– Όταν λέμε ότι η εξέλιξη είναι παράλογη, οι υποστηρικτές της εξέλιξης λένε: «Η διάσπαση της σελήνης, η αναπαραγωγή των παιδιών του Αδάμ με γάμους μεταξύ αδελφών, η ομιλία των μυρμηγκιών κ.λπ. είναι πολύ λογικά; Εφόσον αυτά είναι λογικά, γιατί να μην είναι λογική και η εξέλιξη;»
– Πώς πρέπει να απαντήσουμε σε αυτά τα λόγια;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Η έννοια του “λογικού” είναι,
ορίζεται ως η συνέπεια με τη λογική και τη συλλογιστική.
Παράλογη σκέψη
είναι παράλογο και αντίθετο στη λογική και τη συλλογιστική.
Πώς θα αποφασιστεί τι είναι λογικό και τι όχι;
Ποιο θα είναι λοιπόν το μέτρο της λογικής;
Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να βρεθεί ένα κοινό σημείο.
Με άλλα λόγια, με ποιο κριτήριο θα καθορίζονται οι αλήθειες και τα ψέματα; Αυτό που εσείς θεωρείτε σωστό και λογικό, κάποιος άλλος μπορεί να το θεωρήσει λάθος και παράλογο. Σ’ αυτό το θέμα, το μέτρο καθορίζεται από την πίστη και τον τρόπο ζωής του ατόμου.
Για παράδειγμα,
κάποιος που δεν πιστεύει σε καμία θεϊκή θρησκεία
για εκείνον, το να ζει όπως επιθυμεί η ψυχή του, χωρίς να υπόκειται σε κανέναν θρησκευτικό κανόνα, είναι σύμφωνο με τη λογική και τη νοημοσύνη του.
Για παράδειγμα, για κάποιους από αυτούς δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα να παντρευτούν την αδελφή τους, και αυτό τους φαίνεται απολύτως λογικό. Ωστόσο, για κάποιον που πιστεύει στο Ισλάμ, αυτό είναι απολύτως αδύνατο. Διότι ο Θεός έχει απαγορεύσει τέτοιο γάμο. Επομένως, ένας τέτοιος γάμος…
Δεν είναι λογικό ούτε συνετό για έναν πιστεύοντα.
Το να ξυπνάς για την πρωινή προσευχή, διακόπτοντας τον ωραίο και άνετο ύπνο, και να κάνεις την προσευχή με κρύο νερό, είναι παράλογο και αδιανόητο για τους εξελικτιστές που πιστεύουν στη σύμπτωση.
Ωστόσο, για έναν μουσουλμάνο, αυτό είναι απολύτως λογικό και εύλογο. Διότι ένας τέτοιος μουσουλμάνος θα σκεφτόταν ως εξής:
«Ο Θεός με δημιούργησε, μου χάρισε αμέτρητες ευλογίες και υγεία. Ως ένδειξη ευγνωμοσύνης, μου ζητά να προσεύχομαι πέντε φορές την ημέρα. Εκτελώντας αυτήν την εντολή Του…»
προσπαθώ να εκπληρώσω την ευγνωμοσύνη μου και ταυτόχρονα αξίζω την προσδοκία να κερδίσω τον παράδεισο στην αιώνια ζωή που μου έχει υποσχεθεί ο Θεός.
Αυτό που κάνω, κατά τη γνώμη μου, είναι…
είναι λογικό και σύμφωνο με τη λογική.”
Αντίθετα, ένας εξελικτιστής που δεν πιστεύει στον Θεό και στη μεταθανάτια ζωή, αλλά πιστεύει στη σύμπτωση, θα σκεφτόταν ως εξής:
«Εγώ ήρθα στον κόσμο τυχαία. Όλη μου η ζωή περιορίζεται σε αυτή τη γήινη ζωή. Μετά τον θάνατό μου θα σαπίσω και θα εξαφανιστώ. Επομένως…»
Είναι παράλογο και δεισιδαιμονία να υπακούω σε ορισμένες εντολές και απαγορεύσεις που είναι δύσκολες για την ψυχή μου.
Γιατί θα πεθάνω και θα σαπίσω και θα εξαφανιστώ. Για μένα, η εκτέλεση τέτοιων εντολών είναι
δεν έχει λογική βάση.”
Πίστη και απιστία
Από την εποχή του Αδάμ (α.σ.) μέχρι σήμερα, υπήρχαν πιστοί και άπιστοι σε κάθε εποχή. Οι πιστοί προσπαθούσαν να υπακούουν όσο το δυνατόν περισσότερο στις εντολές και τις απαγορεύσεις του Θεού, ενώ οι άπιστοι έκαναν ό,τι ήθελε η ψυχή τους και θεωρούσαν τον τρόπο ζωής τους λογικό και ορθολογικό.
Και σε αυτόν τον αιώνα, οι μη πιστεύοντες γενικά διατυπώνουν μια δική τους, εξελικτική θεωρία, βασισμένη στην τυχαία και αυθόρμητη γένεση των πάντων, και διαμορφώνουν τον τρόπο ζωής τους σύμφωνα με αυτήν. Σύμφωνα με αυτούς, αυτός ο τρόπος ζωής είναι λογικός και ορθολογικός.
Λοιπόν, σε αυτή την περίπτωση
Ποιος έχει δίκιο;
Ποιανού η συμπεριφορά και η σκέψη;
Είναι λογικό και ευλογοφανές;
Οι απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις δεν μπορούν να δοθούν εδώ. Το ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο, ποια άποψη είναι λογική και ποια όχι, θα φανεί μετά την κρίση της Δευτέρας Παρουσίας.
Είναι αδύνατο να εξηγήσεις και να κάνεις αυτούς που δεν πιστεύουν στον Θεό και στη μεταθανάτια ζωή να το καταλάβουν τώρα.
Από αυτή την άποψη, όσοι πιστεύουν στον Θεό δεν έχουν καθήκον να πείσουν τους άπιστους.
Ο αδελφός που θέτει την ερώτηση πρέπει να σκεφτεί το εξής:
Ο Προφήτης μας (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν) δεν κατάφερε να πείσει τον θείο του, Αμπού Λαχέμπ, έναν από τους πιο κοντινούς του ανθρώπους, για την ύπαρξη του Θεού και της μεταθανάτιας ζωής, καθώς και για την προφητεία του. Σύμφωνα με τον Αμπού Λαχέμπ, όλα ήταν τυχαία και δεν υπήρχε δημιουργός. Μετά το θάνατο, θα σάπιζε και θα χανόταν. Επομένως, η υπακοή στις εντολές του Θεού, όπως η προσευχή, η αποφυγή των επιθυμιών της σάρκας, η αποχή από γάμο με αδελφές, η αποδοχή της ομιλίας των μυρμηγκιών και του διαχωρισμού της σελήνης σε δύο κομμάτια…
Σύμφωνα με τον Αμπού Λαχάμπ, ήταν παράλογο.
Οι υπόλοιπες διατάξεις που αναφέρονται στο παραπάνω ερώτημα και ανακοινώνονται από το Κοράνι είναι επίσης σύμφωνες με την επιστήμη και τη λογική.
Για παράδειγμα,
τα παιδιά του πρώτου ανθρώπου, του Αδάμ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν) και της συζύγου του, της Εύας
Γεννήθηκαν δίδυμοι σε κάθε γέννα. Ο Θεός, με έναν νόμο που θέσπισε τότε, απαγόρευσε στα αδέλφια που γεννήθηκαν ταυτόχρονα να παντρεύονται μεταξύ τους, και δήλωσε ότι μόνο εκείνοι που γεννήθηκαν σε διαφορετικές χρονικές στιγμές μπορούν να παντρευτούν.
Ένας τέτοιος γάμος είναι βέβαια λογικός και αναγκαίος για την αύξηση του ανθρώπινου γένους. Αλλά αφού ο πληθυσμός έφτασε σε ένα ορισμένο αριθμό και οι γενιές απομακρύνθηκαν, ο Θεός απαγόρευσε πλέον το γάμο μεταξύ ατόμων που γεννήθηκαν από την ίδια μητέρα.
Ο Αλλάχ είναι Αυτός που δημιούργησε το φεγγάρι και το έκανε να περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο και τη γη.
Μπορεί να το χωρίσει είτε σε δύο, είτε σε τέσσερα κομμάτια.
Διότι η δύναμη, η ισχύς και η γνώση Του είναι άπειρες. Εφόσον ο Θεός και ο Προφήτης Του λένε ότι αυτό το γεγονός συνέβη, τότε για έναν μουσουλμάνο, αυτό το γεγονός είναι απολύτως βέβαιο.
Είναι απολύτως φυσιολογικό το φαινόμενο της διχοτόμησης του φεγγαριού να μην είναι ορατό από ορισμένα μέρη.
Επειδή το φαινόμενο συνέβη τη νύχτα και σε σύντομο χρονικό διάστημα. Ένα τέτοιο φαινόμενο δεν θα μπορούσε να παρατηρηθεί στην Αμερική και την Ιαπωνία, επειδή εκεί είναι μέρα. Είναι δύσκολο να παρατηρηθεί και στην Ευρώπη, επειδή ο καιρός είναι γενικά ομιχλώδης, ειδικά στην Αγγλία. Επίσης, τα αστεροσκοπεία της εποχής εκείνης δεν ήταν σε θέση να παρακολουθήσουν αυτό το φαινόμενο.
Στα μέρη όπου είναι ορατή η Σελήνη
Επειδή οι άνθρωποι δεν γνώριζαν εκ των προτέρων ότι θα συνέβαινε ένα τέτοιο φαινόμενο, δεν υπήρχε περίπτωση να παρακολουθούν την κατάσταση της σελήνης. Ακόμα κι αν κάποιος που βρισκόταν τυχαία έξω εκείνη τη στιγμή και κοιτούσε το φεγγάρι έβλεπε κάτι τέτοιο, δεν θα το πίστευε και θα νόμιζε ότι τα μάτια του τον απατούσαν. Είναι αδύνατο ένας βοσκός ή ένας ταξιδιώτης που έγινε μάρτυρας αυτού του γεγονότος και πείστηκε πλήρως, να το διηγηθεί σε άλλους, και οι ακροατές να πιστέψουν τα λόγια του αφηγητή και να τα καταγράψουν, σε εκείνη την εποχή που οι μεταφορές και η επικοινωνία ήταν δύσκολες.
Θυμόμαστε ότι την περίοδο 1966-1967, όταν ο άνθρωπος πάτησε για πρώτη φορά το πόδι του στη Σελήνη, η ύπαρξη μιας τέτοιας γραμμής ρήγματος στη Σελήνη συζητήθηκε στον Τύπο.
Ο παπαγάλος είναι ένα ζώο. Μπορεί να μιλήσει.
Και το μυρμήγκι είναι ζώο. Και αυτό μπορεί να μιλήσει. Γιατί ο Θεός είναι Αυτός που δίνει την ομιλία. Αφού Αυτός το επιτρέψει, όλα μιλούν. Σήμερα, καταγράφονται οι συχνότητες των ήχων που παράγουν τα ζώα και συγκρίνονται με τις συχνότητες της ανθρώπινης φωνής, προκειμένου να κατανοηθεί τι είδους νόημα εκφράζουν οι ήχοι αυτοί μεταξύ τους.
Αγνοώντας τις συνομιλίες των ζώων που δεν μπορούμε να καταλάβουμε.
Δεν είναι έκφραση γνώσης, αλλά άγνοιας. Ένας έξυπνος και λογικός άνθρωπος θα πρέπει να σκεφτεί ως εξής:
Αν και εμείς δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε προς το παρόν,
Αυτοί οι ήχοι πρέπει να έχουν κάποιο νόημα για τα ζώα.
Αυτός είναι ο τρόπος που μιλάνε και συμφωνούν. Εφόσον
Το Κοράνι αναφέρεται σε αυτήν την ομιλία.
Δεν μπορεί να υπάρξει λάθος στα λόγια του Θεού και του Προφήτη Του. Επομένως, είναι πιθανό, με το πέρασμα του χρόνου, οι ήχοι των ζώων να γίνουν κατανοητοί ως ομιλία.
Συμπερασματικά
Ο καθένας είναι ελεύθερος να πιστεύει και να ζει όπως θέλει σε αυτόν τον κόσμο. Φυσικά, όπως σε κάθε αιώνα, έτσι και σε αυτόν τον αιώνα θα υπάρξουν ορισμένοι Αμπού Λεχέμπ. Ορισμένες σκέψεις και συμπεριφορές που ένας μουσουλμάνος θεωρεί λογικές και ορθολογικές θα θεωρηθούν ανοησία και παράλογες από ορισμένους εξελικτιστές, τους σύγχρονους Αμπού Λεχέμπ.
Ποιος συμπεριφέρεται και σκέφτεται λογικά και ποιος παράλογα, θα φανεί όταν όλοι κληθούν να λογοδοτήσουν για τις πράξεις τους στη μεταθανάτια ζωή και όταν γίνουν ορατοί οι δρόμοι προς τον παράδεισο και την κόλαση.
Ο Θεός, στο κεφάλαιο Αλ-Καφιρουν, αναφέρει ποια θα πρέπει να είναι η στάση ενός πιστού απέναντί τους:
«(Ω Αγγελιοφόρε!) Πες: Ω άπιστοι! Εγώ δεν λατρεύω εκείνο που εσείς λατρεύετε, ούτε εσείς λατρεύετε εκείνο που εγώ λατρεύω. Και εγώ δεν θα λατρεύσω ποτέ εκείνο που εσείς λατρεύετε, ούτε εσείς θα λατρεύετε εκείνο που εγώ λατρεύω. Η θρησκεία σας είναι για εσάς, και η θρησκεία μου είναι για εμένα.»
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
