Αν ένας κριτής κάνει λάθος σε θέματα πίστης, θα κερδίσει παρ’ όλα αυτά αμοιβή;

Λεπτομέρειες Ερώτησης


«Ένας δικαστής, αν πετύχει στην ερμηνεία του νόμου στην απόφασή του, κερδίζει δύο αμοιβές, αν αποτύχει, κερδίζει μία αμοιβή.»





Μπορείτε να εξηγήσετε αυτή τη φράση;


– Δηλαδή, ακόμα κι αν έχει λανθασμένη πίστη, η πίστη του δεν χάνεται, μάλιστα, μήπως κερδίζει και αρετή;


– Είναι αληθινά αυτά τα λόγια;

Απάντηση

Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,

Είναι χρήσιμο να επισημάνουμε μερικά σημεία σε αυτό το θέμα.


α.

Η αρχή που αναφέρεται στην ερώτηση είναι ορθή, αποτελεί προφητική διαπίστωση. Στο ιερό χαντίθ αναφέρεται ως εξής:


«Ο ιεροδιδάσκαλος που εκδίδει φετφά και πετυχαίνει, κερδίζει διπλή αμοιβή· αν αποτύχει, κερδίζει μία αμοιβή.»


(Μπουχάρι, Ι’τισάμ, 21; Μουσλίμ, Ακντίγιε, 15)


β.

Εάν ένας δικαστής διαθέτει τα προσόντα που απαιτούνται για να είναι δικαστής, έχει διεξαγάγει την απαραίτητη έρευνα για το θέμα που κρίνει, έχει συγκεντρώσει όλα τα απαραίτητα στοιχεία για την έκδοση μιας απόφασης και δεν έχει βρει κάποια σχετική νομική διάταξη (στίχος-παράδοση), τότε σύμφωνα με τη μεθοδολογία της Φικχ (Ισλαμικής Νομολογίας)…

«Ταχρίτζου’λ-Μενάτ» και «Τενκιχού’λ-Μενάτ»

εάν κατέληξε σε μια σύνθεση με μια αναλυτική μέθοδο, όπως ονομάζεται, και σε όλες αυτές τις μελέτες του

-όπως χάρη, εύνοια, συμφέρον, φόβος-

Εάν δεν έχει καμία προκατάληψη και καταβάλλει την απαραίτητη προσπάθεια για την εκδήλωση της δικαιοσύνης του Θεού, τότε, αν η απόφασή του είναι σωστή, κερδίζει δύο αμοιβές (μία για την προσπάθειά του και μία για την εκδήλωση του δικαίου, της δικαιοσύνης και της αλήθειας). Αν η απόφασή του δεν είναι σωστή, κερδίζει και πάλι μία αμοιβή για την προσπάθεια και την εργασία που κατέβαλε για την εκδήλωση του δικαίου, της δικαιοσύνης και της αλήθειας.

– Πιστεύουμε ότι θα κατανοήσουμε καλύτερα τη σημασία των κριτηρίων που αναφέραμε σε αυτό το θέμα, αφού διαβάσουμε το ακόλουθο ιερό χαντίθ:


«Οι κριτές/δικαστές είναι τριών ειδών. Ένας σώζεται/πάει στον παράδεισο, οι άλλοι δύο πάνε στην κόλαση. Ο κριτής/δικαστής που αποφασίζει με βάση τις επιθυμίες και τις ορέξεις του (και όχι για να αποκαλυφθεί η δικαιοσύνη για χάρη του Θεού), πάει στην κόλαση. Ο κριτής/δικαστής που αποφασίζει χωρίς να γνωρίζει το θέμα (και επομένως είναι θύμα της άγνοιάς του), πάει επίσης στην κόλαση. Ο κριτής/δικαστής που αποφασίζει σύμφωνα με το δίκαιο και την αλήθεια, πάει στον παράδεισο.»

Του Ταμπεράνι

(Αλ-Κεμπίρ, 13/131)

Αυτή η παράδοση, την οποία ο Αμπντουλλάχ ιμπν Ουμάρ μετέδωσε, είναι αυθεντική.

(βλ. Χαϊσάμι, Ζαβάιντ, αρ. 6989)


γ.


Αρχές της πίστης και αρχές του Ισλάμ

και όπως το χαλάλ και το χαράμ, που γίνονται αποδεκτά από το έθνος

«θρησκευτικές ανάγκες»

Δεν επιτρέπεται η έκδοση νομικών γνωμοδοτήσεων επί θεμελιωδών ζητημάτων της λεγόμενης θρησκείας. Για παράδειγμα: αν κάποιος έρθει και πει…

«Κατά τη γνώμη μου, ο Θεός δεν τα ξέρει όλα».

ή αν πει

«Κατ’ εμέ, η προσευχή γίνεται τρεις φορές την ημέρα».

ή αν πει

“Κατά τη γνώμη μου, η τοκογλυφία και το αλκοόλ δεν είναι αμαρτία.”

Αν κάποιος πει κάτι τέτοιο, αποστατεί από τη θρησκεία. Διότι υπάρχουν σαφείς δηλώσεις στο Κοράνι και στη Σούννα σχετικά με αυτά τα θέματα.

Η επιστημονική αρχή που οι ισλαμιστές μελετητές αποδέχονται ως κανόνα, «όπου υπάρχει κείμενο (Nass), δεν υπάρχει πεδίο για ερμηνεία (Ijtihad), δηλαδή δεν υπάρχει πεδίο για ερμηνεία σε θέματα που το Κοράνι και η Σούννα δηλώνουν σαφώς», υπογραμμίζει αυτή την αλήθεια.


δ.

Ο Ιμάμ Μπουχάρι χρησιμοποίησε τον ακόλουθο τίτλο για αυτό το θέμα:

«Αν ένας αξιωματούχος ή ένας δικαστής, λόγω άγνοιας, εκδώσει μια απόφαση αντίθετη με τις διδασκαλίες του Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν), η απόφαση αυτή είναι άκυρη/απορρίπτεται, δεν είναι αποδεκτή.»

Ο Μπουχάρι, για να αποδείξει την ορθότητα αυτού του τίτλου, αναφέρει και το χαντίθ που αναφέρεται στον Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν).

«Όποιος ενεργεί με τρόπο που έρχεται σε αντίθεση με τις αλήθειες που εμείς έχουμε αποκαλύψει, η πράξη του θα απορριφθεί.»

έχει συμπεριλάβει την έκφραση που σημαίνει.

(βλ. Ι’τισάμ, 20)

– Και σε αυτό το χαντίθ, αυτό που πρέπει να γίνει γνωστό είναι και

«θρησκευτικές ανάγκες»

ονομαζόμενος,

Δεν επιτρέπεται η ερμηνεία (ιτζτιχάντ) σε θέματα που αναφέρονται ρητά στο Κοράνι και στη Σούννα και τα οποία πρέπει να είναι γνωστά σε κάθε μουσουλμάνο, και δεν μπορεί να διατυπωθεί άποψη που να έρχεται σε αντίθεση με αυτές τις σαφείς αλήθειες της θρησκείας.

έχει εκφραστεί.


Με χαιρετισμούς και ευχές…

Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις

Τελευταίες Ερωτήσεις

Ερώτηση της ημέρας