– Δεν μπορώ με τίποτα να αγαπήσω τους ανθρώπους ανιδιοτελώς, γι’ αυτό ζηλεύω, χωρίς να το θέλω και πέρα από τη θέλησή μου, κάποιους ανθρώπους που αγαπώ, αν μιλούν με άλλους, και περιμένω ανταπόδοση, και όταν δεν τη βλέπω, υποφέρω από απερίγραπτη θλίψη, πόνο και πνευματική ταλαιπωρία.
– Μερικές φορές, από την ταλαιπωρία που περνάω, λέω ότι αν η αυτοκτονία ήταν επιτρεπτή, θα αυτοκτονούσα. Μπορείτε να με βοηθήσετε;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
– Δεν θεωρούμε ότι η αξιολόγηση “Δεν μπορώ να δείξω αγάπη στους ανθρώπους με ειλικρίνεια” είναι ακριβής.
Διότι, όπως δεν είναι δυνατόν να αγαπάς όλους τους ανθρώπους το ίδιο, δεν είναι απαραίτητο να είσαι αποτελεσματικός με όλους.
Αλλά αν συγκρίνετε έναν πιστό με έναν άπιστο, θα δείτε ότι προτιμάτε τον πιστό. Και αυτό είναι αγάπη. Για παράδειγμα, αν έχετε την ευκαιρία να σώσετε έναν από δύο ανθρώπους που πνίγονται στο νερό, θα σώσετε πρώτα τον πιστό. Γιατί αυτό είναι μια απαίτηση της πίστης, έστω και σε μικρό βαθμό, που υπάρχει στις συνειδήσεις.
Γι’ αυτό, αν το σκεφτείτε με αυτόν τον συγκριτικό τρόπο, θα συνειδητοποιήσετε ότι αγαπάτε τους αδελφούς σας πιστούς για χάρη του Θεού.
– Η αγάπη, από τη φύση της, είναι ζηλιάρα.
Ωστόσο, υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην αγάπη που αναπτύσσεται μεταξύ των φύλων και στην αγάπη που πηγάζει από την πίστη. Στην πρώτη περίπτωση μπορεί να υπάρχει ζήλια, ενώ στη δεύτερη δεν υπάρχει, και δεν πρέπει να υπάρχει.
– Από τις ακόλουθες δηλώσεις του Μπεντιουζζαμάν Χαζρέτλερι:
-μια αγάπη που πηγάζει από την πίστη, με την ευρύτητα του κύκλου της που δεν αφήνει χώρο για ζήλια-
ελπίζουμε να πάρουμε ένα μάθημα από αυτό:
«Ένας από τους παλιούς μας φίλους είχε έχθρα με έναν άνδρα. Αυτός ο άνδρας, με πονηρό τρόπο, περιγράφηκε ως εχθρός του, μάλιστα με χαρακτηρισμούς που υποδήλωναν φιλία και προστασία. Ο άνδρας αυτός δεν ζήλεψε, δεν στεναχωρήθηκε. Μετά κάποιος είπε:»
«Ο εχθρός σου είναι γενναίος και δυνατός.»
Είδαμε ότι ο άνθρωπος αυτός είχε έντονη ζήλια και ανταγωνιστικό πνεύμα. Του είπαμε: «Η εξουσία και η ικανότητα είναι μια δύναμη και μια υπεροχή, σαν διαμάντι μιας αιώνιας ζωής. Εσύ δεν ζήλεψες αυτό το κομμάτι. Η κοσμική δύναμη, αν και υπάρχει και σε βόδια και σε θηρία, σε σύγκριση με την εξουσία και την ικανότητα, είναι σαν ένα κομμάτι κοινού γυαλιού σε σύγκριση με ένα διαμάντι». Ο άνθρωπος είπε:
“Είμαστε και οι δύο στραμμένοι προς ένα σημείο, μια θέση σε αυτόν τον κόσμο.”
Τα σκαλοπάτια για να φτάσουμε εκεί είναι πράγματα όπως η δύναμη και το θάρρος. Γι’ αυτό τον ζήλεψα. Οι θέσεις στην άλλη ζωή είναι αμέτρητες.
Ενώ εδώ είναι εχθρός μου, εκεί μπορεί να είναι ο ειλικρινής και αγαπημένος αδελφός μου.”
(βλ. Λάμψεις, σελ. 157)
– Αν κάποιος που αγαπάτε αγαπάει κάποιον άλλον, αυτό συνεπάγεται ότι και εσείς πρέπει να αγαπάτε αυτόν τον άλλον. Γιατί, όλες οι λογικές πράξεις κάποιου που αγαπάμε μας φαίνονται αγαπητές. Αφού τον αγαπάμε, θα αγαπάμε και αυτούς που αγαπάει. Αν αγαπάμε αυτόν τον άνθρωπο αληθινά για χάρη του Θεού, τότε αγαπάμε και αυτούς που αγαπάει, επειδή συνδέονται με μια αλυσίδα που φτάνει στην άλλη ζωή.
«Πρώτον, επειδή στις πνευματικές υποθέσεις δεν υπάρχει φθόνος, ανταγωνισμός και διαμάχη, όποια από αυτές τις κοινότητες επιδοθεί σε διαμάχη και ανταγωνισμό, είναι σαν να επιδίδεται σε υποκρισία και διχόνοια στη λατρεία.»
(βλ. Χουτμπέ-ι Σαμιγιέ, σελ. 98)
– Αν αγαπήσαμε αυτό που αγαπήσαμε για έναν εγκόσμιο σκοπό,
Δεν μπορούμε να ξεφύγουμε ούτε από την αγκάλη ούτε από τη ζήλια αυτού του είδους αγάπης. Ζηλεύουμε όταν ο αγαπημένος μας, για λόγους υλικών συμφερόντων, αγαπάει κάποιον άλλον, επειδή αυτό μας φαίνεται άδικο. Φοβόμαστε, δηλαδή, τη διαίρεση ή την αλλαγή της πηγής των υλικών μας συμφερόντων.
– Να είστε βέβαιοι ότι, αν εδραιώσουμε με ειλικρίνεια και δύναμη τις αρχές της πίστης, ιδιαίτερα την πίστη μας στον Θεό και στη μετά θάνατον ζωή, τότε θα επιδιώκουμε την ευαρέσκεια του Θεού και δεν θα ανταλλάξουμε τα οφέλη του παραδείσου με κανένα εγκόσμιο όφελος.
Θα κατευθύνουμε το ήπιο κομμάτι των συναισθημάτων μας προς τον κόσμο, και το έντονο κομμάτι προς τη μεταθανάτια ζωή.
Επίσης,
«Ο τρόπος να περάσει κανείς ευτυχισμένα την εγκόσμια ζωή είναι να μην σπαταλά τις έντονες αισθήσεις που δόθηκαν για τη μεταθανάτια ζωή σε εφήμερες κοσμικές υποθέσεις, και όπως η αγάπη έχει δύο είδη, μεταφορικό και αληθινό, έτσι και οι έντονες αισθήσεις όπως η απληστία, η επιμονή και η ανησυχία για το μέλλον έχουν δύο μέρη, μεταφορικά και αληθινά· τα μεταφορικά είναι εξαιρετικά επιβλαβή και πηγή κακής ηθικής, ενώ τα αληθινά είναι εξαιρετικά ωφέλιμα και πηγή καλής ηθικής…»
(βλ. Επιστολές, σελ. 487)
) θα μάθουμε.
Ας μην ξεχνάμε και την ακόλουθη συμβουλή του Μ. Ακίφ:
«Εμπιστεύσου τον Θεό, αφοσιώσου στην προσπάθεια, υποτάξου στη σοφία!»
Αν υπάρχει δρόμος, αυτός είναι, δεν ξέρω άλλη διέξοδο.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
