– Τα βαθμιαία ανταμοιβών διαφέρουν ανάλογα με την πρόθεση. Η καλύτερη, δηλαδή η πρώτη, είναι για να κερδίσει κανείς την ευαρέσκεια του Θεού, η δεύτερη από φόβο Θεού, η τρίτη για να μπει στον παράδεισο, η τέταρτη από φόβο της κόλασης…
– Σήμερα, νομίζω ότι υπάρχουν άνθρωποι που λατρεύουν σύμφωνα με αυτές τις τέσσερις ομάδες. Είναι σωστή η κατάταξή τους ή υπάρχει κάτι τέτοιο;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Μια μονάδα μέτρησης των πράξεων
πρόθεση,
είναι η ορμή που πηγάζει από την καρδιά του ατόμου, με σκοπό να ικανοποιήσει την επιθυμία του εκείνης της στιγμής. Για αυτό το λόγο,
πρόθεση
Στην πραγματικότητα, είναι ένα στοιχείο που ακονίζει τη θέληση του ανθρώπου, καθώς και ένας παράγοντας που πυροδοτεί τη σπίθα της αρχικής θέλησης που προκύπτει ανάλογα με τη σχετική επιθυμία.
Για να κατανοήσουμε καλύτερα αυτό το θέμα, είναι χρήσιμο να εξετάσουμε το ακόλουθο χαντίθ και την αιτία της εμφάνισής του:
«Οι πράξεις κρίνονται από τις προθέσεις. Κάθε άνθρωπος θα λάβει αυτό που προτίθεται. Επομένως, όποιος μετανάστευσε για τον Αλλάχ και τον Απόστολό Του, η μετανάστευσή του είναι για τον Αλλάχ και τον Απόστολό Του. Και όποιος μετανάστευσε για να αποκτήσει κάτι από τον κόσμο ή για να παντρευτεί μια γυναίκα, η μετανάστευσή του είναι για αυτό που μετανάστευσε.»
(Μπουχάρι, Νικάχ, 5; Μουσλίμ, Ιμαρέτ, 155)
Αναφέρεται το εξής περιστατικό ως αιτία της εμφάνισης αυτού του χαντίθ: Μετά τη μετανάστευση του Προφήτη (ειρήνη σ’ αυτόν) στη Μεδίνα, οι Μουσουλμάνοι ακολούθησαν το παράδειγμά του. Μια από τις γυναίκες που μετανάστευσαν ήταν η Ουμ Κάις. Ένας άνδρας που σκεφτόταν να την παντρευτεί, είπε στην γυναίκα:
«Αν δεν μεταναστεύσεις, δεν θα σε παντρευτώ.»
όταν εκείνος το είπε, αυτή μετανάστευσε για να τον παντρευτεί και παντρεύτηκαν στη Μεδίνα.
Ενώ όλοι μετανάστευαν για να κερδίσουν την εύνοια του Αλλάχ και του Αποστόλου Του, η πρόθεση αυτού του ατόμου, ο οποίος μετανάστευσε μόνο για να παντρευτεί την Ουμμού Καγς, ήταν γνωστή σε όλους, γι’ αυτό και ονομάστηκε “Ο Μετανάστης της Ουμμού Καγς”.
«Η μετανάστρια Ουμ Κάις»
του έχει αποδοθεί το παρατσούκλι.
(βλ. Ιμπν Χατζάρ, Φατχ αλ-Μπάρι, 1/10)
– Αφού είδαμε τη σημασία της πρόθεσης, δεν πρέπει να διστάζουμε να δεχτούμε ότι οι πράξεις των ανθρώπων θα είναι πιο αξιέπαινες ανάλογα με τις προθέσεις τους. Η ποιότητα των πράξεων αυξάνεται ανάλογα με την ποιότητα της πρόθεσης.
– Η υψηλότερη βαθμίδα μεταξύ των βαθμίδων της δουλείας
«Η ευαρέσκεια του Θεού»
δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ανήκει σε αυτόν.
«Ω ψυχή που έχεις βρει την ηρεμία! Επίστρεψε στον Κύριό σου, ευχαριστημένη και ευχαριστημένος από Αυτόν! Έλα, γίνε ένας από τους δούλους μου, μπες στον Παράδεισό μου!»
(Αλ-Φατζρ, 89/27-30)
από το εδάφιο που αναφέρεται στην ανώτατη βαθμίδα
«Να κερδίσεις την εύνοια του Θεού»
μπορούμε να καταλάβουμε ότι.
– Η προσπάθεια να κερδίσει κανείς την εύνοια του Θεού είναι η ύψιστη τιμή. Αλλά στο Κοράνι…
«ευλάβεια»
όπως εκφράζεται
«Φόβος Θεού»
είναι ένα σημαντικό μέτρο αξίας σε αυτή τη δοκιμαστική ζωή. Ωστόσο, και αυτός ο φόβος διακρίνεται σε διάφορα επίπεδα.
Αναμφίβολα, το πρώτο και ύψιστο στάδιο αυτού είναι ο φόβος από την ίδια την Αγία Ουσία του Θεού, από το μεγαλείο και την επιβλητικότητά Του.
– Η επόμενη βαθμίδα είναι αυτή του ατόμου
λαμβάνοντας υπόψη το δικό του όφελος και τη δική του ζημία
Είναι θέμα στάσης. Το να σκέφτεσαι το όφελος είναι σαν να κάνεις καλές πράξεις σκεπτόμενος τον παράδεισο. Το να κάνεις πράξεις σκεπτόμενος την κόλαση είναι σαν να προσπαθείς να αποφύγεις τη ζημιά. Δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στα δύο. Ωστόσο, επειδή στον παράδεισο υπάρχουν και άλλα πράγματα, όπως η θέα του προσώπου του Θεού και η συντροφιά με τους προφήτες, το να εργάζεσαι με αυτή την πρόθεση μπορεί να θεωρηθεί ποιοτικότερη δουλειά.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
