Εξηγήστε μου το 53ο στίχο της Σουράτ Γιουσούφ: “Αλήθεια, εγώ δεν αθωώνω τον εαυτό μου. Γιατί η ψυχή, εκτός από εκείνους που ο Κύριός μου ελέησε και προστάτευσε, πάντοτε επιθυμεί το κακό και ωθεί προς την κακία. Αλήθεια, ο Κύριός μου είναι συγχωρητικός, ελεήμων (η συγχώρεση και η ελεημοσύνη Του είναι άφθονες).”
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
«Αλήθεια, εγώ δεν αθωώνω τον εαυτό μου. Διότι η ψυχή, εκτός από εκείνους που ο Κύριός μου ελέησε και προστάτευσε, πάντοτε επιθυμεί το κακό και ωθεί προς την κακία. Αλήθεια, ο Κύριός μου είναι συγχωρητικός, ελεήμων.»
(είναι πλούσιος σε συγχώρεση και έλεος)
.
”
(Ιωσήφ, 12/53)
Πράγματι, η ψυχή είναι οντότητα που διαρκώς υποκινεί και επιτάσσει το κακό.
Από τη φύση του, ο ανθρώπινος εγωισμός τείνει πάντοτε προς το κακό, υποκινώντας με όλη του τη δύναμη την κακία. Δηλαδή, γενικά, η φύση του ανθρώπινου εγωισμού είναι η κλίση προς την ηδονή, την αμαρτία και το κακό· ο εγωισμός χρησιμοποιεί τη δύναμή του και τα μέσα που διαθέτει προς αυτή την κατεύθυνση. Και αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό του. Γι’ αυτό, αν ο άνθρωπος αφεθεί μόνο στον εγωισμό του, θα παρασυρθεί στο κακό, εκτός από εκείνους που ο Κύριος ελέησε. Δηλαδή, εξαιρούνται μόνο οι εγωισμοί που ο Κύριος προστατεύει και ευνοεί, δηλαδή, οι εγωισμοί που, όπως ο εγωισμός του Ιωσήφ, έχουν καθαριστεί από το κακό με τη χάρη και το έλεος του Θεού. Αυτοί είναι καθαροί και αθώοι εγωισμοί. Ή, μόνο όταν ο Κύριος ελέησε, όταν η θεϊκή δύναμη υπερτερεί της εγωιστικής δύναμης, ακυρώνει την εντολή της και σπάει τη δύναμή της. Ή, αν ο εγωισμός υπακούσει στη θεϊκή εντολή και εγκαταλείψει τη δική του εντολή, θα μείνει μακριά από το κακό. Χωρίς αμφιβολία, ο Κύριος είναι συγχωρητικός και ελεήμων. Η συγχώρεση και το έλεός Του είναι μεγάλα, πάρα πολύ μεγάλα.
Συνεπώς, σε πολλές περιπτώσεις, τις κλίσεις και τις επιθυμίες που προκύπτουν από τη φύση των ψυχών, ο Κύριος των Κόσμων τις καλύπτει και τις αποτρέπει με τη συγχώρεσή Του, εμποδίζοντας την εκδήλωσή τους, και τις προστατεύει και τις ευνοεί με τη χάρη Του. Γι’ αυτό, συγχωρεί και ελεεί όσους ομολογούν την αμαρτία τους και ζητούν συγχώρεση. Επειδή λοιπόν δεν αθωώνω τον εαυτό μου, αλλά ομολογώ την αλήθεια και λέω το σωστό, ελπίζω και ικετεύω τη συγχώρεση και τη χάρη του Κυρίου μου.
Η ανθρώπινη φύση έχει την τάση να αμαρτάνει.
Είναι δυνατόν να διορθώσει κανείς τον εαυτό του, αποφεύγοντας τις αμαρτίες και κάνοντας καλές πράξεις. Ο Θεός βοηθάει τέτοιους ανθρώπους με τη χάρη Του. Αν όμως υποπέσει σε αμαρτία, τότε πρέπει να αναγνωρίσει το λάθος του και να χτυπήσει την πόρτα της μετάνοιας. Ο Θεός, με τη χάρη Του, θα συγχωρήσει τις αμαρτίες του.
(βλ. Ελμαλή, Χακ Ντινί, ερμηνεία του σχετικού στίχου)
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
