Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Η 221η στίχος της Σούρας Αλ-Μπακάρα απαγορεύει ρητά και κατηγορηματικά τον γάμο μεταξύ μουσουλμάνων και ειδωλολατρών, ανεξαρτήτως φύλου.
.
Εθνικός, ειδωλολάτρης
Είναι εκείνος που αποδίδει στον Θεό συντρόφους στην ουσία Του ή στα χαρακτηριστικά Του, που πιστεύει στην ύπαρξη άλλων θεών ή θεοτήτων ή οντοτήτων που φέρουν τα χαρακτηριστικά του Θεού, και που τους λατρεύει.
Ως «Αχλ-ι Κιτάπ» (Άνθρωποι της Βίβλου) εννοούνται εκείνοι που, αν και απομακρύνθηκαν από την αρχική τους θρησκεία με την έλευση του Ισλάμ, παρεκκλίνοντας σε λάθος δρόμους στην πίστη και τη λατρεία, και αν και έχασαν το αρχικό κείμενο των βιβλίων τους, πίστευαν σε έναν προηγούμενο προφήτη και στη θρησκεία που εκείνος έφερε.
«Αυτή η θρησκεία, η οποία έχει διαφθαρεί σύμφωνα με το Ισλάμ»
Είναι οι άνθρωποι που γνωρίζουν και βρίσκουν (πιστεύουν ότι είναι αληθινό) το σωστό/αυθεντικό. Όταν κοιτάμε τους ανθρώπους της Βίβλου –
τουλάχιστον ένα μέρος από αυτό
– Η πίστη τους περιέχει στοιχεία ειδωλολατρίας· αποδίδουν ορισμένες ιδιότητες και χαρακτηριστικά που ανήκουν αποκλειστικά στον Θεό σε ορισμένα δημιουργήματα, όπως ο Ιησούς και η Μαρία, και τα λατρεύουν.
Γι’ αυτόν τον λόγο η πίστη των ανθρώπων της Βίβλου –
εκτός αν απαλλαγούν από την εταιρεία
– δεν τους εξασφαλίζει σωτηρία στην άλλη ζωή, ούτε τους απαλλάσσει από την κόλαση. Παρόλα αυτά, επειδή οι Χριστιανοί και οι Εβραίοι διαθέτουν ορισμένες, έστω και μερικές, πεποιθήσεις και πρακτικές που βασίζονται σε θεία αποκάλυψη και -πιθανώς- είναι πιο δεκτικοί στην αληθινή θρησκεία, τους έχουν δοθεί ορισμένα προνόμια και έχουν εξαιρεθεί από ορισμένες διατάξεις που ισχύουν γενικά για τους άπιστους. Η εξαίρεση που σχετίζεται με το θέμα μας είναι,
“Η επιτρεπτότητα του γάμου μεταξύ μουσουλμάνων ανδρών και γυναικών από τις Λαοί του Βιβλίου”
είναι.
Στο 5ο εδάφιο της Σούρας αλ-Μα’ίντα, αφού αναφέρεται ότι τα τρόφιμα των ανθρώπων της Βίβλου είναι επιτρεπτά (χάλαλ) και για τους μουσουλμάνους άνδρες και γυναίκες,
“μόνο οι γυναίκες από τους Λαούς της Βίβλου”
Αναφέρεται ότι είναι χαλάλ για τους μουσουλμάνους άνδρες, όταν είναι απαραίτητο.
Δεν αναφέρεται ότι οι μουσουλμάνες γυναίκες επιτρέπεται να παντρεύονται με άνδρες από τους Αχλ-ι Κιτάμπ (τους ανθρώπους της Βίβλου).
Ελλείψει τέτοιας διευκρίνισης, η απόφαση (
(Η απόφαση σχετικά με το αν επιτρέπεται σε μια μουσουλμάνα να παντρευτεί έναν Εβραίο ή Χριστιανό)
Αν δεν υπάρχει λύση σε αυτό το θέμα, πρέπει να το συμπεράνουμε από την πρακτική του Προφήτη (ειρήνη σε αυτόν).
Επειδή οι γυναίκες και οι άνδρες υπόκεινται σε ορισμένες διαφορετικές διατάξεις όσον αφορά το γάμο, δεν είναι δυνατόν να επεκταθεί η διάταξη που αφορά τον έναν και στον άλλον (να υπαχθεί στην ίδια διάταξη). Γι’ αυτό δεν έγινε τέτοια σύγκριση. Στην ουσία, πριν από τη σύγκριση, υπάρχει η Σούννα (η πρακτική του Προφήτη και των συντρόφων του). Ορισμένοι σύντροφοι και νομικοί μελετητές που ερμήνευσαν διαφορετικά το στίχο, μετά το θάνατο του Προφήτη (ειρήνη σε αυτόν),
“Ακόμη και ο γάμος μουσουλμάνων ανδρών με γυναίκες από τις Λαϊκές Γραφές δεν είναι επιτρεπτός.”
κατέληξαν στο συμπέρασμα.
Όσον αφορά τον γάμο μιας μουσουλμάνας με έναν άνδρα από τους Αχλ-ι Κιτάμπ,
Δεν το έχουν καν θέσει υπό συζήτηση. Στην εποχή του Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν), άνδρες από τους Λαούς της Βίβλου βρίσκονταν εκεί όπου βρίσκονταν και οι Μουσουλμάνες γυναίκες, αλλά δεν υπήρξε τέτοιος γάμος. Έχει υπάρξει ομοφωνία στην απόφαση ότι αυτός ο γάμος δεν είναι επιτρεπτός.
Οι νομικοί που υιοθέτησαν αυτήν την απόφαση, εκτός από τις παραπάνω αποδείξεις, βασίστηκαν και στο ακόλουθο εδάφιο: Στο 10ο εδάφιο της Σούρας αλ-Μουμταχίνα, σχετικά με τις γυναίκες που μετανάστευσαν από τη χώρα των απίστων στη χώρα των μουσουλμάνων…
“…εάν καταλάβετε ότι είναι πιστοί, μην τους επιστρέφετε στους απίστους.”
Έχει διαταχθεί. Υποστηριζόμενο και από άλλες αποδείξεις, έχει συναχθεί το συμπέρασμα ότι η λέξη “άπιστοι” που αναφέρεται εδώ περιλαμβάνει και τους ανθρώπους της Βίβλου, και ότι μια μουσουλμάνα γυναίκα δεν μπορεί να παντρευτεί ούτε να διατηρήσει τον γάμο της με έναν άνδρα από τους ανθρώπους της Βίβλου. (βλ. Αλ-Μπακάρα, 2/221)
Αν και οι περισσότεροι νομικοί δεν κάνουν διάκριση μεταξύ όσων έχουν ήδη παντρευτεί και όσων πρόκειται να παντρευτούν, ορισμένοι νομικοί, βασιζόμενοι κυρίως στις πρακτικές της εποχής του Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν) και του Χαλίφη Ουμάρ (ο Θεός να είναι ευχαριστημένος μαζί του),
υποστήριξαν ότι ο γάμος εξ αρχής με μη μουσουλμάνα δεν είναι επιτρεπτός, αλλά αν κάποιος παντρεύτηκε μη μουσουλμάνα πριν ασπαστεί το Ισλάμ, ο γάμος του δεν ακυρώνεται λόγω της ασπασμού του.
(Ιμπν Καγίμ, Αχκάμ αλ-Αχλί αλ-Ζιμμά, Δαμασκός 1961, σελ. 317 κ.ε., 340 κ.ε.) Ο σύγχρονος λόγιος Καρντάβι υιοθέτησε επίσης αυτήν την ερμηνεία.
Είναι φυσικό για μια αληθινή θρησκεία να επιθυμεί την εξάπλωσή της και την αποδοχή της από τους ανθρώπους. Μια φυσική συνέπεια αυτής της επιθυμίας είναι η προστασία της θρησκείας και της θρησκευτικότητας των μελών της και των μελλοντικών γενεών. Η προστασία επιτυγχάνεται με την εκπαίδευση, και το πιο σημαντικό εργαλείο της εκπαίδευσης είναι η οικογένεια. Η ύπαρξη θρησκευτικής διχοτόμησης στην οικογένεια θα επηρεάσει τα παιδιά και θα δημιουργήσει σημαντικό κίνδυνο όσον αφορά τη θρησκεία που θα υιοθετήσουν. Από αυτή την άποψη, το ιδανικό είναι οι μουσουλμάνοι να παντρεύονται και να δημιουργούν οικογένειες με ομοθρήσκους τους. Εκτός αν υπάρχει κάποιος επιτακτικός λόγος, η σύζυγος ενός μουσουλμάνου άνδρα πρέπει επίσης να είναι μουσουλμάνα.
Εάν η γυναίκα είναι μουσουλμάνα, τότε ο σύζυγός της πρέπει να είναι μουσουλμάνος.
-από άποψη προστασίας, εκπαίδευσης και επιρροής-
είναι πιο σημαντικό. Επίσης, σε θέματα όπως η διαδοχή, η κληρονομιά, η κηδεμονία –
σε περίπτωση που ο πατέρας είναι μη μουσουλμάνος
– θα προκύψει μια σειρά από προβλήματα.
Λαμβάνοντας υπόψη όλους αυτούς τους λόγους, γίνεται εύκολα κατανοητό γιατί δεν επιτρέπεται σε μια μουσουλμάνα να παντρευτεί έναν μη μουσουλμάνο.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
