– Τι κακό θα πάθει κανείς αν όλοι πάνε στον παράδεισο;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Ο Θεός δημιούργησε αγγέλους που δεν έχουν την ικανότητα να αμαρτήσουν και ζώα που δεν φέρουν καμία ευθύνη.
Εκτός από αυτές τις δύο οντότητες, δημιούργησε τον άνθρωπο, ο οποίος έχει την ικανότητα να είναι τόσο τέλειος που να ξεπερνά τους αγγέλους, αλλά και τόσο κακός που να είναι κατώτερος από τα ζώα που δεν έχουν λογική.
Αυτό τού έδωσε την τάση να αμαρτάνει, αλλά και την ικανότητα να πράττει καλά. Αν λοιπόν ο άνθρωπος ξεπεράσει την έμφυτη τάση του προς την αμαρτία και στραφεί προς το καλό, θα ανυψωθεί σε μια θέση ανώτερη ακόμα και από αυτή των αγγέλων. Διότι οι άγγελοι είναι όντα που δεν αμαρτάνουν. Αν ο άνθρωπος δεν είχε την έμφυτη τάση προς την αμαρτία, τότε δεν θα διέφερε από τους αγγέλους.
Πρέπει να παραδεχτούμε ότι,
Με το μικρό μας μυαλό δεν μπορούμε να κατανοήσουμε την άπειρη σοφία του Θεού. Μόλις τώρα αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε πόσο σοφά είναι τα συστήματα που υπάρχουν στο σύμπαν, και ιδιαίτερα τα όργανα του ανθρώπινου σώματος, χάρη στην πρόοδο της ιατρικής. Σε εποχές που οι επιστήμες της φυσικής, της χημείας, της αστρονομίας, της αστροφυσικής, της βιολογίας, της ψυχολογίας, της γυναικολογίας και της ανατομίας δεν ήταν τόσο ανεπτυγμένες, η σοφία που εμείς σήμερα θαυμάζουμε, ίσως να μην σήμαινε και πολλά για τους ανθρώπους εκείνης της εποχής. Σε έναν κόσμο όπου σήμερα αποκωδικοποιούνται οι γενετικοί κώδικες και τα κωδικοποιημένα μηνύματα του DNA,
«πίσω από τα πάντα κρύβεται μια άπειρη γνώση, μια δύναμη, μια σοφία, ένας σκοπός»
Δεν υπάρχει τίποτα πιο φυσικό από τις αντιλήψεις τους.
Τώρα, το να σκεφτόμαστε ότι ο Θεός, ο Κύριος αυτών των αιώνιων σοφιών που βλέπουμε πλέον με τα μάτια της λογικής και της καρδιάς, θα δημιουργούσε άσκοπα, χωρίς σκοπό, χωρίς σοφία και χωρίς λόγο μέρη όπως ο παράδεισος και η κόλαση, είναι αντίθετο σε κάθε έννοια δικαιοσύνης.
Μπορούμε να εκφράσουμε τις αρνητικές μας σκέψεις σχετικά με τον μεταθανάτιο κόσμο και σε σχέση με την τάξη του κόσμου. Αυτό σημαίνει να μην εγκρίνουμε τα έργα του Θεού, ο οποίος κατέχει άπειρη γνώση, δύναμη και σοφία, με την ελάχιστη γνώση και την ελάχιστη λογική μας. Δεν υπάρχει τίποτα να πούμε σε όσους δεν πιστεύουν στον Θεό… Ωστόσο, δεν είναι συμβατό με την τέλεια πίστη όσων πιστεύουν στον Θεό, στην απουσία κάθε είδους ελαττωματικών ιδιοτήτων και στην άπειρη γνώση, δύναμη, σοφία και δικαιοσύνη Του, να υποκύπτουν σε τέτοιες σατανικές και εγωιστικές προτροπές…
Παρόλο που σε κάθε ευκαιρία αμφισβητούμε αν ο Θεός μας έδωσε ελεύθερη βούληση, το να προσπαθούμε να βάλουμε αλυσίδες στην άπειρη βούληση του Θεού, να διακηρύττουμε ότι δεν μπορεί να κάνει την επιλογή που θέλει, να υπονοούμε ότι είναι υποχρεωμένος να ανοίξει μια δοκιμασία και να δράσει σύμφωνα με τις δικές μας επιθυμίες και ορέξεις και όχι σύμφωνα με τη δική Του γνώση και σοφία,
-παρόλο που έχει το δικαίωμα να διαχειρίζεται την ιδιοκτησία του όπως επιθυμεί, ως ο μοναδικός ιδιοκτήτης ολόκληρου του σύμπαντος-
Η αντίθεση στις σοφές και φειδωλές διατάξεις του δεν μπορεί να εξηγηθεί ούτε με λογική, ούτε με πίστη, ούτε με σύνεση.
Όπως ο Θεός έχει ετοιμάσει για όσους πιστεύουν και υπακούουν σε Αυτόν μια ανταμοιβή που ξεπερνά κάθε περιγραφή, ένα παράδεισο ομορφιάς, έτσι έχει ετοιμάσει και για όσους αρνούνται Αυτόν, τον προφήτη Του και το βιβλίο Του, μια τιμωρία που ξεπερνά κάθε περιγραφή, μια κόλαση βασάνων. Τι πιο λογικό από το να είναι η ανταμοιβή και η τιμωρία του Μεγάλου Θεού αντάξιες της μεγαλοσύνης Του;
Στην πραγματικότητα, όσοι δεν καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να αποφύγουν την τιμωρία του Θεού, βιώνουν νευρικές κρίσεις, θεωρώντας την τιμωρία αυτή επικείμενη, και χρεώνουν το κόστος αυτό στους ιερείς που μιλούν για την ύπαρξή της. Αντίθετα, η αντιπαράθεση με τον Θεό είναι σαν να πολεμάς με σπασμένο χέρι, δεν κερδίζεις τίποτα παρά πόνο.
Είναι διδακτικό το πώς εκείνοι που τρέμουν μπροστά σε έναν αστυνομικό ή έναν χωροφύλακα, τολμούν να αψηφούν τον Δημιουργό των πάντων. Πώς μπορεί να εξηγηθεί το γεγονός ότι ορισμένοι άνθρωποι, που δεν διστάζουν να φιλήσουν τα χέρια και τα πόδια του διαβόλου για ένα κέρδος πέντε λιρών, δεν μπορούν να υποταχθούν στον Θεό, ο οποίος υπόσχεται μια ανταμοιβή σαν τον παράδεισο;
Το 99% της σοφίας πίσω από τη δημιουργία του σύμπαντος και των ανθρώπων αποδίδεται στον Θεό. Ο Θεός δημιούργησε αυτό το σύμπαν για να δείξει και να εκδηλώσει τις εκφάνσεις των ονομάτων και των ιδιοτήτων Του. Αν μπορούμε να το πούμε έτσι, για να θέσει σε εφαρμογή την άπειρη ικανότητά Του, δημιούργησε δισεκατομμύρια είδη υπάρξεων, ζωντανά, ημιζωντανά, άψυχα, αγγέλους, δαίμονες, πνευματικά όντα και ανθρώπους, αντανακλώντας τις διάφορες εκφάνσεις και εκδηλώσεις των εκατοντάδων ονομάτων και ιδιοτήτων Του, όπως η γνώση, η δύναμη, η ευσπλαχνία και η σοφία, σε αυτά τα θαυμάσια αριστουργήματα τέχνης.
Ένα σημαντικό μέρος αυτών των εκδηλώσεων σχετίζεται με την κυριαρχία του Θεού, η οποία βρίσκεται στο επίπεδο της απόλυτης κυριαρχίας.
Κυριαρχία;
Απαιτεί την απομόνωση και την ανεξαρτησία, και βασίζεται επίσης στην άρνηση της συντροφικότητας. Το πιο σημαντικό πράγμα που θέλει να δει και να δείξει είναι αυτή η ενότητα και η ολότητα.
Αυτό πόσο σημαντικό είναι ενώπιον του Θεού, είναι σαφές από το νόημα του ακόλουθου στίχου που παραθέτουμε.
«Ασφαλώς, ο Αλλάχ δεν συγχωρεί την πολυθεΐα, αλλά συγχωρεί τα άλλα αμαρτήματα σε όποιον θέλει. Και όποιος αποδίδει συντρόφους στον Αλλάχ, έχει διαπράξει μια φοβερή συκοφαντία και μια τεράστια αμαρτία.»
(Νίσα, 4/48)
Η θεότητα έχει δύο κύρια χαρακτηριστικά. Από αυτά
το ένα είναι να ανταμείβει όσους αποδέχονται την κυριαρχία και υπακούουν, και να τιμωρεί όσους δεν την αποδέχονται και επαναστατούν. Έτσι, η κυριαρχία εκδηλώνει την πλευρά της χάριτος και της ευσπλαχνίας.
-σε όσους υπακούουν-
Ανταμείβει με τιμή και αξιοπρέπεια, ενώ τιμωρεί τους αχρείους και ασεβείς ληστές.
Επιπλέον, ο Θεός, έχοντας δημιουργήσει τον άνθρωπο ως τον τελειότερο και ωραιότερο πλάσμα στο σύμπαν, τον χορηγό της γης, και τον εξοπλίσει με πολυάριθμα υλικά και πνευματικά χαρίσματα, τον υπέβαλε σε δοκιμασία με τη φωτιά της εξέτασης, προκειμένου να αναπτυχθούν οι ικανότητες και τα ταλέντα που είναι εγγενή στη φύση του. Όπως η φωτιά διαχωρίζει το διαμάντι από τον άνθρακα και τον χρυσό από τον χαλκό σε ένα ορυχείο, έτσι και ο Θεός υπέβαλε την ανθρωπότητα στη φωτιά της εξέτασης, προκειμένου να αποκαλυφθούν οι διαφορετικές ουσίες, οι αρετές και οι ικανότητες που υπάρχουν σε αυτήν.
Ποια συνείδηση θα δεχόταν, ποια κλίμακα δικαιοσύνης θα χωρούσε το να αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν) και ο Αμπού Τζεχλ, ο Μουσειλιμάς ο ψεύτης και ο Αμπού Μπακρ ο Σιντίκ (ας είναι ευχαριστημένος ο Θεός απ’ αυτόν), ο Ομάρ (ας είναι ευχαριστημένος ο Θεός απ’ αυτόν) και ο Ας μπιν Βαΐλ, ο Αλί (ας είναι ευχαριστημένος ο Θεός απ’ αυτόν) και ο Βελίντ μπιν Μουγίρα; Δεν ταιριάζει ούτε στη δικαιοσύνη, ούτε στη φιλανθρωπία, ούτε στη γενναιοδωρία, ούτε στη χάρη του Θεού να επιτρέψει κάτι τέτοιο…
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
– Αφού οι άνθρωποι είναι πλασμένοι με την ικανότητα να αμαρτάνουν, γιατί καταδικάζονται στην κόλαση;
– Ο Παντοδύναμος Κύριος, γνωρίζοντας με την υπέρτατη σοφία Του ότι ίσως οι περισσότεροι άνθρωποι θα αμαρτήσουν και θα πάνε στην κόλαση ως τιμωρία, …
Σύμφωνα με το χαντίθ που λέει: «Αν εσείς δεν αμαρτάνατε, ο Αλλάχ θα δημιουργούσε άλλους ανθρώπους, αυτοί θα αμάρταναν και Εκείνος θα τους συγχωρούσε», …
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
