Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Προϋποθέσεις που πρέπει να πληροί ο αφηγητής για να γίνει αποδεκτή η αφήγησή του:
Συνήθως χρησιμοποιείται με την έννοια της πλειοψηφίας.
Μπιργιά ή αλλιώς.
Σύμφωνα με την πλειοψηφία των μελετητών των Χαντίθ, η κρίση και η μαρτυρία ενός ραβί (αφηγητής χαντίθ) θεωρείται έγκυρη, ανεξάρτητα από το αν είναι άνδρας ή γυναίκα, ελεύθερος ή σκλάβος, αρκεί αυτός που εκφέρει την κρίση ή δίνει την μαρτυρία να είναι ικανός, προσεκτικός και ερευνητικός.
Υπάρχουν και εκείνοι που έχουν μια αρκετά ανεκτική άποψη επί του θέματος. Σύμφωνα με αυτούς, όποιος είναι γνωστός για τη μόρφωσή του πρέπει να κυβερνά, εκτός αν αποδειχθεί το αντίθετο.
Σύμφωνα με την ομόφωνη άποψη των μελετητών των χαντίθ, δεν υπάρχει πλέον ανάγκη για περαιτέρω έρευνα, καθώς το γεγονός ότι θεωρείται δίκαιος αποτελεί επαρκή αιτιολογία.
Μετά από αυτή τη σύντομη εισαγωγή, ας περάσουμε στις λεπτομέρειες:
εξάγεται από δύο στίχους στο κεφάλαιο (σούρα) και από ορισμένα χαντίθ.
Σε ένα θέμα που απαιτεί εξαιρετική σχολαστικότητα, προσοχή και, κυρίως, ειλικρίνεια, όπως η αφήγηση των Χαντίθ, είναι επίσης μια αναγκαιότητα από διανοητική και λογική άποψη.
Συνεπώς, η ιδιότητα αυτή πρέπει να αναζητήθηκε στους ραββίνους ήδη από την εποχή των Σαχάμπα. Ωστόσο, ειδικά για αυτούς, δόθηκε μεγαλύτερη έμφαση στην ιδιότητα του γραφέα.
Γενικά, μετά τις μάχες μεταξύ του Χαζράτ Αλί και του Χαζράτ Μουαβίγιε, παρατηρείται ότι η αρετή της δικαιοσύνης αναζητείται ιδιαίτερα στην αφήγηση των χαντίθ.
Επειδή τα Χαντίθ αποτελούν μία από τις κύριες πηγές του Ισλάμ, είναι απαραίτητο όποιος ασχολείται με αυτήν την επιστήμη να είναι μουσουλμάνος. Ενώ επιτρέπεται σε έναν άπιστο να μελετά τα Χαντίθ,
Με αυτή την ιδιότητα, εννοείται η ικανότητα του ραβίνου να κατανοεί όσα λέγονται και να απαντά ορθά.
Σύμφωνα με αυτό, η εκμάθηση και η αφήγηση χαντίθ από ανήλικα παιδιά και άτομα με διανοητική αναπηρία είναι απαράδεκτη. Αν η ικανότητα διάκρισης είναι επαρκής για την εκμάθηση χαντίθ, τότε…
Ωστόσο, ειπώθηκε ότι οι μαρτυρίες ενός παιδιού με διακριτική ικανότητα, οι οποίες βασίζονται αποκλειστικά σε φήμες, δεν πρέπει να λαμβάνονται υπόψη, αλλά οι μαρτυρίες του που σχετίζονται με παρατήρηση μπορούν να γίνουν δεκτές.
Ο ραββίνος πρέπει να έχει συμπληρώσει το δέκατο πέμπτο έτος της ηλικίας του, προκειμένου να κατανοήσει τη σημασία της αφήγησης και την ευθύνη του έργου που επιτελεί.
Εδώ, η ευσέβεια σημαίνει ότι ο ραβίνος απέχει από τις μεγάλες αμαρτίες και δεν επιμένει στις μικρές αμαρτίες.
Σύμφωνα με αυτό, είτε πρόκειται για το θέμα των χαντίθ είτε για άλλους τομείς της ζωής,
Ειδικά
Ομοίως, η αφήγηση του αιρετικού μπορεί να γίνει αποδεκτή μόνο υπό ορισμένες προϋποθέσεις.
Η αξιοπρέπεια του ραβίνου σημαίνει να απέχει από πράξεις και συμπεριφορές που βλάπτουν την υπόληψή του. Τα όρια αυτής της ιδιότητας ποικίλλουν ανάλογα με τις κοινωνίες, με βάση τα έθιμα που συνάδουν με τις γενικές αρχές του Ισλάμ.
(ή αλλιώς)
Στην μεθοδολογία των Χαντίθ, θεωρείται επαρκές να είναι γνωστό ότι ένας αφηγητής πληροί τις καθορισμένες προϋποθέσεις, ενώ θεωρείται αδύνατο να διαπιστωθεί εάν κατέχει πραγματικά αυτές τις ιδιότητες.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
