Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
«Προς Σαΐντ μπιν Μουσαγίμπ;»
‘Ποια είναι η ποινή για την κοπή του δαχτύλου μιας γυναίκας;’
ρώτησα.
‘Δέκα καμήλες’
απάντησε. Εγώ;
‘Ποια είναι η ποινή αν του κόψουν δύο δάχτυλα;’
ρώτησα.
‘Είκοσι καμήλες’
είπε. Εγώ;
‘Αν κοπούν τρία δάχτυλα’
είπα.
‘Τριάντα καμήλες’
είπε. Εγώ πάλι;
‘Αν κοπούν τέσσερα δάχτυλα’
ρώτησα. Εκείνος;
‘Είκοσι καμήλες’
όταν απάντησε με αυτόν τον τρόπο, του είπαν:
“Γιατί η ποινή του μειώθηκε, ενώ η πληγή και ο πόνος του αυξήθηκαν;”
είπα. Μου είπε:
“Είσαι Ιρακινός;”
είπε. Εγώ;
‘Όχι, αλλά είμαι είτε ένας αμαθής που θέλει να μάθει, είτε ένας σοφός που θέλει να εδραιώσει τις γνώσεις του.’
είπα. Τότε εκείνος απάντησε:
«Ω γιε του αδελφού μου, έτσι γίνεται η περιτομή.»
(Ζερκάνι, Σχόλιο επί του Μουαττά του Ιμάμ Μαλίκ, IV, 296)
Οι ισλαμιστές νομικοί έχουν εξετάσει το ζήτημα της διατροφής από δύο οπτικές γωνίες:
α)
Αυτοί που βλέπουν την αποζημίωση όχι μόνο ως τιμωρία, αλλά και ως πληρωμή που πρέπει να δοθεί ανάλογα με το καθεστώς του θύματος και την αξία του στην κοινωνία.
Οι νομικοί που σκέφτονται με αυτόν τον τρόπο, λαμβάνουν επίσης υπόψη τις συνθήκες της εποχής τους,
ότι η δίαιτα της γυναίκας δεν είναι ίδια με τη δίαιτα του άνδρα
ανέφεραν.
Μαλικίτες και Χαμπαλίτες
Βασιζόμενοι στην παραπάνω αφήγηση, προβλέπουν ότι η αποζημίωση για τις πληγές των γυναικών θα είναι ίση με εκείνη των ανδρών για πληγές κάτω από το ένα τρίτο της πλήρους αποζημίωσης, ενώ αν υπερβαίνει το ένα τρίτο, θα μειώνεται στο μισό της αποζημίωσης των ανδρών. Στο πλαίσιο αυτό, εάν κοπεί το δάχτυλο μιας γυναίκας, η αποζημίωση ορίζεται σε δέκα καμήλες, εάν κοπούν τρία δάχτυλα σε τριάντα καμήλες και εάν κοπούν τέσσερα δάχτυλα σε είκοσι καμήλες. Σύμφωνα με τους Χαναφίτες και τους Σαφίτες, ο κανόνας ότι η γυναίκα λαμβάνει τη μισή αποζημίωση σε σχέση με τον άνδρα είναι γενικός και περιλαμβάνει και τις σωματικές βλάβες, και οι διάφορες αφηγήσεις και απόψεις που έρχονται σε σύγκρουση με αυτόν τον κανόνα πρέπει να απορριφθούν. (Ζουχαϊλί, Ισλαμική Νομολογία, VII, 68)
Ο λόγος για τη μείωση στο μισό μετά το ένα τρίτο είναι η πλήρης διαταραχή της ακεραιότητας του σώματος ή των οργάνων, καθώς και η τήρηση του γενικού κανόνα ότι η διατροφή της γυναίκας είναι η μισή από τη διατροφή του άνδρα.
Τα στοιχεία στα οποία βασίζονται είναι τα εξής:
1)
Σύμφωνα με την πληροφορία που μεταφέρθηκε από τον Χαζράτ Μουάζ, ο Προφήτης μας (ειρήνη σε αυτόν) είπε τα εξής:
“Η δίαιτα της γυναίκας είναι η μισή από τη δίαιτα του άνδρα.”
(Αλ-Μπαϊχάκι, Αλ-Σουνάν αλ-Κούμπρα, 8/166)
Ωστόσο, ο Μπεϊχάκι, αυτή την αφήγηση του χαντίθ
ότι είναι αδύναμος/η
ανέφερε.
(βλ. σελήνη)
2)
Ο Μπαϊχάκι μετέδωσε μια παρόμοια αφήγηση από τον Χαζράτ Αλί, αλλά ως μεβκούφ (αποδιδόμενη μόνο στον Χαζράτ Αλί).
(Μπεϊχάκι, αε, 8/167)
Ωστόσο, όσον αφορά την αλυσίδα μετάδοσης αυτού του χαντίθ, το οποίο ο Μπεϊχάκι αναφέρει ως προερχόμενο από τον Χαζράτ Αλί,
“αποκομμένος/αποσυνδεδεμένος”
με το να
ότι είναι αδύναμος/η
ανέφερε.
(μήνας)
β)
Σύμφωνα με τους μελετητές που θεωρούν τη δίαιτα απλώς μια τιμωρία
ότι η διατροφή των γυναικών και των ανδρών είναι ισότιμη
έχουν αποδεχθεί.
Τα στοιχεία στα οποία βασίζονται αυτοί οι μελετητές είναι τα εξής:
1)
Με την εμφάνιση του Ισλάμ, σε αντίθεση με τις παραδόσεις της Τζαχιλίγιας, οι άνθρωποι εντάχθηκαν σε ένα σταδιακό πρόγραμμα.
“ομοιόμορφα σαν τα δόντια μιας χτένας”
άρχισε να καταμετράται.
(βλ. Kenzu’l-Ummal, 9/38)
Ανεξάρτητα από τη διαφορά μεταξύ μορφωμένου και αμόρφωτου, πλούσιου και φτωχού, και ανεξάρτητα από τις αλλαγές στη φυλή, τη φυλετική καταγωγή και την κοινωνική θέση, όλοι
Είναι ίσοι ενώπιον του Θεού και ενώπιον των θρησκευτικών νόμων.
έχει θεσπιστεί η αρχή,
η ανωτερότητα μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την πνευματική ανύψωση (ευσέβεια)
έχει τονιστεί.
(Αλ-Χουτζουράτ, 49/13)
2) Επίσης, σε πολλά ιερά χαντίθ…
χωρίς διάκριση μεταξύ ανδρών και γυναικών
Κάθε δάχτυλο μια δίαιτα, δέκα καμήλες.
(Νεσάι, Κασάμε, 44-45; Μπεϊχάκι, Σουνέν-ι Κουμπρά, VI, 91)
; των ανθρώπων
η δίαιτα του Καν είναι εκατό καμήλες
έχει οριστεί ως.
(βλ. Νεσάι, Κασάμε, 46-47)
Να ενεργούμε σύμφωνα με τους γενικούς κανόνες που θέτει αυτό το χαντίθ, και συνεπώς
να θεωρείται ισότιμη η δίαιτα για άνδρες και γυναίκες
απαιτείται.
– Συνοψίζοντας,
Η πληροφορία που αναφέρεται στην ερώτηση είναι μια ορθή πληροφορία, η οποία γίνεται αποδεκτή από την πλειοψηφία των Ισλαμικών μελετητών.
(βλ. V. Zuhayli, el-Fıkhu’l-İslami, 6/309-311)
Ωστόσο, όπως εξηγούμε με τα στοιχεία, σύμφωνα με ορισμένους μελετητές, συμπεριλαμβανομένων των Ιμπν Ουλέγιε και Αμπού Μπακρ αλ-Ασάμ,
η δίαιτα του άνδρα και της γυναίκας είναι ίση
ανέφεραν.
(βλ. Ζουχαϊλί, ο.π.)
– Από τις δηλώσεις αυτές προκύπτει ότι,
Παρόλο που υπάρχουν αυθεντικά χαντίθ που προβλέπουν ίση διατροφή για άνδρες και γυναίκες, τα χαντίθ που αναφέρουν το αντίθετο είναι αδύναμα.
Ωστόσο, η συντριπτική πλειοψηφία υιοθέτησε αυτή την άποψη από την εποχή των συντρόφων του Προφήτη.
Είναι ενδιαφέρον ότι και ο Μουγνί αναφέρει τον Μπεϊχάκι.
(αδύναμος)
με βάση την παράδοση και το κείμενο του ελ-Μινχάτζ
“οι δίαιτες των ανδρών και των γυναικών είναι διαφορετικές”
Αναφέρεται ότι η σχετική απόφαση του Ιμάμ Νεβεβί, η οποία εκφράζει την άποψη της πλειοψηφίας, βασίζεται σε αυτήν την αδύναμη αφήγηση του Χαντίθ.
(βλ. Μουγνί αλ-Μουχτάτζ, 5/300)
Ο Ζουχάιλι διατυπώνει μια τρίτη άποψη: Τα έξοδα που απαιτούνται για τον παθόντα, όπως αμοιβές γιατρών και φάρμακα, πρέπει να εκτιμηθούν και να καλυφθούν μέχρι την ανάρρωσή του. Εάν η πληγή δεν επουλωθεί και αφήσει μόνιμη αναπηρία ή μόνιμη ουλή, αυτό πρέπει να ληφθεί υπόψη κατά την επιβολή της ποινής. (Ζουχάιλι, Ισλαμική Φιλοσοφία, VII, 68)
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
