– Έχω ακούσει ότι ο κλέφτης μπορεί να μετανοήσει πριν συλληφθεί, αλλά η μετάνοιά του δεν ισχύει μετά τη σύλληψή του. Σ’ αυτή την περίπτωση, αν ο κλέφτης μετανοήσει αφού συλληφθεί, ο Θεός δεν θα δεχτεί τη μετάνοιά του;
– Επίσης, ένας κλέφτης του οποίου το χέρι κόπηκε για κλοπή θα δυσκολευτεί πολύ να κάνει τις καθημερινές του εργασίες. Για παράδειγμα, θα μπορούσε να του τοποθετηθεί ένα τεχνητό χέρι για ευκολία, ας πούμε, όταν ένας γιατρός εξετάζει τον ασθενή του ή όταν ένας φοιτητής γράφει;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Πρωτίστως, ας αναφέρουμε ότι εδώ
Η μετάνοια του κλέφτη
Το θέμα αφορά όχι τη μετάνοια για την αμαρτία, αλλά το αν θα εφαρμοστεί ή όχι η ποινή της αποκοπής του χεριού για κλοπή.
Οι μεταφράσεις των στίχων που σχετίζονται με το θέμα είναι οι εξής:
«Κόψτε τα χέρια του κλέφτη και της κλέφτρας, ως τιμωρία για την πράξη τους, ως παραδειγματική τιμωρία από τον Αλλάχ. Ο Αλλάχ είναι Παντοδύναμος, Σοφός. Κι όποιος μετανοήσει και διορθώσει την κατάστασή του μετά από αυτήν την αδικία, ας ξέρει ότι ο Αλλάχ θα δεχτεί τη μετάνοιά του. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Αλλάχ είναι Πολυεύσπλαχνος, Πολυελεήμων.»
(Αλ-Μα’ιντα, 5/38-39)
Σε αυτά τα εδάφια αναφέρεται και η μετάνοια για την κλοπή, αλλά ενώ στο πρώτο εδάφιο η τιμωρία ορίζεται με σαφήνεια, στο δεύτερο εδάφιο δεν γίνεται καμία αναφορά στο αν η μετάνοια μπορεί να οδηγήσει σε μείωση της τιμωρίας και στον κόσμο αυτό.
Εξαιτίας αυτού,
σύμφωνα με την πλειοψηφία των μελετητών
,
Αυτή η πράξη μετάνοιας αφορά τη μεταθανάτια ζωή.
Ο Θεός δέχεται τη μετάνοια για την αμαρτία που αφορά την άλλη ζωή, αλλά η ποινή της κοπής του χεριού στον κόσμο αυτό δεν καταργείται και εφαρμόζεται. Επομένως, η μετάνοια δεν μειώνει την ποινή στον κόσμο αυτό.
-είτε πριν είτε μετά την παραπομπή στο δικαστήριο-
Δεν τίθεται τέτοιο ζήτημα. Πράγματι, το γεγονός ότι ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν), παρά την προηγούμενη μετάνοιά της, διέταξε να κοπεί το χέρι της γυναίκας από τη φυλή Μαχζούμ για κλοπή, αποτελεί απόδειξη αυτού.
(βλ. Μπουχάρι, Ενμπιγιά, 54, Χουντούντ, 11; Μουσλίμ, Χουντούντ, 9; Ιμπν Ασούρ, αλ-Μεράγι, ερμηνεία του σχετικού στίχου)
Σύμφωνα με τη σχολή Χαναφί
ενώ η κατηγορία για κλοπή εκδικάζεται στο δικαστήριο
μεταβίβαση
Ακόμη και αν το θύμα κλοπής συγχωρήσει τον κλέφτη ή με κάποιο τρόπο συμφιλιωθούν, η ποινή δεν αίρεται, επιβάλλεται η ποινή της αποκοπής του χεριού.
(βλ. V. Zuyahli, el-Fıkhu’l-İslamî, 4/2844)
Σύμφωνα με τις πληροφορίες που έδωσε ο Ραζί, ορισμένοι μελετητές από τους ταμπιίν διαφωνούσαν με την πλειοψηφία όσον αφορά το εδάφιο.
«ότι η μετάνοια θα γίνει δεκτή και στον κόσμο και ότι η ποινή της αποκοπής του χεριού δεν θα επιβάλλεται πλέον»
εξέφρασαν τις απόψεις τους.
(βλ. Ραζή, ερμηνεία του σχετικού εδαφίου)
Ο Μπεϊντάβι επίσης
“της μετάνοιας”
-κατά πλειοψηφία των μελετητών-
δεν μείωσε ούτε κατάργησε την ποινή”
αναφέροντας, κατ’ αυτόν τον τρόπο, την ύπαρξη διαφορετικών απόψεων.
(Μπεϊνταβί, το σχετικό σημείο)
Ο Σαμαρκάντι, σε αντίθεση με την πλειοψηφία των θεολόγων, είπε τα εξής σχετικά με αυτό το θέμα:
«Όποιος μετανοήσει για την κλοπή που διέπραξε και επιστρέψει το κλεμμένο αγαθό στον ιδιοκτήτη του, η μετάνοιά του θα γίνει δεκτή τόσο στον κόσμο αυτό όσο και στον άλλο, και δεν θα υποβληθεί σε ποινή».
(βλ. Σαμαρκάνδη, στο οικείο χωρίο)
Ο θεμελιώδης σκοπός του Ισλάμ δεν είναι η τιμωρία των ανθρώπων, αλλά η διασφάλιση της ειρηνικής και ευτυχισμένης ζωής τους. Γι’ αυτόν τον λόγο, ο Ισλάμ, πέρα από τις αποτρεπτικές ποινικές κυρώσεις για την πρόληψη των εγκλημάτων, λαμβάνει και θρησκευτικά, ηθικά, κοινωνικά και οικονομικά μέτρα. Στο πλαίσιο αυτό, το Κοράνι ζητάει να διατίθεται μερίδιο από τον κρατικό προϋπολογισμό στους φτωχούς, τους άπορους, τους ενδεείς και όσους βρίσκονται σε ανάγκη.
(βλ. Αλ-Τάουμπα 9/60),
“(Των πλουσίων)”
Στα αγαθά τους υπάρχει δικαίωμα για τους απόρους και τους φτωχούς.
(Αλ-Ζαριγιάτ 51/19)
διατάχθηκε, ώστε οι πλούσιοι να βοηθούν τους φτωχούς.
Από την άλλη πλευρά, δίνεται άδεια να καταναλώνεται φαγητό και ποτό που κανονικά απαγορεύεται, σε περιπτώσεις ανάγκης.
(βλ. Σούρα 2:173)
Ο Ισλαμισμός,
Εάν εφαρμοστούν οι εντολές σχετικά με αυτό και παρόμοια θέματα κοινωνικής αλληλεγγύης, οι λόγοι που ωθούν τους ανθρώπους στην κλοπή θα εξαλειφθούν σε μεγάλο βαθμό.
Από την άλλη πλευρά,
Ένα ζήτημα που δεν πρέπει να παραβλέπεται σε αυτό το πλαίσιο είναι η διάκριση μεταξύ της κύριας διάταξης και των κυρώσεων. Οι κυρώσεις…
(κυρώσεις)
είναι οι ρυθμίσεις που διασφαλίζουν τη διατήρηση και την υποστήριξη των επιδιωκόμενων διατάξεων, και όχι των σκοπών του νομικού συστήματος.
Στον τομέα του δικαίου των πραγμάτων, μία από τις θεμελιώδεις εντολές του Κορανίου είναι ο σεβασμός του δικαιώματος ιδιοκτησίας και η απαγόρευση της αφαίρεσης ενός αγαθού, είτε με βία είτε με κρυφούς τρόπους, χωρίς τη συγκατάθεση του ιδιοκτήτη. Για την επίτευξη του στόχου αυτής της εντολής, αναμφίβολα μπορούν να ληφθούν υπόψη διάφορες κυρώσεις. Πράγματι, η ιστορία της ανθρωπότητας είναι γεμάτη από εμπειρίες σχετικά με το ποια κύρωση είναι πιο αποτελεσματική.
Ωστόσο, δεν είναι εύκολο να πει κανείς ότι οι μέθοδοι που αναπτύχθηκαν σε αυτόν τον τομέα έχουν επιτύχει ικανοποιητικό επίπεδο επιτυχίας.
Όλα αυτά υπογραμμίζουν τη σημασία που δίνει το Κοράνι, αφενός, στη θέσπιση ρυθμίσεων που δεν θα επιτρέπουν την κλοπή, η οποία υπονομεύει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και διαταράσσει την ειρήνη και την ασφάλεια της κοινωνίας, και αφετέρου,
-παρά τα όποια μέτρα και τις προσπάθειες-
καθιστά πιο κατανοητή την προτροπή του να υιοθετήσει μια σκληρή και αποφασιστική στάση απέναντι σε όσους επιμένουν σε μια τέτοια άσχημη πράξη.
Με άλλα λόγια, πρέπει να σημειωθεί ότι, ενώ εδώ καθορίζεται η θέση της κλοπής μεταξύ των εγκλημάτων κατά της περιουσίας, τονίζεται ότι η πράξη αυτή έχει μια ιδιότητα ασυμβίβαστη με τη μουσουλμανική ταυτότητα από άποψη πίστης και ηθικής. Πράγματι, το σημείο αυτό τονίζεται και σε ορισμένα χαντίθ του Προφήτη (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν).
(βλ. Μουσλίμ, Χουντούντ, 9)
Αν και η ανάγνωση αυτού του στίχου μεμονωμένα μπορεί να υποδηλώνει απλώς μια αυστηρή ποινή, είναι δυνατόν να πούμε ότι, όταν εξετάζεται υπό το φως των αρχών του Κορανίου και των πρακτικών του Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν), ο στίχος αυτός εφιστά την προσοχή στο γεγονός ότι είναι πολύ ανησυχητικό το ότι μια πράξη που μπορεί να χαρακτηριστεί ως κλοπή σε μια κοινωνία που έχει αφομοιώσει τις θρησκευτικές και ηθικές εντολές του Ισλάμ μπορεί να φτάσει σε επίπεδο που να δικαιολογεί δίκη.
Πράγματι, ο Χαζράτ Ομέρ, ένας πολιτικός άνδρας που ανατράφηκε στη σχολή του Αγγελιοφόρου του Θεού (ειρήνη σε αυτόν), προτιμούσε εναλλακτικές λύσεις τιμωρίας στις περιπτώσεις κλοπής, πριν από την τιμωρία.
γιατί έκλεψε ο κατηγορούμενος
έχει εστιάσει στο ερώτημα και στις θεμελιώδεις αρχές του ποινικού δικαίου,
“ελάττωμα”
αποφάσισε να μην επιβάλει ποινή στις περιπτώσεις που κρίνει ότι η προϋπόθεση δεν πληρούται.
(βλ. Ο Δρόμος του Κορανίου, ερμηνεία των σχετικών στίχων)
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
