– Κάθε φορά που ο Θεός στέλνει έναν προφήτη, ορισμένοι κληρικοί (συμπεριλαμβανομένων των θεολόγων μας) προσθέτουν και αφαιρούν λόγια από τα λόγια του προφήτη, και η θρησκεία υφίσταται βλάβη.
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Γενικά,
“ιερωσύνη”
Περιγράφεται ως η αποχή από τον κόσμο, η εγκατάλειψη των ευλογιών όπως ο γάμος και η δημιουργία οικογένειας, ακόμη και η ολική αποχή από τις νόμιμες απολαύσεις, με σκοπό να περάσει κανείς όλη τη ζωή του στην απομόνωση και τη λατρεία.
Ωστόσο, σε ορισμένες θρησκείες ή οργανώσεις με θρησκευτική χροιά, η εσφαλμένη ερμηνεία της ιεροσύνης, η σταδιακή απόκτηση προνομιακής θέσης από την ιεραρχία και η αντίληψη των μελών της ως αντιπροσώπων του Δημιουργού, με αποτέλεσμα να πείθουν το κοινό ότι ακόμη και οι καθημερινές προσευχές δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν χωρίς την καθοδήγησή τους, και επομένως να παρεμβαίνουν με κάποιο τρόπο μεταξύ του Θεού και του πιστού, μπορούν επίσης να ενταχθούν στο θέμα της ιεροσύνης.
Στην ισλαμική θρησκεία δεν υφίσταται ιερατείο με αυτή την έννοια.
Ωστόσο, υπάρχουν μουτζαχίδοι και θρησκευτικοί μελετητές. Η πηγή του Ισλάμ είναι το Κοράνι και τα λόγια και οι πράξεις του Προφήτη μας (ειρήνη ας είναι μαζί του). Οι ισλαμιστές μελετητές, με βάση αυτά, προβαίνουν σε ερμηνείες.
Στο Ισλάμ, ο αλίμ είναι εκείνος που κατέχει γνώση του Κορανίου, του βιβλίου του Θεού, των χαντίθ και της συνολικής σούννας του Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτού), και έχει επαρκείς γνώσεις και προχωρημένη κατανόηση των υπόλοιπων ισλαμικών επιστημών. Αυτοί οι ικανοί άνθρωποι, αφού αποκτήσουν τις βασικές ισλαμικές γνώσεις, προχωρούν περαιτέρω σε έναν συγκεκριμένο κλάδο της επιστήμης και αποκτούν εξειδίκευση σε έναν συγκεκριμένο τομέα.
Σοφός;
είναι κάποιος του οποίου η οπτική γωνία διευρύνεται καθώς οι γνώσεις του αυξάνονται και προοδεύουν, ο οποίος διστάζει να εκφράσει γνώμη σε τομείς εκτός των γνώσεών του και της εξειδίκευσής του, και ο οποίος συνεχώς ερευνά την ορθότητα αυτών που γνωρίζει.
Ο μουσουλμάνος λόγιος μπορεί να προοδεύσει σε έναν από τους τομείς της γνώσης που είναι υποχρεωτικοί (φαρζ-ι αιν) ή προαιρετικοί (φαρζ-ι κιφάγιε), και είναι δυνατόν, αφού αποκτήσει το ορισμένο επίπεδο γνώσης που είναι υποχρεωτικό για κάθε πιστό (φαρζ-ι αιν), να προοδεύσει σε έναν πιο στενό τομέα γνώσης, φτάνοντας σε σημείο να έχει λόγο σε αυτόν τον τομέα.
Σε μια ισλαμική κοινωνία, η ύπαρξη αληθινών αυθεντιών, δηλαδή μελετητών που κατέχουν γνώσεις σε τομείς όπως η ερμηνεία του Κορανίου (τεφσίρ), τα χαντίθ, η φικχ και η καλαμ, είναι απαραίτητη. Επιπλέον, είναι αναγκαία η ύπαρξη μελετητών που κατέχουν ένα ορισμένο επίπεδο γνώσεων σε αυτούς τους τομείς, αλλά και που έχουν εξειδικευτεί σε έναν από τους τομείς που σήμερα θεωρούνται θετικές επιστήμες, όπως η χημεία, η φυσική, τα μαθηματικά και η αστρονομία. Η εξειδίκευση σε έναν από αυτούς τους τομείς αποτελεί υποχρέωση (φαρζ-ι κιφάγιε) για τα μέλη της κοινωνίας. Η ύπαρξη ενός ή μερικών ατόμων στην κοινωνία που κατέχουν αυτές τις γνώσεις, καταργεί την υποχρέωση (φαρζ-ι κιφάγιε) της κοινωνίας.
Μία από τις σημαντικότερες αποστολές του αλίμ (θρησκευτικού μελετητή) στην ισλαμική κοινωνία
‘Εντολή για το καλό και αποτροπή από το κακό’
Ο λόγιος οφείλει να ελέγχει αν οι εντολές και οι απαγορεύσεις του Θεού εφαρμόζονται πλήρως στην κοινωνία, αν οι ηγέτες είναι σχολαστικοί στην εφαρμογή των θείων διαταγμάτων και να τους προειδοποιεί σχετικά· πρέπει επίσης να επιστήσει την προσοχή του λαού σε αυτό το θέμα.
Ο λόγιος,
σημαίνει ηγετική φυσιογνωμία του έθνους.
Ο λόγιος,
Σημαίνει κάποιος που προστατεύει την τιμή του Ισλάμ σε κάθε περίπτωση, που αγωνίζεται για την κυριαρχία του Ισλάμ και που προσπαθεί πάντα να επαναφέρει στον σωστό δρόμο τους ηγέτες που αμελούν να εφαρμόσουν τις εντολές του Θεού.
Άλιμ
Είναι εκείνος που απομακρύνεται από τους ηγέτες όταν αυτοί καταφεύγουν στην τυραννία και την αδικία, και υιοθετεί μια ισλαμική στάση απέναντί τους. Η διάκριση του ισλαμικού λόγιου από τους λόγιους των Ισραηλιτών που κολακεύουν τους ηγέτες που παραβιάζουν τις εντολές του Θεού, είναι απαραίτητη για την ισλαμική αξιοπρέπεια. Αυτή η στάση είναι εκείνη που πρέπει να υιοθετήσει ο ισλαμικός λόγιος. Αυτή ήταν η στάση και η ευαισθησία των λογίων όπως ο Ιμάμ Αζάμ Αμπού Χανίφα, ο Ιμάμ Αχμέτ Ιμπν Χανμπέλ κ.λπ.
Ο ισλαμικός λόγιος δεν είναι εκείνος που προσθέτει πράγματα στη θρησκεία ακολουθώντας τις επιθυμίες και τις ορέξεις του. Το Ισλάμ αποδίδει μεγάλη αξία σε τέτοιους λογίους. Το Ισλάμ προστατεύει την τιμή και την αξιοπρέπειά τους και τους δίνει την κατάλληλη θέση.
“…Από τους δούλους του Θεού, οι σοφότεροι είναι εκείνοι που τον φοβούνται περισσότερο.”
(Φατίρ, 35/28).
“Αν δεν ξέρετε, ρωτήστε τους ειδικούς…”
(Αλ-Ναχλ, 16/43).
Με τις στροφές αυτές, η κρίση του Κορανίου σχετικά με τους μελετητές διατυπώνεται με τον πιο σαφή τρόπο.
Ο Προφήτης (σ.α.ς.) επαινεί τους σοφούς σε πολλά χαντίθ. Περισσότερο επαινεί εκείνους που εφαρμόζουν τις γνώσεις τους. (Δαρίμι, Μουκαδδιμέ, 27). Εκείνον που καθοδηγεί τους ανθρώπους με τις γνώσεις του και τους τις μεταδίδει, ο Αλλάχ τον καθιστά σεβαστό στην κοινωνία. (Ιμπν Χανμπέλ, ΙΙ, 162, 223-224). Αντίθετα, ο Προφήτης (σ.α.ς.) κατακρίνει τους σοφούς που επιδιώκουν τον πλούτο με τις γνώσεις τους. (Τιρμίζι, Ιλίμ, 6). Ο μουσουλμάνος, όπως προσευχόταν ο Προφήτης (σ.α.ς.), ζητά από τον Αλλάχ γνώση ωφέλιμη για τον κόσμο αυτό και τον άλλο. (Μουσλίμ, Ζικρ, 73; Αμπού Δαβούδ, Βιτίρ, 32; Ιμπν Μάτζε, Μουκαδδιμέ, 23).
«Οι καλύτεροι άνθρωποι είναι οι καλύτεροι από τους σοφούς.»
(Δαρίμι, Εισαγωγή, 34, 55)
«Οι σοφοί είναι οι κληρονόμοι των προφητών.»
(Μπουχάρι, Ιλμ, 10; Αμπού Νταβούντ, Ιλμ, 1; Ιμπν Μάτζε, Μουκαντίμε, 17)
Ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν) δήλωσε ότι οι μελετητές είναι αντιπρόσωποι και διάδοχοι των προφητών όσον αφορά την καθοδήγηση της κοινωνίας.
Σε ένα χαντίθ που αναφέρεται από τον Ιμπν Μασούντ, αναφέρεται:
«Ο Θεός, την ημέρα της κρίσεως, θα συγκεντρώσει τους σοφούς και θα πει: Εγώ επιθυμούσα μόνο το καλό για εσάς. Γι’ αυτό και έβαλα σοφία στις καρδιές σας. Ελάτε, μπείτε στον παράδεισό μου. Σας συγχωρώ για τις αμαρτίες σας.»
Σε ένα χαντίθ που αναφέρεται από τον Αμπού Νταρδ, ο Αγγελιοφόρος του Αλλάχ (ειρήνη και ευλογίες σε αυτόν) επαίνεσε και ευαγγέλισε τους μελετητές ως εξής:
«Όποιος ακολουθήσει το δρόμο της γνώσης και ζητήσει από αυτήν γνώση, ο Αλλάχ θα τον οδηγήσει σε έναν από τους δρόμους του Παραδείσου, και οι άγγελοι θα απλώσουν τα φτερά τους για εκείνον που ζητά γνώση. Αυτό το κάνουν επειδή ευχαριστιούνται με την προσπάθεια αυτού του σοφού. Οι προφήτες δεν άφησαν κληρονομιά ούτε δηνάρια ούτε δίρχαμ. Άφησαν μόνο τη γνώση. Επομένως, όποιος την αποκτήσει, έχει λάβει μια πολύ μεγάλη ευλογία.»
(Μπουχάρι, Ιλίμ, 10; Μουσλίμ, Ζικρ, 37; Αμπού Νταβούντ, Ιλίμ, 1; Τιρμίζι, Ιλίμ, 19; Ιμπν Μάτζε, Μουκαντίμα, 17).
Η υπακοή σε έναν αληθινό μελετητή, λόγω της αξίας του ενώπιον του Θεού, ισοδυναμεί με υπακοή στην εντολή του Θεού. Η υπακοή στις συμβουλές ενός μελετητή που οδηγεί στο καλό και στο δίκαιο είναι υποχρεωτική για τους πιστούς. Αυτή η υποχρέωση ισχύει μόνο εάν ο μελετητής συμβουλεύει κάτι που ευαρεστεί τον Θεό. Δεν πρέπει να υπακούμε στις συμβουλές ενός μελετητή που προτείνει κάτι που δεν ευαρεστεί τον Θεό, κάτι που ο Θεός δεν έχει διατάξει, μια καινοτομία (μπιντάτ) που δεν ανήκει στη θρησκεία. Η απόρριψη μιας τέτοιας πρόσκλησης σε μια καινοτομία είναι υποχρεωτική για τον πιστό.
Η εισαγωγή στο Ισλάμ στοιχείων που δεν ανήκουν σε αυτό και η θέσπιση δικών μας κανόνων ισοδυναμεί με ισχυρισμό θεϊκότητας. Όπως η υπακοή σε ταγούτικα συστήματα, ξένα προς το Ισλάμ, και η παραβίαση των εντολών και των απαγορεύσεων του Θεού αποτελεί απιστία, έτσι και η υπακοή στις επιθυμίες και τις ορέξεις των λογίων, η υιοθέτηση των μη ισλαμικών δρόμων και λατρειών που αυτοί προτείνουν και η αποδοχή αυτών των λατρειών ως θρησκευτικών πράξεων αποτελεί επίσης απιστία.
Σύμφωνα με αυτήν την κατάσταση, ο ισλαμικός λόγιος είναι ένας οδηγός που κατευθύνει την κοινωνία και επιδεικνύει επιμέλεια στην εφαρμογή των διαταγμάτων του Θεού. Οι λόγιοι οφείλουν να θυμούνται διαρκώς τα καθήκοντα και τις λειτουργίες τους μέσα στην κοινωνία, ως απόρροια της γνώσης τους. Οι κοινότητες παραμένουν όρθιες όσο οι λόγιοί τους ακολουθούν και παραμένουν στον σωστό δρόμο. Γι’ αυτό ο Προφήτης (ειρήνη σ’ αυτόν)
“Ο θάνατος του αλίμ είναι ένα ρήγμα που ανοίγεται στο Ισλάμ.”
(Νταρίμι, Εισαγωγή, 32)
διέταξαν.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
