Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Σύμφωνα με τους ισλαμικούς κανόνες, ο γάμος,
Είναι μια σύμβαση που συνίσταται στην αμοιβαία έκφραση συγκατάθεσης (προσφορά και αποδοχή) μεταξύ μιας γυναίκας και ενός άνδρα (ή των αντιπροσώπων τους), οι οποίοι έχουν την ικανότητα να συνάψουν γάμο και δεν έχουν θρησκευτικό κώλυμα, να παντρευτούν ενώπιον μαρτύρων.
Ο γάμος που τελείται τηρουμένων των κανόνων και των όρων που ορίζει το Ισλάμ είναι έγκυρος. Ωστόσο, για την οργάνωση του γάμου και τον έλεγχο της τήρησης των απαραίτητων προϋποθέσεων από τους μελλόνυμφους, από την εποχή του Προφήτη (ειρήνη σ’ αυτόν) και έπειτα, η παρουσία των πρεσβυτέρων της οικογένειας, η εκφώνηση χουτμπάς/προσευχής και η παράθεση γαμήλιου γεύματος/βελίμε θεωρούνται επιθυμητές πρακτικές. Αν και δεν υπάρχει ρητή αναφορά σε τυπική καταγραφή στα σχετικά ιερά κείμενα, η ένδειξη του στίχου (Αλ-Μπακαρά, 2:282) που αναφέρεται στην καταγραφή των χρεών και των δικαιωμάτων με μάρτυρες, καθιστά αναγκαία και την καταγραφή του γαμήλιου συμβολαίου.
Από την άλλη πλευρά, οι αρχές της ισλαμικής νομολογίας “ιστιχσάν” και “μασλαχάτ” καθιστούν την καταγραφή του γάμου υποχρεωτική, ειδικά στις μέρες μας, για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων των συζύγων και των μελλοντικών παιδιών. Η αποφυγή αυτού συνεπάγεται θρησκευτική και νομική ευθύνη. Πράγματι, το άρθρο 200 του Οθωμανικού Ποινικού Κώδικα, όπως τροποποιήθηκε την 1η Νοεμβρίου 1916, προβλέπει ποινή φυλάκισης από 1 έως 6 μήνες για όσους τελούν γάμο χωρίς καταγραφή. Το Διάταγμα Οικογενειακού Δικαίου του 1917 προβλέπει επίσης τη δημοσιοποίηση της κατάστασης πριν από τη σύναψη του γάμου (Άρθρο 37). Ωστόσο, δεν είναι δυνατό να θεωρηθεί θρησκευτικά άκυρος ένας γάμος που τελείται σύμφωνα με τις προϋποθέσεις που ορίζει η θρησκεία, αλλά δεν καταγράφεται επίσημα.
Ενώ ο γάμος που τελείται κρυφά, με σκοπό να μην δημοσιοποιηθεί, είναι
δεν είναι έγκυρο/ισχύον.
Ωστόσο, αν η γαμήλια σύμβαση τελεστεί ενώπιον μαρτύρων, αλλά στη συνέχεια ζητηθεί από τους μάρτυρες να το κρατήσουν μυστικό και να μην το αποκαλύψουν, σύμφωνα με τον Αμπού Χανίφα και τον Ιμάμ Σαφί, ένας τέτοιος γάμος δεν θεωρείται μυστικός. Διότι οι μετέπειτα συστάσεις προς τους μάρτυρες να το κρατήσουν μυστικό δεν βλάπτουν τη γαμήλια σύμβαση. Ο Ιμάμ Μαλίκ, ωστόσο, δεν θεωρεί έγκυρο έναν μυστικό γάμο ή έναν γάμο από τον οποίο ζητήθηκε από τους μάρτυρες να τον κρατήσουν μυστικό, επειδή θεωρεί την ανακοίνωση του γάμου στην κοινωνία ως προϋπόθεση.
(Σεράχσι, αλ-Μέμπσουτ, V, 30-31; Ιμπν Ρουσδ, Μπινταγέτουλ-Μουτζτεχίντ, II/17).
Γάμος,
δεν είναι μια φαντασίωση που πρέπει να εκλαμβάνεται ελαφρά, ούτε μια τυπική διαδικασία που χρησιμοποιείται για να ικανοποιηθούν εφήμερα συναισθήματα και σαρκικές επιθυμίες, αλλά μια συμφωνία που απαιτεί σοβαρότητα και διάρκεια σε θρησκευτικό, νομικό, ηθικό και κοινωνικό επίπεδο.
Συμπερασματικά,
Αυτή η γαμήλια σύμβαση δεν πρέπει να είναι μυστική, αλλά να τελείται εν γνώσει της οικογένειας και του στενού περιβάλλοντος του ζευγαριου.
Διότι, λαμβάνοντας υπόψη τους κινδύνους που εγκυμονούν οι γάμοι που τελούνται με δύο μάρτυρες, αλλά κρυφά, είναι σαφές ότι οι δύο μάρτυρες δεν επαρκούν για να εξασφαλίσουν τη δημοσιότητα, ειδικά σε μεγάλους οικισμούς, εφόσον δεν υπάρχει επίσημη μορφή και καταγραφή. Ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν),
«Διακηρύξτε και δημοσιοποιήστε τον γάμο…»
(Τιρμίζι, Νικάχ, 6; Ιμπν Μάτζε, Νικάχ, 20; Μουσνέδ, 4/5)
Η εν λόγω φράση υπογραμμίζει επίσης τη σημασία της δημοσιότητας, ακόμη και της καταχώρισης.
Κατά την τέλεση του γάμου,
Σύμφωνα με τη θρησκεία, η έγγαμη ζωή ξεκινά και δημιουργούνται ορισμένα δικαιώματα και υποχρεώσεις μεταξύ των συζύγων, όπως η προίκα, η διατροφή και η κληρονομιά. Σήμερα, αυτά τα δικαιώματα δεν μπορούν να προστατευθούν εάν ο γάμος δεν καταχωρηθεί επίσημα, επομένως τα άτομα που πρόκειται να παντρευτούν δεν μπορούν να…
«θρησκευτικός γάμος»
Αυτοί οι γάμοι, που ονομάζονται [όνομα] και είναι διαδεδομένοι στην κοινωνία μας, είναι παράνομοι από το νόμο, καθώς και θρησκευτικά εσφαλμένοι.
Σχετικά με την ερώτησή σας:
Κείμενο,
Στη σύναψη συμβάσεων, η διατύπωση αντικαθιστά την ουσία.
Εάν το κείμενο είναι σαφές και ευκρινές (ευανάγνωστο και κατανοητό), τότε ισχύει ομόφωνα. Εάν το κείμενο δεν είναι σαφές και ευκρινές, τότε δεν είναι αξιόπιστο. Στο θέμα αυτό, δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο να βρίσκονται τα μέρη στο ίδιο συμβούλιο και στο να βρίσκονται σε απομακρυσμένες πόλεις.
Η μόνη εξαίρεση από αυτόν τον κανόνα είναι η γαμήλια πράξη.
Διότι η παρουσία μαρτύρων είναι απαραίτητη κατά τη σύναψη του γάμου. Ωστόσο, εάν σε μια συνάντηση όπου απουσιάζει ένα από τα μέρη, ένα μέρος γράψει την πρόταση γάμου (δηλαδή, την πρόταση γάμου σε παρελθοντικό χρόνο), το γράμμα φτάσει στο άλλο μέρος και το άλλο μέρος το αποδεχθεί αφού το διαβάσει στους μάρτυρες, τότε η γαμήλια σύμβαση έχει συναφθεί.
(Αλί ελ-Χαφίφ, Αχκάμ αλ-Μουαμελάτ αλ-Σαρίγια, “Κεφάλαιο Σιγάτ αλ-Ακδ, Ενότητα Συμβάσεις με Γραπτή Συμφωνία”, Νταρ αλ-Φικρ ελ-Αραμπί, 1429; σελ. 207, 208)
Για παράδειγμα:
Ένας άνδρας απευθύνεται σε μια γυναίκα.
“Σε παντρεύτηκα.”
και έστειλε μια επιστολή, την οποία η γυναίκα διάβασε αυτούσια στους μάρτυρες,
“Τον εαυτό μου τον πάντρεψα με αυτήν.”
ή διηγούμενος το περιεχόμενο της επιστολής
“Ο τάδε μου έγραψε γράμμα και με ζητάει σε γάμο / θέλει να με πάρει γυναίκα του, γίνετε μάρτυρες, εγώ τον εαυτό μου τον πάντρεψα με αυτόν.”
Αν πει “ναι”, ο γάμος θεωρείται έγκυρος. Διότι σε αυτή την περίπτωση, ο αποστολέας της επιστολής θεωρείται παρών στη συνάθροιση και οι μάρτυρες θεωρούνται ότι το άκουσαν. Αλλά, χωρίς να αναφερθούμε στο περιεχόμενο της επιστολής, μόνο…
“Παντρεύω τον εαυτό μου με τον τάδε.”
Δεν συνάπτεται γάμος με αυτόν τον τρόπο. Διότι σε αυτή την περίπτωση, οι μάρτυρες δεν θεωρείται ότι έχουν ακούσει την απαραίτητη δήλωση.
(βλ. ON Bilmen, Istılahat-ı Fıkhiyye Kamusu, “Nikâhın Rüknü Bahsi” άρθρο 99)
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
