Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
ΧΑΔΙΘΕΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΑΓΓΕΛΟΥΣ:
Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ (ΑΣ)
Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη σε αυτόν) είπε:
“Όταν ο Θεός αγαπάει έναν υπηρέτη Του, λέει στον Αρχάγγελο Γαβριήλ:
“Ο Θεός αγαπάει τον τάδε, αγάπησέ τον κι εσύ!”
φωνάζει. Και ο Γαβριήλ τον αγαπά. Τότε εκείνος, προς τους κατοίκους των ουρανών:
“Ο Αλλάχ αγαπάει τον τάδε, αγαπήστε τον και εσείς!”
φωνάζει, και τότε όλοι οι κάτοικοι του ουρανού αρχίζουν να τον αγαπούν. Στη συνέχεια, του δίνεται αποδοχή (καλή φήμη) ανάμεσα στους ανθρώπους.”
Στις παραδόσεις του Χαδίθ που υπάρχουν στο Μουσλίμ, υπάρχει η εξής προσθήκη:
«Ο Αλλάχ, ο Παντοδύναμος, αν μισήσει έναν δούλο, λέει στον Αρχάγγελο Γαβριήλ:»
“Εγώ μισώ τον τάδε, μίσησέ τον κι εσύ!”
φωνάζει, και ο Γαβριήλ αρχίζει να τον μισεί. Τότε ο Γαβριήλ φωνάζει στους κατοίκους του ουρανού:
«Ο Αλλάχ, ο Παντοδύναμος, μισεί τον τάδε, μισήστε τον και εσείς.»
Τότε θα σπείρουν μίσος γι’ αυτόν πάνω στη γη.”
[Μπουχάρι, Τεβχίντ 33, Εντέμπ 41; Μουσλίμ, Μπιρρ 157; Μουβάττα, Σι’ρ 15; Τιρμίζι, Τεφσίρ, Μέριεμ (3160)]
Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη σε αυτόν) είπε:
“Όταν ο Θεός δημιούργησε τον παράδεισο, είπε στον Αρχάγγελο Γαβριήλ:
“Πήγαινε να τον/την δεις!”
είπε. Κι εκείνος πήγε και κοίταξε τον παράδεισο και είπε:
«(Ω Κύριε!) Ορκίζομαι στην δόξα Σου, δεν θα μείνει κανείς που να το ακούσει και να μην εισέλθει σε αυτό, όλοι θα εισέλθουν σε αυτό!»
είπε. (Ο Θεός) περιέβαλε τον παράδεισο με πράγματα που είναι απεχθή. Έπειτα:
“Πήγαινε να το ξαναδείς!”
είπε. Ο Γαβριήλ πήγε και τον κοίταξε ξανά. Και μετά:
“Φοβάμαι πως κανείς δε θα μπει μέσα!”
είπε.”“Όταν δημιούργησα την κόλαση, είπα στον Γαβριήλ:
“Πήγαινε, ρίξε μια ματιά και σε αυτό!”
είπε. Κι εκείνος πήγε να τον δει και:
«Ορκίζομαι στην τιμή μου, κανείς από όσους το άκουσαν δεν θα μπει μέσα!»
είπε. Ο Θεός Παντοδύναμος τον περιέβαλε με πάθη. Και μετά:
“Πήγαινε να το ξαναδείς!”
είπε. Κι εκείνος πήγε να τον δει. Όταν γύρισε, είπε:
“Ορκίζομαι στην τιμή μου, φοβάμαι ότι δεν θα μείνει ούτε ένας άνθρωπος, όλοι θα μπουν μέσα!”
είπε.”
[Αμπού Νταβούντ, Σουνέτ 25, (4744); Τιρμίζι, Τζεννέτ 21, (2563); Νεσαί, Εϊμάν 3, (7, 3)]
Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη σε αυτόν) (η προσευχή του Προφήτη Αβραάμ):
«Κύριέ μου, αλήθεια, αυτά τα είδωλα έχουν παραπλανήσει πολλούς ανθρώπους. Όποιος με ακολουθήσει, σίγουρα θα είναι από εμένα. Και όποιος παρακούσει τις εντολές μου, σίγουρα εσύ είσαι ο πολύ συγχωρητικός, ο πολύ ελεήμων.»
(Αβραάμ, 14/36)
με το εδάφιο που αναφέρεται στην προσευχή του Ιησού:
«Αν τους τιμωρήσεις, είναι δούλοι σου. Αν τους συγχωρήσεις, βέβαια εσύ είσαι ικανός να κάνεις ό,τι θέλεις, και εσύ κάνεις τα πάντα με σοφία.»
(Αλ-Μα’ίντα, 5/113)Απάγγειλε το εδάφιο που αναφέρεται παραπάνω και, υψώνοντας τα χέρια του, ικέτευσε ως εξής:
«Ω Θεέ μου! Συγχώρεσε το έθνος μου, συγχώρεσε το έθνος μου!»
και έκλαψε. Ο Θεός Παντοδύναμος είπε:
“Ω Γαβριήλ, πήγαινε στον Μωάμεθ!”
, -ενώ ο Κύριος το γνωρίζει-
ρώτησέ τον γιατί κλαίει.
διέταξε: Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ ήρθε σε Αυτόν και τον ρώτησε γιατί έκλαιγε. (Επιστρέφοντας στον Κύριο, ο Γαβριήλ) Του ανέφερε τι είπε ο Μωάμεθ – αν και ο Κύριος το γνώριζε πολύ καλά. Στη συνέχεια, ο Θεός Παντοδύναμος είπε:
«Ω Γαβριήλ! Πήγαινε στον Μωάμεθ και πες του:»
«Εμείς θα σε ικανοποιήσουμε όσον αφορά την κοινότητα των πιστών, ποτέ δεν θα σε λυπήσουμε».
”
(Μουσλίμ, Ιμάν 346)
Ιμπν Αμπάς,
«Ω Μωάμεθ! Όταν ο Γαβριήλ σου διαβάζει το Κοράνι, μην βιάζεσαι να το επαναλάβεις μαζί του (απλά άκου). Η συγκέντρωση και η ανάγνωσή του είναι δική μας ευθύνη.»
”
(Αλ-Κιάμα, 75/16)
έκανε την ακόλουθη δήλωση σχετικά με το εδάφιο που αναφέρεται:
«Ο Προφήτης (σ.α.β.) ένιωθε μεγάλη ένταση (και βαρύτητα) όταν ερχόταν η αποκάλυψη. Από την επίδραση αυτής, κούναγε τα χείλη του. (…) Μετά από αυτήν την αποκάλυψη, όταν ο Γαβριήλ (α.σ.) ερχόταν με την αποκάλυψη, απλώς άκουγε. Όταν ο Γαβριήλ έφευγε, διάβαζε την νέα αποκάλυψη όπως του είχε διαβαστεί.» [Μπουχάρι, Τεφσίρ, Κιγιαμέτ 1, 2, Μπεντ’ου’λ-Βαχί 4, Φεντα’ι’λ-Κουράν 28, Τεβχίντ 43; Μουσλίμ, Σαλάτ 147, (448); Τιρμίζι, Τεφσίρ, Κιγιαμέτ, (3326); Νεσάι, Σαλάτ 37, (2, 149, 159)]
«Ο Άγιος Γαβριήλ, ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν, με συμβούλευε αδιάκοπα για τον γείτονα, σε τέτοιο βαθμό που νόμιζα ότι θα τον έκανε κληρονόμο μου.»
”
[Μπουχάρι, Εντέμπ 28; Μουσλίμ, Μπιρρ 140, (2624); Αμπού Νταβούντ, Εντέμπ 132, (5151); Τιρμίζι, Μπιρρ 28, (1943)]
Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη σε αυτόν) είπε στον Άγιο Γαβριήλ (ειρήνη σε αυτόν):
“Γιατί δεν με επισκέπτεσαι πιο συχνά, σε σχέση με το πόσο συχνά το έκανες παλιά;”
είχε ρωτήσει, και τότε αποκαλύφθηκε το εξής εδάφιο:
“Ο Γαβριήλ είπε στον Μωάμεθ:
«Εμείς κατεβαίνουμε μόνο με την εντολή του Κυρίου σου. Σ’ Αυτόν ανήκει η γνώση του παρελθόντος, του μέλλοντος και όσων υπάρχουν ανάμεσά τους. Ο Κύριός σου δεν είναι λησμονητής.»
(Μαρία, 19/64). [Μπουχάρι, Ερμηνεία, Μαρία 2, Αρχή της Δημιουργίας 6, Μονοθεϊσμός 28; Τιρμίζι, Ερμηνεία, Μαρία, (3157)]
Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) είπε την ημέρα του Μπαντρ:
«Ιδού ο Αρχάγγελος Γαβριήλ! Κρατάει το χαλινάρι του αλόγου του, είναι οπλισμένος και έρχεται να σας βοηθήσει!»
(Μπουχάρι, Μεγαζί 11)
“Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη σε αυτόν) μου είπε:
“Ω Αϊσέ! Ιδού ο Γαβριήλ! Σου στέλνει χαιρετίσματα.”
είπε. Και εγώ:
“Και ειρήνη, έλεος και ευλογία του Θεού να είναι μαζί του!”
είπα. Ο Αγγελιοφόρος του Θεού έβλεπε πράγματα που εγώ δεν έβλεπα.”
[Μπουχάρι, Φεζάιλ αλ-Ασχάμπ 30, Μπεντ’ αλ-Χαλκ 6, Εντέμπ 11, Ιστί’ζαν 16, 19; Μουσλίμ, Φεζάιλ ας-Σαχάμπε 91, (2447); Αμπού Νταβούντ, Εντέμπ 166, (5232); Τιρμίζι, Μενάκιμπ, (3876); Νεσαί, Ισρέτου’ν-Νισά 3, (7, 69)]
Ο Προφήτης (ειρήνη σ’ αυτόν) προσευχόταν με τους συντρόφους του, όταν ξαφνικά έβγαλε τα σανδάλια του και τα έβαλε στα αριστερά του. Βλέποντας αυτό, η κοινότητα αμέσως έβγαλε και τα δικά τους σανδάλια. Αφού ο Προφήτης (ειρήνη σ’ αυτόν) ολοκλήρωσε την προσευχή, είπε:
“Γιατί πέταξες τα τσαρούχια σου;”
ρώτησε.
“Σε είδαμε να πετάς τα τσαρούχια σου, κι εμείς πετάξαμε τα δικά μας!”
απάντησαν.
«Ο Γαβριήλ (Ας) ήρθε σε μένα και μου είπε ότι ήταν βρώμικο (γι’ αυτό το πέταξα). Γι’ αυτό, όταν έρχεστε στο τζαμί, προσέχετε, αν δείτε βρωμιά (ή είπε: ακαθαρσία) στα παπούτσια σας, σκουπίστε την· και προσευχηθείτε με αυτήν στα πόδια σας.»
[Αμπού Νταβούντ, Σαλάτ 89, (660)]
“Τη νύχτα της Ανάληψης, συνάντησα μια φυλή με χάλκινα νύχια. Με αυτά, ξύνανε τα πρόσωπά τους (και τα στήθη τους).”
“Ω Γαβριήλ! Ποιοι είναι αυτοί;”
ρώτησα:
«Αυτοί είναι εκείνοι που τρώνε τις σάρκες των ανθρώπων και καταπατούν τις τιμές τους (την αιδώ τους).»
είπε.”
[Αμπού Νταβούντ, Εντέμπ 40, (4878, 4879)]
Ο Αβραάμ προχώρησε, έχοντας μαζί του τον Ισμαήλ, ειρήνη ας είναι επ’ αυτού, και τη μητέρα του που τον θήλαζε. (…) Ξανακούσε τη φωνή. Τότε είπε: «(Ω, εσύ που μιλάς!) Έκανες τη φωνή σου να ακουστεί, αν έχεις κάποια βοήθεια (μην αργείς)!»
Ξαφνικά, δίπλα στο Ζαμζάμ (εμφανίστηκε) ένας άγγελος. Ήταν ο Γαβριήλ.
Ο Γαβριήλ απευθύνθηκε στη γυναίκα: «Ποια είσαι;» Η γυναίκα απάντησε: «Είμαι η Άγαρ, η μητέρα του γιου του Αβραάμ…» «Σε ποιον σε ανέθεσε ο Αβραάμ;» «Στον Θεό.» «Σε Εκείνον που θα φροντίσει για όλες τις ανάγκες σου.» Η φτέρνα του ποδιού της –ή το φτερό της– έσκαβε το έδαφος. Τελικά, άρχισε να αναβλύζει νερό. Η γυναίκα (για να μην χυθεί άδικα) συγκέντρωνε το νερό με τα χέρια της. Από τη μια πλευρά, γέμιζε το δοχείο της με νερό. Και το νερό, όσο εκείνη το έπαιρνε, ανέβλυζε από τον βυθό. Ο Ιμπν Αμπάς (ρα) είπε: (…)
(Μπουχάρι, Προφήτες 8)
“Όταν ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) επέστρεψε από το Χαντέκ, έβγαλε τα όπλα του, έπλυνε (το πρόσωπο και τα χέρια του) και, ενώ σκούπιζε τη σκόνη από το κεφάλι του, ήρθε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ (ειρήνη σε αυτόν).”
“Εσύ παράτησες το όπλο σου, μα εμείς ούτε κατά διάνοια! Πήγαινε πίσω σε αυτούς.”
είπε.
“Μέχρι πού;”
είπε ο Αγγελιοφόρος του Θεού.
“Εκεί!”
Και δείχνοντας τους Μπενί Κουρεΐζα, είπε: «Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) βγήκε να πολεμήσει εναντίον τους κατόπιν αυτής της εντολής. Οι Μπενί Κουρεΐζα δέχτηκαν την απόφαση. Επέλεξαν τον Σα’ντ Ιμπν Μουάζ ως διαιτητή. Εκείνος είπε: «Αποφασίζω να θανατωθούν όσοι πολέμησαν, να αιχμαλωτιστούν οι γυναίκες και τα παιδιά και να μοιραστούν τα υπάρχοντά τους!» (…)
[Μπουχάρι, Μεγαζί 30, Τζιχάντ 18; Μουσλίμ, Τζιχάντ 67, (1769); Αμπού Νταβούντ, Τζαναίζ 8, (3101); Νεσαί, Μεσάτζιντ 18, (2, 45)]
Ο Άγιος Γαβριήλ, ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν, ήρθε στον Αγγελιοφόρο του Θεού (ειρήνη και ευλογία ας είναι επ’ αυτόν) και είπε:
«Ω Αγγελιοφόρε του Θεού! Ιδού έρχεται η Χατίτζα. Έχει μαζί της ένα δοχείο, μέσα στο οποίο υπάρχει φαγητό –ή ποτό–. Όταν φτάσει κοντά σου, χαιρέτησέ την εκ μέρους του Κυρίου της (και εκ μέρους μου) και ευαγγέλλισέ της ένα σπίτι από σκαλισμένο μαργαριτάρι στον παράδεισο, όπου δεν υπάρχει θόρυβος ούτε κούραση!»
[Μπουχάρι, Μενάκιμπ αλ-Ανσάρ 20, Ταουχίντ 35; Μουσλίμ, Φεζάιλ ας-Σαχάμπα 71, (2432)]
Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη σε αυτόν) είπε:
«Όταν ο Παντοδύναμος Θεός διατάξει να γίνει κάτι στον ουρανό, οι άγγελοι, με σεβασμό στα λόγια του Κυρίου, χτυπούν τα φτερά τους από φόβο. Η φωνή του Κυρίου, όταν ακούγεται, είναι σαν τον ήχο μιας αλυσίδας που κινείται πάνω σε μια λεία πέτρα. Όταν ο φόβος φύγει από τις καρδιές των αγγέλων (όπως από τις καρδιές των αγγέλων που είναι κοντά στον Θεό, όπως ο Γαβριήλ και ο Μιχαήλ):»
“Τι είπε ο Κύριός σου;”
θα ρωτήσουν. Και αυτοί θα απαντήσουν:
«Ο Θεός, ο Παντοδύναμος, είπε την αλήθεια. Εξάλλου, Αυτός είναι ο Υπέρτατος και ο Μεγαλειώδης.»
λέγουν. Τη φωνή του την ακούνε (οι διάβολοι κρυφά) κρυφακούοντας. Οι κλέφτες των αυτιών διάβολοι (από τη γη ως τον ουρανό) είναι παραταγμένοι ο ένας πάνω στον άλλον (σε αλυσίδα) και είναι έτοιμοι για κλοπή αυτιών.(…)
[Μπουχάρι, Ερμηνεία, Σαμπά 1, Χιτζρ 1; Τιρμίζι, Ερμηνεία, Σαμπά, (3221)]
Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ ήρθε στον Αγγελιοφόρο του Θεού (ειρήνη σε αυτόν) και είπε:
“Ποια είναι η γνώμη σας για τους ανθρώπους του Μπαντρ μέσα σας;”
ρώτησε. Ο Αλήθωρ ας είναι ευλογημένος και ειρηνευμένος:
“Ο πιο ενάρετος από τους μουσουλμάνους!”
είπε. Ο Γαβριήλ:
“Και εμείς γνωρίζουμε ότι οι άγγελοι που συμμετείχαν στη μάχη του Μπαντρ είναι (οι πιο ενάρετοι)!”
είπε….”
[Μπουχάρι, Μεγάζι 11]
Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη σε αυτόν) είπε:
«Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ ήρθε κοντά μου, πήρε το χέρι μου και μου έδειξε την πύλη του Παραδείσου από την οποία θα εισέλθει η κοινότητά μου.»
Ο Άγιος Αμπου Μπακρ πετάχτηκε και είπε:
«Ω Αγγελιοφόρε του Θεού! Πόσο θα ήθελα να ήμουν εκεί μαζί σου, για να τον δω κι εγώ!»
είπε. Ο Αλλάχ να τον ευλογεί και να τον σώζει:
«Ω Αμπού Μπακρ, δεν σου αρκεί που θα είσαι ο πρώτος από την κοινότητά μου που θα μπει στον παράδεισο!»
ανταποκρίθηκαν.
[Αμπού Νταβούντ, Σουνέτ, 9, (4652)]
ΜΙΧΑΗΛ (ΑΣ)
«Την ημέρα του Οχούτ, είδα δύο άνδρες με λευκές ενδυμασίες, δεξιά και αριστερά του Αγγελιοφόρου του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν). Πολεμούσαν με σφοδρότητα. Δεν τους είχα ξαναδεί ούτε πριν ούτε μετά.»
-Δηλαδή, αυτοί ήταν ο Γαβριήλ και ο Μιχαήλ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτούς)-”
[Μπουχάρι, Μεγαζί 18; Μουσλίμ, Φενταΐλ 46, (2306)]
Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) (μια μέρα) ανέφερε τον Κύριο της Σάλπιγγας (Ισραφίλ) και είπε:
«Στα δεξιά μου είναι ο Γαβριήλ και στα αριστερά μου ο Μιχαήλ, ειρήνη ας είναι επ’ αυτούς.»
[Αμπού Νταβούντ, Χουρούφ βε’λ-Κιράατ 1, (3999)]
“Όταν ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) προσευχόταν:
“Είθε η ειρήνη του Θεού να είναι επάνω σας, είθε η ειρήνη να είναι επάνω στον Γαβριήλ και τον Μιχαήλ.”
έλεγαν. Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη σε αυτόν):
“Μην λέτε ‘Ας είναι η ειρήνη του Θεού επάνω σου’, διότι ο Θεός είναι η ίδια η ειρήνη. Αλλά πείτε:
“Οι ευχές… ανήκουν στον Αλλάχ…”
[Νεσάι, Ιφτιτάχ 189, (2, 237)]
“Θέλετε να σας πω ποιος από εσάς δύο μοιάζει με τους αγγέλους και ποιος με τους προφήτες;”
“Ω Αμπουμπακρ!
Η ομοιότητά σου με τους αγγέλους είναι σαν του Μιχαήλ (Ας), ο οποίος κατεβαίνει με έλεος. Η ομοιότητά σου με τους προφήτες είναι σαν του Αβραάμ (Ας). Όταν ο λαός του τον διέψευσε και του έκανε ό,τι του έκαναν, εκείνος είπε:
«Όποιος με υπακούει, είναι δικός μου. Όποιος με αψηφά, (Ω Θεέ μου) Εσύ είσαι ο Ελεήμων και ο Συγχωρητικός.»
“Ω Ομέρ!
Η ομοιότητά σου με τους αγγέλους είναι σαν εκείνη του Γαβριήλ (α.σ.), ο οποίος φέρνει οργή, τιμωρία και καταστροφή στους εχθρούς του Θεού. Η ομοιότητά σου με τους προφήτες είναι σαν εκείνη του Νώε (α.σ.), ο οποίος…
«Κύριε, μη αφήσεις κανέναν άπιστο επί της γης.»
είπε.
(βλ. Βακίδι, Μεγάζι, Βηρυτός χ.χ., 1/108-110; Ταμπερί, Τζαμιούλ-Μπεγιάν, XI, 273-274; Σουγιούτι, Τάριχούλ-Χουλεφά, σ. 139)
”
Στον ουρανό υπάρχουν δύο άγγελοι. Ο ένας διατάσσει με αυστηρότητα, ο άλλος με πραότητα. Και οι δύο μιλούν με ακρίβεια. Ο ένας είναι ο Γαβριήλ (α.σ.) και ο άλλος ο Μιχαήλ (α.σ.). Υπάρχουν επίσης δύο προφήτες. Ο ένας από αυτούς διατάσσει με πραότητα, ο άλλος με αυστηρότητα. Ο ένας είναι ο Αβραάμ (α.σ.) και ο άλλος ο Μωυσής (α.σ.). Έχω κι εγώ δύο φίλους. Ο ένας από αυτούς διατάσσει με πραότητα, ο άλλος με αυστηρότητα: ο Αβουμπακρ (ρ.α.) και ο Ομάρ (ρ.α.).
Αφηγητής: Η Αγία Ουμ Σαλάμα (ρ.α.)
(Ραμζου’λ-Εχάδις)
ΙΣΡΑΦΙΛ (ΑΣ)
Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) (μια μέρα) ανέφερε τον Κύριο της Σάλπιγγας (Ισραφίλ) και είπε:
«Στα δεξιά μου είναι ο Γαβριήλ και στα αριστερά μου ο Μιχαήλ, ειρήνη ας είναι επ’ αυτούς.»
Ο Ρέζιν έχει αποβληθεί.
[Αμπού Νταβούντ, Χουρούφ βε’λ-Κιράατ 1, (3999)]
Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη σε αυτόν):
“Πώς μπορώ εγώ να απολαύσω τις ανέσεις (τα αγαθά του κόσμου), ενώ ο κάτοχος του σάλπιγγα (ο Ισραφίλ, ειρήνη ας είναι με αυτόν) έχει βάλει το σάλπιγγα στο στόμα του, έχει γυρίσει το πρόσωπό του, έχει τεντώσει το αυτί του και περιμένει την εντολή να φυσήξει;”
είχαν διατάξει. Αυτό φάνηκε να βάρυνε πολύ τους συντρόφους του:
“Τι να κάνουμε λοιπόν εμείς -ή τι να πούμε- ω Αγγελιοφόρε του Θεού;”
ρώτησαν. Τους είπα:
«Αρκεί μας ο Αλλάχ, και πόσο καλός είναι ο Εγγυητής!», είπε, «Εμπιστευόμαστε τον Αλλάχ – ίσως είπε: «Η εμπιστοσύνη μας είναι στον Αλλάχ!»»
διέταξαν/πρόσταξαν
.[Τιρμίζι, Κιγιάμετ 9, (2433)]
ΑΖΡΑΗΛ (ΑΣ)
«Η προσπάθεια του Αζραήλ (του αγγέλου του θανάτου) να πάρει την ψυχή του ανθρώπου είναι πιο οδυνηρή από χίλια χτυπήματα σπαθιού. Όλες οι φλέβες ενός πεθαίνοντος πιστού αισθάνονται τον πόνο του θανάτου και ο εχθρός του Θεού (ο διάβολος) είναι πιο κοντά στον άνθρωπο από ποτέ.»
Ραβί: Ο Άγιος Ατα Ιμπνί Γιεσάρ (ρα)
(Ραμζου’λ-Εχάδις)
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
ΜΕΓΑΛΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ…
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
