Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Στο Ισλάμ υπάρχει το δικαίωμα της νόμιμης άμυνας. Η προστασία της ζωής, της περιουσίας, της θρησκείας, της λογικής και της τιμής/αξιοπρέπειας, καθώς και η αποφυγή επιθέσεων εναντίον αυτών, αποτελούν οικουμενικές αρχές που συγκαταλέγονται στις προτεραιότητες όλων των θεϊκών θρησκειών. Στο Ισλάμ, όσοι υπερασπίζονται αυτά τα αγαθά και χάνουν τη ζωή τους, κερδίζουν μια ανταμοιβή, όπως το βαθμό του μάρτυρα.
Είναι απαραίτητο να εμποδίσουμε την άλλη πλευρά, όταν υπερασπιζόμαστε αυτές τις αξίες που έχουν τέτοια σημασία και ιδιωτικότητα. Αλλά επιπλέον,
“το μικρότερο κακό”
Υπάρχει και η έννοια της ελαχιστοποίησης της ζημιάς. Δηλαδή, η προσπάθεια να βγεις από μια κατάσταση με τις λιγότερες δυνατές απώλειες είναι μια αρχή που πρέπει πάντα να τηρείται. Σύμφωνα με αυτό, όταν κάποιος αμύνεται, δεν πρέπει να προσπαθεί να σκοτώσει τον άλλον, εκτός αν είναι απολύτως απαραίτητο. Για παράδειγμα, αν δεν υπάρχει άλλη λύση από το να πυροβολήσει, θα πρέπει πρώτα να στοχεύσει σε μη θανατηφόρα σημεία, όπως τα πόδια ή τα χέρια που κρατούν το όπλο. Αλλά παρόλα αυτά, αν κάποιος εισβάλει σε ένα σπίτι, προσπαθεί να κλέψει, να ληστέψει ή να επιτεθεί στη ζωή ή την τιμή του ιδιοκτήτη του σπιτιού, και πεθάνει σε αυτή τη σύγκρουση, ο αμυνόμενος δεν φέρει ευθύνη.
Όσον αφορά το δεύτερο σκέλος του ερωτήματος,
Πρέπει να το σκεφτούμε καλά και αυτό.
“Το μικρότερο κακό”
Η έννοια αυτή ισχύει και εδώ. Δηλαδή, σε περιπτώσεις ανάγκης, όποιος αντιμετωπίζει την επιλογή μεταξύ δύο αμαρτωλών επιλογών, από ισλαμικής άποψης, πρέπει να επιλέξει εκείνη που είναι η λιγότερο σοβαρή.
Σύμφωνα με αυτό, η κατάσταση κάποιου που βρίσκεται ανάμεσα στην ατίμωση και την αυτοκτονία μπορεί να επιλυθεί με βάση αυτήν την αρχή. Στην πραγματικότητα, αυτή η κατάσταση είναι πολύ σοβαρή και δραματική. Ωστόσο, εμείς
«Η αλήθεια είναι υπέρτερη, δεν θυσιάζεται για κανένα συμφέρον.»
πρέπει να πάρουμε αποφάσεις με γνώμονα την αρχή, παραμερίζοντας τα συναισθήματά μας.
Κατά την άποψή μας, η αυτοκτονία εδώ είναι ένα πιο σοβαρό έγκλημα.
Διότι;
α.
Στο Ισλάμ, η αδικαιολόγητη δολοφονία θεωρείται βαρύτερο έγκλημα από την μοιχεία. Η αυτοκτονία είναι επίσης φόνος. Και μάλιστα φόνος χωρίς δυνατότητα μετάνοιας.
β.
Η ύπαρξη ή μη ελεύθερης βούλησης του ατόμου παίζει καθοριστικό ρόλο στην ανάληψη ευθύνης για την τέλεση καλών ή κακών πράξεων. Συνεπώς, ένα έγκλημα που διαπράττεται υπό πίεση, χωρίς την ελεύθερη βούληση του ατόμου, πρέπει να προτιμάται από την αυτοκτονία, η οποία διαπράττεται με ελεύθερη βούληση.
γ.
«Εκτός από εκείνον που αναγκάζεται να αποκηρύξει την πίστη του, ενώ η καρδιά του παραμένει γεμάτη πίστη, ποιος μπορεί να αποκηρύξει τον Αλλάχ μετά την πίστη του; Όμως, όσοι ανοίγουν την καρδιά τους στην αποκήρυξη, θα υποστούν την οργή του Αλλάχ και θα υποστούν μεγάλη τιμωρία.»
(Αλ-Ναχλ, 16/106)
Όπως φαίνεται στο στίχο, όποιος εξαναγκάζεται σε βλασφημία και άρνηση, θεωρείται δικαιολογημένος και του δίνεται η εγγύηση ότι η πίστη στην καρδιά του δεν θα βλαφθεί από τη βλασφημία και την άρνηση που εξαναγκάζεται να εκφράσει με τη γλώσσα του. Ωστόσο, μπροστά στο έγκλημα της βλασφημίας και της άρνησης του Θεού, κάθε αμαρτία είναι μικρή.
Αν παρατηρήσουμε, η δικαιολογία εδώ είναι ο φόβος των βασανιστηρίων, της κακοποίησης και του θανάτου. Ο Αλλάχ, ο Ελεήμων και ο Φιλάνθρωπος, γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα την αντοχή των πλασμάτων που δημιούργησε. Όταν φτάσει σε αυτό το σημείο, το άτομο…
«Μην αρνείσαι! Αυτοκτόνησε!»
δεν λέει. Αντιθέτως,
«Αφού καθαρίσεις την καρδιά σου από την αμφιβολία, δεν θα φέρεις καμία ευθύνη για την άρνηση που θα εκφράσεις με τη γλώσσα σου.»
έτσι διατάσσει.
Σύμφωνα με τις παραδόσεις, αυτός ο στίχος αποκαλύφθηκε σχετικά με τον Αμμάρ (ρα). Ο Αμμάρ, μη αντέχοντας τα βασανιστήρια των ειδωλολατρών, φάνηκε να αποδέχεται τις προτάσεις τους περί απιστίας και εξαναγκασμού και τις εξέφρασε με τη γλώσσα του. Ωστόσο, εξέφρασε την οδύνη του στον Προφήτη (σ.α.β.). Εκείνος είπε:
“Ήταν η πίστη σου ακλόνητη όταν τα έλεγες;”
ρωτάει ο Άμмар.
“Ναι, σίγουρα…”
όταν αναφέρθηκε ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν),
“Επομένως, αν υποβληθείς ξανά σε τέτοια βασανιστήρια, μπορείς και πάλι να επαναλάβεις με τη γλώσσα σου τα λόγια που θέλουν να ακούσουν.”
λέγοντάς του λόγια παρηγοριάς (βλ. Ιμπν Χατζάρ, XII/312). Κατόπιν, ο Ύψιστος Θεός κατέβασε το στίχο του, επιβεβαιώνοντας τα λόγια του αγγελιοφόρου του.
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
Τι είναι η νόμιμη άμυνα; Ποια είναι η ποινή για ανθρωποκτονία σε περίπτωση νόμιμης άμυνας;
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
Σχόλια
όαση.06
Είθε ο Θεός να είναι ευχαριστημένος.
Αχμέτ μου
“Επιτρέπεται στις γυναίκες να αυτοκτονούν για να προστατεύσουν την τιμή τους; Όχι. Απολύτως όχι. Ούτε ο Θεός, ούτε ο Προφήτης έδωσαν τέτοιο δικαίωμα στους ανθρώπους. Η αυτοκτονία, ανεξάρτητα από την αιτία, είναι αμαρτία. Σε μια τέτοια κατάσταση, η γυναίκα πρέπει να χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα που έχει στη διάθεσή της για να προστατευτεί και να αποτρέψει τις προσπάθειες του άλλου. Αν χρειαστεί, πρέπει να σκοτώσει ή να πεθάνει, αλλά δεν πρέπει να παραδώσει την τιμή της σε μια χούφτα αλήτες. Ωστόσο, σε αυτήν την όμορφη χώρα μας, όπου η κατάσταση είναι τόσο μπερδεμένη και δεν ξέρουμε τι είδους εκπλήξεις θα μας φέρει η κάθε μέρα, όλοι, άνδρες και γυναίκες, πρέπει να είναι προετοιμασμένοι για πιθανές επιθέσεις. Όπως οι πολλές ανώνυμες αδελφές και γιαγιάδες μας που έδειξαν μεγάλη ηρωισμό κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Ανεξαρτησίας, έτσι και οι γυναίκες της εποχής μας πρέπει να επιδείξουν τον ίδιο ηρωισμό όταν αντιμετωπίζουν τέτοιες επιθέσεις. Εμείς, ως πιστοί, δεν έχουμε καμία σχέση με την τρομοκρατία και την αναρχία. Και δεν θα έχουμε. Αλλά αν μια χούφτα τρομοκράτες χτυπήσουν την πόρτα μας, δεν θα παραδοθούμε. Θα πεθάνουμε, θα σκοτώσουμε, δεν θα εγκαταλείψουμε τον αγώνα. Και δεν θα σκεφτούμε καν να αυτοκτονήσουμε με αυτήν ή εκείνη την αφορμή.” (*) Η ερώτηση αυτή τέθηκε στην Τουρκία πριν από το 1980, σε μια περίοδο κατά την οποία οι αναρχικές πράξεις ήταν διαδεδομένες.
