Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Μπατινίτες
Προέρχεται από το Ιράκ.
Αργότερα, εξαπλώθηκε στην Ινδία, το Πακιστάν, το Ιράν και ορισμένες περιοχές της Αφρικής. Οι οπαδοί αυτής της αίρεσης προσπάθησαν να ανοίξουν τον δρόμο προς την εξουσία με το πρόσχημα της θρησκείας και τελικά ίδρυσαν ένα κράτος με επικεφαλής κάποιον Ουμπεϊντουλλάχ, απόγονο του Ιμπν Μέιμουν. Αυτό το κράτος αργότερα επεκτάθηκε από τη Δαμασκό έως το Μαρόκο, μετατρεπόμενο σε αυτοκρατορία. Μετά από 270 χρόνια κυριαρχίας, κατέρρευσε το έτος 567 της Εγίρας.
Αυτή η αίρεση, η οποία διαδόθηκε πριν από το Ισλάμ, ισχυριζόταν ότι επιβάλλει την ισότητα και την γενική ειρήνη, θεωρώντας κοινή ιδιοκτησία τα υπάρχοντα του λαού, ό,τι κατείχε, ακόμη και τις γυναίκες του.
Μαζντέκ
έχει επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό από τις ιδέες ενός διεστραμμένου ατόμου με το όνομα
Θεωρούν τους ιμάμηδες της δικής τους θρησκευτικής κοινότητας ως κατόχους θεϊκής χάριτος, διακρίνοντάς τους από τους υπόλοιπους. Σύμφωνα με αυτούς, οι ιμάμηδες είναι αθώοι, δεν κάνουν λάθη, δεν αμαρτάνουν και δεν ευθύνονται για τις πράξεις τους. Διότι οι ιμάμηδες γνωρίζουν πράγματα που οι άλλοι δεν γνωρίζουν.
Ουσιαστικά, ο Ισμαηλισμός μολύνθηκε με τις παραπάνω αναφερόμενες αβάσιμες δοξασίες από τον Αβδούλ Ιμπν Μέιμουν, έναν Εβραίο που ασπάστηκε το Ισλάμ στις αρχές του 9ου αιώνα και εισχώρησε σκόπιμα και με πολιτικούς σκοπούς σε αυτήν την αίρεση. Η επιλογή του Ισμαηλισμού δεν ήταν τυχαία. Μπορούμε να πούμε ότι ο Αβδούλ Ιμπν Μέιμουν έπληξε το Ισλάμ με τον ίδιο τρόπο που ο Εβραίος αρχιραββίνος Αβδούλ Ιμπν Σέμπε έπληξε το Ισλάμ. Όπως ο Ιμπν Σέμπε υποκίνησε τη διχόνοια εκμεταλλευόμενος τον Αλί (ρα) και τους γιους του, έτσι και ο Ιμπν Μέιμουν, εκμεταλλευόμενος τον Τζαφάρ αλ-Σαντίκ, απόγονο του Προφήτη, και τον γιο του Ισμαήλ, μπόρεσε δυστυχώς να διαδώσει τις διεστραμμένες ιδέες του κάτω από διάφορες προφάσεις. Στην ιστορία, σπάνια συναντάται κάποιος με τέτοια αιματοχυσία…
Ιμπν Μέιμουν
, με αποτέλεσμα πολλοί μουσουλμάνοι να αποστατήσουν από τη θρησκεία τους.
Ιμπν Μέιμουν
, μετέτρεψε αυτή την αίρεση σε μια μυστική και πολιτική οργάνωση και επιτροπή.
Χρησιμοποιώντας ως παράδειγμα τις επτά αρχές του Ζωροαστρισμού, ο ίδιος οργάνωσε τους σούφι που εντάσσονταν στην αίρεσή του σε επτά βαθμίδες. Ο ίδιος, ως πνευματικός ηγέτης της αίρεσης, κατέλαβε την έβδομη βαθμίδα, η οποία -αποκρουστικά- ήταν η θέση του “Ιμάμη”, ο οποίος λάμβανε εντολές απευθείας από τον Θεό. Ο Ιμάμης που κατείχε αυτή τη θέση είχε τόση εξουσία που μπορούσε να κηρύξει το επιτρεπτό απαγορευμένο και το απαγορευμένο επιτρεπτό. Δεν υπήρχε τίποτα που να μην του επιτρεπόταν.
Οι προχωρημένοι σε αυτήν την αίρεση, με την πάροδο του χρόνου, όχι μόνο απέφευγαν οι ίδιοι τη λατρεία, αλλά απομάκρυναν και άλλους από αυτήν, οδηγώντας τελικά στην αποστασία τους από τη θρησκεία. Μάλιστα, ισχυρίζονταν και έπειθαν τους άλλους ότι ο παράδεισος και η κόλαση βρίσκονται σε αυτόν τον κόσμο, ότι ο άνθρωπος πρέπει να ζει μια ζωή γεμάτη ηδονές και απολαύσεις, απορρίπτοντας έτσι την μεταθανάτια ζωή.
Σε όλη την ιστορία, μεταξύ των αιρέσεων που ασπάζονται το δόγμα των Σιιτών
ο πιο καταστροφικός
αυτή η σέκτα έχει υπάρξει.
Αυτοί οι αιμοδιψείς αναρχικοί, που προκάλεσαν χάος στην Ασία, διέφθειραν τις ιδέες, τις πεποιθήσεις, την ηθική και τη ζωή· διατάραξαν την ησυχία και την ειρήνη στον ισλαμικό κόσμο για χρόνια. Στην κορυφή αυτών των αναρχικών…
Σέιχ-ι Τζεμπέλ
ονομαζόμενος/η/ο
Χασάν Σαμπάχ
και έρχονται οι αφοσιωμένοι υπηρέτες του παραδείσου.
Χασάν Σαμπάχ
Ανήκει στον μυστικιστικό κλάδο των Σιιτών και είναι ένας από τους μεγαλύτερους διαφθορείς του Σιιτικού κινήματος όλων των εποχών.
Στην Ασία, ήταν ο πρώτος που θεσμοθέτησε τον αναρχισμό με την πλήρη έννοια του όρου.
Κάστρο Αλαμούτ
σχεδίασε και υλοποίησε συστηματικά κάθε είδους τρομοκρατική ενέργεια.
Ο Χασάν Σαμπάχ ήταν ένας αμείλικτος εχθρός της Σελτζουκικής Αυτοκρατορίας. Στόχος του ήταν να καταστρέψει την Σελτζουκική Αυτοκρατορία, να εξαλείψει αυτό το ισχυρό κράτος που εμπόδιζε την εξάπλωση της σιιτικής ιδεολογίας. Για να πετύχει τον σκοπό του, έχτισε έναν κήπο “σύμφωνα με τις περιγραφές του Παραδείσου”. Σ’ αυτόν τον κήπο, κατασκεύασε εντυπωσιακά κτίρια. Σ’ αυτόν τον κήπο και στα κτίρια υπήρχαν ειδικά εκπαιδευμένοι τραγουδιστές και νεαρές κοπέλες που έμοιαζαν με τις νύμφες του Παραδείσου.
Οι άνδρες του Χασάν Σαμπάχ συγκέντρωναν θαρραλέους και δραστήριους νέους από διάφορες περιοχές και τους έφερναν στο κάστρο Αλαμούτ. Σε αυτούς τους νέους περιγράφονταν πρώτα ο παράδεισος και οι απολαύσεις και οι διασκεδάσεις του. Στη συνέχεια, οι νέοι αυτοί υπνωτίζονταν με ναρκωτικά και μεταφέρονταν σε έναν «παράδεισο». Όταν ξυπνούσαν, έβλεπαν μπροστά τους υπέροχα μέγαρα, κορίτσια σαν χουρίδες, πολύχρωμα λουλούδια, οπωρώνες και πίστευαν αληθινά ότι είχαν μπει στον παράδεισο που είχε υποσχεθεί ο Χασάν Σαμπάχ. Οι μέρες τους περνούσαν με απολαύσεις και ευχαρίστηση. Μετά από λίγο καιρό, υπνωτίζονταν ξανά με ναρκωτικά και απομακρύνονταν από τον παράδεισο. Από εκεί και πέρα, η μεγαλύτερη επιθυμία αυτών των νέων ήταν να ξαναμπούν στον παράδεισο του Χασάν Σαμπάχ. Ο Σέιχ-ελ-Τζεμπέλ Χασάν Σαμπάχ, με αυτό το δόλιο σχέδιο, είχε δεσμεύσει μερικούς νέους, κάνοντάς τους δικούς του…
“ομάδες αυτοκτονίας”
είχε μετατρέψει σε.
Όταν ο Σιίτης Σέιχης Χασάν Σαμπάχ ήθελε να δολοφονήσει κάποιον, καλούσε έναν από αυτούς τους νεαρούς,
«Πήγαινε και σκότωσε τον τάδε, αν το καταφέρεις και γυρίσεις, θα σε στείλω στον παράδεισο. Αν πεθάνεις, θα στείλω τους αγγέλους μου να σε πάρουν στον παράδεισο.»
έλεγε. Έτσι, αυτοί οι νέοι, που φλέγονταν από την αγάπη για τον παράδεισο, υπάκουαν σε αυτή τη διαταγή του σεΐχη με απόλυτη υποταγή και σκότωναν τον στοχευόμενο άνθρωπο με οποιοδήποτε κόστος.
Χασάν Σαμπάχ,
Επί 33 ολόκληρα χρόνια συνέχισε τις αιματηρές του δραστηριότητες στο κάστρο Αλαμούτ.
Αυτή η αναρχική οργάνωση των Ιρανών Σιιτών έχει βουτήξει τα χέρια της στο αίμα εκατοντάδων, χιλιάδων Μουσουλμάνων. Έχουν διαταράξει την κοινωνική ειρήνη και έχουν σπείρει τον τρόμο.
Ένας ικανός πολιτικός, ο παγκοσμίως διάσημος βεζίρης των Σελτζούκων,
Νιζάμ αλ-Μουλκ’
τους έκαναν μάρτυρες.
Οι λόγιοι και οι νομομαθείς που θεωρούνταν εμπόδιο στη διάδοση του Σιιτισμού, δολοφονήθηκαν από τους φενταγίν του Χασάν Σαμπάχ.
Μετά τον Σιίτη σεΐχη Χασάν Σαμπάχ, οι διάδοχοί του ακολούθησαν την ίδια πορεία. Ο βεζίρης των Σελτζούκων, Αμπού Νάσιρ, δολοφονήθηκε από αυτούς. Ο χαλίφης Μουσταρσίντ επίσης μαρτυρικά σκοτώθηκε από αυτούς τους αναρχικούς. Οι καταστροφές που προκάλεσαν οι Βατίνιτες καθ’ όλη την ιστορία τους δεν περιορίστηκαν μόνο στη δολοφονία αθώων και ανυπεράσπιστων ανθρώπων, αλλά επιπλέον κατέστρεψαν πόλεις, λεηλάτησαν καραβάνια και δεν δίστασαν να σπείρουν το θάνατο ακόμα και σε ιερούς τόπους, διαπράττοντας σφαγές. Για παράδειγμα, ο Αμπού Ταχίρ, γιος του Τζενναμπί, μέλος της Βατίνιγιας, μιας σιιτικής αίρεσης, με μερικές χιλιάδες ληστές που είχε συγκεντρώσει γύρω του, το έτος 311 της Εγίρας, έστησε ενέδρα σε προσκυνητές που πήγαιναν για το Χατζ, σφάζοντας τους περισσότερους και λεηλατώντας τα υπάρχοντά τους.
Το έτος 317 της Εγίρας, η ίδια συμμορία επιτέθηκε ξανά στους προσκυνητές που επέστρεφαν από το Αραφάτ στη Μέκκα κατά τη διάρκεια του Χατζ, σφάζοντάς τους όλους. Μερικοί προσκυνητές που γλίτωσαν από αυτή τη σφαγή κατέφυγαν στην Κααμπά, αλλά οι αναρχικοί εισέβαλαν και εκεί, σφάζοντάς τους μέσα στο ιερό. Μάλιστα, πέταξαν μερικά πτώματα στο πηγάδι του Ζαμζάμ. Λεηλάτησαν και το πέπλο της Κααμπά.
Ο Αμπού Ταχίρ αφαίρεσε και πήρε μαζί του την πόρτα της Κάαμπα και τον Μαύρο Λίθο.
Για 22 ολόκληρα χρόνια, μέχρι το έτος 339 της Εγίρας, η Μαύρη Πέτρα παρέμεινε στα χέρια τους. Η τότε κυβέρνηση της Βαγδάτης πρόσφερε 50.000 χρυσά νομίσματα για την επιστροφή της Μαύρης Πέτρας από αυτούς τους αδίστακτους ανθρώπους. Αυτοί απέρριψαν την προσφορά. Τελικά, υπό την έντονη απειλή του «Μαχδίου» των Φατιμιδών της Αφρικής, επέστρεψαν τη Μαύρη Πέτρα.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
