Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Πρέπει να τονίσουμε ότι το να γνωρίζεις κάτι και το να το κάνεις είναι δύο πολύ διαφορετικά πράγματα. Δώσαμε ένα παράδειγμα. Το γεγονός ότι εμείς γνωρίζουμε ότι ένας σπόρος θα γίνει δέντρο, δεν σημαίνει ότι ο σπόρος *πρέπει* να γίνει δέντρο.
Επίσης, αν φτιαχτεί ένα σχέδιο για μια μηχανή ή ένα κτίριο, θα μπορούσε κανείς να πει, εφόσον υπάρχει το σχέδιο, τότε τι ανάγκη υπάρχει για το κτίριο και τη μηχανή;
Ας σχεδιάσουμε ότι αύριο θα πάμε κάπου και θα φάμε αυτά. Σύμφωνα με αυτό, αφού ξέρουμε τι θα κάνουμε, λέμε ότι δεν υπάρχει λόγος να πάμε και να φάμε;
Αν εμείς οι ίδιοι δεν μπορούμε να το πούμε για απλά, καθημερινά πράγματα, τότε πώς μπορούμε να το πούμε για τον άνθρωπο, τον οποίο ο Θεός δημιούργησε με αμέτρητη σοφία;
“Αφού ήξερε τι θα έκανε, γιατί τον δοκιμάζει, τον αφήνει να περιμένει στον τάφο και τον ανακρίνει την ημέρα της κρίσης;”
Δεν μπορεί να ειπωθεί.
Ναι, ο Θεός γνωρίζει ποιος θα πάει στον παράδεισο και ποιος στην κόλαση. Όμως, όπως υπάρχουν σοφές αιτίες για την αποστολή του ανθρώπου σε αυτόν τον κόσμο και τη δοκιμασία του, έτσι υπάρχουν και πολλές σοφές αιτίες για την ανάκρισή του στην Ημέρα της Κρίσης.
Στην ημέρα της κρίσης, ενώπιον του Θεού.
Αντλ, Χακίμ, Χαφίζ, Καντίρ
και θα φανερωθούν τα ονόματα και οι πράξεις του ανθρώπου σε αυτόν τον κόσμο, καταγεγραμμένες μέχρι και την παραμικρή λεπτομέρεια, και θα δει με τον τελειότερο τρόπο τις πράξεις του, υπέρ και κατά αυτού. Από τον Θεό τον Παντοδύναμο.
Αδλ
θα καταλάβει το όνομά του/της με την πραγματική του/της έννοια.
Είναι σοφία να λογοδοτούν οι άνθρωποι για τα εγκλήματα που διαπράττουν και να τιμωρούνται γι’ αυτά. Ο Αλλάχ (cc), ο οποίος δημιούργησε τα πάντα με σοφία, θα λογοδοτήσει και τους ανθρώπους την Ημέρα της Κρίσης, σύμφωνα με τη σοφία Του.
Επειδή ο Θεός γνωρίζει το μέλλον, γνωρίζει βεβαίως αν ένας νεκρός θα πάει στον παράδεισο ή στην κόλαση.
Ο κόσμος του τάφου είναι ένα αόρατο θέμα.
Από αυτή την άποψη, γνωρίζουμε τη φύση της λογοδοσίας και της ανάκρισης σε εκείνον τον κόσμο, όπως την περιέγραψε ο Προφήτης μας (ειρήνη σε αυτόν).
Μετά τον θάνατο, ο νεκρός ανακρίνεται στον τάφο από τους Μουνκέρ και Νεκίρ, και αν είναι πιστός, ο τάφος του μετατρέπεται σε κήπο του παραδείσου. Αν όμως είναι καταδικασμένος στην κόλαση, ο τάφος του γίνεται μια από τις τρύπες της κόλασης.
Ένας πιστός με πολλές αμαρτίες, οι δυσκολίες που υφίσταται στον άλλο κόσμο και στην ανάσταση, αποτελούν εξιλέωση για τις αμαρτίες του. Από αυτή την άποψη, ένας άνθρωπος με περισσότερες αμαρτίες παρά καλά έργα, εξαιτίας των δυσκολιών που υφίσταται στον τάφο και στην ανάσταση, μπορεί να μειώσει τις αμαρτίες του και να γίνει άξιος του παραδείσου.
Οι άνθρωποι θα κληθούν να λογοδοτήσουν την ημέρα της κρίσης και τα βιβλία των πράξεών τους θα δοθούν από δεξιά ή από αριστερά, ανάλογα με τις πράξεις τους. Στη συνέχεια, θα περάσουν από τη γέφυρα Σιράτ.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
