– Ο Προφήτης μας είπε: «Κάθε είδους τόκος είναι κάτω από τα πόδια μου». Αν η Διεύθυνση Θρησκευτικών Υποθέσεων εξέδωσε φετφά (θρησκευτική απόφαση) προς αυτή την κατεύθυνση, σε τι το στηρίζει;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Αν υπάρχει τόκος, δεν είναι χαλάλ, ανεξάρτητα από το ποσοστό. Επομένως, ο τόκος είναι πάντα χαράμ.
Ωστόσο, η υπέρβαση του ποσοστού πληθωρισμού δεν είναι επιτόκιο.
Για παράδειγμα, αν δανείσετε σε κάποιον εκατό λίρες και μετά από έξι μήνες, λόγω πληθωρισμού 30%, πάρετε 130 λίρες, αυτή η επιπλέον διαφορά των τριάντα λιρών δεν είναι τόκος, αλλά η αξία των χρημάτων που δώσατε έξι μήνες πριν.
-από πλευράς αγοραστικής δύναμης-
είναι η ισότιμη ανταπόδοση.
Παρόλα αυτά, δεν είναι θεμιτό να καταθέτει κανείς χρήματα σε τραπεζικά ιδρύματα που χρεώνουν τόκους και να λαμβάνει τόκους ίσα με το ποσοστό του πληθωρισμού, διότι:
α)
Αυτές οι τράπεζες χρησιμοποιούν τα χρήματα που παίρνουν από εσάς για να επενδύσουν σε πραγματικά
(πάνω από το ποσοστό πληθωρισμού)
κερδίζουν χρήματα πουλώντας με τόκο και σας πληρώνουν από αυτά τα χρήματα.
β)
Η κατάθεση χρημάτων στην τράπεζα είναι μια σύμβαση· αυτή η σύμβαση είναι μια σύμβαση αγοραπωλησίας με τόκο, και επειδή η σύμβαση είναι μια σύμβαση με τόκο, είτε τελικά υπάρχει κέρδος είτε ζημία, δεν είναι θεμιτή σύμφωνα με το Ισλάμ.
Αν έχετε χρήματα και δεν μπορείτε να τα επενδύσετε με νόμιμο τρόπο, μπορείτε να τα καταθέσετε σε ιδιωτικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα…
Υπάρχουν διάφορες απόψεις μεταξύ των ιμάμηδων της Χαναφιτικής σχολής σχετικά με το πώς πρέπει να ενεργεί κανείς σε περίπτωση που ένα νόμισμα αποσυρθεί από την κυκλοφορία ή χάσει την αξία του. Ο Ιμάμ-ι Αζάμ,
«Πρέπει να επιστραφεί το ίδιο ακριβώς ποσό που δανείστηκε. Ανεξάρτητα από το αν η αξία του χρήματος αυξηθεί ή μειωθεί, ο οφειλέτης οφείλει να επιστρέψει το ίδιο ποσό που έλαβε. Αν δανείστηκε εκατό λίρες, θα πληρώσει εκατό λίρες.»
(Ιμπν Αμπιντίν, Ρεντντ’υλ-Μουχτάρ, IV:174. Κασάνι, Μπενταγιού’ς-Σαναγί, 7:394)
λέει. Ο Ιμάμης Μωάμεθ και ο Ιμάμης Αμπού Γιουσούφ, από την άλλη,
«Ο οφειλέτης δεν αποδίδει το διπλάσιο του χρέους που έλαβε, αλλά την αξία και την τιμή του κατά τη στιγμή της αποπληρωμής.»
(Συλλογή Επιστολών Ιμπν Αμπιντίν 2/60)
αναφέρουν. Αναφέρεται επίσης ότι η φετφά εκδόθηκε με αυτόν τον τρόπο.
Σύμφωνα με αυτό, όποιος δανείσει σε κάποιον δύο εκατομμύρια για ένα χρόνο, πρέπει να γνωρίζει ότι εξακολουθεί να έχει την απαίτηση αυτού του ποσού, ακόμα κι αν έχει περάσει ένας χρόνος. Ωστόσο, αν ο οφειλέτης, κατά την πληρωμή, λάβει υπόψη την ετήσια υποτίμηση του χρήματος και δώσει μια επιπλέον ποσότητα ανάλογα, θα έχει αποδώσει την αξία του δανείου που έλαβε, και σύμφωνα με την άποψη των Ιμάμηδων (Ιμάμ Μουχάμμαντ και Ιμάμ Αμπού Γιουσούφ), θα έχει πράξει ορθά και δεν θα έχει αφήσει το δικαίωμα του δανειστή ανεκπλήρωτο. Στην περίπτωση αυτή, η επιπλέον ποσότητα δεν έχει τεθεί ως όρος από την αρχή, αλλά ο οφειλέτης, σκεπτόμενος τον δανειστή, προσπαθεί να αποκαταστήσει τη ζημιά του.
Σε αυτό το ζήτημα, θα μπορούσε να επιλεγεί και μια άλλη μέθοδος, η οποία είναι η πιο ασφαλής και υγιής. Η χορήγηση δανείων μπορεί να γίνει είτε μέσω συναλλάγματος είτε μέσω χρυσού. Με αυτόν τον τρόπο, εξαλείφεται και η υποψία περί τόκων.
Σύμφωνα με αυτό, κατά τη χορήγηση και λήψη δανείων, είτε ανταλλάσσονται ξένα νομίσματα, είτε χρυσός, είτε λαμβάνονται υπόψη εμπορεύματα με σταθερή αξία, τα οποία και ανταλλάσσονται. Οτιδήποτε πέραν αυτού, δηλαδή δάνειο που δίνεται με την προϋπόθεση επιστροφής με τόκο μετά από ένα χρόνο, εμπίπτει άμεσα στην κατηγορία του τόκου και συνεπώς δεν είναι επιτρεπτό.
(βλ. Μεχμέτ Πακσού, Ερωτήματα που θέτει η εποχή)
* * *
Ακόμη και με χαμηλό επιτόκιο, η συναλλαγή με τόκο δεν επιτρέπεται. Εφόσον η συναλλαγή θεωρείται τόκος και η μελλοντική της κατάσταση είναι άγνωστη και μπορεί να αλλάξει ανά πάσα στιγμή, η απόφαση παραμένει αμετάβλητη. Μόνο όσον αφορά την εξόφληση του χρέους, η κατάσταση αλλάζει σύμφωνα με τον Αμπού Γιουσούφ. Για παράδειγμα, αν κάποιος δώσει ένα εκατομμύριο λίρες με τόκο για ένα χρόνο, λαμβάνοντας ενάμισι εκατομμύριο, αυτό είναι απαγορευμένο επειδή περιέχει τόκο. Ωστόσο, αν ένα χρόνο αργότερα, το αρχικά δοθέν ένα εκατομμύριο λίρες αντιστοιχεί σε ενάμισι εκατομμύριο λόγω πληθωρισμού, τότε επιτρέπεται να λάβει αυτό το ποσό, δηλαδή ενάμισι εκατομμύριο, ως αντάλλαγμα για το αρχικά δοθέν ένα εκατομμύριο. Διότι, επειδή αυτό το χρήμα δεν είναι χρυσός ή ασήμι και η αξία του είναι σχετική, η συναλλαγή κρίνεται με βάση την αξία που του αποδίδεται.
(Χαλίλ Γκιουνέντς, Φετφάδες για Σύγχρονα Θέματα, I/320-321)
Οι νομικοί μελετητές λένε ότι η διαφορά λόγω του πληθωρισμού είναι αποδεκτή.
Για παράδειγμα, όταν η αξία του χρυσού ήταν εκατό εκατομμύρια λίρες, δανείσατε σε έναν φίλο σας εκατό εκατομμύρια λίρες. Ένα χρόνο αργότερα, τα εκατό εκατομμύρια λίρες σας επέστρεψαν, αλλά λόγω της απώλειας αξίας, τα εκατό εκατομμύρια λίρες σας μπορούν να αγοράσουν μόνο οκτώ χρυσά νομίσματα.
Αν πάρετε τη διαφορά σε χρυσό, θα είναι τόκος;
απαντά ο Ιμάμης Αζάμ στην ερώτηση
“Δεν ξέρω.”
είπε. Κάποιοι νομικοί μελετητές, ωστόσο,
“επιτρέπεται”
είπε. Διότι υπάρχει κίνδυνος ζημίας. Στις τωρινές πρακτικές, διακρίνονται ιδιαίτερα δύο προβλήματα:
α.
Πόσο αξιόπιστοι είναι οι υπολογισμοί που γίνονται για τον προσδιορισμό του ποσοστού πληθωρισμού; Ας υποθέσουμε ότι ο υπολογισμός του πληθωρισμού έγινε σωστά. Κανένα πρόβλημα.
β.
Τώρα συμφωνήσαμε με την τράπεζα. Θα δοθεί τόσος τόκος για τόσα χρήματα. Υπογράψαμε. Πρωτίστως, δεν μπορούμε να πούμε ότι μια τέτοια συμφωνία δεν συνεπάγεται καμία ευθύνη.
Διότι συνάπτεται η ίδια η συμφωνία περί τόκων.
Από την άλλη πλευρά
Ας υποθέσουμε ότι ο σημερινός πληθωρισμός είναι 50%. Εμείς, ας πούμε, έχουμε συνάψει συμφωνία για δάνειο αυτοκινήτου ή στέγης, ή έχουμε επενδύσει χρήματα με τόκο, κάτω από αυτό το ποσοστό. Ας πούμε ότι αποπληρώσαμε τα δάνειά μας ή πήραμε τα χρήματά μας. Δεν μας ενδιαφέρει ο προηγούμενος πληθωρισμός. Μας ενδιαφέρει ο πληθωρισμός κατά την αποπληρωμή ή την είσπραξη των χρημάτων. Αν ο πληθωρισμός αποδειχθεί υψηλότερος από το συμφωνηθέν ποσοστό, τότε η συμφωνία τόκου θεωρείται παράνομη, αν και είναι δύσκολο να χαρακτηριστεί παράνομο το ποσό που έχει ήδη ληφθεί. Αλλά αν ο πληθωρισμός παραμείνει κάτω από το συμφωνηθέν ποσοστό, ποιος θα λογοδοτήσει; Στον Θεό.
“
δεν το υπολογίσαμε σωστά, η πρόβλεψή μας ήταν λάθος, οι αγορές αναστατώθηκαν.
πόσο εύλογη και αποδεκτή θα ήταν μια τέτοια δικαιολογία;
Τελικά, τις αβλαβείς μεθόδους,
Είναι πιο σωστό να προτιμάμε τις αβλαβείς μεθόδους.
και πιστεύουμε ότι είναι ευκολότερο να διαχειριστείτε τον λογαριασμό σας. Σε αυτή την περίπτωση, σας προτείνουμε ιδιωτικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα ως εναλλακτική λύση στις τράπεζες που χρεώνουν τόκους.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
Σχόλια
βράχος20
Ας είναι ευχαριστημένος ο Θεός, κύριε καθηγητά. Ωστόσο, η καρδιά του ανθρώπου δεν ησυχάζει. Στο χαντίθ αναφέρεται ότι υπάρχουν 70 και πλέον είδη τόκου. Το καλύτερο είναι να απέχουμε ακόμα και από τα ύποπτα. Παρ’ όλα αυτά, το άρθρο σας είναι πολύ ωραίο.
γιουσούφ_αγά
Πρώτα απ’ όλα, ας είναι ευχαριστημένος ο Θεός… Κύριε καθηγητά, αφού οι πράξεις κρίνονται από τις προθέσεις, αναφορικά με το πρόβλημα στο σημείο ‘β’ και το θέμα που αναφέρατε σχετικά με τη δυσκολία να χαρακτηρίσουμε τα χρήματα ως ακάθαρτα, δεν θα έπρεπε να τα χαρακτηρίσουμε ακάθαρτα με ευκολία; Ποια λεπτομέρεια, που δεν μπόρεσα να αντιληφθώ, προκάλεσε αυτή την αμφιβολία;
Επιμελητής
Το ζήτημα στο εδάφιο Β αφορά τη σύναψη συμφωνίας τόκων κατά τη χορήγηση δανείου. Ωστόσο, στο κείμενο αναφέρεται ότι υπάρχουν απόψεις σύμφωνα με τις οποίες η διεκδίκηση της απώλειας αξίας λόγω πληθωρισμού μετά τη χορήγηση δανείου, χωρίς προηγούμενη συμφωνία τόκων, δεν αποτελεί αμαρτία.
Νεβζάτ Τουρκούρκα
Λοιπόν, κύριε καθηγητά, ας υποθέσουμε ότι δανείστηκα 100.000 TL και ότι με αυτά τα χρήματα μπορούσα να αγοράσω 10 χρυσά νομίσματα τον χρόνο που πήρα το δάνειο. Αν δύο χρόνια αργότερα, όταν θα αποπληρώσω το δάνειο, με 100.000 TL μπορώ να αγοράσω 12 χρυσά νομίσματα, θα δεχτεί ο δανειστής να πληρώσω 80.000 TL; Ή θα είναι άδικο;
Επιμελητής
Η ουσία είναι να επιστραφεί το ποσό που ελήφθη, στο ακέραιο. Συνεπώς, δεν τίθεται θέμα επιστροφής μικρότερου ποσού από το αρχικά ληφθέν. Σε περιπτώσεις υποτίμησης, εάν ο οφειλέτης επιθυμεί να αποζημιώσει τον δανειστή για την απώλεια αξίας λόγω πληθωρισμού, δεν υπάρχει πρόβλημα, αρκεί να λάβει υπόψη του τη ζημία του δανειστή.
τσιφεράγα
Παρακαλώ διαβάστε προσεκτικά και απαντήστε, δίνω σαφείς πληροφορίες.
Μια κρατική τράπεζα προσφέρει στους πελάτες της μια προωθητική ενέργεια από την 1η έως τις 30 Νοεμβρίου, παρέχοντας προκαταβολή με δόσεις, με επιτόκιο 1,37%, έως 20.000 TL, εντός του ορίου της κάρτας τους.
Την 1η Νοεμβρίου, η τιμή του χρυσού ανά γραμμάριο ήταν 978 TL, οπότε με 20.000 TL αγοράζονται 20,44 γραμμάρια χρυσού.
Το συνολικό ποσό που πρέπει να καταβληθεί για 20.000 TL σε έξι μήνες είναι 21.218,80 TL.
Σήμερα είναι 16 Νοεμβρίου, δηλαδή δεν έχει πληρωθεί ούτε η πρώτη δόση, και το γραμμάριο χρυσού έφτασε τις 1062-1070 TL.
Δηλαδή, αν πουλήσουμε τα 20,44 γραμμάρια χρυσού που πήραμε σήμερα, η αξία πώλησής τους θα είναι 21.660,40 TL, και δεν είναι δύσκολο να προβλέψουμε ότι θα αυξηθεί πολύ περισσότερο σε αξία στο τέλος των έξι μηνών, ανάλογα με την πορεία της οικονομίας.
Σε αυτή την περίπτωση, η Τράπεζα κάνει μια καλή πράξη για τον πελάτη της.
Το κάνει ως μια καλή πράξη και μια καμπάνια για τους πελάτες μιας δημόσιας τράπεζας.
Επιπλέον, το θεωρώ ως μια καλή πράξη που μπορεί να εκληφθεί ως “Karz-ı Hasen” (άτοκο δάνειο), κάτι που οι σημερινοί μουσουλμάνοι δυστυχώς έχουν ξεχάσει, όπως δείχνει η πραγματικότητα.
Πολλοί από τους θεολόγους που διαβάζουν αυτό το κείμενο δεν θα έκαναν αυτή τη χάρη σε φίλο ή συγγενή.
Προσωπικά, πιστεύω ότι οι σύγχρονοι νομικοί μελετητές του Ισλάμ δεν κατανοούν επαρκώς τα κριτήρια της οικονομίας.
Δυστυχώς, δεν κατανοούν επαρκώς όχι μόνο τις σύγχρονες οικονομικές τεχνικές, αλλά και το περιεχόμενο και τις ανησυχίες των προσώπων και των βιβλίων που αναφέρουν ως βάση για τις φετφάδες τους, όπως ο Ιμπν Αμπιντίν, ο Ιμάμ Αζάμ και οι Ιμαμέιν.
Δεν μπορώ να πείσω τη συνείδησή μου να αποδέχεται ότι λένε “χαλάλ” ή “χαράμ” για πράγματα που δεν καταλαβαίνουν τεχνικά.
