολογική Επιστήμη, μήνας)
Εν ολίγοις, ο αριθμός των βιβλίων, άρθρων και θεμάτων που έχουν συγγράψει οι Ισλαμιστές λόγιοι καθ’ όλη την ιστορία του Ισλάμ, οι οποίοι συζητούν το θέμα της ΑΚΑΙΔ και προσπαθούν να αποδείξουν τις αρχές της πίστης με λογικά επιχειρήματα εκτός από το Κοράνι και τη Σούννα, ίσως να ξεπερνά τις χιλιάδες.
Επομένως, ο ισχυρισμός αυτός είναι μια παραληρηματική εκδήλωση μιας σκοτεινής νοοτροπίας που υποδηλώνει τυφλή προκατάληψη και θρησκευτικό φανατισμό.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
