– Γνωρίζω ότι στο Ισλάμ υπάρχει η αρχή «η αμαρτία κάποιου δεν μπορεί να επιβαρύνει κάποιον άλλον». Αλλά ταυτόχρονα, στο Ισλάμ υπάρχει και η αρχή «η συγκατάθεση στην αμαρτία είναι αμαρτία». Δεν έρχονται σε αντίφαση αυτές οι δύο αρχές;
– Δηλαδή, αν ο γιος μου έρθει και μου πει “μπαμπά, αύριο θα πάω να πιω με τους φίλους μου”, και εγώ του πω “εντάξει γιε μου, αλλά μην πιεις πολύ και μεθύσεις, αν πίνεις, πιες λίγο”, και ο γιος μου πάει και πιει, τότε ο Θεός θα μου καταλογίσει και εμένα αμαρτία επειδή ήπιε;
– Παρόλο που το ποτό το ήπιε ο γιος μου και όχι εγώ, θα μου καταγράψει ο Θεός αμαρτία επειδή ήπια;
– Ο Θεός θα με κρίνει και εμένα σαν να είχα πιει, παρόλο που δεν έχω πιει;
– Αυτό δεν έρχεται σε αντίθεση με την αρχή ότι η αμαρτία κάποιου δεν μπορεί να επιβαρύνει κάποιον άλλον;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
– Αυτός που συναινεί στην αμαρτία
το να είναι κάποιος αμαρτωλός δεν σημαίνει να επωμίζεται την αμαρτία κάποιου άλλου,
επωμίζεται την αμαρτία του
πρέπει να καταλάβουμε. Διότι στο Ισλάμ
«Όπως η συγκατάθεση στην αθεΐα είναι αθεΐα, έτσι και η συγκατάθεση στην αμαρτία είναι αμαρτία.»
Επομένως, το να αποδέχεται κανείς την αμαρτία του άλλου σημαίνει να ανέχεται την αμαρτία εναντίον του Θεού.
Το να αποδεχτείς την εξέγερση σημαίνει να επαναστατείς ενάντια στον Θεό.
– Αν κάποιος βοηθήσει ή ανέχεται την αμαρτία του γιου του, για παράδειγμα το να πίνει, τότε και αυτός είναι αμαρτωλός. Αλλά αυτή η αμαρτία δεν είναι απλώς μια αντανάκλαση της αμαρτίας του γιου του. Αντιθέτως…
«…μην συνυποστηρίζετε την αμαρτία…»
(Αλ-Μα’ίντα, 5/2)
που εκφράζεται στο στίχο με το νόημα αυτό και σε παρόμοιους στίχους
θα αμαρτήσει επειδή ανυπακούει στις εντολές.
Εν ολίγοις,
θεωρείται ένοχος επειδή, αν και όχι άμεσα, είναι έμμεσα συνένοχος στο έγκλημα.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
